The phytochemical contents of the L

The phytochemical contents of the Longissimus lumborum muscle
are shown in Table 7. Few studies have examined phytoestrogen
concentrations in tissues or body fluids other than plasma and urine.
Despite the potential importance of lignans in reducing the risk of
disease and cancer, little is known of the metabolic fate of these compounds
or direct metabolites and their distribution in the body tissues
resulting from the ingestion of the precursor compounds (Saarinen
and Thompson, 2010; Whitten and Patisau, 2001).
Dietary supplementation with sprouts produced higher total phytoestrogen
content (approximately 30%) than was found in the control
group. This change was mainly due to secoisolariciresinol diglucoside.
Despite the fact that the secoisolariciresinol diglucoside content was
definitively higher in flaxseed than in alfalfa sprouts, the difference in
the tissue levels of animals fed sprouts was not significant. A similar
trend was observed for other lignans such as hydroxymatairesinol
and secoisolariciresinol with differences even less pronounced. The
isolariciresinol content was lower in the alfalfa sprouts than in the
controls, and this difference was also found in the respective muscle
tissues. In contrast, the supplementation with flaxseed sprouts seemed
to induce a slight increase in isolariciresinol levels whereas no difference
in the matairesinol content was observed.
The major classes of phytochemical compounds are isoflavones,
lignans and coumestans (Bingham, Atkinson, Liggins, Bluck & Coward,
1998). In plants, these compounds occur as glycosides, which are
deconjugated by intestinal glucosidases to aglycones (Webb and
McCullough, 2005) and further metabolized by the intestinal microflora
into hormone-like compounds with weak estrogenic activity.
Lignans can be converted into the mammalian lignans enterodiol
and enterolactone, whereas the isoflavone daidzein can be converted
into O-desmethylangolensin (O-DMA) and equol. The phytoestrogen
content of rabbit meat (150–220 μg/100 g) is lower than that of soybased
foods (approximately 6mg/100 g) but similar to that of commonly
consumed meat and vegetables (Kuhnle et al. 2008).
A number of studies have reported a correlation between lignan
intake and risk of certain illnesses such as cancer and CHD. The benefits
of lignan and lignan metabolites are thought to be associated with the
estrogen-like activity of these compounds; however, the exact mechanisms
are not entirely known.
Recently, Almario and Karakas (2013) found that diets high in lignan
decreased total cholesterol, LDL-C, and oxidized (Ox)-LDL levels by 25%,
thus contributing to a decrease in one of themain risk factors for cardiovascular
disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อหา phytochemical ริบบิ้น lumborum กล้ามเนื้อจะแสดงในตารางที่ 7 ศึกษาน้อยมีการตรวจสอบ phytoestrogenความเข้มข้นในเนื้อเยื่อหรือของเหลวในร่างกายไม่ใช่พลาสม่าและปัสสาวะแม้ มีความสำคัญที่มีศักยภาพของ lignans ในการลดความเสี่ยงของโรคและโรคมะเร็ง น้อยเป็นที่รู้จักของชะตากรรมเผาผลาญของสารเหล่านี้หรือสารโดยตรงและการกระจายของพวกเขาในเนื้อเยื่อร่างกายเกิดจากการบริโภคสารสารตั้งต้น (Saarinenและทอมป์ สัน 2010 Whitten และ Patisau, 2001)ผลิตอาหารเสริม ด้วยถั่วงอก phytoestrogen รวมสูงขึ้นเนื้อหา (ประมาณ 30%) มากกว่าที่พบในการควบคุมกลุ่ม การเปลี่ยนแปลงนี้ได้เนื่องจาก secoisolariciresinol diglucosideแม้ว่าเนื้อหา diglucoside secoisolariciresinolระบุได้ชัดเจนสูงกว่าในเมล็ดแฟลกซ์มากกว่าในถั่วงอกฟา ความแตกต่างในระดับเนื้อเยื่อของสัตว์ที่เลี้ยงด้วยถั่วงอกไม่สำคัญ คล้ายกันพบว่า แนวโน้มสำหรับ lignans อื่น ๆ เช่น hydroxymatairesinolและออกเสียงว่า secoisolariciresinol มีความแตกต่างแม้แต่น้อย การisolariciresinol เนื้อหาถูกกว่าในถั่วงอกฟาในการควบคุม และความแตกต่างนี้ยังพบในกล้ามเนื้อตามลำดับเนื้อเยื่อ ตรงกันข้าม เสริม ด้วยถั่วงอกเมล็ดแฟลกซ์ประจักษ์เพื่อก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในระดับ isolariciresinol ในขณะที่ไม่แตกต่างกันใน matairesinol ถูกตรวจสอบเนื้อหาการเรียนที่สำคัญของสาร phytochemical มีชีวิตlignans และ coumestans (Bingham พลัง Liggins, Bluck และคนขี้ ขลาด1998) . ในพืช สารเหล่านี้เกิดเป็นกลัยโคไซด์ ซึ่งเป็นdeconjugated โดย glucosidases ลำไส้การ aglycones (เวบบ์ และMcCullough, 2005) และเพิ่ม การเผาผลาญ โดยจุลินทรีย์ในลำไส้เป็นสารประกอบที่คล้ายกับกิจกรรม estrogenic อ่อนแอสามารถแปลงเป็น enterodiol เลี้ยงลูกด้วยนม lignans Lignansและ enterolactone ในขณะที่สามารถแปลง isoflavone daidzeinO-desmethylangolensin (O-DMA) และ equol Phytoestrogenเนื้อหาของกระต่ายเนื้อ (150 – 220 μ/100 กรัม) จะต่ำกว่าของ soybasedอาหาร (ประมาณ 6 มิลลิกรัม/100 g) แต่นิยมบริโภคเนื้อสัตว์และผัก (Kuhnle et al. 2008)จำนวนของการศึกษาได้รายงานความสัมพันธ์ระหว่างเศศที่จังหวัดเพชรบูรณ์บริโภคและความเสี่ยงของโรคบางอย่างเช่นโรคมะเร็งและ CHD ประโยชน์สารของเศศที่จังหวัดเพชรบูรณ์และเศศที่จังหวัดเพชรบูรณ์ มีความคิดจะเชื่อมโยงกับการสโตรเจนเช่นกิจกรรมของสารเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม กลไกที่แน่นอนทั้งหมดให้ทราบเมื่อเร็ว ๆ นี้ Almario และ Karakas (2013) พบที่อาหารสูงในเศศที่จังหวัดเพชรบูรณ์ลดลงรวมเลสเตอรอล LDL-C และออกซิไดซ์ (Ox) -LDL ระดับ 25%จึง เอื้อต่อการลดลงของปัจจัยเสี่ยง themain สำหรับหัวใจและหลอดเลือดโรค