It seems only yesterday I used to b

It seems only yesterday I used to believe
there was nothing under my skin but light.
If you cut me I could shine.
But now when I fall upon the sidewalks of life,
I skin my knees. I bleed."

Yup, the whole poem showed the boy's reluctance to accept that he is going to turn ten.
He described turning ten as diseases, for example, chicken pox.
He also knew that he is moving on to the more complicated side of life. No more imaginary friends. No more carefree days. More burdens to carry.

this poem shows the reality of becoming older. it is not as exciting as it may seem because it is quite depressing to think that you cannot be a child anymore. not only do others expect more of you because you are now "mature", but you expect more of yourself too. it is no longer okay to have an imaginary friend when you are ten. oh no, that is no longer "cool". in addition your imagination starts to escape you and you no longer find the fun it playing with action heroes or Barbie and Ken. soon enough people expect you to have a boyfriend or girlfriend (you're eleven years old!!!)and you start to give into peer pressure. now you hardly recognize your childhood. it is gone from your grasp and can no longer be retrieved from the depths of your soul. Billy Collins truly portrays this sadness and great loss terrifically with his amazing poetic abilities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้เท่านั้นที่เคยเชื่อ มีอะไรภายใต้ผิวแต่แสง ถ้าคุณตัดผม ที่ฉายไปไม่ แต่ตอนนี้ เมื่อฉันตกตามทางเดินของชีวิต ผมผิวหัวเข่าของฉัน ฉันมีเลือดออก" ยุบ บทกวีทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าไม่เต็มใจของเด็กจะยอมรับว่า เขากำลังจะเปิดสิบ เขาอธิบายการสิบเป็นโรค เช่น อีสุกอีใส เขาก็รู้ว่า เขาจะเคลื่อนไปด้านความซับซ้อนมากขึ้นของชีวิต เพื่อนในจินตนาการไม่ ไม่ทรหดวัน ภาระเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ บทกวีนี้แสดงความจริงของเก่า ไม่ตื่นเต้นเพราะอาจดูเหมือน เพราะว่าค่อนข้างตกต่ำคิดว่า คุณไม่สามารถเป็นเด็กอีกต่อไป ไม่ เพียงผู้อื่นคาดหวังว่าของคุณ เพราะคุณก็ "ผู้ใหญ่" แต่คุณคาดหวังของตัวเองเกินไป ก็ไม่ได้เป็นเพื่อนในจินตนาการเมื่อคุณสิบ โอ้ ไม่ ที่จะไม่ "เย็น" นอกจากนี้ จินตนาการของคุณเริ่มหนีคุณและคุณไม่ค้นหายาวสนุกมันเล่นกับวีรบุรุษกระทำ หรือตุ๊กตาบาร์บี้ และเคน เร็ว ๆ นี้ คนพอหวังว่าคุณจะมีแฟนหรือแฟน (คุณอยู่สิบเอ็ดปี!!!) และเริ่มต้นเพื่อให้เป็นแรงดันเพียร์ ตอนนี้ คุณแทบไม่รู้จักวัยเด็กของคุณ มันหายไปจากความเข้าใจของคุณ และไม่สามารถเรียกจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของคุณ คอลลินส์ Billy อย่างปีนี้เศร้าและสูญเสียดี terrifically เขาห่งความตื่นตาตื่นใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้ผมเคยเชื่อว่า
มีอะไรอยู่ใต้ผิวหนังของฉัน แต่แสง.
ถ้าคุณตัดฉันฉันจะส่องแสง.
แต่ตอนนี้เมื่อฉันตกอยู่บนทางเท้าของชีวิต
ผมผิวหัวเข่าของฉัน ฉันมีเลือดออก. " Yup, บทกวีทั้งแสดงให้เห็นความไม่เต็มใจของเด็กที่จะยอมรับว่าเขาจะไปเปิดสิบ. เขาอธิบายหันสิบโรคเช่นโรคอีสุกอีใส. เขาก็รู้ว่าเขาจะย้ายไปยังด้านที่มีความซับซ้อนมากขึ้นของ เพื่อนชีวิต. ไม่มีจินตนาการมากขึ้น. ไม่มีวันไม่ห่วงมากขึ้น. ภาระอื่น ๆ ที่จะดำเนินการ. บทกวีนี้แสดงให้เห็นความเป็นจริงของการเป็นที่มีอายุมากกว่า. มันไม่ได้เป็นที่น่าตื่นเต้นในขณะที่มันอาจจะดูเหมือนเป็นเพราะมันเป็นตกต่ำมากทีเดียวที่จะคิดว่าคุณไม่สามารถเป็นเด็กอีกต่อไป ไม่เพียง แต่คนอื่นคาดหวังมากขึ้นของคุณเพราะคุณอยู่ตอนนี้ "ผู้ใหญ่" แต่คุณคาดหวังมากขึ้นของตัวเองมากเกินไป. มันไม่ได้โอเคที่จะมีเพื่อนในจินตนาการเมื่อคุณอยู่สิบ. โอ้ไม่ว่าจะไม่มีอีกต่อไป "เย็น" นอกเหนือจินตนาการของคุณเริ่มต้นที่จะหลบหนีคุณและคุณจะไม่พบความสนุกสนานก็เล่นกับวีรบุรุษกระทำหรือตุ๊กตาบาร์บี้และเคน. เร็ว ๆ นี้คนพอคาดหวังว่าคุณจะมีแฟนหรือแฟน (คุณสิบเอ็ดปี !!!) และคุณเริ่มต้น เพื่อให้เข้ามากดดัน. ตอนนี้คุณแทบจะไม่รู้จักวัยเด็กของคุณ. มันจะหายไปจากความเข้าใจของคุณและจะไม่สามารถดึงออกมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของคุณ บิลลี่คอลลินอย่างแท้จริง portrays ความโศกเศร้าและดีการสูญเสียนี้น่าขนพองสยองเกล้าบทกวีที่มีความสามารถน่าทึ่งของเขา