I remembered a moon-lit night when

I remembered a moon-lit night when I was walking home on foot. I had to go on foot a few miles from a town. It was the first night of my whole life that I was alone in such a late time. There were often few people in the road at night. On that day, it seemed quieter in my consideration. Even during the day, the road was used by only some who worked in the rubber and banana plantations. While I was walking, I could hear some noises made by squirrels, insects and owls. They are creatures that love the night world. In the dark, I could see bats. There were hundreds of them in the shadows. I had a stick in my hand and moved really fast towards home. It was partly because I was hungry. I therefore moved rapidly for a dinner. All of a sudden, I caught a sight of an old lady in a short distance away. Her head was covered with a white cloth. She was waving to me, I think.
I was a bit curious. I wanted to know why she was there at that time of the late night. I stopped walking for a while. As I stood there, vague memories of stories about ghosts began to come back to my mind one after another. I was soon gripped with fear and took to my heels. I ran as fast as I could, and when I reached home I could hardly speak.

On the next day, however, I visited that place again to make sure that the woman was indeed a real person and not a ghost. But I could find no footprints there. Only a banana plant stood there with its leaves moving in the breeze. I realized then that it was the banana plant with its leaves moving in the breeze that looked like a woman waving her hand. I had indeed made a fool of myself; but after the previous night’s experience, this discovery was small relief to me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจำคืนพระจันทร์สว่างที่เมื่อฉันเดินหน้าแรกบนเท้า ฉันมีเท้ากี่ไมล์จากเมืองไป มันเป็นคืนแรกของชีวิตทั้งที่ได้คนเดียวในเวลาสาย มีคนมักน้อยถนนในเวลากลางคืน ในวันนั้น เหมือนเงียบสงบในการพิจารณาของฉัน แม้ในระหว่างวัน ถนนถูกใช้ โดยเฉพาะบางคนทำงานในสวนยางและกล้วย ในขณะที่ฉันเดิน ฉันสามารถได้ยินเสียงบางอย่างโดยกระรอก แมลง และนกฮูก พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่รักโลกกลางคืน ในมืด ฉันได้เห็นค้างคาว มีหลายร้อยของพวกเขาในเงา มีไม้ในมือ และย้ายไปทางบ้านจริง ๆ รวดเร็ว เนื่องจากผมหิวได้ ผมจึงย้ายอย่างรวดเร็วสำหรับอาหารมื้อเย็น จู่ ๆ ฉันจับสายตาของผู้หญิงเก่าในไม่ไกล ศีรษะของเธอถูกปกคลุม ด้วยผ้าขาว เธอถูกโบกให้ฉัน ฉันคิดว่าผมอยากรู้มาก อยากจะรู้ว่าทำไมเธอมีว่าเวลายามดึก หยุดเดินในขณะ เป็นมียืน ทรงคลุมเรื่องราวเกี่ยวกับผีเริ่มการกลับมาของฉันหนึ่ง เร็ว ๆ นี้มี gripped กลัว และเอาให้ส้นเท้าของฉัน ฉันวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เคย และเมื่อฉันมาถึงบ้าน ฉันจะไม่พูดในวันถัดไป อย่างไรก็ตาม ฉันเยี่ยมชมสถานที่อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่า ผู้หญิงจริงคนจริงและผีไม่ ได้พบรอยเท้าไม่มี เฉพาะพืชกล้วยยืนมี มีใบเคลื่อนย้ายในสายลม ฉันรู้แล้วว่า มันเป็นพืชกล้วยกับใบย้ายในสายลมที่ดูเหมือนผู้หญิงโบกมือของเธอ มีจริง ๆ ทำคนโง่ของตัวเอง แต่หลังจากประสบการณ์อันก่อนหน้า ค้นพบนี้ถูกบรรเทาเล็กกับฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้แสงจันทร์ยามค่ำคืนเมื่อผมเดินกลับบ้านด้วยการเดินเท้า ผมจะไปเดินเท้าเพียงไม่กี่ไมล์จากเมือง มันเป็นคืนแรกของชีวิตทั้งชีวิตของฉันที่ฉันเป็นคนเดียวในดังกล่าวเป็นเวลาดึก มีบ่อยครั้งที่คนไม่กี่คนในถนนในเวลากลางคืน ในวันนั้นมันดูเหมือนเงียบสงบในการพิจารณาของฉัน แม้ในช่วงวันที่ถนนถูกใช้โดยเฉพาะบางคนที่ทำงานอยู่ในสวนยางและสวนกล้วย ในขณะที่ฉันกำลังเดินฉันสามารถได้ยินเสียงบางอย่างทำโดยกระรอกแมลงและนกฮูก พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่รักโลกคืน ในที่มืด, ฉันจะได้เห็นค้างคาว มีหลายร้อยของพวกเขาอยู่ในเงามืดได้ ผมติดอยู่ในมือของฉันและย้ายอย่างรวดเร็วจริงๆต่อที่บ้าน มันเป็นส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมหิว ฉันจึงย้ายอย่างรวดเร็วสำหรับอาหารค่ำ ทั้งหมดในทันทีที่ผมจับสายตาของหญิงชราในระยะทางไกล หัวของเธอถูกปกคลุมด้วยผ้าขาว เธอเป็นคนที่โบกมือให้ฉันฉันคิดว่า
ฉันเป็นบิตขี้สงสัย ผมอยากจะรู้ว่าทำไมเธออยู่ที่นั่นในเวลาที่ดึกว่า ฉันหยุดเดินในขณะที่ ขณะที่ผมยืนอยู่ที่นั่นความทรงจำที่คลุมเครือของเรื่องราวเกี่ยวกับผีเริ่มที่จะกลับมาในใจของฉันหนึ่งหลังจากที่อื่น ฉันถูกจับเร็ว ๆ นี้กับความกลัวและพาไปที่ส้นเท้าของฉัน ฉันวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้และเมื่อฉันมาถึงบ้านผมแทบจะไม่สามารถพูดในวันรุ่งขึ้น แต่ผมเข้าเยี่ยมชมสถานที่นั้นอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นจริงคนจริงและไม่ผี แต่ผมไม่สามารถหารอยเท้ามี เฉพาะโรงงานกล้วยยืนอยู่ที่นั่นกับใบของมันไปในสายลม ฉันรู้แล้วว่ามันเป็นพืชกล้วยมีใบเคลื่อนย้ายในสายลมที่ดูเหมือนผู้หญิงคนหนึ่งโบกมือของเธอ ฉันได้ทำแน่นอนคนโง่ของตัวเอง; แต่หลังจากที่มีประสบการณ์ในคืนที่ผ่านมาว่าการค้นพบครั้งนี้เป็นความโล่งใจเล็ก ๆ ให้ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ว่าพระจันทร์สว่างกลางคืน ตอนฉันเดินกลับบ้านด้วยการเดินเท้า ฉันต้องไปที่เท้าไม่กี่ไมล์จากเมือง มันเป็นคืนแรกในชีวิตของฉันที่ฉันเป็นคนเดียวในเวลาดึก มีกี่คนมักจะบนถนนตอนกลางคืน ในวันนั้น มันดูเงียบในการพิจารณาของฉัน แม้ในระหว่างวัน ถนนถูกใช้ โดยเฉพาะคนที่ทำงานในสวนยางและสวนกล้วยขณะที่ฉันเดิน ฉันได้ยินเสียงที่ทำโดยกระรอก แมลง และนกฮูก พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบโลกคืน ในความมืด ผมเห็นค้างคาว มีหลายร้อยของพวกเขาในเงา ผมมีไม้ในมือของฉันและย้ายอย่างรวดเร็วไปยังบ้าน มันเป็นเพราะว่าฉันหิว ผมจึงย้ายอย่างรวดเร็วสำหรับอาหารค่ำ จู่ๆฉันจับสายตาของหญิงชราในที่ไม่ไกล . ศีรษะของเธอถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว เธอโบกมือให้ฉัน ฉันคิดว่า . .
ผมสงสัยนิดหน่อย ฉันต้องการรู้ว่าเธออยู่ที่นั่นในเวลานั้นของเมื่อคืนที่ผ่านมา ฉันหยุดเดินสักพัก ขณะที่ผมยืนอยู่ที่นั่น ความทรงจำที่เลือนลางของเรื่องราวเกี่ยวกับผีเริ่มกลับมา ใจหนึ่งหลังจากที่อื่นผมก็ทันทีด้วยความกลัวและเอาส้นสูงของฉัน ฉันวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่ฉันสามารถและเมื่อฉันมาถึงบ้าน ฉันก็ไม่ค่อยพูด

ในวันถัดไป แต่ผมเข้าเยี่ยมชมสถานที่นั้นอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าผู้หญิงจริงคนจริงและไม่ผี แต่ฉันพบรอยตีน เพียงต้นกล้วยยืนใบย้ายอยู่ในสายลมฉันตระหนักแล้วว่า มันคือ ต้นกล้วยที่มีใบย้ายในสายลมที่ดูเหมือนผู้หญิงโบกมือ ฉันมีจริงหลอกตัวเอง แต่หลังจากประสบการณ์ก่อนหน้านี้คืน การค้นพบนี้เป็นชื้นเล็กผม
.