Folklore can be described as tradit

Folklore can be described as traditional art, literature, knowledge, and practices that are passed on in large part through oral communication and example.[1] The information thus transmitted expresses the shared ideas and values of a particular group. British antiquarian William Thoms is generally credited with coining the term "folklore" in 1846.[2] Elliott Oring states that folklore is that part of culture that "lives happily ever after".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาวบ้านสามารถอธิบายเป็นศิลปะพื้นบ้าน วรรณกรรม ความรู้ และการปฏิบัติที่ผ่านบนส่วนใหญ่ผ่านการพูดสื่อสารและตัวอย่าง [1] ข้อมูลที่ส่งจึง แสดงความคิดร่วมกันและค่าของเฉพาะกลุ่ม อังกฤษ Thoms วิลเลียมเครื่องใช้สำนักงานโดยทั่วไปจะให้เครดิตกับบัญญัติศัพท์คำว่า "พื้นบ้าน" ใน 1,846 [2] เอลเลีย Oring ระบุว่า พื้นบ้านเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่ "มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขหลังจากเคย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาวบ้านสามารถอธิบายเป็นแบบดั้งเดิมศิลปะวรรณกรรมความรู้และการปฏิบัติที่จะถูกส่งผ่านส่วนใหญ่ผ่านการสื่อสารในช่องปากและตัวอย่าง. [1] ข้อมูลที่ส่งจึงเป็นการแสดงออกถึงความคิดที่ใช้ร่วมกันและค่านิยมของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง อังกฤษวิลเลียมโบราณวัตถุ Thoms เป็นเครดิตโดยทั่วไปที่มีการบัญญัติศัพท์คำว่า "ชาวบ้าน" ใน 1846 [2] เอลเลียต Oring ระบุว่าชาวบ้านเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่ว่า "การมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย"