The pollution of aquatic ecosystems

The pollution of aquatic ecosystems by heavy metals has been
attracting considerable public attention over the past few decades
(Nriagu and Pacyna, 1988; Rai, 2009). Copper is a ubiquitous metal
present in the environment through natural and anthropogenic
pathways (Aksu and Donmez, 2000; Savvaidis et al., 2003). The
average concentration of Cu in polluted waters ranges from 30 to
60 lg L1 (Brown and Rattigan, 1979). However, the concentration
of Cu ions in industrial wastewaters can be up to 1000 mg L1
(Figueira et al., 2000).
Although it is an essential microelement for plant growth, elevated
concentrations of Cu can cause toxicity to plants (Mal
et al., 2002; Yruela, 2009). Traditional technologies for cleaning
contaminated waters have been proven to be efficient, but not
cost-effective. Phytoremediation, a plant-based green technology,
has appeared as a promising alternative and cost-effective method
for metal removal from moderately contaminated waters (Weis
and Weis, 2004; Rai, 2009). Submersed macrophytes, which play
important structural and functional roles in aquatic ecosystems
(Arts et al., 2008), have shown tremendous potential to accumulate
metals (Cardwell et al., 2002; Peng et al., 2008), and can be used to
remove heavy metals from stormwaters (Fritioff et al., 2005) and
secondarily treated wastewaters (Keskinkan, 2005). When metals
are absorbed by plants, they can be trapped by the negative
charges of the cell walls or be taken up into the cell cytoplasm
and compartmented in some nonfunctional organs like vacuoles,
or they can be extracellularly excreted (Hall, 2002). However, the
mechanisms of tolerance to heavy metals in submerged macrophytes
are still not clear.
Since submerged plants are exposed to both overlying water
and sediment, they are able to absorb nutrients and chemicals
from both environments (Hinman and Klaine, 1992). The general
view is that roots are thought to be important for element uptake
in freshwater macrophytes (Jackson, 1998). Fritioff and Greger
(2006) found that Cu can be taken up by the leaves, stems, and
roots of Potamogeton natans, with the highest accumulation found
in the roots. After an investigation of 15 species of aquatic
macrophytes living in contaminated urban streams of southeast
Queensland, Cardwell et al. (2002) found that roots accumulated
higher metal concentrations than other tissues. However, since
roots of submerged macrophytes are degenerated and greatly
reduced in size (Basiouny et al., 1977), their potential for metal uptake
may be limited. In addition, shoots have the ability to take up
metals directly from water since they are completely inundated
and have a very thin cuticle (Jackson, 1998). Thus it is possible that
shoot uptake is the primary pathway when high Cu levels are present
in the water.
Since submersed aquatic angiosperms have a reduced vascular
system and lack a transpiration stream (Hinman and Klaine,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มลพิษของระบบนิเวศทางน้ำโดยโลหะหนักได้ดึงดูดความสนใจของสาธารณะมากผ่านมาหลายทศวรรษ(Nriagu และ Pacyna, 1988 เชียงราย 2009) ทองแดงเป็นโลหะที่แพร่หลายอยู่ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ และที่มาของมนุษย์มนต์ (อัคสุและ Donmez, 2000 Savvaidis และ al., 2003) ที่ความเข้มข้นเฉลี่ยของ Cu ในน้ำเสียตั้งแต่ 30 ถึง60 lg L1 (Brown และ Rattigan, 1979) อย่างไรก็ตาม ความเข้มข้นของประจุ Cu ในอุตสาหกรรม wastewaters ได้ถึง 1000 มิลลิกรัม L1(Figueira et al., 2000)แม้ว่า microelement จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของพืช ยกระดับความเข้มข้นของ Cu สามารถทำให้เกิดความเป็นพิษกับพืช (Malและ al., 2002 Yruela, 2009) เทคโนโลยีแบบดั้งเดิมสำหรับทำความสะอาดได้รับการพิสูจน์น้ำปนเปื้อนให้มีประสิทธิภาพ แต่ไม่คุ้มค่า Phytoremediation จากพืชสีเขียวเทคโนโลยีมีปรากฏเป็นสัญญาอื่นและวิธีที่คุ้มค่าสำหรับกำจัดโลหะจากน้ำทะเลปานกลางปนเปื้อน (ยง Weisและยง Weis, 2004 เชียงราย 2009) Macrophytes submersed ที่เล่นบทบาทหน้าที่ และโครงสร้างที่สำคัญในระบบนิเวศน้ำ(ศิลปะ et al., 2008), มีแสดงศักยภาพมหาศาลในการสะสมโลหะ (Cardwell et al., 2002 Peng et al., 2008), และสามารถใช้เอาโลหะหนักออกจาก stormwaters (Fritioff et al., 2005) และเชื่อมบำบัด wastewaters (Keskinkan, 2005) เมื่อโลหะจะดูดซึม โดยพืช พวกเขาสามารถติด โดยการลบcharges of the cell walls or be taken up into the cell cytoplasmand compartmented in some nonfunctional organs like vacuoles,or they can be extracellularly excreted (Hall, 2002). However, themechanisms of tolerance to heavy metals in submerged macrophytesare still not clear.Since submerged plants are exposed to both overlying waterand sediment, they are able to absorb nutrients and chemicalsfrom both environments (Hinman and Klaine, 1992). The generalview is that roots are thought to be important for element uptakein freshwater macrophytes (Jackson, 1998). Fritioff and Greger(2006) found that Cu can be taken up by the leaves, stems, androots of Potamogeton natans, with the highest accumulation foundin the roots. After an investigation of 15 species of aquaticmacrophytes living in contaminated urban streams of southeastQueensland, Cardwell et al. (2002) found that roots accumulatedhigher metal concentrations than other tissues. However, sinceroots of submerged macrophytes are degenerated and greatlyreduced in size (Basiouny et al., 1977), their potential for metal uptakemay be limited. In addition, shoots have the ability to take upmetals directly from water since they are completely inundatedand have a very thin cuticle (Jackson, 1998). Thus it is possible thatshoot uptake is the primary pathway when high Cu levels are presentin the water.Since submersed aquatic angiosperms have a reduced vascularระบบและขาดกระแส transpiration (Hinman และ Klaine

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มลพิษทางน้ำของระบบนิเวศโดยโลหะหนักได้รับการ
ดึงดูดความสนใจของประชาชนอย่างมากในช่วงไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา
(Nriagu และ Pacyna 1988; เชียงราย 2009) ทองแดงเป็นโลหะที่แพร่หลาย
อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ผ่านธรรมชาติและมนุษย์
ทางเดิน (Aksu และ Donmez 2000; Savvaidis et al, 2003).
ค่าเฉลี่ยความเข้มข้นของทองแดงในน้ำปนเปื้อนตั้งแต่ 30 ถึง
60 LG L1 (บราวน์และ Rattigan, 1979) แต่ความเข้มข้น
ของไอออนทองแดงในน้ำเสียอุตสาหกรรมได้ถึง 1000 mg L1
(Figueira et al., 2000).
แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการ microelement เจริญเติบโตของพืช, การยกระดับ
ความเข้มข้นของ Cu สามารถก่อให้เกิดความเป็นพิษต่อพืช (Mal
et al, 2002; Yruela 2009) เทคโนโลยีแบบดั้งเดิมสำหรับการทำความสะอาด
น้ำที่ปนเปื้อนได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพ แต่ไม่
เสียค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ การบำบัด, เทคโนโลยีสีเขียวจากพืช,
ได้ปรากฏตัวเป็นทางเลือกที่มีแนวโน้มและวิธีการที่มีประสิทธิภาพ
ในการกำจัดโลหะจากน้ำที่ปนเปื้อนในระดับปานกลาง (ไวส์
และไวส์, 2004; เชียงราย 2009) ดำดิ่ง macrophytes ซึ่งเล่น
บทบาทที่สำคัญโครงสร้างและการทำงานในระบบนิเวศทางน้ำ
(. ศิลปะ et al, 2008) ได้แสดงให้เห็นศักยภาพอันยิ่งใหญ่ในการสะสม
โลหะ (คาร์ด, et al., 2002; เป็ง et al, 2008.) และสามารถนำมาใช้ในการ
กำจัดโลหะหนักออกจาก stormwaters (Fritioff et al., 2005) และ
ได้รับการรักษาครั้งที่สองน้ำเสีย (Keskinkan 2005) เมื่อโลหะ
ถูกดูดซึมโดยพืชที่พวกเขาสามารถติดอยู่ตามเชิงลบ
ค่าใช้จ่ายของผนังเซลล์หรือจะต้องดำเนินการออกเป็นพลาสซึมของเซลล์
และ compartmented ในอวัยวะบางอย่างเช่น nonfunctional vacuoles,
หรือพวกเขาสามารถขับออก extracellularly (ฮอลล์, 2002) แต่
กลไกของความอดทนที่จะโลหะหนักใน macrophytes จมอยู่ใต้น้ำ
ยังคงไม่ชัดเจน.
พืชจมอยู่ใต้น้ำนับตั้งแต่มีการเปิดรับทั้งน้ำวาง
และตะกอนพวกเขาจะสามารถดูดซึมสารอาหารและสารเคมี
จากสภาพแวดล้อมทั้ง (Hinman และ KLAINE, 1992) ทั่วไป
มุมมองว่ารากมีความคิดที่มีความสำคัญสำหรับการดูดซึมธาตุ
ในน้ำจืด macrophytes (แจ็คสัน, 1998) Fritioff และ Greger
(2006) พบว่าลูกบาศ์กสามารถนำขึ้นมาจากใบลำต้นและ
รากของ natans Potamogeton มีการสะสมสูงสุดพบ
ในราก หลังจากการตรวจสอบจาก 15 สายพันธุ์ของสัตว์น้ำ
macrophytes ที่อาศัยอยู่ในลำธารที่ปนเปื้อนในเมืองทางตะวันออกเฉียงใต้ของ
รัฐควีนส์แลนด์และอัลคาร์ด (2002) พบว่ารากสะสม
เข้มข้นของโลหะที่สูงกว่าเนื้อเยื่ออื่น ๆ อย่างไรก็ตามเนื่องจาก
รากของ macrophytes จมอยู่ใต้น้ำจะถดถอยและช่วย
ลดขนาด (Basiouny et al., 1977) ที่มีศักยภาพของพวกเขาสำหรับการดูดซึมโลหะ
อาจจะมี จำกัด นอกจากนี้ยังมีความสามารถในการถ่ายจะใช้
โลหะโดยตรงจากน้ำเนื่องจากพวกเขามีน้ำท่วมอย่างสมบูรณ์
และมีความบางมากหนังกำพร้า (แจ็คสัน, 1998) ดังนั้นมันจึงเป็นไปได้ว่า
การดูดซึมยิงเป็นเส้นทางหลักเมื่อระดับ Cu สูงที่มีอยู่
ในน้ำ.
ดำดิ่งตั้งแต่ Angiosperms น้ำมีหลอดเลือดลดลง
ของระบบและขาดกระแสการคาย (Hinman และ KLAINE,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มลภาวะของน้ำ ระบบนิเวศ โดยโลหะหนักได้ดึงดูดความสนใจของสาธารณชนมาก

( ทศวรรษที่ผ่านมาและ nriagu pacyna , 1988 ; ไร่ , 2009 ) ทองแดงเป็นโลหะที่แพร่หลายอยู่ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ

( aksu และวิถีมนุษย์ และ donmez , 2000 ; savvaidis et al . , 2003 )
ค่าเฉลี่ยความเข้มข้นของทองแดงในน้ำเสียจากช่วง 30

60 LG L1 ( สีน้ำตาลและแรตติแกน , 1979 ) อย่างไรก็ตาม ความเข้มข้นของไอออนทองแดงในน้ำทิ้งอุตสาหกรรม
ได้ถึง 1000 mg l1
( ฟิกุยรา et al . , 2000 ) .
แม้ว่ามันเป็น microelement ที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของพืช , ความเข้มข้นสูง
ของทองแดงสามารถก่อให้เกิดความเป็นพิษกับพืช ( มัล
et al . , 2002 ; yruela , 2009 ) เทคโนโลยีแบบดั้งเดิมสำหรับทำความสะอาด
ปนเปื้อนน้ำ ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพแต่ไม่ใช่
ที่ประหยัดต้นทุน การบําบัด , เทคโนโลยีสีเขียวจากพืช
, ปรากฏตัวเป็นทางเลือกที่คุ้มค่า สำหรับสัญญาและ
วิธีกำจัดโลหะจากการปนเปื้อนน้ำปานกลางและไวส์
ไวส์ , 2004 ; ไร่ , 2009 ) พืชใต้น้ำ ซึ่งเล่น
สำคัญโครงสร้างและบทบาทการทำงานในสัตว์น้ำระบบนิเวศ
( Arts et al . , 2008 ) ได้แสดงศักยภาพอันยิ่งใหญ่ที่จะสะสม
โลหะ ( คาร์ดเวลล์ et al . , 2002 ; Peng et al . , 2008 ) , และสามารถใช้

เอาโลหะหนักจาก stormwaters ( fritioff et al . , 2005 ) และ
ครั้งที่สองถือว่ากิจกรรม keskinkan , 2005 ) เมื่อโลหะ
ถูกดูดซึมโดยพืช พวกเขาสามารถติดโดยประจุลบ
ของผนังเซลล์ หรือถูกนำขึ้นในเซลล์และอวัยวะบางส่วน compartmented ในไซโตปลาสซึม

ชอบ แวคิวโอล nonfunctional ,หรือพวกเขาสามารถ extracellularly ขับ ( Hall , 2002 ) อย่างไรก็ตาม กลไกการทนทานต่อโลหะหนัก

เป็นพืชในน้ำยังไม่ใส
ตั้งแต่พืชใต้น้ำตากทั้งน้ำ
และตะกอนดิน พวกเขาจะสามารถดูดซึมสารอาหารและสารเคมี
ทั้งจากสภาพแวดล้อม ( ฮินเมิ่น และเคลน , 1992 ) นายพล
ดูที่รากจะคิดว่าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับองค์ประกอบธาตุอาหารในพืชน้ำจืด (
แจ็คสัน , 1998 ) และ fritioff เกรเกอร์
( 2006 ) พบว่า จุฬาฯ จะถูกนำขึ้นโดยใบ , ลำต้นและรากของ potamogeton
natans ที่มีการสะสมสูงสุดที่พบ
ในราก หลังจากที่ตรวจสอบจำนวน 15 ชนิด สัตว์น้ำที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองที่มีการปนเปื้อนพืช

ตะวันออกเฉียงใต้รัฐควีนส์แลนด์คาร์ดเวลล์ et al . ( 2002 ) พบว่า รากสะสม
สูงกว่าปริมาณโลหะกว่าเนื้อเยื่ออื่นๆ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากรากของพืชจะเจอน้ำท่วม

อย่างมากและลดขนาด ( basiouny et al . , 1977 ) ศักยภาพ
การดูดซึมโลหะอาจจะ จำกัด นอกจากนี้ ยอดมีความสามารถในการใช้
โลหะโดยตรงจากน้ำตั้งแต่พวกเขาจะสมบูรณ์เจิ่งนอง
และมีผิวหนังบางมาก ( Jackson , 1998 ) จึงเป็นไปได้ว่า
ยิงใช้เป็นหลัก ) เมื่อระดับทองแดงสูงอยู่

ตั้งแต่อยู่ในน้ำ ใต้น้ำน้ำพืชดอกมีลดหลอดเลือด
ระบบและขาดน้ำและการคายน้ำ ( ฮินเมิ่นเคลน
,