3.5. Human exposureThe measurements

3.5. Human exposure
The measurements of pesticide deposition on farmers’
bodies indicate that the legs are by far the most severely
exposed part of the body (Fig. 2). Taking relative body
proportions into account, the deposition of pesticide
formulation on legs is even 31 times higher than on arms.
Deposition on arms in turn contributes slightly more
(by about 2%) to the total body burden than deposition on
hands.
In Table 5, the pesticide deposition levels established for
different parts of the body have been converted to levels of
exposure to the seven most commonly applied active like the isopropylamine salt of glyphosate and butachlor
lead to the highest exposure per single application, these
pesticides are less toxic and only applied once or twice a
year, as opposed to the Restricted Use insecticides lambda
cyhalothrin and cypermethrin, which are applied 5 or 6
times per year. Although exposure levels were determined
for rice farmers, similar, or possibly even higher, exposure
levels are expected for farmers in corn fields during a single
application. This is not necessarily true for exposure levels
during a cropping season or a whole year, though. Rice
fields undergo insecticide spraying five or six times a year,
while corn fields are sprayed four times a year on average.
However, a.i. concentrations in spray mixtures as well as
application rates vary between cropping seasons and
among rice and corn growers and for both categories of
farmer exposure levels clearly depend on a.i. concentrations
and application rates, with the risk to which they are
subject also governed by the time elapsing between
applications.
In this context the type of pesticide application equipment
used by the farmers is crucial. Although different
brands of sprayers are used, the devices are all essentially sprayer and a mechanical pumping device, with a pumping
handle located above shoulder level. The vast majority of
farmers in this study had never received any formal
training on the use of pesticides and knapsack sprayers,
learning methods of spraying and tank filling by imitating
relatives or neighbours. Although trainings for farmers are
organized by the regional Department of Agriculture,
funds of government institutions are limited and pesticide
spraying is apparently a training topic of low priority. Of
the 104 respondents interviewed, 31 reported using a
knapsack sprayer that was currently leaking.
At the time of the study, proper protective clothing such
as rubber gloves, boots, a rubber apron and professional
respiratory protection was not available to the farmers.
The usual clothing worn during spraying consisted of thin
trousers or shorts, a T-shirt or long-sleeved shirt, often
with holes, bare feet or toe slippers, some form of headcover
(mainly for protection from the sun rather than
pesticides) and a cotton cloth tied in front of the mouth
and nose to limit inhalation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.5 การสัมผัสของมนุษย์
การวัดของการสะสมสารกำจัดศัตรูพืชที่เกษตรกร
ร่างกายระบุว่าขาโดยไกลที่สุดอย่างรุนแรง
ส่วนหนึ่งสัมผัสของร่างกาย (รูปที่ 2). การร่างกายญาติ
สัดส่วนเข้าบัญชีสะสมของสารกำจัดศัตรูพืช
สูตรบนขาแม้แต่ 31 เท่าสูงกว่าที่แขน.
สะสมที่แขนจะมีส่วนช่วยมากขึ้นเล็กน้อย
(โดยประมาณ 2%) จะเป็นภาระร่างกายรวมกว่าการสะสมใน
มือ.
ในตารางที่ 5 ระดับการสะสมสารกำจัดศัตรูพืชที่จัดตั้งขึ้นสำหรับ
ส่วนต่าง ๆ ของร่างกายที่ได้รับการแปลงเป็นระดับของ
การสัมผัสกับเจ็ดส่วนใหญ่ที่ใช้กันทั่วไปในการใช้งานเช่นเกลือ isopropylamine ของ glyphosate และ Butachlor
นำไปสู่ความเสี่ยงสูงสุดต่อโปรแกรมเดียวเหล่านี้
สารกำจัดศัตรูพืชที่มีพิษน้อยกว่าและมีเพียง ใช้ครั้งเดียวหรือสองครั้งต่อ
ปีเมื่อเทียบกับยาฆ่าแมลงที่ จำกัด การใช้แลมบ์ดา
ไซฮาโลทรินและ cypermethrin ซึ่งถูกนำมาใช้ 5 หรือ 6
ครั้งต่อปี แม้ว่าระดับแสงของภาพได้รับการพิจารณา
สำหรับเกษตรกรข้าวที่คล้ายกันหรืออาจเป็นไปได้สูงกว่าความเสี่ยง
ในระดับที่คาดว่าสำหรับเกษตรกรในไร่ข้าวโพดในช่วงเดียว
โปรแกรม นี้ไม่จำเป็นต้องเป็นจริงสำหรับระดับแสงของภาพ
ในช่วงฤดูการปลูกพืชหรือตลอดทั้งปี แต่ ข้าว
ไร่ได้รับการฉีดพ่นยาฆ่าแมลงห้าหรือหกครั้งต่อปี
ในขณะที่ไร่ข้าวโพดได้รับการฉีดพ่นครั้งที่สี่ปีโดยเฉลี่ย.
อย่างไรก็ตาม ai ความเข้มข้นในการผสมสเปรย์เช่นเดียวกับ
อัตราการใช้แตกต่างกันระหว่างฤดูกาลการปลูกพืชและ
ในหมู่ผู้ปลูกข้าวและข้าวโพดและสำหรับทั้งสองประเภท ของ
ระดับแสงของเกษตรกรอย่างชัดเจนขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของสารออกฤทธิ์
และอัตราการใช้งานที่มีความเสี่ยงในการที่พวกเขาจะ
ยังอยู่ภายใต้การควบคุมโดย elapsing เวลาระหว่าง
การใช้งาน.
ในบริบทนี้ชนิดของอุปกรณ์การประยุกต์ใช้สารกำจัดศัตรูพืช
ที่ใช้โดยเกษตรกรเป็นสิ่งสำคัญ แม้ว่าที่แตกต่างกัน
ของแบรนด์เครื่องพ่นมีการใช้อุปกรณ์ที่มีทั้งหมดเครื่องพ่นสารเคมีเป็นหลักและอุปกรณ์สูบน้ำเครื่องจักรกลมีการสูบน้ำ
ที่จับอยู่เหนือระดับไหล่ ส่วนใหญ่ของ
เกษตรกรในการศึกษาครั้งนี้ไม่เคยได้รับอย่างเป็นทางการใด ๆ
การฝึกอบรมเกี่ยวกับการใช้ยาฆ่าแมลงและพ่นเป้,
การเรียนรู้วิธีการฉีดพ่นและถังบรรจุโดยเลียนแบบ
ญาติหรือเพื่อนบ้าน แม้ว่าการฝึกอบรมสำหรับเกษตรกรที่
จัดโดยกรมภูมิภาคเกษตร
กองทุนของสถาบันของรัฐจะถูก จำกัด และยาฆ่าแมลง
ฉีดพ่นเป็น apparently หัวข้อการฝึกอบรมที่มีความสำคัญในระดับต่ำ ของ
ผู้ตอบแบบสอบถาม 104 สัมภาษณ์ 31 รายงานการใช้
เครื่องพ่นสารเคมีเป้ที่กำลังรั่วไหล.
ในช่วงเวลาของการศึกษาและชุดป้องกันที่เหมาะสมเช่น
ถุงมือยาง, รองเท้า, ผ้ากันเปื้อนยางและเป็นมืออาชีพ
การป้องกันระบบทางเดินหายใจก็ไม่สามารถใช้ได้กับเกษตรกร.
ปกติ เสื้อผ้าที่สวมใส่ในช่วงการฉีดพ่นประกอบด้วยบาง
กางเกงหรือกางเกงขาสั้นเสื้อยืดหรือเสื้อแขนยาวมักจะ
มีรู, เท้าเปล่าหรือรองเท้าแตะเท้ารูปแบบของบาง headcover
(ส่วนใหญ่สำหรับการป้องกันจากดวงอาทิตย์มากกว่า
สารกำจัดศัตรูพืช) และผ้าฝ้าย ผูกติดอยู่ด้านหน้าของปาก
และจมูกเพื่อ จำกัด การสูดดม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.5 . สัมผัสมนุษย์
การวัดการสารเคมีในร่างกายเกษตรกร
แสดงว่าขาโดยไกลที่สุดอย่างรุนแรง
เปิดเผยส่วนหนึ่งของร่างกาย ( รูปที่ 2 ) เอาสัดส่วนร่างกาย
ญาติเข้าบัญชี การสะสมของสารเคมีบนขาเป็นสูตร
31 ครั้งสูงกว่าที่แขน .
สะสมบนแขนจะจัดสรรเพิ่มเติมเล็กน้อย
( ประมาณร้อยละ 2 ) ภาระสะสมในร่างกายทั้งหมดกว่า

ในมือ โต๊ะ 5 , ยาฆ่าแมลงสะสมระดับก่อตั้ง
ส่วนต่างๆของร่างกายได้ถูกแปลงเป็นระดับ
แสงเจ็ดส่วนใหญ่มักใช้งานเหมือน isopropylamine เกลือและสารบิว
นำไปสู่การเปิดรับสูงสุดต่อ โปรแกรมเหล่านี้
โสดสารกำจัดศัตรูพืชเป็นพิษน้อยกว่าและใช้เพียงครั้งเดียวหรือสองครั้ง
ปี เป็นนอกคอก จำกัด ใช้ยาฆ่าแมลง แลมบ์ดาไซฮาโลทริน
ไซเปอร์เมธริน ซึ่งจะใช้ 5 หรือ 6
ครั้งต่อปี แม้ว่าแสงระดับวิเคราะห์
สำหรับข้าว ที่คล้ายกัน หรือแม้แต่อาจจะสูงกว่าระดับการเปิดรับ
คาดว่าเกษตรกรในไร่ข้าวโพด ในโปรแกรมเดียว

นี้คือความจริงที่เลี่ยงไม่ได้สำหรับการเปิดรับระดับ
ในระหว่างฤดูการปลูกหรือปี ทั้งหมดแม้ว่า นาข้าว
ผ่านการฉีดพ่นยาฆ่าแมลง ห้า หรือ หกครั้ง ในขณะที่ข้าวโพดเขต
ที่พ่นสี่ครั้งต่อปีโดยเฉลี่ย .
แต่ AI ความเข้มข้นในส่วนผสมสเปรย์เช่นเดียวกับ
อัตราการใช้แตกต่างกันระหว่างฤดูกาลและการปลูกพืชของเกษตรกรผู้ปลูกข้าวและข้าวโพด

และทั้งสองประเภทระดับการเปิดรับเกษตรกรชัดเจนขึ้นอยู่กับความเข้มข้น และอัตราการใช้ AI
, ที่มีความเสี่ยงที่พวกเขา
ยังเป็นไปตามเวลาที่ล่วงผ่านไป

ระหว่างการใช้งาน ในบริบทนี้ชนิดของยาฆ่าแมลง
อุปกรณ์โปรแกรมที่ใช้โดยเกษตรกรเป็นสำคัญ แม้ว่าแบรนด์ที่แตกต่างกันของ sprayers
จะใช้ อุปกรณ์ที่มีทั้งหมดเป็นเครื่องพ่นสารเคมีและเครื่องจักรกลสูบน้ำ อุปกรณ์กับสูบ
จัดการตั้งอยู่เหนือระดับไหล่ ส่วนใหญ่ของ
เกษตรกรในการศึกษานี้ไม่เคยได้รับการฝึกอย่าง
ในการใช้ยาฆ่าแมลงและ sprayers เป้ ,
การเรียนรู้วิธีการของ spraying และถังบรรจุ โดยเลียนแบบ
ญาติหรือเพื่อนบ้าน ถึงแม้ว่าการฝึกอบรมเกษตรกรมี
จัดโดยกรมภูมิภาคการเกษตร
กองทุนของรัฐบาลมีจำกัดและยาฆ่าแมลง
พ่นเป็น apparently การฝึกอบรมหัวข้อลำดับความสำคัญต่ำ ของผู้ตอบสัมภาษณ์
104 31 รายงานการใช้เครื่องพ่นยาสะพายหลัง ที่เป็นปัจจุบัน

รั่ว ในช่วงเวลาของการศึกษาที่เหมาะสม เสื้อผ้าป้องกันเช่น
เป็นถุงมือยาง รองเท้า ผ้ากันเปื้อน ยางและอุปกรณ์ปกป้องระบบทางเดินหายใจมืออาชีพ
ไม่สามารถใช้ได้กับเกษตรกร .
เสื้อผ้าที่สวมใส่ปกติในการพ่นประกอบด้วยกางเกงบาง
หรือกางเกงขาสั้น เสื้อยืด หรือเสื้อแขนยาวที่มักจะ
รู เปลือยเท้าหรือรองเท้าปลายเท้า บางรูปแบบของ headcover
( ส่วนใหญ่สำหรับการป้องกันจากดวงอาทิตย์มากกว่า
ยาฆ่าแมลง ) และผ้าฝ้ายผูกด้านหน้าของปาก
และจมูกเพื่อ จำกัด
การสูดดม