To verify which pretreatment was th

To verify which pretreatment was the most effective in terms of
enzyme accessibility to the substrate, hydrolysis was conducted
using bagasse with and without alkali pretreatment. After 24 h of
hydrolysis at 42 C using only acid-pretreated bagasse, 8.9 g/L of
glucose were released while 18.36 g/L of glucose were released
when the acid–alkali pretreatment was used. The average glucose
yields for the two treatments differed significantly according to
ANOVA (p-value = 0.005). Twofold more glucose was released after
hydrolysis with the acid–alkali pretreatment than the acid pretreatment.
With the removal of lignin and hemicellulose by the
acid–alkali pretreatment, cellulose became more accessible to the
enzymes in the hydrolysis step. According to Santos et al. (2010),
the presence of lignin limits the process of enzyme diffusion in
the substrate and consequently the release of glucose.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตรวจสอบการ pretreatment ที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในแง่ของ
เอนไซม์ถึงพื้นผิว ไฮโตรไลซ์ดำเนิน
ใช้ชานอ้อยมี และไม่ มีด่าง pretreatment หลังจาก 24 ชมของ
ไฮโตรไลซ์ที่ 42 C ใช้เฉพาะกรด pretreated ชานอ้อย 8.9 g/L ของ
กลูโคสถูกปล่อยออกมาขณะ 18.36 g/L ของกลูโคสถูกออก
เมื่อใช้ pretreatment กรด – ด่าง กลูโคสเฉลี่ย
ทำให้สำหรับการรักษาสองแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญตาม
การวิเคราะห์ความแปรปรวน (ค่า p = 0.005) สองเท่าออกน้ำตาลกลูโคสเพิ่มเติมหลังจาก
ไฮโตรไลซ์กับ pretreatment กรด – ด่างกว่ากรด pretreatment.
กับเอา lignin และ hemicellulose โดย
pretreatment กรด – ด่าง เซลลูโลสเป็นมากถึง
เอนไซม์ในไฮโตรไลซ์ขั้นตอน ตามซานโตส et al. (2010),
ของ lignin จำกัดแพร่เอนไซม์ในกระบวนการ
กับพื้นผิว และจากนั้นปล่อยน้ำตาลกลูโคส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการตรวจสอบซึ่งการปรับสภาพเป็นมีประสิทธิภาพมากที่สุดในแง่ของ
การเข้าถึงการทำงานของเอนไซม์กับสารตั้งต้นที่ย่อยสลายได้ดำเนินการ
โดยใช้ชานอ้อยที่มีและไม่มีการปรับสภาพด่าง หลังจาก 24 ชั่วโมงของ
การย่อยสลายที่ 42 องศาเซลเซียสโดยใช้เพียงกรดปรับสภาพกากอ้อย 8.9 กรัม / ลิตรของ
น้ำตาลกลูโคสถูกปล่อยออกมาในขณะที่ 18.36 กรัม / ลิตรของน้ำตาลกลูโคสถูกปล่อยออกมา
เมื่อมีการปรับสภาพกรดด่างที่ใช้ กลูโคสเฉลี่ย
อัตราผลตอบแทนสำหรับการรักษาทั้งสองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตาม
ANOVA (p-value = 0.005) สองเท่ากลูโคสมากขึ้นได้รับการปล่อยตัวหลังจาก
การย่อยสลายด้วยการปรับสภาพกรดด่างกว่าการปรับสภาพกรด
ด้วยการกำจัดลิกนินและเฮมิเซลลูโลสโดย
การปรับสภาพกรดด่างกลายเป็นเซลลูโลสสามารถเข้าถึง
เอนไซม์ในขั้นตอนการย่อยสลาย ตาม Santos และคณะ (2010),
การปรากฏตัวของลิกนิน จำกัด กระบวนการของเอนไซม์ที่แพร่กระจายใน
พื้นผิวและทำให้การเปิดตัวของกลูโคส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อตรวจสอบก่อน ซึ่งมีประสิทธิภาพสูงสุดในแง่ของการเข้าถึงเอนไซม์เพื่อผิว

ใช้ชานอ้อยย่อย , และที่มีและไม่มีภาวะด่าง . หลังจาก 24 ชั่วโมงของการ 
42 C โดยใช้กรดได้รับชานอ้อย , 8.9 กรัม / ลิตร
กลูโคสถูกปล่อยออกมาขณะที่ 18.36 กรัมต่อลิตรและกลูโคสเป็นกรด–ด่างออก
เมื่อการใช้
กลูโคสเฉลี่ยผลผลิตที่ 2 การรักษาตามความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p-value = 0.005

) กลายเป็นกลูโคสถูกปล่อยตัวหลังจากการย่อยด้วยกรด–ด่าง
เพิ่มกว่ากรดทำ .
กับการกำจัดลิกนินและเฮมิเซลลูโลสด้วยกรด–ด่าง
pretreatment เซลลูโลสเป็นมากขึ้นเข้าถึง
เอนไซม์ที่ใช้ในการย่อยสลายขั้นตอน ตามซานโตส et al . ( 2010 ) ,
การปรากฏตัวของลิกนิน จำกัด กระบวนการของการแพร่กระจายเชื้อใน
พื้นผิวและจากนั้นปล่อยกลูโคส