The relative importance of the thre

The relative importance of the three mechanisms. Ajzen (1991) stated that the
relative importance of the three components in the TPB is expected to vary across
behaviors and situations. In the context of voice behavior, promotive voice refers to
an employee’s extra efforts when s/he helps the management to solve problems and
contributes to constructive solutions to improve the organization. Such efforts are
likely to be appreciated by the management. But the generation of constructive
ideas/solutions is not easy. It requires continuous devotion and commitment to
organizational affairs. Therefore, the generation of constructive suggestion needs
incentives from the organization to the focal employee. Constructive suggestion is
much more driven by her/his perceived obligation to the organization than safety
perception and positive self-regard. However, prohibitive voice refers to public
opposition to current ideas, behaviors, procedures, or even company polices. The
focal employee is likely to be perceived as challenging the authority and labeled as a
“deviant”. It is relatively risky because it involves potentially offending those with
more power as well as fellow colleagues. More personal risk is involved when
individuals speak up with concerns rather than constructive suggestions.
Correspondingly, employees would be much more sensitive to safety perception
when they speak up with concerns as opposed to suggestions. Therefore, considering
the differential implication of the two forms of voice behavior, I have developed the
following hypothesis:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสำคัญของกลไกสาม Ajzen (1991) ระบุที่ความสำคัญของส่วนประกอบสามใน TPB คาดว่าจะแตกต่างกันพฤติกรรมและสถานการณ์ ในบริบทของการทำงานด้วยเสียง เสียง promotive อ้างถึงความพิเศษของพนักงานเมื่อหล่อช่วยจัดการแก้ปัญหา และสนับสนุนการสร้างสรรค์โซลูชั่นเพื่อปรับปรุงองค์กร มีความพยายามดังกล่าวแนวโน้มที่จะได้ชื่นชม โดยการจัดการ แต่การสร้างสรรค์สร้างความคิด/แก้ปัญหาไม่ใช่เรื่องง่าย ความจงรักภักดีอย่างต่อเนื่องและมุ่งมั่นกิจการองค์กร ดังนั้น การสร้างความต้องการข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์แรงจูงใจจากองค์กรให้กับพนักงานที่โฟกัส ข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์มากขึ้นขับเคลื่อน ด้วยข้อผูกมัด her/his รับรู้กับองค์กรมากกว่าความปลอดภัยรับรู้และ self-regard บวก อย่างไรก็ตาม เสียงห้ามปรามอ้างประชาชนค้านความคิดปัจจุบัน พฤติกรรม ขั้นตอน หรือแม้แต่บริษัทด้านนโยบาย ที่โฟกัสพนักงานมีแนวโน้มที่จะถือว่าเป็นการท้าทายอำนาจ และระบุว่าเป็นการ"deviant" จึงค่อนข้างเสี่ยงเนื่องจากเกี่ยวข้องกับอาจมีโกรธเพิ่มเติมพลังงานตลอดจนเพื่อนร่วมงาน ความเสี่ยงส่วนบุคคลมากขึ้นจะเกี่ยวข้องเมื่อบุคคลพูดขึ้น ด้วยความกังวลแทนที่เป็นข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์เรียบ พนักงานจะมีความไวต่อการรับรู้ด้านความปลอดภัยมากขึ้นเมื่อพวกเขาพูดขึ้น ด้วยความกังวลตรงข้ามกับคำแนะนำ ดังนั้น พิจารณาเนื่องจากส่วนที่แตกต่างของลักษณะเสียงแบบสอง ฉันมีพัฒนาสมมติฐานต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสำคัญของสามกลไก Ajzen (1991) ระบุว่า
ความสำคัญของสามองค์ประกอบในพีบีคาดว่าจะแตกต่างกันใน
พฤติกรรมและสถานการณ์ ในบริบทของพฤติกรรมเสียงเสียงส่งเสริมหมายถึง
ความพิเศษของพนักงานเมื่อ s / เขาจะช่วยให้การบริหารจัดการในการแก้ปัญหาและ
การแก้ปัญหาที่ก่อให้เกิดการสร้างสรรค์เพื่อปรับปรุงองค์กร ความพยายามดังกล่าวมี
แนวโน้มที่จะได้รับการชื่นชมจากผู้บริหาร แต่รุ่นที่สร้างสรรค์
ความคิด / การแก้ปัญหาไม่ใช่เรื่องง่าย มันต้องมีความจงรักภักดีอย่างต่อเนื่องและมุ่งมั่นที่จะ
กิจการองค์กร ดังนั้นการสร้างข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์ความต้องการ
แรงจูงใจจากองค์กรให้แก่ลูกจ้างโฟกัส ข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์เป็น
แรงผลักดันมากขึ้นโดยเธอ / ภาระหน้าที่ในการรับรู้ของเขาให้กับองค์กรความปลอดภัยกว่า
การรับรู้และบวกเรื่องตัวเอง แต่เสียงที่ต้องห้ามหมายถึงประชาชน
ขัดแย้งกับความคิดในปัจจุบันพฤติกรรมวิธีการหรือแม้กระทั่งนโยบาย บริษัท
พนักงานโฟกัสมีแนวโน้มที่จะถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ท้าทายอำนาจและการระบุว่าเป็น
"เบี่ยงเบน" มันมีความเสี่ยงค่อนข้างเพราะมันเกี่ยวข้องกับการกระทำผิดกฎหมายที่อาจเกิดขึ้นกับผู้ที่มี
อำนาจมากขึ้นเช่นเดียวกับเพื่อนร่วมงาน ความเสี่ยงส่วนบุคคลอื่น ๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องเมื่อ
พูดถึงบุคคลที่มีความกังวลมากกว่าข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์.
ตามลําดับพนักงานจะมากขึ้นความไวต่อการรับรู้ด้านความปลอดภัย
เมื่อพวกเขาพูดขึ้นด้วยความกังวลเมื่อเทียบกับข้อเสนอแนะ ดังนั้นเมื่อพิจารณา
ความหมายแตกต่างกันของทั้งสองรูปแบบของพฤติกรรมเสียงผมได้พัฒนา
สมมติฐานดังต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสําคัญของสามกลไก Ajzen ( 1991 ) ระบุว่า
ญาติความสำคัญขององค์ประกอบ 3 ใน TPB คาดว่าจะแตกต่างกันไปทั่ว
พฤติกรรมและสถานการณ์ ในบริบทของพฤติกรรมเสียงต่อเสียงหมายถึง
พนักงานเสริมความพยายามเมื่อ s / เขาจะช่วยจัดการแก้ไขปัญหาและโซลูชั่นที่สร้างสรรค์
มีส่วนช่วยในการปรับปรุงองค์การความพยายามดังกล่าว
น่าจะนิยม โดยการจัดการ แต่รุ่นของความคิด / โซลูชั่นที่สร้างสรรค์
ไม่ใช่เรื่องง่าย มันต้องมีความจงรักภักดีอย่างต่อเนื่องและความมุ่งมั่นที่จะ
องค์การกิจการ ดังนั้น การสร้างข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์ความต้องการ
แรงจูงใจจากองค์กรให้พนักงานโฟกัส ข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์คือ
ขับเคลื่อนโดยมาก ของเขา / เธอ รับรู้ว่าองค์กรมากกว่าการรับรู้ความปลอดภัย
และพิจารณาตนเองในเชิงบวก อย่างไรก็ตาม การห้ามเสียง หมายถึง สาธารณะ
ต่อต้านความคิดปัจจุบัน พฤติกรรม วิธีการ หรือแม้กระทั่ง บริษัท ด้านนโยบาย
พนักงานโฟกัสน่าจะมองว่าท้าทายอำนาจ และติดป้ายว่าเป็น
" เบี่ยงเบน "มันค่อนข้างเสี่ยง เพราะมันเกี่ยวข้องกับอาจขัดใจผู้
พลังงานมากขึ้น ตลอดจนเพื่อนร่วมงานทุกท่าน ความเสี่ยงส่วนบุคคลเพิ่มเติมเกี่ยวข้องเมื่อ
บุคคลพูดด้วยความกังวลมากกว่าข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์ .
ต้องกันพนักงานจะมากไว

การรับรู้ความปลอดภัยเมื่อพวกเขาพูดด้วยความกังวลเมื่อเทียบกับข้อเสนอแนะ ดังนั้น การพิจารณา
ค่าปริยายของทั้งสองรูปแบบของพฤติกรรมเสียง ผมได้สร้างสมมุติฐาน
ต่อไปนี้ :