By John Fotiadis and Jonathan Engla

By John Fotiadis and Jonathan Englander of Atherton Legal Services.

The entertainment industry continues to grow here in Thailand and receive international recognition. Most recently, Apichat Weerasethakul is due congratulations for his film “Uncle Boonmee Who Can Recall His Past lives” which received the 2010 Cannes Film Festival top award. In his acceptance speech, Kuhn Weerasethakul dedicated the award to Thailand, but also criticized the censorship laws in Thailand as a severe restriction for filmmakers.

Thailand admittedly enforces many rules, which restrict the content that can be portrayed in not only films, but also on television, the internet and even in video games. Other governments adopt a laissez-faire policy with respect to content, permitting nearly all content free publication under the ambit of free speech. If such free speech treads on another’s right to privacy, reputation, or sense of decency, it is generally left to the courts to decide on a case-by-case basis whether free speech has gone too far. Even in cases where the courts do find an invasion of privacy or libel, the penalty is generally limited to civil damages. No criminal penalty is assessed (except, perhaps, in limited cases of certain forms of pornography or national security threats).

Perhaps owing to culture, Thailand takes a much more proactive role in defending privacy, reputation and decency. Content which affects privacy, reputation and/or public decency is not only subject to censorship, but also subject to private lawsuits as well as criminal penalties, including fines and imprisonment.

Much discussion has been had in the international media regarding the lèse majesté rules censoring content which is deemed to “defame, insult, threaten or in any way violate the revered position of the King” and the royal family (1997 Constitution Section 8, Penal Code Sections 112, 133). Others may be unaware that censorship rules similarly protect foreign heads of state (Penal Code Sec. 133), foreign representatives to the Royal Court (Penal Code Sec. 134), and government officials acting within their duties (Penal Code Sec. 136). Content defaming individuals, whether private or public figures, is also prohibited (Penal Code Secs. 326-333).

Thailand’s censorship rules similarly protect the Thai flag from desecration (Penal Code Sec. 118), and the flags of friendly foreign states (Penal Code Sec. 135). [As a side note, this suggests that while the US Supreme Court has permitted the burning of the American flag in the United States, the same action could mandate criminal penalties here in Thailand.]

Similarly, Thailand censorship extends to protection of religion, without preferring Buddhism over other faiths (Penal Code Sec. 206).

Since 2001, the Thai government has also required that television programming block out scenes which depict the main character smoking (Tobbacco Control Act 1992, Sec. 8). However, this has not been extended to films, video games or the internet.

Of course, in commonality with the West, Thailand censors content that promotes terrorist activities (Penal Code Sec. 135/2) or is deemed obscene (Penal Code Sec. 287) including pornography in all forms.

Within Thailand, even critics of censorship often raise no objection to the principles that these laws seek to protect. Their objections principally lie with how these laws are interpreted and enforced. In relation to film and television media, these laws are enforced by the Film Censorship Board (FCB).

Through the FCB’s application of the above laws, a general policy has emerged in Thailand which governs whether films will be censored in part or banned entirely. By way of example, content of the following nature will be subject to censorship:

Any depictions of the King or any members of the royal family, including past members of the royal family, even in the most reverent manner, require approval prior to publication. (“Anna and the King,” a revival of the “King and I,” was denied permission to film in Thailand, and its exhibition was ultimately banned here as well).

Depictions of Buddhist monks in any manner other than absolute reverence. By way of example, a recent film was forced to edit a scene of monks playing a guitar as this was deemed inappropriate. Note, however, that the film entitled “Nak Prok” depicting robbers disguised as monks and originally banned in 2007 was permitted public release in 2010 utilizing the new ratings system, as further discussed below).

Depictions of Buddhist imagery in any manner other than absolute reverence. (Recent protests in Thailand surrounded a film entitled “Hollywood Buddha” in which one of the characters is depicted sitting on the head of a Buddha image).

Depictions/Suggestions of prostitution in Thailand. (Even documentaries which show scenes of prostitution or interview prostitutes in Thailand will be banned).

Content depicting sexual promiscuity, even in the absence of pornography.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยจอห์นและโจนาธา Fotiadis อิงแลนด์ของ Atherton บริการทางกฎหมาย. อุตสาหกรรมบันเทิงยังคงเติบโตในประเทศไทยและได้รับการยอมรับในระดับสากล เมื่อเร็ว ๆ นี้อภิชาติพงศ์วีระเศรษฐกุลเป็นขอแสดงความยินดีครบกำหนดสำหรับภาพยนตร์ของเขา "ลุงบุญมีระลึกชาติ" ที่ได้รับในปี 2010 เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ที่ได้รับรางวัลด้านบน ยอมรับในคำปราศรัยของเขา Kuhn พงศ์วีระเศรษฐกุลอุทิศตนให้รางวัลกับประเทศไทย แต่ยังวิพากษ์วิจารณ์กฎหมายการเซ็นเซอร์ในประเทศไทยเป็นข้อ จำกัด อย่างรุนแรงสำหรับการถ่ายทำภาพยนตร์. ประเทศไทยเป็นที่ยอมรับบังคับใช้กฎระเบียบมากซึ่ง จำกัด เนื้อหาที่สามารถแสดงให้เห็นในภาพยนตร์ไม่เพียง แต่ยังเกี่ยวกับ โทรทัศน์, อินเทอร์เน็ตและแม้กระทั่งในวิดีโอเกม รัฐบาลอื่น ๆ นำมาใช้เป็นนโยบายไม่รู้ไม่ชี้ที่เกี่ยวกับเนื้อหาการอนุญาตให้เกือบเนื้อหาทั้งหมดที่ตีพิมพ์ฟรีภายใต้ขอบเขตของการพูดฟรี ถ้าดอกยางคำพูดดังกล่าวฟรีอีกเป็นสิทธิส่วนบุคคลชื่อเสียงหรือความรู้สึกของความเหมาะสมก็ถูกทิ้งไว้โดยทั่วไปศาลจะตัดสินใจบนพื้นฐานกรณีโดยกรณีไม่ว่าจะเป็นการพูดฟรีได้ไปไกลเกินไป แม้ในกรณีที่ศาลจะหาบุกรุกความเป็นส่วนตัวหรือหมิ่นประมาทมีโทษถูก จำกัด โดยทั่วไปจะเกิดความเสียหายทางแพ่ง ไม่มีโทษทางอาญาจะมีการประเมิน (ยกเว้นบางทีในกรณีที่ จำกัด ของรูปแบบบางอย่างของสื่อลามกหรือภัยคุกคามความมั่นคงของชาติ). บางทีเนื่องจากวัฒนธรรมไทยจะใช้เวลาที่มีบทบาทในเชิงรุกมากขึ้นในการปกป้องความเป็นส่วนตัวของชื่อเสียงและความเหมาะสม เนื้อหาที่มีผลต่อความเป็นส่วนตัวชื่อเสียงและ / หรือความเหมาะสมของประชาชนไม่ได้เป็นเพียงเรื่องการเซ็นเซอร์ แต่ยังอาจมีการฟ้องร้องเอกชนรวมทั้งการลงโทษทางอาญารวมทั้งปรับและจำคุก. อภิปรายมากได้รับมีในสื่อต่างประเทศเกี่ยวกับกฎหมิ่นพระบรมเดชานุภาพเซ็นเซอร์ เนื้อหาที่จะถือว่า "หมิ่นประมาทดูหมิ่นข่มขู่หรือในทางใดทางละเมิดตำแหน่งที่เคารพนับถือของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว" และพระราชวงศ์ (1997 รัฐธรรมนูญมาตรา 8, ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112, 133) คนอื่นอาจจะไม่รู้ว่ากฎการเซ็นเซอร์ในทำนองเดียวกันปกป้องหัวของรัฐต่างประเทศ (ประมวลกฎหมายอาญา Sec. 133) ผู้แทนชาวต่างชาติที่ราชสำนัก (ประมวลกฎหมายอาญา Sec. 134) และเจ้าหน้าที่ของรัฐกระทำภายในหน้าที่ของตน (ประมวลกฎหมายอาญา Sec. 136) เนื้อหา defaming บุคคลไม่ว่าจะเป็นตัวเลขส่วนตัวหรือสาธารณะเป็นสิ่งต้องห้ามยัง (ประมวลกฎหมายอาญาวินาที. 326-333). กฎการเซ็นเซอร์ของไทยในทำนองเดียวกันปกป้องธงชาติไทยจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (ประมวลกฎหมายอาญา Sec. 118) และธงของรัฐต่างประเทศที่เป็นมิตร (กฎหมายอาญา รหัส Sec. 135) [ตามบันทึกข้างนี้แสดงให้เห็นว่าในขณะที่ศาลฎีกาสหรัฐได้รับอนุญาตการเผาไหม้ของธงชาติอเมริกันในประเทศสหรัฐอเมริกาการกระทำเดียวกันสามารถสั่งลงโทษทางอาญาในประเทศไทย.] ในทำนองเดียวกันการเซ็นเซอร์ประเทศไทยขยายไปถึงการป้องกันของศาสนาโดยไม่ต้อง เลือกที่พุทธศาสนามากกว่าศาสนาอื่น ๆ (ประมวลกฎหมายอาญา Sec. 206). ตั้งแต่ปี 2001 รัฐบาลไทยจำเป็นต้องมีว่าโปรแกรมบล็อกโทรทัศน์ออกฉากที่แสดงถึงการสูบบุหรี่ตัวละครหลัก (Tobbacco พระราชบัญญัติควบคุม 1992, Sec. 8) แต่นี้ยังไม่ได้รับการขยายให้กับภาพยนตร์, วิดีโอเกมหรืออินเทอร์เน็ต. แน่นอนในคนธรรมดาสามัญกับเวสต์ประเทศไทยเซ็นเซอร์เนื้อหาที่ส่งเสริมกิจกรรมการก่อการร้าย (ประมวลกฎหมายอาญา Sec. 135/2) หรือจะถือว่าลามกอนาจาร (ประมวลกฎหมายอาญาวินาที 287) รวมทั้งมีภาพลามกอนาจารในทุกรูปแบบ. ภายในประเทศไทยแม้นักวิจารณ์การเซ็นเซอร์มักจะยกระดับการคัดค้านไม่เป็นไปตามหลักการที่ว่ากฎหมายเหล่านี้พยายามที่จะปกป้อง การคัดค้านของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งอยู่กับวิธีการที่กฎหมายเหล่านี้จะถูกตีความและบังคับใช้ ในความสัมพันธ์กับภาพยนตร์และสื่อโทรทัศน์, กฎหมายเหล่านี้มีผลบังคับใช้ตามที่คณะกรรมการเซ็นเซอร์ภาพยนตร์ (FCB). ผ่านการประยุกต์ใช้ FCB ของกฎหมายดังกล่าวข้างต้นเป็นนโยบายทั่วไปได้เกิดในประเทศไทยซึ่งควบคุมไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ที่จะได้รับการตรวจสอบในบางส่วนหรือสิ่งต้องห้ามอย่างสิ้นเชิง โดยวิธีการเช่นเนื้อหาที่มีลักษณะดังต่อไปนี้จะต้องมีการเซ็นเซอร์: ที่เด่นชัดใด ๆ ของกษัตริย์หรือสมาชิกใด ๆ ของพระราชวงศ์รวมทั้งสมาชิกที่ผ่านมาของพระราชวงศ์แม้จะอยู่ในลักษณะที่เกี่ยวข้องมากที่สุดต้องได้รับอนุมัติก่อนที่จะตีพิมพ์ ("แอนนาและพระมหากษัตริย์" การฟื้นตัวของ "กษัตริย์และฉัน" ถูกปฏิเสธรับอนุญาตให้ถ่ายทำในประเทศไทยและการแสดงนิทรรศการที่เป็นสิ่งต้องห้ามในที่สุดที่นี่เช่นกัน). ที่เด่นชัดของพระสงฆ์ในลักษณะอื่นนอกเหนือจากการแสดงความเคารพใด ๆ แน่นอน โดยวิธีการเช่นภาพยนตร์ที่ผ่านมาถูกบังคับให้แก้ไขฉากของพระสงฆ์เล่นกีต้าร์ที่เป็นอย่างนี้ก็ถือว่าไม่เหมาะสม แต่โปรดทราบว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีชื่อว่า "นาคปรก" ภาพวาดโจรที่ปลอมตัวเป็นพระสงฆ์และห้ามเดิมในปี 2007 ได้รับอนุญาตปล่อยสาธารณะในปี 2010 ใช้ระบบคะแนนใหม่ตามที่กล่าวไว้ดังต่อไปนี้). ที่เด่นชัดของภาพพุทธในลักษณะอื่นใดนอกเหนือจากที่แน่นอน คารวะ (การประท้วงล่าสุดในประเทศไทยล้อมรอบภาพยนตร์เรื่อง "พระพุทธรูปฮอลลีวู้ด" ซึ่งหนึ่งในตัวละครที่เป็นภาพนั่งอยู่บนหัวของพระพุทธรูป). สอดแทรก / ข้อเสนอแนะของการค้าประเวณีในประเทศไทย (แม้สารคดีที่แสดงฉากการค้าประเวณีโสเภณีหรือการให้สัมภาษณ์ในประเทศไทยจะต้องได้รับอนุญาต). เนื้อหาภาพวาดสำส่อนทางเพศแม้กระทั่งในกรณีที่ไม่มีสื่อลามก