Tarr and Morrill knew nothing about

Tarr and Morrill knew nothing about computers. So Tarr paid $100 to a computer science student to write a program code designed to match up questionnaire. All the data from the questionnaire had to be transferred to punch cards. The team rented a room-sized computer and took six weeks to produce a match list. Questionnaire participants then received a letter saying who they were match to, along with phone numbers. Most were very pleased. One student got 100 possible matches. One of them was her boyfriend!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tarr และ Morrill รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น Tarr จ่าย $ 100 ถึงนักศึกษาวิทยาการคอมพิวเตอร์ในการเขียนโค้ดโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อให้ตรงกับขึ้นแบบสอบถาม ข้อมูลทั้งหมดจากแบบสอบถามจะต้องมีการถ่ายโอนไปยังเจาะบัตร ทีมที่เช่าห้องคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่และใช้เวลาหกสัปดาห์ที่ผ่านมาในการผลิตรายการแข่งขัน ผู้เข้าร่วมตอบแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายบอกว่าพวกเขาเป็นใครตรงกับพร้อมกับหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่มีความยินดีมาก นักศึกษาคนหนึ่งได้ 100 แมตช์ที่เป็นไปได้ หนึ่งในนั้นคือแฟนของเธอ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทาร์ และ มอร์ริล รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น ทาร์จ่าย $ 100 กับนักเรียนวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์เขียนโปรแกรมออกแบบให้ตรงกับรหัสแบบสอบถาม ข้อมูลทั้งหมดที่ได้จากแบบสอบถามได้ถูกส่งไปเจาะบัตร ทีมงานเช่าห้องขนาดคอมพิวเตอร์และใช้เวลาหกสัปดาห์เพื่อผลิตรายการที่ตรงกัน ผู้เข้าร่วมแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายว่าใครอยู่ตรง พร้อมหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่จะพอใจมาก นักเรียนคนหนึ่งได้ 100 การแข่งขันได้ หนึ่งในนั้นคือแฟนของเธอ