In spite of the extensive polymeric

In spite of the extensive polymeric degradation observed, in all cases some lineal and branched polymeric molecules remain, as reflected by the iodine complexes formed. This demonstrates that the structure of starch is conserved.

The increasing reducing sugar content is shown as a drop in the TS.RS−1 ratio, revealing that the effect reached at a 50 kGy dose is much more marked in the case of cassava starch, where the polymeric content is reduced about 57%, than in the case of bean starch, where the corresponding reduction reaches 19.5%. This indicates that amylopectin, predominant in cassava starch, experiences more damage in its average chain length.

It had been shown by Sokhey and Hanna (1993) and Sokhey and Chinnaswamy (1993) that in corn starch irradiation, even though both the branched amylopectin and the lineal amylose molecules resulted fragmented, the effect was greater in the amylopectin with respect to the amylose. In addition, in studies on irradiated cassava, waxy maize and wheat starch, the reducing sugar content increased with the irradiation dose (Raffi et al., 1981; Ananthaswamy et al., 1970).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้ง ๆ ที่อย่างละเอียดชนิดย่อยสลายสังเกต กรณีใด โมเลกุลพอลิเมอบาง lineal และแบบแยกสาขาครั้ง สะท้อน โดยคอมเพล็กซ์ไอโอดีนที่เกิดขึ้น นี้แสดงให้เห็นว่า โครงสร้างของแป้งอยู่เนื้อหาเพิ่มขึ้นของน้ำตาลลดลงจะแสดงเป็นใน TS RS−1 อัตราส่วน เปิดเผยว่า ผลกระทบในปริมาณ 50 kGy มากไว้ในกรณีของแป้งมันสำปะหลัง มีชนิดเนื้อหาที่ลดลงประมาณ 57% กว่าในกรณีของแป้งถั่ว ที่ลดลงสอดคล้องถึง 19.5% บ่งชี้ว่า amylopectin กันในแป้งมันสำปะหลัง ประสบความเสียหายเพิ่มเติมในความยาวโซ่เฉลี่ยมันได้ถูกแสดง โดย Sokhey และฮันนา (1993) และ Sokhey และ Chinnaswamy (1993) ที่ในข้าวโพดแป้งวิธีการฉายรังสี แม้ว่า amylopectin แบบแยกสาขาและโมเลกุลและ lineal ส่งผลให้มีการกระจายตัว ผลถูกมากกว่าใน amylopectin กับการปรับ นอกจากนี้ ในการศึกษา irradiated แว็กซี่ข้าวโพด มันสำปะหลัง และ แป้งข้าวสาลี เนื้อหาน้ำตาลลดลงเพิ่มขึ้น ด้วยปริมาณวิธีการฉายรังสี (Raffi et al., 1981 Ananthaswamy et al., 1970)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งๆที่มีการย่อยสลายพอลิเมอสังเกตอย่างกว้างขวางในทุกกรณีตรงและแยกโมเลกุลของพอลิเมอยังคงสะท้อนจากคอมเพล็กซ์ไอโอดีนที่เกิดขึ้น นี้แสดงให้เห็นว่าโครงสร้างของแป้งเป็นป่าสงวน. การเพิ่มการลดปริมาณน้ำตาลที่จะแสดงเป็นการลดลงของอัตราส่วน TS.RS-1 เผยให้เห็นว่าผลกระทบไปถึงที่ปริมาณ 50 กิโลเกรย์มีการทำเครื่องหมายมากขึ้นในกรณีของแป้งมันสำปะหลังที่ ที่เนื้อหาพอลิเมอจะลดลงประมาณ 57% กว่าในกรณีของแป้งถั่วที่ลดลงสอดคล้องกันถึง 19.5% นี้บ่งชี้ว่า amylopectin, เด่นในแป้งมันสำปะหลังประสบการณ์ความเสียหายมากขึ้นในความยาวโซ่เฉลี่ย. มันได้รับการแสดงโดย Sokhey และฮันนา (1993) และ Sokhey และ Chinnaswamy (1993) ว่าในข้าวโพดฉายรังสีแป้งแม้ว่าทั้ง amylopectin แยกและ โมเลกุลของอะไมโลสที่สืบเชื้อสายผลแยกส่วนผลกระทบที่เป็นมากขึ้นใน amylopectin ที่เกี่ยวกับอะไมโลส นอกจากนี้ในการศึกษาเกี่ยวกับการฉายรังสีมันสำปะหลังข้าวโพดข้าวเหนียวและแป้งข้าวสาลีปริมาณน้ำตาลเพิ่มขึ้นด้วยการลดปริมาณการฉายรังสี (Raffi et al, 1981;.. Ananthaswamy, et al, 1970)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งๆ ที่การตรวจสอบอย่างละเอียดของการย่อยสลายในทุกคดี บางเป็นเส้นตรงทั้งโมเลกุลของพอลิเมอร์อยู่ที่สะท้อนจากสารเชิงซ้อนที่เกิดขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าโครงสร้างของแป้งเป็นป่าสงวน

เพิ่มปริมาณน้ำตาลรีดิวซ์จะแสดงเป็นลดลงใน ts.rs − 1 อัตราส่วนเปิดเผยว่าผลถึงขนาด 50 kGy มากขึ้นเครื่องหมายในกรณีของแป้งมันสำปะหลังที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการลดลง 57% สูงกว่าในกรณีของแป้งถั่วที่ลดที่สอดคล้องกันถึง 19.5 ล้านบาท นี้บ่งชี้ว่าอะไมโลเพคติน , เด่นในแป้งมันสำปะหลัง ประสบการณ์ความเสียหายเพิ่มเติมในความยาวของโซ่

โดยเฉลี่ยมันได้ถูกแสดง โดย sokhey และฮันนา ( 1993 ) และ sokhey และ chinnaswamy ( 1993 ) ในการฉายรังสี แป้งข้าวโพด แม้ว่าทั้งสองแขนงอะไมโลเพคตินและโมเลกุลอะไมโลสเป็นเส้นตรงทำให้กระจัดกระจาย , ผลคือมากขึ้นในอะไมโลเพคติน ไหว้พระ โลส . นอกจากนี้ ในการศึกษารังสีแกมมามันสำปะหลัง ข้าวโพดข้าวเหนียวและข้าวสาลีแป้งการลดปริมาณน้ำตาลเพิ่มขึ้นด้วยรังสี ( รัฟฟี et al . , 1981 ; ananthaswamy et al . , 1970 )