It was hard to know therefore how t

It was hard to know therefore how to interpret the post-1999 flow of capital within the
eurozone from high to low per capita income and productivity countries. Blanchard and
Giavazzi (2002) noted early on that while savings–investment correlations fell sharply
with the advent of the euro, there existed two quite different interpretations of the
associated intra-eurozone imbalances. The positive interpretation was that investment
finance was flowing to the low-income countries of the eurozone periphery because they
were the economies with the most scope for rapid productivity growth. The negative
interpretation in contrast saw capital as flowing toward problem countries riddled by
domestic distortions – bubble-driven asset booms, excessive budget deficits and unrealistic
expectations of future growth – and resulting in excessive levels of public- andprivate-sector consumption, rather than the putative investment boom. Alan Walters
(1986) had warned of this possibility long before the advent of monetary union: he pointed
to the danger that the low-income countries of the European periphery with relatively high
inflation rates but now suddenly the same nominal interest rates as their high-income
partners would ‘enjoy’ relatively low real interest rates, giving them every incentive to
borrow, whether for reasons good or bad.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยากทราบวิธีการตีกระแสปี 1999 ลงทุนภายในดังนั้นการยูโรโซนจากสูงไปต่ำสุดที่หัวต่อรายได้และผลผลิตประเทศ Blanchard และGiavazzi (2002) ไว้ก่อนบนที่ในขณะที่ความสัมพันธ์ออมลงทุนลดลงอย่างรวดเร็วด้วยการมาถึงของยูโร มีอยู่สองตีความแตกต่างของการความไม่สมดุลของ intra-ยูโรโซนที่เกี่ยวข้อง ลงทุนที่มีการตีบวกเงินไม่ไหลไปประเทศแนซ์ของยสปริงยูโรโซนเนื่องจากพวกเขาสภาพเศรษฐกิจที่ มีขอบเขตมากที่สุดสำหรับการเติบโตของผลิตภาพอย่างรวดเร็วได้ การลบตีความในทางตรงกันข้ามเห็นทุนเป็นไหลไปทางประเทศปัญหา riddled โดยบิดเบือนในประเทศ – ควบคุมฟองสินทรัพย์บอมส์ ขาดดุลงบประมาณมากเกินไป และไม่ความคาดหวังในอนาคตและการขยายตัว – เกิดในระดับที่มากเกินไปของการบริโภคภาครัฐ andprivate มากกว่าลงทุน putative บูม Alan Walters(1986) ได้รับคำเตือนของโอกาสนี้ยาวนานก่อนการมาถึงของสหภาพทางการเงิน: เขาแหลมอันตรายที่ประเทศแนซ์ของยสปริงยุโรปมีค่อนข้างสูงอัตราเงินเฟ้อราคาแต่ตอนนี้ทันทีอัตราดอกเบี้ยระบุเหมือนกันเป็นความร่ำรวยพันธมิตรจะ 'กับ' ราคาพิเศษสนใจจริงค่อนข้างต่ำ ให้ทุกงานยืม ว่าเหตุผลดี หรือไม่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าดังนั้นวิธีการตีความการไหลของการโพสต์ 1999 ของเงินทุนภายใน
ยูโรโซนจากมากไปรายได้ต่อหัวต่ำและประเทศการผลิต บลอนชาและ
Giavazzi (2002) ตั้งข้อสังเกตในช่วงต้นว่าในขณะที่ความสัมพันธ์ของการออมการลงทุนลดลงอย่างรวดเร็ว
กับการถือกำเนิดของเงินยูโรที่มีมีอยู่สองการตีความแตกต่างกันมากของ
ความไม่สมดุลภายในยูโรโซนที่เกี่ยวข้อง การแปลความหมายในเชิงบวกก็คือว่าการลงทุน
เงินทุนไหลไปยังประเทศมีรายได้ต่ำของยูโรโซนรอบนอกเพราะพวกเขา
เป็นเศรษฐกิจที่มีขอบเขตมากที่สุดสำหรับการเจริญเติบโตของผลิตอย่างรวดเร็ว เชิงลบ
ตีความในทางตรงกันข้ามเห็นทุนไหลไปสู่ประเทศปัญหาพรุนโดย
การบิดเบือนในประเทศ - ฟองขับเคลื่อนสนั่นสินทรัพย์การขาดดุลงบประมาณมากเกินไปและไม่สมจริง
ความคาดหวังของการเติบโตในอนาคต - และผลในระดับที่มากเกินไปของการบริโภค andprivate ภาคสาธารณะมากกว่าสมมุติ บูมการลงทุน อลันวอลเตอร์ส
(1986) ได้เตือนถึงความเป็นไปได้นี้นานก่อนที่จะปรากฎตัวของสหภาพการเงิน: เขาชี้
อันตรายที่ประเทศมีรายได้ต่ำของรอบนอกยุโรปที่มีค่อนข้างสูง
อัตราเงินเฟ้อ แต่ตอนนี้อย่างกระทันหันอัตราดอกเบี้ยสูงเช่นเดียวกับพวกเขา รายได้
พันธมิตรจะ 'เพลิดเพลินกับ' จริงค่อนข้างต่ำอัตราดอกเบี้ยให้พวกเขาทุกแรงจูงใจที่จะ
ยืมไม่ว่าจะด้วยเหตุผลที่ดีหรือไม่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันก็ยากที่จะรู้ ดังนั้นวิธีการตีความ post-1999 การไหลของเงินทุนในยูโรโซนจากประเทศ
สูง รายได้ต่อหัวต่ำ และการเพิ่มผลผลิต แบลนชาร์ดและ
giavazzi ( 2002 ) กล่าวไว้ในช่วงต้นว่าในขณะที่การออมการลงทุนและความสัมพันธ์ลดลงอย่างรวดเร็ว
กับแอดเวนต์ของยูโร มีอยู่สองการตีความที่แตกต่างกันมากของ
ภายในยูโรโซนไม่สมดุลที่เกี่ยวข้องการตีความในเชิงบวกคือการลงทุน
การเงินคือไหลสู่ประเทศรายได้น้อยของยูโรโซนรอบนอก เพราะพวกเขา
เป็นประเทศที่มีขอบเขตที่สุดเพื่อการเจริญเติบโตผลผลิตอย่างรวดเร็ว การตีความทางลบในทางตรงกันข้ามเห็นเงินทุนที่ไหล

ต่อปัญหาประเทศพรุนโดยบิดเบือนในประเทศ–ฟองขับเคลื่อน booms สินทรัพย์ , การขาดดุลงบประมาณมากเกินไป และไม่สมจริง
ความคาดหวังของผู้บริโภคเติบโตในอนาคตและผลในระดับที่มากเกินไปของภาครัฐ - เอกชนภาคการบริโภคมากกว่าการลงทุนซึ่งบูม . อลัน วอลเตอร์
( 1986 ) ได้เตือนถึงความเป็นไปได้นี้ก่อนที่แอดเวนต์ของสหภาพการเงิน : เขาแหลม
ถึงอันตรายที่ผู้มีรายได้น้อยประเทศรอบนอกยุโรปที่มีค่อนข้างสูง
อัตราเงินเฟ้อ แต่ตอนนี้ก็เหมือนเดิมปกติ อัตราดอกเบี้ยเป็นพันธมิตรของพวกเขาจะเพลิดเพลินไปกับรายได้สูง
' ' ค่อนข้างต่ำอัตราดอกเบี้ยให้จูงใจทุกคน

ยืม ไม่ว่าจะทำดี หรือ ไม่ดี