The supreme irony of the consequent

The supreme irony of the consequentialist view is that, in seeking to defend a type of Marxist orthodoxy against what its advocates deem to be some kind of heresy, it succeeds in conceptualizing away everything that is most distinctive about Marx’s historical materialism, negating all the efforts to clarify the specific nature of capitalism to which he devoted most of his life’s work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหน็บสุดยอดของ consequentialist อยู่ที่ ในการแสวงหาการปกป้องแบบของ orthodoxy Marxist กับสิ่งของสนับสนุนถือว่าเป็นบาปบางประการ จะสำเร็จใน conceptualizing เก็บทุกอย่างที่โดดเด่นที่สุดเกี่ยวกับระเริงประวัติศาสตร์ของมาร์กซ์ negating พยายามทั้งหมดเพื่ออธิบายลักษณะเฉพาะของระบบทุนนิยมที่เขาทุ่มเทมากที่สุดของชีวิตของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชดสูงสุดของมุมมอง consequentialist คือว่าในการแสวงหาเพื่อปกป้องประเภทของดั้งเดิมมาร์กซ์กับสิ่งที่ผู้สนับสนุนของตนคิดว่าจะเป็นชนิดของบาปบางอย่างก็ประสบความสำเร็จในกรอบความคิดออกไปทุกอย่างที่มีความโดดเด่นมากที่สุดเกี่ยวกับวัตถุนิยมประวัติศาสตร์มาร์กซ์กวนความพยายามทั้งหมด เพื่อชี้แจงลักษณะเฉพาะของระบบทุนนิยมที่เขาอุทิศส่วนใหญ่ของชีวิตการทำงานของเขา