Changyang Mansion had many direct d

Changyang Mansion had many direct descendants, but not many people were heading toward the library. So the only people Jian Chen had seen were the guards that protected the area, and almost no other clan member.

Jian Chen quickly reached the doors to the tower before stopping to lift his head up to see the extremely large board hung above the doors of the tower. The words “Book Pavilion” were written in fancy writing, with 2 guards standing below it. When he looked at the two guards, he could tell these guards were definitely not lacking in strength.

Waiting for the gates to open, Jian Chen then walked in directly without being obstructed by the two guards. They were almost like woodcarvings that stood motionlessly on the side with their backs straight. Even when Jian Chen had appeared, the two did not even greet him.

As Jian Chen entered the inner tower, a long and narrow corridor greeted his eyes. It was daytime on the outside, and light shined down beautifully, leaving a sight like none other. On the walls of the corridor, a bright moon pearl was hung and gave off a light to illuminate the hallway.

The length of the corridor was quite long, before finally splitting into two paths. Jian Chen estimated that both paths followed the opposite sides of the tower before finally rejoining again after a distance.

“Fourth master, the clan leader has said you have the authority to access the left side of the tower.” An elderly voice called out. Coming out from the shadows slowly was a tall figure.

Jian Chen turned around after hearing this; although the light in this part of the tower was dim, he could clearly make out the appearance of the figure in the midst of the shadows. It was an elderly figure with white hair and wrinkles all over. Wearing a silver chang pao that was devoid of any other colors, even still he was relatively normal looking, no one would suspect he wasn’t anything more than an ordinary elderly man.

No matter how much Jian Chen looked at the old man, he couldn’t see anything but mediocrity. Although he still didn’t dare underestimate the old man. It was his inner instincts that told him that this old figure was an expert with extraordinary strength. The strongest man he had seen since he had entered this world was his father Changyang Ba, but it was impossible to measure his father to what Jian Chen was feeling from this old man.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แมนชั่น Changyang มีหลายลูกหลานโดยตรง แต่ไม่ได้หลายคนกำลังมุ่งหน้าไปยังไลบรารี ดังนั้น คนเท่านั้นที่เห็นเฉินเจียนก็ยามที่ป้องกันพื้นที่ และสมาชิกแคลนอื่น ๆ แทบไม่เฉินเจียนได้อย่างรวดเร็วถึงประตูสู่ทาวเวอร์ก่อนหยุดเพื่อยกศีรษะขึ้นเพื่อดูบอร์ดขนาดใหญ่แขวนเหนือประตูของหอคอย คำว่า "จองศาลา" ถูกเขียนในแฟนซีเขียน กับ 2 ยามยืนอยู่ด้านล่าง เมื่อเขามองยามสอง เขาสามารถบอกเจ้าหน้าที่เหล่านี้แน่นอนไม่เพียงพอในความแข็งแรงรอประตูเปิด เฉินเจียนแล้วเดินเข้าโดยไม่ต้องถูกบดบังโดยเจ้าหน้าที่สองมา เขาเกือบจะสลักไม้ที่ยืนด้านหลังตรงกับ motionlessly แม้ว่าเฉินเจียนได้ปรากฏ สองไม่ไม่ได้ทักทายเขาเฉินเจียนป้อนภายในทาวเวอร์ ฉนวนยาว และแคบประทับใจตา มันกลางวันอยู่ด้านนอก และแสง shined ลงอย่างสวยงาม ออกจากสายตาไม่มีใครเหมือน บนผนังของทางเดิน ไข่มุกดวงจันทร์สว่างถูกแขวน และให้ปิดไฟส่องอาคารมีความยาวทางเดินค่อนข้าง ก่อนสุดท้าย แบ่งเป็นเส้นทางที่สอง เฉินเจียนประมาณว่า ทั้งสองเส้นทางตามด้านตรงข้ามของอาคารก่อนที่จะเข้าร่วมในที่สุด ใหม่อีกครั้งหลังจากระยะไกล"สี่หลัก ผู้นำกองทัพได้กล่าวคุณมีอำนาจในการเข้าถึงด้านซ้ายของตึก" เสียงสูงอายุเรียก ออกมาจากเงามืดค่อย ๆ แก้ไขรูปสูงเฉินเจียนหันหลังจากได้ยินนี้ แม้ว่าแสงในส่วนของหอนี้ติ่มซำ เขาจะทำให้ลักษณะที่ปรากฏของตัวเลขในท่ามกลางเงามืดออกอย่างชัดเจน มันเป็นรูปที่ผู้สูงอายุที่ มีผมขาวและริ้วรอยทั่ว ใส่เป้าเงินช้างที่ไร้สีอื่น ๆ ก็เขาเป็นปกติค่อนข้างมอง ไม่มีใครจะสงสัยอะไรมากไปกว่าเป็นคนสูงอายุปกติไม่ไม่ว่าเท่าใดเฉินเจียนมองคนเก่า เขาไม่เห็นอะไรแต่คุณภาพปานกลาง แม้ว่าเขายัง ไม่กล้าประมาทคนเก่า มันเป็นสัญชาตญาณของเขาภายในที่บอกเขาว่า รูปนี้เก่า ผู้เชี่ยวชาญ มีความแข็งแรงพิเศษ คนที่แข็งแกร่งที่เขาได้เห็นเนื่องจากเขาได้ป้อนโลกนี้ก็พ่อ Changyang Ba แต่ไม่สามารถวัดบิดาไปอะไรเฉินเจียนความรู้สึกจากคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Changyang แมนชั่นมีทายาทสายตรงจำนวนมาก แต่ไม่ได้หลายคนกำลังมุ่งหน้าไปยังห้องสมุด ดังนั้นคนเท่านั้นเจี้ยนเฉินได้เห็นเป็นยามที่ได้รับการคุ้มครองพื้นที่และเกือบจะไม่มีสมาชิกตระกูลอื่น ๆ . เจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วถึงประตูหอก่อนที่จะหยุดที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นไปดูคณะกรรมการที่มีขนาดใหญ่มากแขวนเหนือประตูของ หอ คำว่า "หนังสือพาวิลเลี่ยน" ถูกเขียนขึ้นในการเขียนแฟนซีมี 2 ยามยืนอยู่ด้านล่างนี้ค่ะ เมื่อเขามองไปที่สองยามเขาอาจจะบอกยามเหล่านี้ถูกแน่นอนไม่ขาดในความแข็งแรง. รอประตูเปิดเจี้ยนเฉินจากนั้นก็เดินโดยตรงโดยไม่ถูกขัดขวางโดยทั้งสองยาม พวกเขาเกือบจะเหมือนแกะสลักไม้ที่ยืนอยู่แอ้งแม้งอยู่ด้านข้างกับหลังตรง แม้ในขณะที่เฉินเจี้ยนได้ปรากฏทั้งสองไม่ได้ทักทายเขา. ในฐานะที่เป็นเจี้ยนเฉินเข้าไปในหอภายในทางเดินยาวและแคบดวงตาของเขาได้รับการต้อนรับ มันเป็นช่วงเวลากลางวันที่ด้านนอกและแสงส่องลงอย่างสวยงามออกจากสายตาเหมือนใครอื่น บนผนังของทางเดิน, มุกดวงจันทร์สว่างแขวนและให้ปิดไฟให้ความสว่างห้องโถง. ความยาวของทางเดินเป็นเวลานานมากก่อนที่จะแยกออกเป็นสองเส้นทาง เจี้ยนเฉินคาดว่าทั้งสองเส้นทางตามด้านตรงข้ามของอาคารก่อนที่จะเข้าร่วมอีกครั้งหลังจากที่ระยะไกล. "ต้นแบบที่สี่ซึ่งเป็นผู้นำตระกูลได้กล่าวว่าคุณมีอำนาจในการเข้าถึงด้านซ้ายของหอ." เสียงที่ผู้สูงอายุเรียกว่าออกมา ออกมาจากเงาช้าเป็นคนร่างสูง. เจี้ยนเฉินหันไปรอบ ๆ หลังจากที่ได้ยินนี้ แม้ว่าแสงในส่วนของหอนี้คือสลัวเขาอย่างชัดเจนจะทำให้ออกมาปรากฏตัวของตัวเลขในท่ามกลางของเงา มันเป็นรูปที่ผู้สูงอายุที่มีผมสีขาวและริ้วรอยทั่ว สวมเงินช้างเป้าว่าเป็นไร้สีอื่น ๆ ใด ๆ แม้เขายังคงเป็นปกติค่อนข้างมองไม่มีใครจะสงสัยว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าชายสูงอายุคนธรรมดา. ไม่ว่ามากเจี้ยนเฉินมองไปที่คนเก่าเขา ไม่สามารถมองเห็นอะไร แต่คนธรรมดา แม้ว่าเขาจะยังคงไม่กล้าประมาทชายชรา มันเป็นสัญชาตญาณภายในของเขาที่เขาบอกว่ารูปนี้เก่าเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีความแข็งแรงเป็นพิเศษ ผู้ชายที่แข็งแรงที่สุดที่เขาเคยเห็นตั้งแต่เขาเข้ามาในโลกนี้เป็นพ่อของเขา Changyang Ba แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะวัดที่พ่อของเขากับสิ่งที่เจี้ยนเฉินรู้สึกจากคนเก่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

changyang แมนชั่นมีผู้สืบสายโลหิตโดยตรงมาก แต่ไม่หลายคน มุ่งหน้าไปทางห้องสมุด ดังนั้นคนที่เจี้ยนเฉินได้เห็นคือยามที่ได้รับการป้องกันพื้นที่ และแทบไม่มีอื่น ๆของสมาชิกเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วถึงประตูหอก่อนที่จะหยุดเพื่อยกศีรษะของเขาขึ้นเพื่อดูบอร์ดใหญ่มากแขวนเหนือประตูของหอ คำที่เขียนไว้ในหนังสือ " ศาลา " เขียนแฟนซี มี 2 คนยืนอยู่ด้านล่าง เมื่อเขามองดูสองยาม เขาจะบอกคนเหล่านี้ไม่ได้ขาดพลังรอให้ประตูเปิด เจี้ยนเฉินก็เดินเข้ามาโดยตรงโดยไม่ถูกขัดขวางโดยสององครักษ์ พวกเขาเกือบจะเหมือนไม้แกะสลักที่ยืนแอ้งแม้งอยู่ข้างหลังของพวกเขาตรง แม้เมื่อเจี้ยนเฉินก็ปรากฏตัวขึ้น ทั้งสองไม่ได้ทักทายเขาเป็น เจี้ยนเฉินเข้าหอคอยชั้นใน ยาวและแคบ ทางเดิน ทักทาย ดวงตาของเขา มันเป็นเวลากลางวันข้างนอก แสงสว่างส่องลงมาอย่างสวยงาม ทิ้งสายตาเช่นไม่มีอื่น ๆ บนผนังของทางเดิน มุกจันทร์สว่างแขวนไว้ และให้ปิด ไฟส่องสว่างทางเดินความยาวของทางเดินค่อนข้างยาว ก่อนที่จะแยกเป็น 2 เส้นทาง เจี้ยนเฉินคาดการณ์ว่าทั้งเส้นทางตามสองฝั่งของหอ ก่อนที่สุดท้าย อีกครั้ง หลังจากระยะไกล" หลักสี่ หัวหน้าเผ่าได้กล่าวว่าคุณมีอำนาจในการเข้าถึงที่ด้านซ้ายของผู้สูงอายุ ทาวเวอร์ " เสียงเรียกออกมา ออกมาจากเงามืดอย่างช้าๆเป็นรูปสูงเจี้ยนเฉินหันไปรอบ ๆ หลังจากได้ฟังเรื่องนี้ แม้ว่าแสงในส่วนนี้ของหออยู่รำไร เขาชัดเจนสามารถทำให้ออกลักษณะที่ปรากฏของรูปอยู่ในเงามืด มันเป็นรูปที่คนแก่มีผมขาวและริ้วรอยทั่ว ใส่เงินจางเปาที่ปราศจากสีอื่นใด แม้ยังค่อนข้างปกติ มอง ไม่มีใครสงสัย เขาไม่ได้อะไรมากไปกว่าเป็นคนแก่ธรรมดาไม่ว่าเจี้ยนเฉินมองที่ชายชรา เขาไม่เห็นอะไรเลย แต่สามัญชน แม้ว่าเขาจะยังไม่กล้าประมาทชายชรา มันเป็นสัญชาตญาณภายในของเขาที่บอกว่ารูปนี้เก่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้วยพลังพิเศษ ชายที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาเคยพบ ตั้งแต่ที่เขาได้เข้ามาในโลกนี้ คือ บิดา changyang บา แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะวัดพ่อว่าเจี้ยนเฉินรู้สึกจากชายคนนี้