Ecotourism is also recognised as na

Ecotourism is also recognised as nature travel that advances conservation and sustainable development including aspects of environmental education and supply-side sustainable management. During the 19th Century, nature travel was a quest for spectacular and unique scenery and the concept of a national park was developed; while the founders of national parks wanted to protect the environment rather than provide resorts, tourists provided the economic and political rationale needed to translate philosophy into accomplishment. In the 20th Century, mass tourism increased enormously but it also generated various problems such as environmental degradation and the loss of cultural identity and integrity. In the meantime, during the 1960s, public concern about the environment increased but mainly in industrialised countries. By 1960, publicity from these activities and from scientists created enough public pressure so that the Humpback whale was made a wholly protected species. As a result, The blue Whale protection in 1967 may be said to mark the birth of ecotourism. Other early reference to ecotourism are found in Miller’s work (1978) on the national park planning for ecotourism development in Latin American and in documentation produced by Environment Canada. Besides, it promotes development and provides financial benefits and empowerment for the local populations in rural communities. Though it is recognised as a possible means of sustainability achievement, it remains in doubt whether ecotourism is really an alternative solution

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่องเที่ยวเชิงนิเวศยังได้รับการยอมรับเป็นธรรมชาติเดินทางความก้าวหน้าของการอนุรักษ์และการพัฒนาอย่างยั่งยืนรวมทั้งด้านสิ่งแวดล้อมศึกษาและการจัดการอย่างยั่งยืน supply-side ในศตวรรษที่ 19 ท่องเที่ยวธรรมชาติเป็นการแสวงหาทัศนียภาพงดงาม และไม่ซ้ำกัน และ พัฒนาแนวคิดของอุทยานแห่งชาติ ในขณะที่ผู้ก่อตั้งอุทยานแห่งชาติต้องการสิ่งแวดล้อม มากกว่าที่ให้รีสอร์ท นักท่องเที่ยวให้เหตุผลทางเศรษฐกิจ และการเมืองที่จำเป็นในการแปลปรัชญาความสำเร็จ ในศตวรรษที่ 20 การท่องเที่ยวโดยรวมเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่มันยังสร้างปัญหาต่าง ๆ เช่นการทำลายสิ่งแวดล้อมและการสูญเสียเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและความ ในระหว่าง ในระหว่างทศวรรษ 1960 กังวลสาธารณะเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมเพิ่มขึ้นแต่ส่วนใหญ่ในประเทศประเทศ โดย 1960 ประชาสัมพันธ์ จากกิจกรรมเหล่านี้ และนักวิทยาศาสตร์สร้างความดันเพียงพอที่สาธารณะเพื่อให้ปลาวาฬหลังค่อมทำสายพันธุ์ที่ได้รับการป้องกันทั้งหมด เป็นผล การปกป้องวาฬสีน้ำเงินในปี 1967 อาจจะกล่าวว่า เครื่องหมายการเกิดของ การอ้างอิงอื่น ๆ ก่อนการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่พบในของมิลเลอร์ (1978) ทำงานบนอุทยานแห่งชาติการวางแผนการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ในริกา และเอกสารที่ผลิต โดยสิ่งแวดล้อมแคนาดา มันส่งเสริมพัฒนา และให้สิทธิประโยชน์และเสริมสร้างศักยภาพสำหรับประชากรในท้องถิ่นในชนบท แต่มันถือเป็นความสำเร็จที่ยั่งยืนความเป็นไปได้ มันยังคงสงสัยว่าท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นวิธีการแก้ปัญหาอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้รับการยอมรับว่าเป็นธรรมชาติของการเดินทางที่ก้าวหน้าการอนุรักษ์และการพัฒนาอย่างยั่งยืนรวมทั้งแง่มุมของการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมและด้านอุปทานการจัดการอย่างยั่งยืน ในช่วงศตวรรษที่ 19 การเดินทางเป็นธรรมชาติแสวงหาทัศนียภาพอันงดงามและไม่ซ้ำกันและแนวคิดของสวนสาธารณะแห่งชาติที่ได้รับการพัฒนา; ในขณะที่ผู้ก่อตั้งของสวนสาธารณะแห่งชาติต้องการที่จะปกป้องสิ่งแวดล้อมมากกว่าการให้รีสอร์ทที่นักท่องเที่ยวให้เหตุผลทางเศรษฐกิจและการเมืองที่จำเป็นในการแปลลงในปรัชญาความสำเร็จ ในศตวรรษที่ 20 การท่องเที่ยวมวลเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่ก็ยังสร้างปัญหาต่างๆเช่นความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและการสูญเสียเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและความสมบูรณ์ ในขณะเดียวกันในช่วงทศวรรษที่ 1960, ความกังวลของประชาชนเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่เพิ่มขึ้น แต่ส่วนใหญ่ในประเทศอุตสาหกรรม โดยปี 1960 การประชาสัมพันธ์จากกิจกรรมเหล่านี้และจากนักวิทยาศาสตร์ที่สร้างความกดดันของสาธารณชนเพียงพอเพื่อให้หลังค่อมวาฬถูกสร้างขึ้นมาเป็นสายพันธุ์ที่ได้รับการคุ้มครองในเครือ เป็นผลให้การป้องกันปลาวาฬสีฟ้าในปี 1967 อาจกล่าวได้ว่าการทำเครื่องหมายการเกิดของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อ้างอิงต้นอื่น ๆ เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่พบในการทำงานของมิลเลอร์ (1978) เกี่ยวกับการวางแผนอุทยานแห่งชาติเพื่อการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงนิเวศในละตินอเมริกาและในเอกสารที่ผลิตโดยสิ่งแวดล้อมแคนาดา นอกจากนี้ยังส่งเสริมการพัฒนาและการให้ผลประโยชน์ทางการเงินและการเพิ่มขีดความสามารถให้กับประชากรในท้องถิ่นในชุมชนชนบท ถึงแม้ว่ามันจะได้รับการยอมรับเป็นวิธีที่เป็นไปได้ของความสำเร็จของการพัฒนาอย่างยั่งยืนก็ยังคงมีข้อสงสัยว่าการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นจริงโซลูชันทางเลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติ ที่ยังถือเป็นความก้าวหน้าการอนุรักษ์และการพัฒนาอย่างยั่งยืน ได้แก่ ด้านการศึกษา ด้านสิ่งแวดล้อม และด้านอุปทานการจัดการอย่างยั่งยืน ระหว่างศตวรรษที่ 19 , ท่องเที่ยวธรรมชาติกำลังแสวงหาที่งดงามและเป็นเอกลักษณ์ในฉาก และแนวคิดของอุทยานแห่งชาติที่ถูกพัฒนาขึ้น ในขณะที่ผู้ก่อตั้งอุทยานแห่งชาติต้องการปกป้องสิ่งแวดล้อม แทนที่จะให้รีสอร์ท นักท่องเที่ยวให้เหตุผลทางเศรษฐกิจและการเมืองที่ต้องแปลปรัชญาสู่ความสำเร็จ ในศตวรรษที่ 20 , การท่องเที่ยวมวลเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่ก็ยังสร้างปัญหาต่างๆ เช่น ความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม และการสูญเสียเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและความซื่อสัตย์ ในขณะเดียวกัน ในช่วงทศวรรษที่ 1960 , งานเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมเพิ่มขึ้น แต่ส่วนใหญ่อยู่ในอุตสาหกรรม ประเทศ โดย 1960 , ประชาสัมพันธ์ จากกิจกรรมนี้ และจากนักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้นเพียงพอสาธารณะความดันเพื่อที่วาฬหลังค่อมได้ป้องกันทั้งหมดชนิด เป็นผลให้คุ้มครองปลาวาฬสีน้ำเงินใน 1967 อาจกล่าวได้ว่า มาร์ค วันเกิดของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อื่น ๆอ้างอิงก่อนการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่พบในงาน มิลเลอร์ ( 1978 ) ในการวางแผนอุทยานแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ในละตินอเมริกา และในเอกสารที่ผลิตโดยประเทศแคนาดาสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ จะส่งเสริมการพัฒนาและให้ประโยชน์ทางการเงินและการเสริมสร้างพลังอำนาจสำหรับประชากรท้องถิ่นในชุมชนชนบท แม้ว่าจะได้รับการยอมรับเป็นวิธีที่เป็นไปได้ของความยั่งยืน ยังคงสงสัยว่า การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นทางเลือกจริง ๆ