‘Tom! Tom! Where are you?’No answer

‘Tom! Tom! Where are you?’
No answer.
‘Where is that boy? When I find him, I’m going to…’
Aunt Polly looked under the bed. Then she opened the door and looked out into the garden.
‘Tom!’
She heard something behind her. A small boy ran past, but Aunt Polly put out her hand and stopped him.
‘Ah, there you are! And what’s that in your pocket?’
‘Nothing, Aunt Polly.’
‘Nothing! It’s an apple! I can see it. Now listen Tom. Those apples are not for you, and I’
‘Oh Aunt Polly! Quick-look behind you!’
So Aunt Polly looked. and Tom was out of the house in a second. She laughed quietly. ‘I never learn. I love that Tom, my dead sister’s child, but he isn’t an easy boy for an old lady. Well, it’s Saturday tomorrow and there’s no school. But it isn’t going to be a holiday for Tom. Oh no! He’s going to work tomorrow!’
Saturday was a beautiful day. It was summer and the sun was hot and there were flowers in all the gardens. It was a day for everybody to be happy.
Tom came out of his house with a brush and a big pot of white paint in his hand. He looked at the fence; it was three metres high and thirty metres long. He put his brush in the paint and painted some of the fence.
He did it again. Then he stopped and looked at the fence, put down his brush and sat down. There were hours of work in front of him and he was the unhappiest boy in the village.
After ten minutes Tom had an idea. a wonderful idea. He took up the brush again and began work. He saw his friend Joe Harper in the street. But he didn’t look at him. Joe had an apple in his hand. He came up to Tom and looked at the fence.
‘I am sorry, Tom.’
Tom said nothing. The paint brush moved up and down.
‘Working for your aunt?’ said Joe. ‘I’m going down to the river. I’m sorry you can’t come with me.’
Tom put down his brush. ‘You call this work?’ he said.
‘Painting a fence?’ said Joe. ‘Of course it’s work!’
‘Perhaps it is and perhaps it isn’t. But I like it.’ said Tom. ‘I can go to the river any day. I can’t paint a fence very often.’
Joe watched Tom for about five minutes. Tom painted very slowly and carefully. He often stopped. Moved back from the fence and looked at his work with a smile. Joe began to get very interested. And said:
He did it again. Then he stopped and looked at the fence, put down his brush and sat down. There were hours of work in front of him and he was the unhappiest boy in the village.
After ten minutes Tom had an idea. a wonderful idea. He took up the brush again and began work. He saw his friend Joe Harper in the street. But he didn’t look at him. Joe had an apple in his hand. He came up to Tom and looked at the fence.
‘I am sorry, Tom.’
Tom said nothing. The paint brush moved up and down.
‘Working for your aunt?’ said Joe. ‘I’m going down to the river. I’m sorry you can’t come with me.’
Tom put down his brush. ‘You call this work?’ he said.
‘Painting a fence?’ said Joe. ‘Of course it’s work!’
‘Perhaps it is and perhaps it isn’t. But I like it.’ said Tom. ‘I can go to the river any day. I can’t paint a fence very often.’
Joe watched Tom for about five minutes. Tom painted very slowly and carefully. He often stopped. Moved back from the fence and looked at his work with a smile. Joe began to get very interested. And said:
Tom. Can I pain a little?’
Tom thought for a second. ‘I’m sorry. Joe. You see. My aunt wants me to do it because I’m good at painting. My brother Sid wanted to paint. Too, but she said no.’
‘Oh, please, Tom. Just a little. I’m good at painting, too. Hey, do you want some of my apple?’
‘No, Joe, I can’t ’
‘OK, you can have all my apple!’
Tom gave Joe the brush. He did not smile, but for the first time that day he was a very happy boy. He sat down and ate Joe’s apple.
More friends came to laugh at Tom, but soon they all wanted to paint, too. By the afternoon Tom had three balls, an old knife, a cat with one eye. an old blue bottle, and a lot of other exciting things. He was the richest boy in St Petersburg, and the fence-all thirty metres of it-was a beautiful white. He went back to the house.
‘Aunt Polly! Can I go and play now?’
Aunt Polly came out of the house to look. When she saw the beautiful white fence. She was very pleased. She took Tom into the house and gave him an apple.
‘Well, you can go and play. But don’t come home late.’
Tom quickly took a second apple and ran off.
On Monday morning Tom didn’t want to go to school. but Aunt Polly got him out of bed. and then out of the house. In the street near the school he met his friend Huckleberry Finn. Huck had no mother, and his father drank whiskey all the time. so Huck lived in the streets. He didn’t go to school. he was always dirty, and he never had a new shirt. But he was happy. The mothers of St Petersburg didn’t like Huck. but Tom and his friends did.
‘Hello, Huck!’ said Tom. ‘What have you got there?’
‘A dead cat.’
‘What’re you going to do with it?’ asked Tom.
‘I’m going to take it to the graveyard tonight.’ Huck said. ‘At midnight. A dead cat can call ghosts out of their graves.’
‘I never heard that.’ Said Tom. ‘Is it true?’
‘Well, I don’t know.’ said Huck. ‘Old Mrs Hopkins told me. Come with me, and see. Or are you afraid of ghosts?
‘Of course not!’ said Tom.’ Come and meow for me at my window at eleven o’clock.
After this, Tom was late for school, and the teacher looked at him angrily.
‘Thomas Sawyer, why are you late again?’ he said.
Tom began to speak, and then stopped. There was a new girl in the schoolroom – a beautiful girl with blue eyes and long yellow hair. Tom looked and looked.
Oh. How beautiful she was! And in two seconds Tom was in love! He must sit next to her. But how?
In the girls’ half of the room there was only one empty chair. and it was next to the new girl. Tom thought quickly, and then looked at the teacher.
‘I stopped to talk with Huckleberry Finn!’ he said.
The teacher was very. very angry. Boys were often late for school. That was bad. but talking with Huckleberry Finn was worse. much worse! The teacher took his stick. and two minutes later Tom’s trousers were very hot and the teacher’s arm was very tired.
‘Now, Tom Sawyer. you go and sit with the girls!’
Some of the children laughed. Tom walked to the chair next to the new girl, sat down and opened his book. The other children began to work again.
After ten minutes, the girl looked up. There was an apple on the table in front of her. She put it back on Tom’s half of the table. A minute later the apple
was in front of her again. Now it stayed. Next. Tom drew a picture of a house and put it in front of her.
‘That’s nice.’ the girl said. ‘Now draw a man.’
Tom drew a man next to the house. The man was taller than the house, and he had very big hands and very long legs, But the girl liked him. ‘Can you draw me now?’ she asked.
Tom drew a girl next to the man.
‘You draw beautifully. I can’t draw pictures’
‘I can teach you.’ Said Tom. ‘After school.’
‘Oh. Please!’
‘What is your name?’ Tom asked.
‘Becky. Becky Thatcher.’
Just then Tom felt a hand on his head. It was the teacher. He took Tom by the car and moved him back to his chair in the boys’ half of the room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' ทอม ทอม อยู่ไหน? "คำตอบไม่' ซึ่งเป็นเด็กนั้นได้หรือไม่ เมื่อพบเขา ฉันจะ...'ป้าพอลลี่มองภายใต้เตียง เธอเปิดประตู แล้วมองออกไปยังสวน'ทอม'เธอได้ยินสิ่งที่เธอ เด็กเล็กวิ่งในอดีต แต่ป้าพอลลี่ดับมือของเธอ และหยุดเขา' Ah คุณมี และที่ในกระเป๋าของคุณ? "'ไม่มีอะไร ป้าพอลลี่'' ไม่มีอะไร แอปเปิลเป็น ฉันสามารถดูได้ ตอนนี้ ฟังทอม แอปเปิ้ลที่ไม่ใช่สำหรับคุณ และฉัน ' ' โอ้ ป้าพอลลี่ ดูอย่างรวดเร็วหลังคุณ!'ดังนั้น ป้าพอลลี่มอง และทอมก็ออกจากบ้านที่สอง เธอหัวเราะเงียบ ๆ ' ไม่เคยเรียนรู้ รักที่ทอม ลูกของน้องสาวของฉันตาย แต่เขาไม่ใช่เด็กง่ายสำหรับหญิงมี ดี มันเป็นวันเสาร์พรุ่งนี้ และมีโรงเรียนไม่ แต่มันไม่ได้ไปได้วันหยุดสำหรับทอม โอ้ ไม่ เขาจะไปทำพรุ่งนี้!'วันเสาร์เป็นวันที่สวยงาม มันร้อน และแดดไม่ร้อน และมีดอกไม้ในสวนทั้งหมด วันสำหรับทุกคนให้มีความสุขได้ ทอมมาจากบ้านของเขาด้วยแปรงและหม้อขนาดใหญ่สีขาวในมือของเขา เขาดูที่กรอบ สูง 3 เมตรและยาว 30 เมตรได้ เขาใส่แปรงของเขาในสี และสีของรั้วเขาไม่ได้อีก เขาหยุด แล้วมองดูที่กรอบ วางพู่กันของเขา และนั่งลง มีชั่วโมงทำงานในด้านหน้าของเขา และเขาเป็นเด็กในหมู่บ้าน unhappiest หลังจากสิบนาที ต้มมีความคิด ความคิดยอดเยี่ยม เขาเอาค่าแปรงอีกครั้ง และเริ่มทำงาน เขาเห็นเพื่อนโจฮาร์เปอร์ในถนน แต่เขาไม่ได้มองที่เขา โจมีแอปเปิลในมือของเขา เขามากับทอม และมองรั้ว ' ขอ ทอม.' ทอมกล่าวว่า ไม่มีอะไร แปรงที่ย้ายขึ้นและลง 'ทำงานสำหรับคุณป้า ' ว่า โจ ' ฉันจะลงไป ผมขออภัยคุณไม่สามารถมาด้วยกัน ' ต้มใส่ลงแปรงของเขา 'เรียกงานนี้ "เขากล่าวว่า 'ทาสีรั้ว ' กล่าวว่า โจ 'แน่นอนเป็นงาน' ' อาจจะถูก และบางทีมันไม่ แต่ชอบมัน ' กล่าวว่า ทอม ' จะไปไปวันใดก็ได้ ฉันไม่สามารถทาสีรั้วบ่อยได้ ' โจดูต้มประมาณ 5 นาที ทอมทาสีอย่างช้า ๆ และอย่างระมัดระวังมาก เขามักจะหยุด ย้ายกลับจากรั้ว และมองที่งานของเขาดีขึ้น โจเริ่มได้รับความสนใจมาก และกล่าวว่า:เขาไม่ได้อีก เขาหยุด แล้วมองดูที่กรอบ วางพู่กันของเขา และนั่งลง มีชั่วโมงทำงานในด้านหน้าของเขา และเขาเป็นเด็กในหมู่บ้าน unhappiest หลังจากสิบนาที ต้มมีความคิด ความคิดยอดเยี่ยม เขาเอาค่าแปรงอีกครั้ง และเริ่มทำงาน เขาเห็นเพื่อนโจฮาร์เปอร์ในถนน แต่เขาไม่ได้มองที่เขา โจมีแอปเปิลในมือของเขา เขามากับทอม และมองรั้ว ' ขอ ทอม.' ทอมกล่าวว่า ไม่มีอะไร แปรงที่ย้ายขึ้นและลง 'ทำงานสำหรับคุณป้า ' ว่า โจ ' ฉันจะลงไป ผมขออภัยคุณไม่สามารถมาด้วยกัน ' ต้มใส่ลงแปรงของเขา 'เรียกงานนี้ "เขากล่าวว่า 'ทาสีรั้ว ' กล่าวว่า โจ 'แน่นอนเป็นงาน' ' อาจจะถูก และบางทีมันไม่ แต่ชอบมัน ' กล่าวว่า ทอม ' จะไปไปวันใดก็ได้ ฉันไม่สามารถทาสีรั้วบ่อยได้ ' โจดูต้มประมาณ 5 นาที ทอมทาสีอย่างช้า ๆ และอย่างระมัดระวังมาก เขามักจะหยุด ย้ายกลับจากรั้ว และมองที่งานของเขาดีขึ้น โจเริ่มได้รับความสนใจมาก และกล่าวว่า:ทอม สามารถฉันอาการปวดเล็กน้อยหรือไม่ ' ทอมคิดแป๊บ ' ขอ โจ คุณดู ป้าต้องฉันทำ เพราะฉันดีจิตรกรรม น้อง Sid อยากระบาย เกินไป แต่ก็ไม่ ' ' โอ้ กรุณา ทอม เพียงเล็กน้อย ผมวาดภาพ ดีเกินไป เฮ้ หาของแอปเปิ้ลของฉัน? " 'ไม่ โจ ฉันไม่สามารถ' "ตกลง คุณสามารถได้แอปเปิ้ลของฉัน' ต้มให้โจแปรง ไม่ได้ยิ้ม แต่ครั้งแรกวันนั้น เขาเป็นเด็กที่มีความสุขมาก เขานั่งลง และกินแอปเปิ้ลของโจ เพิ่มเติมเพื่อนมาเยาะทอม แต่เร็ว ๆ นี้ พวกเขาทั้งหมดต้องการระบายสี เกินไป โดยช่วงบ่าย ทอมมีลูกสาม ใบมีดเก่า แมวกับตา ขวดสีน้ำเงินเก่า และสิ่งอื่น ๆ ที่น่าตื่นเต้นมาก เขาเป็นเด็กรวยที่สุดในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก และกรอบทั้งหมดสามสิบเมตรมัน-มีสีขาวสวยงาม เขาก็กลับไปบ้าน' ป้าพอลลี่ สามารถฉันไป และเล่นได้อย่างไร ' ป้าพอลลี่มาออกจากบ้านไปดู เมื่อเธอเห็นรั้วสีขาวสวยงาม เธอยินดีมาก เธอเอาทอมเข้าบ้าน และให้เขาแอปเปิล ' ดี คุณสามารถไป และเล่นได้ แต่อย่ามาบ้านดึก ' ทอมเอาแอปเปิ้ลสองอย่างรวดเร็ว และวิ่งออกในวันจันทร์เช้า ต้มไม่ต้องไปโรงเรียน แต่ป้าพอลลี่ได้จาก แล้วออกจากบ้าน ถนนใกล้โรงเรียน เขาพบเพื่อนของเขาฟินน์ Huckleberry Huck มีแม่ไม่ และบิดาของเขาดื่มวิสกี้ตลอดเวลา เพื่อ Huck ที่อาศัยอยู่ในถนน เขาไม่ได้ไปโรงเรียน เขามักจะสกปรก และเขาไม่เคยมีเสื้อใหม่ แต่เขามีความสุข มารดาของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไม่ชอบ Huck แต่ทอมและเพื่อนของเขาได้ 'สวัสดี Huck ' กล่าวว่า ทอม 'อะไรคุณมีมีอย่างไร' 'ตายแมว''อะไรคุณจะทำอย่างไรกับมัน ' ถามทอม 'ฉันจะไปสุสานคืนนี้' Huck กล่าว ' เที่ยง แมวตายสามารถเรียกผีจากหลุมฝังศพของพวกเขาได้ ' 'ผมไม่เคยได้ยินที่' ทอมกล่าวว่า 'จริงหรือเปล่า' 'ดี อย่า ' กล่าวว่า Huck ' เก่านางฮ็อปกินส์บอกฉัน มากับฉัน และดู หรือคุณกลัวผี ว่า ทอม 'ไม่หรอก ' ' มา และ meow สำหรับฉันที่หน้าต่างของฉันที่เอ็ดโมง หลังจากนี้ ทอมมีสายสำหรับโรงเรียน และครูมองเขา angrily ' Thomas Sawyer ทำไมมีคุณสายอีกไหม ' เขากล่าวว่าทอมเริ่มพูด และหยุดแล้ว ยังมีสาวใหม่ใน schoolroom – สาวสวยตาสีฟ้าและผมยาวสีเหลือง ทอมมอง และมอง โอ้ สวยงามว่าเธอ และในวินาทีที่สอง ทอมที่รัก เขาต้องนั่งติดกับเธอ แต่ว่า หญิงครึ่งของห้อง มีเก้าอี้ว่างเปล่าเดียวเท่านั้น และก็ติดสาวใหม่ ทอมคิดอย่างรวดเร็ว และจากนั้น ดูที่ครู 'ฉันหยุดคุยกับฟินน์ Huckleberry ' เขากล่าวว่า ครูถูกมาก โกรธมาก เด็กผู้ชายมักจะล่าช้าสำหรับโรงเรียน ที่ไม่ดี แต่พูดกับ Huckleberry ฟินน์ก็แย่ แย่ลงมาก ครูเอาไม้ของเขา และสองนาทีต่อมากางเกงทอมถูกร้อนมาก และแขนของครูก็เหนื่อยมาก ' ตอนนี้ Tom Sawyer คุณไป และนั่งกับผู้หญิง!' ห้องพักทุกห้องของเด็กหัวเราะ ทอมไปเก้าอี้ติดกับสาวใหม่ นั่งลง และเปิดหนังสือของเขา เด็กเริ่มทำงานอีกครั้ง หลังจากสิบนาที สาวมองขึ้น มีแอปเปิลในตารางหน้าเธอ เธอใส่มันกลับทอมครึ่งหนึ่งของตาราง หนึ่งนาทีต่อมาแอปเปิ้ลที่หน้าเธออีกครั้ง ตอนนี้มันอยู่ ต่อไป ทอมดึงรูปภาพของบ้าน และใส่หน้าเธอ เธอกล่าวว่า "นั่นจะเป็นดี' 'ตอนนี้วาดคน' ทอมดึงคนข้างบ้าน คนสูงกว่าบ้าน และเขามือใหญ่มากและขายาวมาก แต่เธอชอบเขา 'คุณสามารถวาดฉันตอนนี้ "เธอถามทอมดึงหญิงสาวอยู่คน' คุณวาดอย่างสวยงาม ฉันไม่สามารถวาดรูปภาพ"ผมสามารถสอนคุณ' ทอมกล่าวว่า 'หลังจากโรงเรียน'' โอ้ กรุณา!''ชื่อคืออะไรของคุณ' ทอมถาม' Becky Becky Thatcher 'เพียงแล้ว ทอมรู้สึกมือบนหัวของเขา มันเป็นครู เขาเอาทอม โดยรถ และย้ายเขากลับไปของเขาเก้าอี้ในชายครึ่งหนึ่งของห้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ทอม! ทอม! คุณอยู่ที่ไหน? '
ไม่มีคำตอบใคร.
'อยู่ที่ไหนเด็กผู้ชายคนนั้น? เมื่อผมพบว่าเขาฉันจะ ... '
ป้าพอลลี่มองใต้เตียง จากนั้นเธอก็เปิดประตูและมองออกไปในสวน.
'ทอม!'
เธอได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างหลังเธอ เด็กผู้ชายตัวเล็กวิ่งผ่านมา แต่ป้าพอลลี่ก็เอื้อมมือของเธอและหยุดเขา.
'อามีคุณ! และสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของคุณหรือไม่ '
'ไม่มีอะไรที่ป้าพอลลี่.'
'ไม่มีอะไร! มันเป็นแอปเปิ้ล! ฉันสามารถดูได้ ตอนนี้ฟังทอม แอปเปิ้ลเหล่านี้จะไม่ได้สำหรับคุณและฉัน
'โอ้ป้าพอลลี่! Quick-มองอยู่ข้างหลังคุณ! '
ดังนั้นป้าพอลลี่มอง และทอมก็ออกจากบ้านในครั้งที่สอง เธอหัวเราะอย่างเงียบ ๆ 'ฉันไม่เคยเรียนรู้ ฉันรักที่ทอมเด็กน้องสาวตายของฉัน แต่เขาก็ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายสำหรับเด็กผู้หญิงอายุ ดีก็วันเสาร์ในวันพรุ่งนี้และมีโรงเรียนไม่มี แต่มันเป็นไปไม่ได้จะเป็นวันหยุดสำหรับทอม โอ้ไม่! เขาไปทำงานในวันพรุ่งนี้! '
วันเสาร์เป็นวันที่สวยงาม มันเป็นช่วงฤดูร้อนและแสงแดดร้อนและมีดอกไม้ในสวนทั้งหมด มันเป็นวันที่ทุกคนจะมีความสุข.
ทอมออกมาจากบ้านของเขาด้วยแปรงและหม้อใหญ่ของสีขาวในมือของเขา เขามองไปที่รั้ว; มันเป็นสามเมตรและสูงสามสิบเมตรยาว เขาใส่แปรงของเขาในสีและทาสีบางส่วนของรั้ว.
เขาทำมันอีกครั้ง จากนั้นเขาก็หยุดและมองไปที่รั้วที่ใส่ลงแปรงของเขาและนั่งลง มีชั่วโมงการทำงานในหน้าของเขาและเขาก็เป็นเด็ก unhappiest ในหมู่บ้าน.
หลังจากสิบนาทีทอมมีความคิด เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม เขาหยิบขึ้นมาแปรงอีกครั้งและเริ่มทำงาน เขาเห็นเพื่อนของเขาโจฮาร์เปอร์ในถนน แต่เขาไม่ได้มองไปที่เขา โจมีแอปเปิ้ลในมือของเขา เขามาถึงทอมและมองไปที่รั้ว.
'ฉันขอโทษทอม.'
ทอมกล่าวว่าไม่มีอะไร แปรงทาสีย้ายขึ้นและลง.
'การทำงานกับป้าของคุณ? โจกล่าวว่า 'ฉันจะลงไปที่แม่น้ำ ฉันขอโทษคุณไม่สามารถมากับฉัน. '
ทอมใส่ลงแปรงของเขา 'คุณเรียกงานนี้? เขากล่าวว่า.
'จิตรกรรมรั้ว? โจกล่าวว่า 'แน่นอนมันทำงาน!'
'บางทีมันอาจจะเป็นและบางทีมันอาจจะไม่ได้ แต่ผมชอบมัน. ' ทอมกล่าวว่า 'ฉันจะไปกับแม่น้ำวันใดวันหนึ่ง ฉันไม่สามารถทาสีรั้วบ่อยมาก. '
โจดูทอมประมาณห้านาที ทอมทาสีช้ามากและระมัดระวัง เขาหยุดมักจะ ย้ายกลับมาจากรั้วและมองไปที่การทำงานของเขาด้วยรอยยิ้ม โจเริ่มที่จะได้รับความสนใจมาก และกล่าวว่า
เขาทำมันอีกครั้ง จากนั้นเขาก็หยุดและมองไปที่รั้วที่ใส่ลงแปรงของเขาและนั่งลง มีชั่วโมงการทำงานในหน้าของเขาและเขาก็เป็นเด็ก unhappiest ในหมู่บ้าน.
หลังจากสิบนาทีทอมมีความคิด เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม เขาหยิบขึ้นมาแปรงอีกครั้งและเริ่มทำงาน เขาเห็นเพื่อนของเขาโจฮาร์เปอร์ในถนน แต่เขาไม่ได้มองไปที่เขา โจมีแอปเปิ้ลในมือของเขา เขามาถึงทอมและมองไปที่รั้ว.
'ฉันขอโทษทอม.'
ทอมกล่าวว่าไม่มีอะไร แปรงทาสีย้ายขึ้นและลง.
'การทำงานกับป้าของคุณ? โจกล่าวว่า 'ฉันจะลงไปที่แม่น้ำ ฉันขอโทษคุณไม่สามารถมากับฉัน. '
ทอมใส่ลงแปรงของเขา 'คุณเรียกงานนี้? เขากล่าวว่า.
'จิตรกรรมรั้ว? โจกล่าวว่า 'แน่นอนมันทำงาน!'
'บางทีมันอาจจะเป็นและบางทีมันอาจจะไม่ได้ แต่ผมชอบมัน. ' ทอมกล่าวว่า 'ฉันจะไปกับแม่น้ำวันใดวันหนึ่ง ฉันไม่สามารถทาสีรั้วบ่อยมาก. '
โจดูทอมประมาณห้านาที ทอมทาสีช้ามากและระมัดระวัง เขาหยุดมักจะ ย้ายกลับมาจากรั้วและมองไปที่การทำงานของเขาด้วยรอยยิ้ม โจเริ่มที่จะได้รับความสนใจมาก และกล่าวว่า
ทอม ฉันสามารถเจ็บปวดเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่? '
ทอมคิดว่าเป็นครั้งที่สอง 'ฉันขอโทษ โจ คุณเห็น ป้าของฉันอยากให้ผมทำเพราะฉันดีที่ภาพวาด พี่ชายของซิดของฉันต้องการที่จะวาด เกินไป แต่เธอบอกว่าไม่มี. '
'โอ้กรุณาทอม เพียงเล็กน้อย ฉันดีที่การวาดภาพมากเกินไป เดี๋ยวก่อนคุณต้องการบางส่วนของแอปเปิ้ลของฉันได้อย่างไร '
'ไม่มีโจฉันไม่สามารถ'
'ตกลงคุณสามารถมีแอปเปิ้ลของฉัน!'
ทอมให้โจแปรง เขาไม่ได้ยิ้ม แต่เป็นครั้งแรกในวันที่เขาเป็นเด็กมีความสุขมาก เขานั่งลงและกินแอปเปิ้ลโจ.
เพื่อนคนอื่นมาจะหัวเราะเยาะทอม แต่ในไม่ช้าพวกเขาทั้งหมดต้องการที่จะวาดเกินไป โดยช่วงบ่ายทอมมีสามลูก, มีดเก่าแมวด้วยตาข้างเดียว ขวดสีฟ้าเก่าและสิ่งต่างๆมากมายที่น่าสนใจอื่น ๆ เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ร่ำรวยที่สุดในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กและรั้วทั้งหมดสามสิบเมตรของมันเป็นสีขาวที่สวยงาม เขาเดินกลับไปที่บ้าน.
'ป้าพอลลี่! ฉันจะไปและเล่นตอนนี้หรือไม่ '
ป้าพอลลี่ออกมาจากบ้านที่จะมอง เมื่อเธอเห็นรั้วสีขาวที่สวยงาม เธอเป็นคนที่ยินดีเป็นอย่างยิ่ง เธอเข้ามามีทอมเข้ามาในบ้านและทำให้เขาแอปเปิ้ล.
'ดีคุณสามารถไปและเล่น แต่ไม่ได้มาบ้านดึก. '
ทอมอย่างรวดเร็วเอาแอปเปิ้ลที่สองและวิ่งออกไป.
ในเช้าวันจันทร์ทอมไม่ต้องการที่จะไปโรงเรียน แต่ป้าพอลลี่เขาได้ออกจากเตียง แล้วออกจากบ้าน ในถนนใกล้โรงเรียนเขาได้พบกับเพื่อนของเขา Huckleberry Finn Huck มีแม่ไม่มีและพ่อของเขาดื่มวิสกี้ตลอดเวลา ดังนั้น Huck อาศัยอยู่ในถนน เขาไม่ได้ไปโรงเรียน เขาเป็นคนสกปรกเสมอและเขาไม่เคยมีเสื้อใหม่ แต่เขาก็มีความสุข มารดาของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไม่ชอบ Huck แต่ทอมและเพื่อน ๆ ของเขาได้.
'สวัสดี Huck!' ทอมกล่าวว่า 'มีสิ่งที่คุณได้มี?'
'แมวตาย.'
'What're คุณจะทำอะไรกับมันได้หรือไม่' ถามทอม.
'ฉันจะเอามันไปที่สุสานในคืนนี้.' Huck กล่าวว่า 'ตอนเที่ยงคืน แมวตายสามารถเรียกผีออกมาจากหลุมฝังศพของพวกเขา. '
'ฉันไม่เคยได้ยินว่า.' ทอม 'มันเป็นความจริง?'
'ผมไม่ทราบ.' Huck กล่าวว่า 'เก่านางฮอปกินส์บอกฉัน มากับฉันและดู หรือคุณกลัวผี?
'ไม่แน่นอน!' ทอม. ' มา meow สำหรับฉันที่หน้าต่างของฉันที่ 11:00.
หลังจากนี้ทอมเป็นสายสำหรับโรงเรียนและครูมองไปที่เขาด้วยความโกรธ.
'โทมัสเลื่อยทำไมคุณปลายอีกครั้งหรือไม่' เขากล่าวว่า.
ทอมเริ่มพูดแล้วหยุด มีสาวใหม่ในห้องเรียนเป็น - สาวสวยที่มีดวงตาสีฟ้าและผมสีเหลืองยาว ทอมมองและมอง.
โอ้ วิธีการที่สวยงามเธอเป็น! และในสองวินาทีทอมอยู่ในความรัก! เขาจะต้องนั่งอยู่ข้างเธอ แต่อย่างไร
ในครึ่งปีที่สาว ๆ ของห้องพักที่มีเพียงหนึ่งเก้าอี้ที่ว่างเปล่า และมันก็ติดกับสาวคนใหม่ ทอมคิดได้อย่างรวดเร็วและจากนั้นมองไปที่ครู.
'ฉันหยุดที่จะพูดคุยกับ Huckleberry Finn!' เขากล่าวว่า.
ครูเป็นอย่างมาก โกรธมาก เด็กมักจะถูกโรงเรียนสาย นั่นคือไม่ดี แต่การพูดคุยกับ Huckleberry Finn แย่ ที่แย่กว่านั้น! ครูเอาไม้เท้า และสองนาทีต่อมากางเกงทอมร้อนมากและแขนของครูก็เหนื่อยมาก.
'ตอนนี้ทอมซอว์เยอร์ คุณจะไปและนั่งกับสาว ๆ ! '
เด็กบางคนหัวเราะ ทอมเดินไปที่เก้าอี้ที่อยู่ติดกับสาวคนใหม่นั่งลงและเปิดหนังสือของเขา เด็กคนอื่น ๆ เริ่มที่จะทำงานอีกครั้ง.
หลังจากสิบนาทีสาวเงยหน้าขึ้นมอง มีแอปเปิ้ลอยู่บนโต๊ะในด้านหน้าของเธอเป็น เธอนำมันกลับมาในครึ่งทอมของตาราง นาทีต่อมาแอปเปิ้ล
อยู่ในด้านหน้าของเธออีกครั้ง ตอนนี้มันอยู่ ถัดไป ทอมดึงภาพของบ้านและวางไว้ในด้านหน้าของเธอ.
'นั่นเป็นเรื่องดี.' สาวกล่าวว่า 'ตอนนี้วาดคน.'
ทอมดึงคนต่อไปที่บ้าน ชายคนนั้นมีสูงกว่าบ้านและเขามีมือขนาดใหญ่มากและขาที่ยาวมาก ๆ แต่สาวชอบเขา 'คุณสามารถวาดฉันตอนนี้? เธอถาม.
ทอมดึงหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ติดกับชายคนนั้น.
'คุณวาดอย่างสวยงาม ฉันไม่สามารถวาดภาพ '
'ฉันสามารถสอนคุณ.' ทอม 'หลังจากที่โรงเรียน.'
'โอ้ กรุณา! '
'คุณชื่ออะไร? ทอมถาม.
'เบ็คกี เบ็คกีแทตเชอร์. '
เพียงแค่นั้นทอมรู้สึกว่ามือบนศีรษะของเขา มันเป็นครู เขาเอาทอมโดยรถยนต์และย้ายเขากลับไปที่เก้าอี้ของเขาในช่วงครึ่งปีชาย 'ของห้องพัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ทอม ! ทอม ! คุณอยู่ไหน ? '

'where ไม่ตอบ เด็กคนนั้น ? เมื่อฉันพบเขา ฉันกำลังจะ . . . . . . . '
ป้าพอลลี่ดูใต้เตียง แล้วเธอก็เปิดประตูและมองออกไปในสวน 'tom
! '
เธอได้ยินข้างหลังเธอ เด็กเล็ก ๆวิ่งผ่าน แต่ป้าพอลลี่ยื่นมือออกไปและหยุดเขา . .
'ah นั่นไง แล้วนั่นอะไรในกระเป๋า ? '
'nothing ป้าพอลลี '
'nothing !มันเป็นแอปเปิ้ล ฉันสามารถเห็นมันได้ ฟังนะทอม แอปเปิ้ลเหล่านี้จะไม่สำหรับคุณและฉัน '
' โอป้าพอลลี่ ! ดูอย่างรวดเร็วหลังคุณ ! '
ดังนั้นป้าพอลลี่ดู และทอมก็ออกจากบ้านที่สองใน เธอหัวเราะเบาๆ " ข้าไม่เคยเรียนรู้ ผมชอบทอมเด็ก , พี่สาวตาย , แต่เขาไม่ใช่ง่ายเด็กสำหรับคนแก่ ก็วันเสาร์พรุ่งนี้ และไม่มีโรงเรียนแต่มันจะเป็นวันหยุดสำหรับทอม โอ้ ไม่ ! เขาไปทำงานพรุ่งนี้ '
วันเสาร์เป็นวันที่งดงาม มันเป็นฤดูร้อนและแดดร้อน และมีดอกไม้ในสวนทั้งหมด มันเป็นวันที่ทุกคนมีความสุข
ทอมออกมาจากบ้านของเขากับแปรงและหม้อใหญ่ของสีขาวในมือของเขา เค้ามองไปที่รั้ว มันสูงสามเมตร 30 เมตรยาวเขาวางพู่กันในสีและทาสีบางส่วนของรั้ว
เขาทำมันอีกครั้ง แล้วเขาก็หยุดและมองไปที่รั้ว วางแปรงของเขาและนั่งลง มีชั่วโมงทำงานในด้านหน้าของเขา และเขาเป็นเด็กที่ unhappiest ในหมู่บ้าน
หลังจากสิบนาที ทอม มีความคิด เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม เขาจับแปรงอีกครั้งและเริ่มทำงาน เขาเห็นเพื่อนโจฮาร์เปอร์ในถนนแต่เขาไม่ได้มองหน้าเขา โจ มีแอปเปิ้ลในมือของเขา เขามาหาทอมมองรั้ว .
' ขอโทษ '
ทอม ทอม บอกว่าไม่มีอะไร แปรงทาสีย้ายขึ้นและลง .
' ทำงานกับป้าของคุณ ' โจ ' ข้าจะลงไปที่แม่น้ำ ขอโทษค่ะคุณไม่สามารถมากับฉัน . . . '
ทอมวางแปรงของเขา คุณเรียกงานนี้ ?
' ' เขากล่าวว่า ทาสีรั้ว ' โจแน่นอนว่ามันทำงาน ! '
' บางทีมันอาจจะไม่ใช่ แต่ผมชอบมัน ว่า ทอม ฉันสามารถไปที่แม่น้ำทุกวัน ฉันไม่สามารถทาสีรั้วบ่อยๆ นะ '
โจดูทอม ประมาณ 5 นาที ทอมทาสีอย่างช้าๆและระมัดระวัง เขามักจะหยุด ย้ายกลับมาจากรั้วมองผลงานของเขาด้วยรอยยิ้ม โจเริ่มได้รับความสนใจมาก และกล่าวว่า :
เขาทำมันอีกครั้ง