We're used to ideas like periods of

We're used to ideas like periods of significance, boundaries, and the Secretary's standards for treatment ("restoration") as it applies to architecture. But many of these provisions of the 1966 Historic Preservation Act have been problematic when applied to landscapes, which are ongoing and developing (alive), tend to resist easily defined boundaries, and have their own standards and concepts for materiality, and integrity. These treatment standards which were developed for architecture just don’t work when applied to landscapes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรากำลังใช้ความคิดเช่นเวลาสำคัญ ขอบเขต และเลขานุการของมาตรฐานการรักษา ("ฟื้นฟู") เป็นสถาปัตยกรรม แต่บทบัญญัตินี้พระราชบัญญัติ 1966 ประวัติศาสตร์อนุรักษ์มากมายมีปัญหาเมื่อใช้กับภูมิประเทศ ซึ่งมีอย่างต่อเนื่อง และการพัฒนา (ชีวิต), มักจะ ต่อต้านได้กำหนดขอบเขต และมีมาตรฐานของตนเองและแนวคิดสำหรับ materiality ความซื่อสัตย์และ มาตรฐานเหล่านี้การรักษาที่ได้รับการพัฒนาสำหรับสถาปัตยกรรมเพียงไม่ทำงานเมื่อใช้กับภูมิประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรากำลังใช้ความคิดเช่นเดียวกับช่วงเวลาที่มีความสำคัญขอบเขตและมาตรฐานของเลขานุการสำหรับการรักษา ("ฟื้นฟู") ตามที่ใช้กับสถาปัตยกรรม แต่หลายบทบัญญัติเหล่านี้ 1966 พระราชบัญญัติรักษาได้รับมีปัญหาเมื่อนำไปใช้กับภูมิทัศน์ที่มีอย่างต่อเนื่องและการพัฒนา (มีชีวิตอยู่) มีแนวโน้มที่จะต่อต้านขอบเขตที่กำหนดไว้ได้อย่างง่ายดายและมีมาตรฐานของตัวเองและแนวคิดสำหรับสาระและความซื่อสัตย์ มาตรฐานการรักษาเหล่านี้ซึ่งได้รับการพัฒนาสำหรับสถาปัตยกรรมเพียงไม่ทำงานเมื่อนำไปใช้กับภูมิทัศน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราต้องใช้ความคิด เช่น ระยะเวลากำหนด ขอบเขต และมาตรฐานของกระทรวงการ " ฟื้นฟู " ) ที่ใช้กับงานสถาปัตยกรรม แต่หลายเหล่านี้บทบัญญัติของพระราชบัญญัติ 1966 การอนุรักษ์ประวัติศาสตร์มีปัญหาเมื่อใช้กับภูมิประเทศที่เป็นอย่างต่อเนื่องและการพัฒนา ( มีชีวิตอยู่ ) มีแนวโน้มที่จะต่อต้านเขตแดนได้อย่างง่ายดายระบุและมีมาตรฐานของตัวเอง และแนวคิดในสาระสำคัญ และความซื่อสัตย์ เหล่านี้การรักษามาตรฐานที่พัฒนาขึ้นสำหรับสถาปัตยกรรมที่เพียงไม่ทำงานเมื่อใช้กับทัศนียภาพ