THE CLIMB OF MY LIFEAt the age of 3

THE CLIMB OF MY LIFE
At the age of 30, Kelly Perkins developed a disease of the heart, and after three years of treatment, she received a heart transplant. Ten months later, she climbed to the top of Half Dome Mountain in Yosemite national Park in the United States, and became the first heart transplant patient to do so.
Like life, mountain can be seen as a series of difficulties that you need to overcome. To me, a mountain is the ultimate challenge, with body, spirit, and mind all having to work together. Being sick is a challenge, too. Both challenge involve bravely facing the unknown, and to conquer either requires well-defined goals and discipline. Of the two, of course, I'd rather the mountain be my physical challenge than physical challenges be my "mountain"
Mountains began to consume my thoughts. Secretly, I wanted to do something significant to help change the image that friends and family had developed of me. I had been cast in the role of patient. In spite of being very good in that role, I hated being a patient and desperately wanted to change my image. I wanted bruises to be earned from sports-related a activities, not from needle pricks and aspirin-thinned blood. At this stage, my self-image was as important to my well-being as anything else. If, I figured, I could rebuild my strength and regain at least some of my former athleticism, an improved image would naturally follow.
I set a goal-to hike the 4,100-foot ascent of Half Dome in Yosemite. I was drawn to this destination by its beauty, a beauty not because it was perfect, but because it was imperfect. Half Dome's shape is unforgettably distinctive because it's broken. If it were whole, it would lose its uniqueness. The spirit-building message wasn't lost on me. Just because I wasn't perfect didn't mean I couldn't stand as tall and mighty as anyone else.
In August of 1996, just ten months after my heart replacement, my husband Craig and I began to hike the trail leading Half Dome. The trail began with a mild incline, which we eagerly took at a brisk pace. I was winded at first, but as soon as my heart caught up with me, I felt energized. I tried to go as fast as the other hikers, but found it difficult to keep up. The canyon had many steep slopes and deep stone stairs, allowing in very little sunlight, which kept temperatures cool and the rocks slippery.
Though the climb's final half-mile isn't technically difficult, the granite dome, angled at 45 degrees, can be extremely intimidating, especially for heights. A stairway is used to climb the last 500 feet to the summit. There was a handrail made out of steel cables, connected to stairs made of thin wooden planks. Thrown along the stairs were weathered work gloves, available to help protect the climbers' hands from the "death grip" commonly used during descent. Craig, observing the daunting task ahead, gently asked, "Are you sure you want to continue?" Determined to reap the reward for all my effort, I replied, "Absolutely, we have to go on." Step for step, Craig stayed directly behind me, providing a welcome with sense of security. When I finally reached the top, I was overcome with joy. Ten months after my transplant, I had reached the top of Half Dome! My new heart had not failed me.
Craig and I made our way over to the edge. Pausing to peer into the valley below, we stood in silence, amazed at how far we had come. As if the moment itself was not enough, Craig surprised me with a gold charm in the shape of Half Dome. He said, "This is the first mountain to add to the bracelet I gave you..." As I held the handcrafted ornament in my hand, I was amazed at its likeness. It was smooth on the back, resembling the perfectly bell-shaped dome, the front being chiseled, replicating its famous broken granite face. Craig took a moment to express how proud he was of me, saying, "When you were really sick and I had to help you up the stairs at night, I always looked at the famous Ansel Adams photo of Half Dome hung on the stairway wall and wondered if we'd ever make another climb." We had done it; we were here at the top of the mountain-a long way from those nights of not knowing what the future would bring.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปีนของชีวิตอายุ 30 เคลลี่ระบุวันพัฒนาโรคหัวใจ และหลังจากรักษาสามปี เธอได้รับการปลูกถ่ายหัวใจ สิบเดือนต่อมา เธอปีนขึ้นไปด้านบนของภูเขาครึ่งโดมในอุทยานแห่งชาติโยเซมิตีประเทศสหรัฐอเมริกา และกลายเป็น ผู้ป่วยปลูกถ่ายหัวใจแรกดังนั้นเช่นชีวิต สามารถเห็นภูเขาเป็นชุดของความยากลำบากที่คุณต้องการเอาชนะ ฉัน เขาเป็นความท้าทายที่ดีที่สุด มีร่างกาย จิตวิญญาณ และจิตใจทั้งหมดที่ต้องทำงานร่วมกัน กำลังป่วยเป็นสิ่งที่ท้าทาย เกินไป ความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับการเผชิญอย่างกล้าหาญไม่รู้จัก และพิชิตทั้งต้องมีวินัยและเป้าหมายที่กำหนดไว้อย่างดี สอง แน่นอน ฉันเขาค่อนข้างจะท้าทายจริงของฉันมากกว่าความจริงเป็นของฉัน "ภูเขา" เขาเริ่มใช้ความคิดของฉัน แอบ ฉันต้องการที่จะทำสิ่งสำคัญที่จะช่วยเปลี่ยนรูปภาพที่มีพัฒนาเพื่อนและครอบครัวของฉัน ฉันมีการโยนในบทบาทของผู้ป่วย ทั้ง ๆ ที่ในบทบาทที่ดี ฉันขี้เกียจเป็นผู้ป่วย และหมดอยากเปลี่ยนรูปของฉัน ต้องการขอดได้รับจากกีฬาที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรม ไม่ใช่จาก pricks เข็มและเลือดแอสไพริน thinned ในขั้นตอนนี้ ฉันภาพตัวเองได้เป็นเรื่องสำคัญที่ฉันกำลังเป็นอะไร ฉันคิด ฉันสามารถสร้างความแข็งแรงของฉัน และอีกบางน้อยของ athleticism อดีตของฉัน รูปภาพดีขึ้นจะธรรมชาติทำตามได้ผมตั้งเป้าหมาย-การเดินทางไกลขึ้น 4100 ฟุตครึ่งโดมในโยเซมิตี ฉันออกไปปลายทางนี้ ด้วยความสวยงาม ความสวยงามไม่ได้ เพราะมันสมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่สมบูรณ์ รูปร่างครึ่งโดมเป็น unforgettably โดดเด่น เพราะมันชำรุด นั้นทั้งหมด มันจะสูญเสียเอกลักษณ์ของ ข้อความการสร้างจิตวิญญาณไม่สูญเสียฉัน เพียง เพราะฉันไม่ได้สมบูรณ์แบบไม่ได้หมายความว่า ฉันไม่สามารถยืนที่สูง และทรงพลังเป็นใครในเดือน 1996 สิงหาคม เพียงสิบเดือนหลังจากที่แทนหัวใจของฉัน สามีเคร็กและเริ่มเดินทางไกลนำโดมครึ่งทาง ทางเริ่ม มีความอ่อนทางลาดเอียง ที่เราเอาวันที่ก้าวแรง ฉันเป็น winded ที่แรก แต่เป็นหัวใจของฉันจับขึ้นกับฉัน ฉันรู้สึกพลังงาน ฉันพยายามไปอย่างรวดเร็วที่อื่น ๆ นัก แต่พบว่ามันยากที่จะติดตาม แคนยอนที่มีลาดชันและบันไดหินลึก ให้แสงแดดน้อยมาก ที่เก็บไว้อุณหภูมิเย็นและก้อนหินที่ลื่นมากแม้ว่าของปีนท้ายครึ่งไมล์ไม่ยากทางเทคนิค โดมหินแกรนิต เป็นมุมที่ 45 องศา สามารถสับสนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความสูงได้ ใช้เป็นบันไดไต่เท้า 500 สุดท้ายการการประชุมสุดยอด มีราวบันไดที่ทำจากสายเหล็ก การเชื่อมต่อกับบันไดที่ทำจากไม้กระดานไม้บาง ขึ้นไปตามบันไดมี weathered งานถุงมือ เพื่อช่วยปกป้องมือของไคล์มเบอร์สจาก "ตายจับ" ใช้ระหว่างเชื้อสาย เครก สังเกต daunting งานล่วงหน้า ถามเบา ๆ "คุณแน่ใจต่อ" กำหนดเก็บเกี่ยวรางวัลสำหรับความพยายามทั้งหมดของฉัน ผมตอบ "แน่นอน เรามีไป" ขั้นตอนขั้นตอน เครกอยู่ตรงข้างหลัง ให้การต้อนรับ ด้วยความรู้สึกของความปลอดภัย เมื่อฉันในที่สุดถึงยอด ฉันถูกเอาชนะ ด้วยความสุข สิบเดือนหลังจากปลูกถ่ายของฉัน ฉันได้มาถึงด้านบนของโดมครึ่ง หัวใจใหม่ได้ล้มเหลวฉัน เคร็กและทำทางผ่านไปขอบ เราหยุดให้เพื่อนเข้าไปในหุบเขาด้านล่าง อยู่ในความเงียบ ประหลาดใจที่เท่าใดเรามา ว่าขณะนี้ตัวเองไม่เพียงพอ เคร็กแปลกฉันอยู่กับเสน่ห์ในรูปร่างของครึ่งโดมทอง เขากล่าวว่า "ซึ่งเป็นภูเขาที่แรกเพื่อเพิ่มสร้อยข้อมือผมให้คุณ..." เป็นผมจัดเครื่องประดับ handcrafted ในมือของฉัน ผมประหลาดใจคล้ายของ ก็ราบรื่นหลัง คล้ายจะเชิญระฆังรูปโดม ด้านหน้ามีจารึก สถานการณ์เสียหน้าหินแกรนิตที่มีชื่อเสียง เครกเอาช่วงเวลาในการแสดงความภาคภูมิใจว่าเขาเป็นของฉัน บอกว่า "เมื่อคุณเบื่อจริง ๆ และผมจะช่วยให้คุณมากในเวลากลางคืน ฉันเสมอมองถ่าย Ansel Adams ที่มีชื่อเสียงครึ่งโดมแขวนบนผนังบันได และสงสัยว่า ถ้า เราจะเคยทำปีนอื่น" เราทำได้ เรามีที่นี่ที่ด้านบนของภูเขาได้ยาวแบบจากคืนนั้นไม่รู้เลยว่าอนาคตจะนำมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

CLIMB
ของชีวิตของฉันตอนอายุ30 เคลลี่เพอร์กินเป็นโรคของหัวใจและหลังจากสามปีของการรักษาเธอได้รับการปลูกถ่ายหัวใจ สิบเดือนต่อมาเธอปีนขึ้นไปด้านบนของโดมครึ่งภูเขาในอุทยานแห่งชาติในประเทศสหรัฐอเมริกาและกลายเป็นผู้ป่วยปลูกถ่ายหัวใจแรกที่จะทำเช่นนั้น.
เช่นเดียวกับชีวิตภูเขาสามารถมองเห็นเป็นชุดของความยากลำบากที่คุณต้องเอาชนะ . ให้ฉันเป็นภูเขาเป็นความท้าทายที่ดีที่สุดกับร่างกายจิตวิญญาณและจิตใจทั้งหมดที่มีการทำงานร่วมกัน การป่วยเป็นสิ่งที่ท้าทายมากเกินไป ทั้งความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับการอย่างกล้าหาญหันหน้าไปทางที่ไม่รู้จักและเพื่อที่จะเอาชนะทั้งต้องมีเป้าหมายที่ดีที่กำหนดและมีระเบียบวินัย ของทั้งสองแน่นอนฉันอยากจะภูเขาเป็นสิ่งที่ท้าทายทางกายภาพของฉันมากกว่าความท้าทายทางกายภาพเป็น "ภูเขา"
ฉันเทือกเขาเริ่มที่จะใช้ความคิดของฉัน แอบฉันอยากจะทำบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญที่จะช่วยเปลี่ยนภาพที่เพื่อน ๆ และครอบครัวมีการพัฒนาของฉัน ฉันได้รับในบทบาทของผู้ป่วย ทั้งๆที่เป็นคนดีมากในบทบาทที่ฉันเกลียดการเป็นผู้ป่วยและอยากจะเปลี่ยนภาพของฉัน ผมอยากรอยฟกช้ำที่จะได้รับจากการที่เกี่ยวข้องกับกีฬากิจกรรมไม่ได้มาจาก pricks เข็มและเลือดแอสไพรินบางตา ในขั้นตอนนี้ภาพตัวเองของฉันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเป็นอยู่ที่ดีของฉันเป็นสิ่งอื่น ถ้าฉันคิดฉันสามารถสร้างความแข็งแรงของฉันและคืนอย่างน้อยบางส่วนของนักกีฬาในอดีตของฉันเป็นภาพที่ดีขึ้นตามธรรมชาติจะทำตาม.
ฉันจะตั้งค่าเป้าหมายที่จะยกขึ้นทางขึ้น 4,100 ฟุตของโดมครึ่งโยเซมิตี ผมถูกดึงไปยังปลายทางนี้โดยความงามของมันมีความงามไม่ได้เพราะมันเป็นที่สมบูรณ์แบบ แต่เพราะมันเป็นที่ไม่สมบูรณ์ รูปทรงโดมครึ่งเป็นที่โดดเด่นไม่รู้ลืมเพราะมันเสีย ถ้ามันเป็นทั้งก็จะสูญเสียเอกลักษณ์ ข้อความจิตวิญญาณสร้างไม่ได้หายไปกับฉัน เพียงเพราะฉันไม่ได้สมบูรณ์แบบไม่ได้หมายความว่าฉันไม่สามารถยืนอยู่ในฐานะที่สูงและยิ่งใหญ่เป็นคนอื่น.
ในเดือนสิงหาคมของปี 1996 แค่สิบเดือนหลังจากการเปลี่ยนหัวใจของฉันสามีของเครกของฉันและฉันเริ่มที่จะยกขึ้นเส้นทางที่นำโดมครึ่ง . เส้นทางเริ่มต้นด้วยการมีแนวโน้มที่อ่อนซึ่งเรากระหายเอาที่ก้าวเร็ว ผมได้รับการยืดในตอนแรก แต่ทันทีที่หัวใจของฉันจมอยู่กับฉันฉันรู้สึกลุ้น ฉันพยายามที่จะไปให้เร็วที่สุดเท่านักเดินทางไกลอื่น ๆ แต่พบว่ามันยากที่จะให้ทัน หุบเขามีความลาดชันจำนวนมากและบันไดหินลึกช่วยให้ในแสงแดดน้อยมากซึ่งทำให้อุณหภูมิเย็นและโขดหินลื่น.
แม้ว่าครึ่งไมล์สุดท้ายปีนไม่ได้เป็นเรื่องยากในทางเทคนิคโดมหินแกรนิต, มุม 45 องศาสามารถ ข่มขู่อย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความสูง บันไดที่ใช้ในการปีนขึ้นไปสุดท้าย 500 ฟุตถึงการประชุมสุดยอด มีราวที่ทำจากเหล็กสายที่เชื่อมต่อกับบันไดที่ทำจากแผ่นไม้บาง ๆ เป็น โยนไปตามบันไดที่ถูกตากแดดตากฝนถุงมือทำงานที่มีอยู่เพื่อช่วยปกป้องมือนักปีนเขาจาก "จับความตาย" ที่ใช้กันทั่วไปในระหว่างการสืบเชื้อสาย เครกสังเกตงานที่น่ากลัวไปข้างหน้าเบา ๆ ถามว่า "คุณแน่ใจหรือว่าต้องการดำเนินการต่อ" มุ่งมั่นที่จะเก็บเกี่ยวผลรางวัลสำหรับความพยายามทั้งหมดของฉันฉันตอบว่า "แน่นอนเราต้องไป." สำหรับขั้นตอนขั้นตอนที่เครกอยู่ตรงข้างหลังผมให้การต้อนรับด้วยความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัย เมื่อในที่สุดผมก็มาถึงด้านบนที่ผมเอาชนะด้วยความสุข สิบเดือนหลังจากปลูกถ่ายของฉันฉันได้มาถึงด้านบนของครึ่งโดม! หัวใจใหม่ของฉันไม่ได้ล้มเหลวฉัน.
เครกและฉันทำทางของเราไปยังขอบ หยุดมองเข้าไปในหุบเขาเบื้องล่างที่เรายืนอยู่ในความเงียบประหลาดใจที่ว่าจนถึงขณะนี้เราได้มา ถ้าเป็นช่วงเวลาที่ตัวเองไม่พอเครกฉันประหลาดใจกับเสน่ห์ของทองในรูปของครึ่งโดม เขากล่าวว่า "นี่เป็นภูเขาที่แรกที่จะเพิ่มให้กับสร้อยข้อมือฉันให้คุณ ... " ขณะที่ผมจัดขึ้นในแบบฉบับที่ประดับอยู่ในมือของฉันที่ฉันประหลาดใจที่คล้ายคลึงกันของ มันเป็นที่เรียบด้านหลังคล้ายโดมอย่างสมบูรณ์แบบรูประฆังด้านหน้าที่มีการแกะสลักจำลองใบหน้าหักหินแกรนิตที่มีชื่อเสียง เครกเอาสักครู่เพื่อแสดงว่าความภาคภูมิใจที่เขาเป็นของข้าพเจ้าว่า "เมื่อคุณป่วยจริงๆและผมก็มีเพื่อช่วยให้คุณขึ้นบันไดในเวลากลางคืนฉันมักจะมองไปที่ภาพที่มีชื่อเสียงธานเซลอดัมส์ของโดมครึ่งแขวนบนผนังบันได และสงสัยว่าที่เราเคยต้องการให้ปีนขึ้นไปอีก. " เราได้ทำมัน เราอยู่ที่นี่ที่ด้านบนของภูเขาเป็นทางยาวจากคืนเหล่านั้นไม่ทราบว่าอนาคตจะนำมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีนของ
ชีวิตของฉันที่อายุ 30 , เคลลี่กิ้นพัฒนาโรคหัวใจ และหลังจากสามปีของการรักษา เธอได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ . สิบเดือนต่อมา เธอปีนขึ้นไปบนโดมครึ่งภูเขา ในอุทยานแห่งชาติ Yosemite ในสหรัฐอเมริกา และกลายเป็นผู้ป่วยปลูกถ่ายหัวใจก่อนนะ .
เหมือนมีชีวิตภูเขาสามารถมองเห็นเป็นชุดของปัญหาที่คุณต้องเอาชนะ สำหรับฉัน เขาเป็นสุดยอดความท้าทาย กับ ร่างกาย วิญญาณ และจิตใจ ทุกคนต้องทำงานร่วมกัน ป่วยเป็นความท้าทายเหมือนกัน ความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับทั้งกล้าหาญเผชิญที่ไม่รู้จักและพิชิตเหมือนกันต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจน และวินัย ของทั้งสอง แน่นอนผมชอบภูเขาเป็นทางกายภาพที่ท้าทายความท้าทายทางกายภาพเป็น " ภูเขา "
ภูเขาเริ่มใช้ความคิด แอบอยากทำในสิ่งที่สำคัญ ที่จะช่วยเปลี่ยนรูปภาพที่เพื่อนๆ และครอบครัว ได้พัฒนาขึ้นนะ ฉันได้รับการโยนในบทบาทของผู้ป่วย ทั้งๆ ที่ ดี มาก ในบทบาทที่ฉันเกลียดการเป็นผู้ป่วยและหมดท่าต้องการที่จะเปลี่ยนรูปลักษณ์ของฉันฉันต้องการที่จะได้รับที่เกี่ยวข้องกับรอยช้ำจากกีฬากิจกรรม ไม่ใช่จาก pricks เข็มและแอสไพริน thinned เลือด ในขั้นตอนนี้ ภาพพจน์ของฉันเป็นสำคัญสำหรับความเป็นอยู่ของฉันเป็นอย่างอื่น ถ้า ฉันคิดว่า ฉันสามารถสร้างพลัง และอีกอย่างน้อยบางส่วนของอดีตกีฬาของฉัน , การปรับปรุงภาพจะตามมา
ผมตั้งเป้าหมายไปที่ 4100 เท้าทางขึ้นโดมครึ่งในโยเซมิตี ผมถูกดึงไปยังปลายทางนี้โดยความสวยงาม ความงาม ไม่ใช่เพราะมันสมบูรณ์แบบ แต่เพราะมันไม่สมบูรณ์ รูปโดมครึ่งก็มีความโดดเด่นซึ่งไม่อาจลืมได้ เพราะมันเสีย ถ้ามันถูกทั้งหมด ก็จะสูญเสียเอกลักษณ์ของมัน . จิตวิญญาณการสร้างข้อความไม่หายไปนะเพียงเพราะฉันไม่ได้สมบูรณ์แบบ ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่สามารถยืนสูงและยิ่งใหญ่เหมือนใคร
ในเดือนสิงหาคม 1996 10 เดือนหลังจากเปลี่ยนหัวใจของฉัน สามีของฉันและฉันเริ่มที่จะธุดงค์เครกเส้นทางนำครึ่งโดม เส้นทางเริ่มจากเอียงอ่อนซึ่งเรากระหายไปอย่างรวด เร็ว ผมยืดที่แรก แต่ทันทีที่หัวใจของฉันจับฉัน ฉันรู้สึกมีพลังงานมากขึ้นเลยฉันพยายามที่จะไปเป็นอย่างรวดเร็วเป็นนักเดินทางไกลอื่น แต่พบว่ามันยากที่จะให้ขึ้น หุบเขามีความลาดชันมาก และบันไดหินลึก ให้ในที่แสงแดดน้อยมาก ซึ่งทำให้อุณหภูมิเย็นและหินลื่น
ถึงแม้ว่าปีนสุดท้ายครึ่งไมล์ไม่ยากในทางเทคนิค , โดมหินแกรนิต , มุม 45 องศา จะน่าวิตกมาก โดยเฉพาะความสูงบันไดที่ใช้ปีนล่าสุด 500 เท้า กับสุดยอด มีราวบันไดที่ทำจากสายเหล็ก , เชื่อมต่อกับบันไดที่ทำจากไม้กระดานบางๆ โยนไปตามบันไดก็ผุ งานถุงมือ พร้อมช่วยปกป้องไม้เลื้อย ' มือจาก " ปล่อย " ที่ใช้กันทั่วไปในช่วงโคตร . เครก สังเกตงาน daunting ไปข้างหน้า ค่อย ๆถามว่า " คุณแน่ใจว่าต้องการจะทำต่อไปหรือไม่ ?" มุ่งมั่นที่จะได้รับรางวัลสำหรับความพยายามของผม ผมตอบไปว่า " แน่นอน เราต้องไปต่อ " ก้าวก้าว เครก อยู่ตรงด้านหลังผม ให้การต้อนรับ ด้วยความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัย เมื่อในที่สุดผมก็มาถึงด้านบน ผมถูกเอาชนะด้วยความปิติยินดี สิบเดือนหลังจากการปลูกถ่ายของฉัน ฉันมีการเข้าถึงด้านบนของโดมครึ่ง ! หัวใจของฉันไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง
เครกและฉันทำทางของเราไปที่ขอบหยุดเพื่อเพื่อนในหุบเขาด้านล่าง เรายืนอยู่ในความเงียบ , ประหลาดใจที่วิธีการห่างไกลที่เราได้มา ถ้าช่วงเวลาที่ตัวเองไม่เพียงพอ , เคร็ก ฉันประหลาดใจกับทองเสน่ห์ในรูปร่างของโดมครึ่ง . เขากล่าวว่า " นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใส่ในข้อมือที่ฉันให้คุณ . . . . . . . " ผมอุ้ม handcrafted เครื่องประดับในมือของฉัน , ฉันประหลาดใจในอุปมาของ มันเรียบ ด้านหลังคล้ายรูปโดมระฆังสมบูรณ์ ด้านหน้าเป็น chiseled , ทําหน้าหินแกรนิตแตกของที่มีชื่อเสียง เครก ใช้เวลาสักครู่เพื่อแสดงให้เขาภูมิใจว่า ฉันกล่าวว่า " เมื่อคุณป่วยจริงๆ และฉันก็ช่วยเธอขึ้นบันไดตอนกลางคืน ผมมักจะมองไปที่ที่มีชื่อเสียงเป็น Ansel Adams รูปโดมครึ่งที่แขวนบนผนังบันไดและสงสัยว่า ถ้าเราเคยให้ไต่ขึ้นไปอีก เราต้องทำ มันเราอยู่ที่ด้านบนของนาน mountain-a จากคืนที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร