1. New dietary guidelines & implica

1. New dietary guidelines & implications for the food
industry
Recent evaluations commissioned by the WHO have concluded
that limiting the amount of sugar added to foods and decreasing the
intake of sugar sweetened beverages (which are a major source of
added sugars) would be beneficial in promoting public health,
particularly with regard to reducing the risk of dental caries, type 2
diabetes and cardiovascular disease (WHO., 2015). Consequently,
the WHO released a new guideline in March 2015 which recommends
that “adults and children reduce their daily intake of free
sugars to less than 10% of their total energy intake. A further reduction
to below 5% or roughly 25 g (6 teaspoons) per day would provide
additional health benefits” (WHO., 2015). Overall, there seems to be
a consensus among government agencies and regulatory bodies
that sugars should be targeted as a potential means of reducing
energy intakes and thereby curbing obesity rates. It is noteworthy,
however, that no such consensus has been reached across the scientific
literature, and the extent to which sugars as an isolated
nutrient group are responsible for the increased prevalence of
obesity continues to be disputed (Kahn & Sievenpiper, 2014) Whether one agrees with the new guidelines or not, the recent
publicity surrounding the sugar and health controversy draws
attention to the use of sugars and other sweeteners in food products.
Sugars are of course naturally present within many food
products (e.g., fruits, vegetables, dairy products) and can be derived
from the hydrolysis of the starch present in cereals, pulses and
potatoes. However, sugars and other sweeteners are also added to
food and beverages during processing and preparation. Although
there is no chemical difference between the sugars that are naturally
present within the food and the added sugars, there are
concerns that products containing added sugars provide minimal
nutritional value and are therefore making a disproportionate
contribution to total energy intake (MacGregor & Hashem, 2014).
Indeed, the main sources of sugars consumed in the UK population
are soft drinks and fruit juices, which together contribute on
average ~30% of sugars intake for those aged 4e64 years (NDNS.,
2014). The amount of sugars that is added to products during
food processing has therefore come under particular scrutiny
(MacGregor & Hashem, 2014); hence, the food industry is now
under pressure to reduce the sugar content of their processed
products.
In this viewpoint article, we will consider nutritionally-relevant
properties of various sweeteners, ranging from the latest low calorie
sweeteners to the more traditional sweet-tasting products.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. แนวทางอาหารใหม่และผลกระทบสำหรับอาหารอุตสาหกรรมได้ข้อสรุปการประเมินล่าสุด โดยคนนายที่จำกัดปริมาณของน้ำตาลอาหารและลดการการบริโภคน้ำตาลของหวานเครื่องดื่ม (ซึ่งเป็นแหล่งสำคัญของเพิ่มน้ำตาล) จะเป็นประโยชน์ในการส่งเสริมสุขภาพของประชาชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการลดความเสี่ยงของฟันผุ ชนิดที่ 2โรคเบาหวานและโรคหลอดเลือดหัวใจ (WHO. 2015) ดังนั้นคนเผยแพร่แนวทางใหม่ 2558 มีนาคมที่แนะนำว่า "ผู้ใหญ่และเด็กลดการบริโภคประจำวันฟรีน้ำตาลน้อยกว่า 10% ของปริมาณพลังงานทั้งหมดของพวกเขา ลดเพิ่มเติมต่ำกว่า 5% หรือประมาณ 25 กรัม (6 ช้อนชา) ต่อวันจะให้ประโยชน์ต่อสุขภาพเพิ่มเติม" (WHO. 2015) ทั้งหมด ดูเหมือนจะฉันทามติระหว่างหน่วยงานราชการและองค์กรกำกับน้ำตาลควรมีกลุ่มเป้าหมายเป็นวิธีการของการลดภาคพลังงานและจึงกำเนิดอัตราโรคอ้วน มันเป็นเรื่องสำคัญอย่างไรก็ตาม ที่มติดังกล่าวไม่มีแล้วในทางวิทยาศาสตร์วรรณคดี และขอบเขตการน้ำตาลซึ่งเป็นตัวแยกกลุ่มสารอาหารที่ต้องรับผิดชอบความชุกที่เพิ่มขึ้นของโรคอ้วนยังคง มีข้อโต้แย้ง (คาห์นและ Sievenpiper, 2014) ว่าหนึ่งเห็นด้วยกับแนวทางใหม่ หรือ ไม่ เมื่อเร็ว ๆ นี้ดึงรอบถกเถียงน้ำตาลและสุขภาพประชาสัมพันธ์ใส่ใจในการใช้น้ำตาลและสารให้ความหวานอื่น ๆ ในผลิตภัณฑ์อาหารน้ำตาลที่มีอยู่ตามธรรมชาติในอาหารมากมายแน่นอนผลิตภัณฑ์ (เช่น ผลไม้ ผัก นม) และสามารถได้รับมาจากการย่อยสลายของแป้งอยู่ในธัญพืช พัลส์ และมันฝรั่ง อย่างไรก็ตาม น้ำตาลและสารให้ความหวานอื่น ๆ ยังเพิ่มอาหารและเครื่องดื่มระหว่างการประมวลผลและการเตรียมการ ถึงแม้ว่าไม่ต่างเคมีระหว่างน้ำตาลที่เป็นธรรมชาติปัจจุบันมีอยู่ในอาหารและน้ำตาลเพิ่มความกังวลว่าผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยเพิ่มน้ำตาลให้น้อยที่สุดทางโภชนาการค่า และจึงทำให้เป็นสัดส่วนส่วนการบริโภคพลังงานทั้งหมด (MacGregor และแช่ง 2014)จริง แหล่งที่มาหลักของน้ำตาลที่บริโภคในประชากรสหราชอาณาจักรมีเครื่องดื่มและผลไม้กระป๋อง ซึ่งร่วมกันทำ~ 30% ของการบริโภคน้ำตาลเฉลี่ยอายุ 4e64 ปี (NDNS.,2014) . จำนวนน้ำตาลที่ผลิตภัณฑ์ระหว่างแปรรูปอาหารจึงมาภายใต้การดำเนินการเฉพาะอย่าง(MacGregor และแช่ง 2014); ด้วยเหตุนี้ อุตสาหกรรมอาหารอยู่ในขณะนี้ภายใต้ความดันลดน้ำตาลในเนื้อหาของการประมวลผลผลิตภัณฑ์นี้ในบทความนี้จุดชมวิว เราจะพิจารณาคุณค่าทางโภชนาการที่เกี่ยวข้องคุณสมบัติของสารให้ความหวานต่าง ๆ ตั้งแต่อาหารแคลอรี่ต่ำล่าสุดสารให้ความหวานกับผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิมรสชาติหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. แนวทางการบริโภคอาหารใหม่และผลกระทบต่ออาหาร
อุตสาหกรรม
การประเมินล่าสุดโดยนายที่ได้ข้อสรุป
ว่าการ จำกัด ปริมาณของน้ำตาลที่เพิ่มให้กับอาหารและการลด
การบริโภคเครื่องดื่มที่มีรสหวานน้ำตาล (ซึ่งเป็นแหล่งสำคัญของ
น้ำตาลที่เพิ่มขึ้น) จะเป็นประโยชน์ในการ การส่งเสริมสุขภาพของประชาชน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับการลดความเสี่ยงของการเกิดโรคฟันผุ, ชนิดที่ 2 ที่มี
โรคเบาหวานและโรคหัวใจและหลอดเลือด (WHO., 2015) ดังนั้น
ใครปล่อยออกมาเป็นแนวทางใหม่มีนาคม 2015 ซึ่งแนะนำ
ว่า "ผู้ใหญ่และเด็กลดการบริโภคในชีวิตประจำวันของพวกเขาฟรี
น้ำตาลจะน้อยกว่า 10% ของการบริโภคพลังงานของพวกเขาทั้งหมด ลดลงต่อไป
ที่จะต่ำกว่า 5% หรือประมาณ 25 กรัม (6 ช้อนชา) ต่อวันจะให้
ประโยชน์ต่อสุขภาพเพิ่มเติม "(WHO., 2015) โดยรวม, ดูเหมือนว่าจะมี
มติในหมู่หน่วยงานราชการและหน่วยงานกำกับดูแล
ที่น้ำตาลควรจะกำหนดเป้าหมายเป็นวิธีการที่มีศักยภาพในการลด
การบริโภคพลังงานและจึงเหนี่ยวรั้งอัตราโรคอ้วน มันเป็นที่น่าสังเกต
อย่างไรว่าไม่มีฉันทามติดังกล่าวได้รับถึงในทางวิทยาศาสตร์
วรรณกรรมและขอบเขตที่น้ำตาลเป็นแยก
กลุ่มสารอาหารที่มีความรับผิดชอบในความชุกที่เพิ่มขึ้นของ
โรคอ้วนยังคงได้รับการโต้แย้ง (คาห์น & Sievenpiper 2014) ไม่ว่าจะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง เห็นด้วยกับแนวทางใหม่หรือไม่ที่ผ่านมา
การประชาสัมพันธ์โดยรอบน้ำตาลและสุขภาพการทะเลาะวิวาทดึง
ความสนใจไปที่การใช้งานของน้ำตาลและสารให้ความหวานอื่น ๆ ในผลิตภัณฑ์อาหาร.
น้ำตาลแน่นอนธรรมชาติภายในอาหารหลาย
ผลิตภัณฑ์ (เช่นผักผลไม้ผลิตภัณฑ์นม ) และสามารถจะได้มา
จากการย่อยสลายของปัจจุบันแป้งในธัญพืชถั่วและ
มันฝรั่ง แต่น้ำตาลและสารให้ความหวานอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มใน
อาหารและเครื่องดื่มระหว่างการประมวลผลและการจัดเตรียม แม้ว่าจะ
ไม่มีความแตกต่างทางเคมีระหว่างน้ำตาลที่มีอยู่ตามธรรมชาติ
ในปัจจุบันอาหารและน้ำตาลที่มี
ความกังวลว่าผลิตภัณฑ์ที่มีการเพิ่มน้ำตาลให้น้อยที่สุด
คุณค่าทางโภชนาการและดังนั้นจึงจะทำให้สัดส่วน
การมีส่วนร่วมเพื่อการบริโภคพลังงานทั้งหมด (เกรเกอร์และ Hashem 2014 ).
แท้จริงแหล่งที่มาหลักของน้ำตาลบริโภคในประชากรของสหราชอาณาจักร
ที่มีเครื่องดื่มและน้ำผลไม้ซึ่งร่วมกันมีส่วนร่วมในการ
เฉลี่ย ~ 30% ของการบริโภคน้ำตาลสำหรับผู้ที่อายุ 4e64 ปี (NDNS.,
2014) ปริมาณของน้ำตาลที่เพิ่มให้กับสินค้าในระหว่างการ
แปรรูปอาหารที่มีมาดังนั้นภายใต้การพิจารณาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
(เกรเกอร์และ Hashem 2014); ด้วยเหตุนี้อุตสาหกรรมอาหารอยู่ในขณะนี้
ภายใต้ความกดดันที่จะลดปริมาณน้ำตาลของการประมวลผลของพวกเขา
ผลิตภัณฑ์.
ในบทความมุมมองนี้เราจะพิจารณาคุณค่าทางโภชนาการที่เกี่ยวข้องกับ
คุณสมบัติของสารให้ความหวานต่างๆตั้งแต่ล่าสุดแคลอรี่ต่ำ
สารให้ความหวานให้กับผลิตภัณฑ์ที่มีรสหวานแบบดั้งเดิมมากขึ้น .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ใหม่ & แนวทางการบริโภคอาหารสำหรับอาหารอุตสาหกรรมล่าสุดทหารโดยผู้ที่ได้สรุปการประเมินที่ จำกัด ปริมาณของน้ำตาลเพิ่มและลดอาหารการบริโภคน้ำตาลในเครื่องดื่มที่มีรสหวาน ( ซึ่งเป็นแหล่งสำคัญของเพิ่มน้ำตาล ) จะเป็นประโยชน์ในการส่งเสริมสุขภาพของประชาชนโดยเฉพาะในเรื่องการลดความเสี่ยงของโรคฟันผุ 2 ชนิดโรคเบาหวานและโรคหัวใจและหลอดเลือด ( ใคร , 2015 ) จากนั้นที่ออกแนวใหม่มีนาคม 2015 ที่แนะนําว่า " เด็กและผู้ใหญ่ลดการบริโภคประจำวันของพวกเขาฟรีน้ำตาลน้อยกว่า 10% ของปริมาณพลังงานทั้งหมด ลดเพิ่มเติมต่ำกว่า 5% หรือประมาณ 25 กรัม ( 1 ช้อนชา ) ต่อวัน จะให้ประโยชน์ต่อสุขภาพเพิ่มเติม " ( ใคร , 2015 ) โดยรวมดูเหมือนจะฉันทามติระหว่างหน่วยงานราชการและหน่วยงานกํากับดูแลที่น้ำตาลควรมีเป้าหมายเป็นวิธีการลดศักยภาพการบริโภคพลังงานและจึงจะมีอัตราโรคอ้วน มันคือ อํานาจอย่างไรก็ตาม ไม่มีฉันทามติแล้วในทางวิทยาศาสตร์วรรณกรรม และขอบเขตที่น้ำตาลเป็นแยกกลุ่มสารอาหารเพิ่มความชุกของ รับผิดชอบโรคอ้วนยังเป็นข้อพิพาท ( คาห์น & sievenpiper 2014 ) จะเห็นด้วยกับแนวทางใหม่หรือไม่ ล่าสุดได้รับการเผยแพร่โดยรอบ น้ำตาลและสุขภาพการโต้เถียงการใช้น้ำตาลและสารให้ความหวานอื่น ๆในผลิตภัณฑ์อาหารน้ำตาลที่แน่นอนเป็นธรรมชาติที่มีอยู่ภายในอาหารหลายอย่างผลิตภัณฑ์ ( เช่น ผัก ผลไม้ ผลิตภัณฑ์จากนม ) และสามารถได้มาจากการย่อยสลายของแป้งที่อยู่ในธัญพืช , ถั่วและมันฝรั่ง อย่างไรก็ตาม น้ำตาลและสารให้ความหวานอื่น ๆ นอกจากนี้ยังเพิ่มอาหารและเครื่องดื่มในระหว่างการประมวลผลและการเตรียม ถึงแม้ว่าไม่มีสารเคมี ความแตกต่าง ระหว่าง น้ำตาล ที่เป็นธรรมชาติปัจจุบันในอาหารและเพิ่มน้ำตาล , มีความกังวลว่าผลิตภัณฑ์ที่มีน้ำตาลเพิ่มให้น้อยที่สุดคุณค่าทางโภชนาการและดังนั้นจึงทำให้ไม่สมส่วนสร้างการบริโภคพลังงานทั้งหมด ( MacGregor & Hashem 2014 )แน่นอน , แหล่งที่มาหลักของน้ำตาลที่บริโภคในอังกฤษประชากรมีน้ำอัดลมและน้ำผลไม้ ซึ่งร่วมกันสนับสนุนบนเฉลี่ย ~ 30% ของน้ำตาลที่บริโภค สำหรับผู้ที่มีอายุ 4e64 ปี ( ndns .2014 ) ปริมาณของน้ำตาลที่เพิ่มผลิตภัณฑ์ระหว่างอาหารแปรรูป จึงได้มาภายใต้การตรวจสอบโดยเฉพาะ( MacGregor & Hashem 2014 ) ; ดังนั้น อุตสาหกรรมอาหาร คือ ตอนนี้ภายใต้ความดันเพื่อลดปริมาณน้ำตาลของแปรรูปผลิตภัณฑ์ในบทความนี้เราจะพิจารณาคุณค่าทางโภชนาการที่จุดชมวิวคุณสมบัติของสารให้ความหวานต่างๆ ตั้งแต่แคลอรี่ต่ำล่าสุดสารให้ความหวานกับแบบดั้งเดิมมากขึ้น หวาน ชิมผลิตภัณฑ์