The determination of what is right

The determination of what is right rather than what is wrong has been generally codified in the form of law, although not all situations have been, and can be, covered by any such codification. Laws are rationalized for the welfare of society; thus, any behavior considered ethical should also be legal in a just and fair society. This does not mean, however, that simply because an action is not illegal it is necessarily ethical. In other words, just living up to the “letter of the law” is not sufficient to guarantee that one’s actions can be or should be considered ethical (Schermerhorn, 1989). The following examples of ethical questions can be considered in this context: Is it ethical to take longer than necessary to do a task?
Is it ethical to do personal business on the employer’s time?
Is it ethical to call in sick to take a day off to catch up on chores at home?
Is it ethical to fail to report rule violations by a co-worker?
None of these examples is illegal. But many individuals would consider one or more of them to be unethical.
The values held by an individual, group, or society are the basic components of an ethical system. Yet uncertainty is a fact of complex dynamic organizational life. The interests and values of another individual, group, or society and laws regarding both are unclear. Ethical standards, therefore, are not universally accepted, but rather they are the end product of discretionary decision-making behavior affecting the lives and well-being of others (Pearce & Robinson, 1989, pp. 148-49).
Ethics in the information professions is concerned with the application of moral standards to the conduct of librarians and other individuals involved in information dissemination. It is a type of applied ethics concerned with clarifying the obligations and dilemmas of librarians and other information professionals who make decisions regarding the acquisition, processing, and dissemination of information to individuals, groups, and society at large.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดสิ่งที่ถูกต้องมากกว่าถูกต้องได้รับโดยทั่วไปประมวลกฎหมายในรูปของกฎหมาย แม้ว่าสถานการณ์ไม่ได้ และ สามารถ ประมวลผลดังกล่าวครอบคลุม กฎหมายมี rationalized สำหรับสวัสดิการของสังคม ดังนั้น พฤติกรรมใด ๆ ถือว่าจริยธรรมควรยังถูกต้องตามกฎหมายในสังคมเพียง และเป็นธรรม ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ที่เพียงเนื่องจากการกระทำที่ไม่ผิดกฎหมาย จึงจำเป็นต้องมีจริยธรรม ในคำอื่น ๆ ชีวิตถึง "จดหมายของกฎหมาย" ไม่เพียงพอเพื่อรับประกันการดำเนินการที่หนึ่งของสามารถ หรือควรพิจารณาจริยธรรม (Schermerhorn, 1989) สามารถพิจารณาตัวอย่างต่อไปนี้ของจริยธรรมในบริบทนี้: คือจริยธรรมจะใช้เวลานานกว่าการทำงานมีจริยธรรมจะทำธุรกิจส่วนตัวของนายจ้างครั้งมีจริยธรรมจะเรียกในผู้ป่วยที่จะมีวันปิดการทำงานที่บ้านเป็นจริยธรรมที่ล้มเหลวในการรายงานการละเมิดกฎโดยผู้ร่วมงานไม่มีของตัวอย่างเหล่านี้เป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่หลายคนจะพิจารณาอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่านั้นจะผิดจรรยาบรรณค่าที่ถือ โดยบุคคล กลุ่ม หรือสังคมเป็นส่วนประกอบพื้นฐานของระบบจริยธรรม ยัง ไม่แน่นอนเป็นความจริงของชีวิตองค์กรไดนามิกที่ซับซ้อน ความสนใจและค่านิยมของบุคคลอื่น กลุ่ม หรือสังคม และกฎหมายเกี่ยวกับทั้งสองไม่ชัดเจน มาตรฐานทางจริยธรรม ดังนั้น ไม่เป็นสากลรับ แต่แทนที่จะ เป็นผลิตภัณฑ์สุดท้ายของ discretionary พฤติกรรมตัดสินใจที่มีผลกระทบต่อชีวิตและความเป็นอยู่ของผู้อื่น (เพียร์ซและโรบินสัน 1989, pp. 148-49)จริยธรรมในวิชาชีพข้อมูลเกี่ยวข้องกับแอพลิเคชันมาตรฐานศีลธรรมจรรยาบรรณของบรรณารักษ์และบุคคลอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องในการเผยแพร่ข้อมูล มันเป็นชนิดใช้จริยธรรมเกี่ยวข้องกับอิ้งภาระและอุปสรรคของบรรณารักษ์และผู้เชี่ยวชาญอื่น ๆ ข้อมูลที่ตัดสินใจซื้อ ประมวลผล และเผยแพร่ข้อมูลบุคคล กลุ่ม และสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกำหนดสิ่งที่ถูกต้องมากกว่าสิ่งที่เป็นความผิดที่ได้รับการประมวลผลทั่วไปในรูปแบบของกฎหมายแม้จะไม่ทุกสถานการณ์ได้รับและสามารถครอบคลุมโดยการเข้ารหัสใด ๆ ดังกล่าว กฎหมายจะให้เหตุผลสำหรับสวัสดิการของสังคม ดังนั้นพฤติกรรมใด ๆ การพิจารณาจริยธรรมนอกจากนี้ยังควรจะมีกฎหมายในความยุติธรรมและสังคม นี้ไม่ได้หมายความ แต่ที่เพียงเพราะการกระทำที่ไม่ผิดกฎหมายมันเป็นเรื่องจำเป็นต้องมีจริยธรรม ในคำอื่น ๆ เพียงแค่มีชีวิตอยู่กับ "ตัวอักษรของกฎหมาย" ไม่เพียงพอที่จะรับประกันการกระทำที่หนึ่งสามารถเป็นหรือควรจะได้รับการพิจารณาจริยธรรม (Schermerhorn, 1989) ตัวอย่างต่อไปนี้คำถามทางจริยธรรมได้รับการพิจารณาในบริบทนี้: คือจะมีจริยธรรมในการใช้เวลานานกว่าที่จำเป็นในการทำงานหรือไม่
มันจริยธรรมในการทำธุรกิจส่วนตัวในเวลาของนายจ้างหรือไม่
มันจริยธรรมที่จะเรียกในป่วยจะใช้เวลาวันหยุด จะจับขึ้นในการทำงานที่บ้าน?
มันมีจริยธรรมในการล้มเหลวในการรายงานการละเมิดกฎโดยเพื่อนร่วมงาน?
ไม่มีตัวอย่างเหล่านี้เป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่ประชาชนจำนวนมากจะพิจารณาอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่าของพวกเขาจะผิดจรรยาบรรณ.
ค่าที่ถือโดยบุคคลกลุ่มหรือสังคมเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของระบบจริยธรรม แต่ความไม่แน่นอนคือความจริงของชีวิตที่ซับซ้อนขององค์กรแบบไดนามิก ผลประโยชน์และค่านิยมของบุคคลอื่นกลุ่มหรือสังคมและกฎหมายเกี่ยวกับทั้งสองมีความชัดเจน มาตรฐานทางจริยธรรมจึงไม่ได้รับการยอมรับในระดับสากล แต่พวกเขาเป็นผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุดของการตัดสินใจพฤติกรรมการตัดสินใจที่มีผลต่อชีวิตและความเป็นอยู่ของคนอื่น ๆ (เพียร์ซและโรบินสัน 1989, PP. 148-49).
จริยธรรมในข้อมูล อาชีพที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้มาตรฐานทางจริยธรรมกับการดำเนินการของบรรณารักษ์และบุคคลอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องในการเผยแพร่ข้อมูล มันเป็นชนิดของจริยธรรมประยุกต์ที่เกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจภาระหน้าที่และอุปสรรคของบรรณารักษ์และผู้เชี่ยวชาญด้านข้อมูลอื่น ๆ ที่ทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับการได้มาการประมวลผลและการเผยแพร่ข้อมูลให้กับบุคคลกลุ่มและสังคมที่มีขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกำหนดว่าอะไรถูกอะไรผิด ได้ถูกแทนที่โดยประมวลกฎหมายในรูปแบบของกฎหมาย แม้ว่าสถานการณ์ทั้งหมดได้ และสามารถครอบคลุมใด ๆเช่นการเข้ารหัส . กฎหมายเป็นเงินบาทเพื่อสวัสดิการของสังคม ดังนั้น พฤติกรรมใดๆ ควรพิจารณาจริยธรรมทางกฎหมายในสังคมและเป็นธรรม นี้ไม่ได้หมายความว่า แต่เพียงเพราะการกระทำที่ไม่ผิดกฎหมายก็เป็นจริยธรรม ในคำอื่น ๆเพียงอยู่เพื่อ " ตัวอักษรของกฎหมาย " ไม่เพียงพอที่จะรับประกันได้ว่ามีการกระทำที่สามารถหรือควรพิจารณาด้านจริยธรรม ( เชอร์เมอร์เฮิร์น , 1989 ) ตัวอย่างต่อไปนี้ของคำถามจริยธรรมสามารถพิจารณาในบริบทนี้ : มันเหมาะที่จะใช้เวลานานกว่าที่จำเป็นที่จะทำงานมันเหมาะทำธุรกิจส่วนตัวในเวลาของนายจ้าง ?มันเป็นจริยธรรมลาป่วยหยุดงานวันนี้ต้องทำภารกิจในบ้านมันเหมาะที่ล้มเหลวในการรายงานการละเมิดกฎโดยเพื่อนร่วมงานไม่มีตัวอย่างเหล่านี้เป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่หลายคนจะพิจารณาการหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งของพวกเขาจะผิดจรรยาบรรณค่าที่จัดขึ้น โดยบุคคล กลุ่ม หรือสังคม เป็นองค์ประกอบขั้นพื้นฐานของระบบคุณธรรม แต่ความไม่แน่นอนซับซ้อนพลวัตองค์การคือความจริงของชีวิต ประโยชน์และคุณค่าของแต่ละบุคคลอีกกลุ่ม หรือสังคม และกฎหมายเกี่ยวกับทั้งสองได้ชัดเจน มาตรฐานทางจริยธรรม จึงไม่ได้รับการยอมรับจากทุกมุมโลก แต่จะเป็นผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุดของพฤติกรรมการตัดสินใจการตัดสินใจที่มีผลต่อชีวิตและความเป็นอยู่ของผู้อื่น ( เพียร์ซ & โรบินสัน , 1989 , pp . 148-49 )จริยธรรมในอาชีพที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลการใช้มาตรฐานทางจริยธรรมกับการดําเนินการของบรรณารักษ์ และบุคคลอื่น ๆที่เกี่ยวข้องในข้อมูลการแพร่กระจาย มันเป็นชนิดของจริยศาสตร์ประยุกต์ที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจหน้าที่และขัดแย้งของบรรณารักษ์และผู้เชี่ยวชาญด้านข้อมูลอื่น ๆที่ทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับการ ประมวลผล และเผยแพร่ข้อมูลแก่บุคคล กลุ่ม และสังคม