She had no clothes, no jewels, noth

She had no clothes, no jewels, nothing. And these were the only things she loved; she felt that she was made for them. She had longed so eagerly to charm, to be desired, to be wildly attractive and sought after.

She had a rich friend, an old school friend whom she refused to visit, because she suffered so keenly when she returned home. She would weep whole days, with grief, regret, despair, and misery.

*

One evening her husband came home with an exultant air, holding a large envelope in his hand.

"Here's something for you," he said.

Swiftly she tore the paper and drew out a printed card on which were these words:

"The Minister of Education and Madame Ramponneau request the pleasure of the company of Monsieur and Madame Loisel at the Ministry on the evening of Monday, January the 18th."

Instead of being delighted, as her husband hoped, she flung the invitation petulantly across the table, murmuring:

"What do you want me to do with this?"

"Why, darling, I thought you'd be pleased. You never go out, and this is a great occasion. I had tremendous trouble to get it. Every one wants one; it's very select, and very few go to the clerks. You'll see all the really big people there."

She looked at him out of furious eyes, and said impatiently: "And what do you suppose I am to wear at such an affair?"

He had not thought about it; he stammered:

"Why, the dress you go to the theatre in. It looks very nice, to me . . ."

He stopped, stupefied and utterly at a loss when he saw that his wife was beginning to cry. Two large tears ran slowly down from the corners of her eyes towards the corners of her mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอมีเสื้อผ้าไม่ ไม่รัตนากร อะไร และเป็นสิ่งเดียวที่เธอรัก เธอรู้สึกว่า เธอถูกทำสำหรับพวกเขา เธอได้ปรารถนาให้กระหายเพื่อเสน่ห์ ต้อง น่าสนใจ และขอหลังจากอาละวาด เธอมีเพื่อนรวย เพื่อนโรงเรียนเก่าที่เธอปฏิเสธที่จะไป เนื่องจากเธอประสบ keenly ดังนั้นเมื่อเธอกลับบ้าน เธอจะร้องทั้งวัน มีความเศร้าโศก ริเกร็ต สิ้นหวัง และความทุกข์ยาก*หนึ่งบ้านมาสามีของเธอ ด้วยอากาศ exultant ถือซองจดหมายขนาดใหญ่ในมือของเขาในตอนเย็น "นี่เป็นสิ่งที่ให้คุณ, " เขากล่าวว่า อย่างรวดเร็วเธอฉีกกระดาษ และดึงออกพิมพ์บัตรที่มีคำเหล่านี้: "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาและมาดาม Ramponneau ขอความสุขของบริษัท Monsieur และมาดาม Loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์ 18 มกราคม" แทนกำลังยินดี เป็นสามีที่หวัง เธอส่วนใหญ่เชิญที่ petulantly ในตาราง murmuring: "คุณต้องฉัน มีนี้หรือไม่" "ทำไม ดาร์ลิ่ง ฉันคิดว่า คุณจะยินดี คุณไม่เคยออกไป และนี้เป็นโอกาสที่ดี ฉันมีปัญหามากจะได้รับมัน ทุกคนต้องหนึ่ง มันเลือกมาก และมากน้อยไปจ่า คุณจะเห็นคนทั้งหมดมากมี" เธอมองเขาจากสายตาโกรธ และ impatiently กล่าวว่า: "และบ้างสมมติว่าฉันจะสวมใส่ในเรื่องดังกล่าวหรือไม่" เขาไม่มีความคิดเกี่ยวกับมัน เขา stammered: "ทำไม การแต่งกายไปโรงละครใน ดูดีมาก ฉัน... " เขา หยุด stupefied โคตรตะลึงเมื่อเขาเห็นว่า ภรรยาถูกเริ่มร้องไห้ น้ำตาสองขนาดใหญ่วิ่งช้าลงจากมุมของดวงตาของเธอไปทางมุมปากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอมีเสื้อผ้าไม่มีเพชรไม่มีอะไร และเหล่านี้คือสิ่งเดียวที่เธอรัก; เธอรู้สึกว่าเธอถูกสร้างขึ้นมาสำหรับพวกเขา เธอปรารถนาจึงกระหายที่จะมีเสน่ห์ที่จะต้องการที่จะเป็นที่น่าสนใจอย่างดุเดือดและขอหลังจาก. เธอมีเพื่อนที่อุดมไปด้วยเพื่อนโรงเรียนเก่าที่เธอปฏิเสธที่จะเยี่ยมชมเพราะเธอได้รับความเดือดร้อนอย่างดีที่สุดเพื่อให้เมื่อเธอกลับบ้าน เธอจะร้องไห้ทั้งวันด้วยความเศร้าโศกเสียใจสิ้นหวังและความทุกข์ยาก. * เย็นวันหนึ่งสามีของเธอกลับมาถึงบ้านที่มีอากาศยินดีปรีดาถือซองจดหมายที่มีขนาดใหญ่ในมือของเขา. "นี่คือสิ่งที่คุณ" เขากล่าว. อย่างรวดเร็วเธอฉีก กระดาษและดึงออกบัตรพิมพ์บนที่มีคำเหล่านี้: "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการและมาดาม Ramponneau ขอความสุขของ บริษัท ของนายมาดาม Loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์ที่มกราคม 18." แทนที่จะเป็นความยินดี ขณะที่สามีของเธอหวังว่าเธอเหวี่ยงเชิญกระเง้ากระงอดในตารางบ่น: "สิ่งที่คุณต้องการให้ฉันจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้" "ทำไมรักฉันคิดว่าคุณต้องการจะยินดีที่คุณไม่เคยออกไปและนี่คือ. . เป็นโอกาสที่ดีที่ฉันมีปัญหาอย่างมากที่จะได้รับทุกคนต้องการที่หนึ่ง... มันเลือกมากและน้อยมากที่ไปเสมียนคุณจะเห็นทุกคนที่ใหญ่จริงๆมี"เธอมองไปที่เขาออกมาจากดวงตาโกรธ และบอกว่าไม่สบอารมณ์ "และสิ่งที่คุณคิดว่าผมจะสวมใส่ที่ดังกล่าวความสัมพันธ์?" เขาไม่เคยคิดเกี่ยวกับมัน เขาตะกุกตะกัก: "ทำไมชุดที่คุณไปที่โรงละครในมันดูดีมากกับผม...." เขาหยุด, มึนงงและอย่างเต็มที่ที่สูญเสียเมื่อเขาเห็นว่าภรรยาของเขาก็เริ่มที่จะร้องไห้ สองน้ำตาขนาดใหญ่วิ่งช้าลงมาจากมุมของตาของเธอที่มีต่อมุมปากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอไม่มีเสื้อผ้า อัญมณี ไม่มีอะไร และเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งที่เธอชอบ เธอรู้สึกว่า เธอเกิดมาเพื่อเขา นางปรารถนาระหายเสน่ห์ที่จะต้องการ ให้น่าสนใจ หลุดโลก และขอหลังจาก

เธอมีเพื่อนรวย เพื่อนที่โรงเรียนเก่า เธอปฏิเสธไป เนื่องจากเธอกลุ้มใจขมขื่นเมื่อเธอกลับมาบ้าน เธอจะร้องไห้ทั้งวัน กับความเศร้าโศก เสียใจ หดหู่ใจและความทุกข์ยาก .

*

เย็นวันหนึ่งสามีของเธอมาที่บ้านกับประเทศซิมบับเวอากาศ ถือซองจดหมายขนาดใหญ่ในมือของเขา . . . . . .

" ต่อไปนี้เป็นบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณ " เขากล่าว .

อย่างรวดเร็ว เธอฉีกกระดาษและวาดรูปการ์ดซึ่งเป็นคำเหล่านี้ :

" รัฐมนตรี การศึกษา และ มาดาม ramponneau ขอให้ความสุขของ บริษัท ของคุณ และ คุณนาย loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์มกราคม 18 "

แทนที่จะเป็นผู้ เป็นสามีเธอหวัง เธอเหวี่ยงเชิญหงอดๆข้ามโต๊ะ ซุบซิบ :

" เธออยากให้ฉันทำอะไรกับเรื่องนี้ ?

" ทำไมที่รัก , ฉันคิดว่าคุณจะพอใจ คุณไม่เคยออกไป และนี่เป็นโอกาสที่ดี ผมมีปัญหา อย่างมากเพื่อให้มัน ทุกคนต้องการเป็นหนึ่ง มันเลือกมากและน้อยมากที่ไปเสมียนคุณจะเห็นทุกใหญ่จริงๆคน "

เธอมองเขาไปโกรธตา และกล่าวอย่างหงุดหงิด " แล้วคุณคิดว่าผมจะใส่ในเรื่องชู้สาว ?

เขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน เขาแค่พูดตะกุกตะกัก :

" ทำไม แต่งไปที่โรงละครใน มันดูดีมาก สำหรับฉัน . . . . . . . "

เขาหยุด มึนงง และโคตรตะลึงเมื่อเขาเห็นภรรยาของเขาก็เริ่มร้องไห้2 น้ำตาวิ่งช้าๆลงมาจากมุมตาของเธอที่มีต่อมุมปากของเธอ