After his twenty-fifth year, the st

After his twenty-fifth year, the stories about him became
worse. He was sometimes away from home for several days;
he was seen fighting with foreign sailors in bars; he was
friendly with thieves. And in the houses of fashionable
people, men sometimes turned away when he entered a room.
Women's faces sometimes went white when they heard his
name.
But many people only laughed at these stories. Dorian
Gray was still a very rich and fashionable man, and the
dinners at his house were excellent. People agreed with Lord
Henry, who once said, in his amusing way, that a good
dinner was more important than a good life.
As the months and years passed, Dorian Cray grew more
and more afraid of the picture. He both hated it and loved it,
and he became more and more afraid that someone would
discover his secret. For weeks he tried not to go near it, but he
could not stay away from it for long. Sometimes, when he
was staying in friends' houses, he suddenly left and hurried
back to London. He wanted to be sure that the room was still
locked and the picture was still safe. At one time he used to
spend winters with Lord Henry in a little house in Algiers,
but now he no longer travelled outside England.
His fear grew stronger every year, and as time passed, the
face in the picture grew slowly more terrible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากพระยี่สิบห้าปี เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเขาแย่ลง เขามีบางพักหลายวันเขาได้เห็นการต่อสู้กับเรือต่างประเทศในแถบ เขาเป็นมิตรกับขโมย และ ในบ้านของทันสมัยคน คนบางครั้งหันเมื่อท่านได้เข้าห้องพักใบหน้าของผู้หญิงบางครั้งก็สีขาวเมื่อพวกเขาได้ยินเขาชื่อแต่หลายคนหัวเราะเท่านั้นที่เรื่องราวเหล่านี้ โดเรีย่นสีเทายังมีคนรวยมาก และทันสมัย และอาหารเย็นที่บ้านของเขาได้ดี คนตกลงกับพระเจ้าเฮนรี่ ที่เคยกล่าวไว้ ในทางขบขัน ที่ดีอาหารเย็นสำคัญกว่าชีวิตดีขึ้นเป็นเดือนและปีที่ผ่าน โดเรีย่น Cray เติบโตมากขึ้นและกลัวมากของรูปภาพ เขาเกลียดชังมัน และรักมันและเขาก็กลัวมากว่าคนจะค้นพบความลับของเขา สำหรับสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาพยายามไม่เข้าไปใกล้ แต่เขาอาจไม่พักจะนาน บางครั้ง เมื่อเขามีอยู่ในบ้านเพื่อน เขาซ้ายทันที และรีบกลับไปลอนดอน เขาต้องแน่ใจว่า ห้องยังคงล็อค และรูปภาพยังปลอดภัย ครั้งหนึ่งเขาเคยใช้นี่กับพระเจ้าเฮนรีในบ้านน้อยในแอลเจียร์แต่ตอนนี้ เขาไม่เดินทางไปนอกประเทศอังกฤษความกลัวของเขาแข็งแกร่งโตทุกปี และเวลาผ่าน ไป การใบหน้าในภาพเติบโตช้ามากน่ากลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากปีที่ยี่สิบห้าของเขาเรื่องราวเกี่ยวกับเขากลายเป็น
ที่เลวร้ายยิ่ง เขาเป็นบางครั้งที่ออกจากบ้านเป็นเวลาหลายวัน
เขาก็เห็นการต่อสู้กับลูกเรือต่างประเทศในแถบ; เขาเป็น
มิตรกับโจร และในบ้านของแฟชั่น
คนคนบางครั้งหันไปเมื่อเขาเข้ามาในห้อง.
ใบหน้าของผู้หญิงบางครั้งไปสีขาวเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของเขา
ชื่อ.
แต่หลายคนเพียงหัวเราะเยาะเรื่องราวเหล่านี้ โดเรียน
เกรย์ก็ยังคงเป็นคนที่รวยมากและแฟชั่นและ
งานเลี้ยงอาหารค่ำที่บ้านของเขายอดเยี่ยมมาก คนที่เห็นด้วยกับพระเจ้า
เฮนรี่ที่เคยกล่าวว่าในทางที่น่าขบขันของเขาที่ดี
อาหารเย็นเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตที่ดี.
เป็นเดือนและปีที่ผ่าน Dorian เครย์เพิ่มขึ้น
กลัวและอื่น ๆ ของภาพ เขาทั้งเกลียดมันและรักมัน
และเขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้นว่าคนที่จะ
ค้นพบความลับของเขา สำหรับสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาพยายามที่จะไม่ไปใกล้มัน แต่เขา
ไม่สามารถอยู่ห่างจากมันนาน บางครั้งเมื่อเขา
พักอยู่ในบ้านเพื่อนเขาออกทันทีและรีบ
กลับไปที่ลอนดอน เขาต้องการที่จะให้แน่ใจว่าห้องพักยังคง
ถูกล็อคและภาพยังคงปลอดภัย ที่ครั้งหนึ่งเขาเคย
ใช้เวลาฤดูหนาวที่พระเจ้าเฮนรี่ในบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแอลเจียร์
แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เดินทางไปนอกประเทศอังกฤษ.
ความกลัวของเขาเริ่มแข็งแรงทุกปีและเมื่อเวลาผ่านไป
ใบหน้าในภาพที่ขยายตัวช้าที่น่ากลัวมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากยี่สิบห้าปี เรื่องราวเกี่ยวกับเขากลายเป็น
แย่ เขาก็ออกจากบ้านหลายวัน ;
เห็นเขาต่อสู้กับลูกเรือต่างชาติในบาร์ เขา
เป็นกันเองกับพวกโจร และในบ้านของคนทันสมัย
ผู้ชายบางครั้งก็หันหนีเมื่อเขาเข้ามาในห้อง ใบหน้าของผู้หญิงบางครั้ง
ซีดเผือดเมื่อได้ยินชื่อของเขา
.
แต่หลายคนแค่หัวเราะในเรื่องราวเหล่านี้Dorian
สีเทายังรวยมาก และแฟชั่น และดินเนอร์ที่บ้านของเขา
ยอดเยี่ยม คนเห็นด้วยกับท่าน
เฮนรี่ ที่เคยกล่าวไว้ว่า ในทางขบขันของเขา มันเย็นดี
สำคัญกว่าชีวิตที่ดี .
เป็นเดือนและปีที่ผ่าน ดอเรียน เครย์และเติบโตมากขึ้น
มากกว่าภาพ เขาทั้งเกลียดและชอบมัน
เขาเริ่มกลัวมากขึ้นบางคน
ค้นพบความลับของเขา สำหรับสัปดาห์ที่เขาพยายามที่จะไม่ไปใกล้มัน แต่เขา
ไม่สามารถอยู่ห่างจากมันนาน บางครั้ง เวลาที่เขาอยู่บ้านเพื่อน

เขาก็ทิ้ง และรีบกลับไปลอนดอน เขาต้องการให้แน่ใจว่าห้องยัง
ล็อคและภาพยังปลอดภัย ครั้งหนึ่งเขาเคย
ใช้จ่ายฤดูหนาวกับลอร์ด เฮนรี่ ในบ้านหลังเล็ก ๆน้อย ๆใน Algiers ,
แต่ตอนนี้เขาไม่เดินทางนอกประเทศอังกฤษ .
ความกลัวของเขาแข็งแกร่งขึ้นทุกปี และเมื่อเวลาผ่านไป
ใบหน้าในรูปภาพที่เติบโตช้า น่ากลัวกว่ามาก