The Speckled Band 1 Helen's StoryAt

The Speckled Band
1
Helen's Story
At the time of this story, I was still living at my friend Sherlock Holmes's flat in Baker Street in London. Very early one morning, a young woman, dressed in black,
came to see us. She looked tired and unhappy, and her face was very white. 'I'm afraid! Afraid of death, Mr Holmes!' she cried. 'Please help me! I'm not thirty
yet and look at my grey hair! I'm so afraid!'
'Just sit down and tell us your story,' said Holmes kindly.
'My name is Helen Stoner,' she began, 'and I live with my stepfather, Dr Grimesby Roylott, near a village in the country. His family was once very rich, but they had no money when my stepfather was born. So he studied to be a doctor, and went out to India. He met and married my mother there, when my sister Julia and I were very young. Our father was dead, you see.'
'Your mother had some money, perhaps?' asked Sherlock Holmes.
'Oh yes, mother had a lot of money, so my stepfather wasn't poor any more.'
'Tell me more about him, Miss Stoner,' said Holmes.
'Well, he's a violent man. In India he once got angry with his Indian servant and killed him! He had to go to prison because of that, and then we all came back to England. Mother died in an accident eight years ago. So my stepfather got all her money, but if Julia or I marry, he must pay us £250 every year.'
'And now you live with him in the country,' said Holmes.
'Yes, but he stays at home and never sees anybody, Mr Holmes!' answered Helen Stoner. 'He's more and more violent now, and sometimes has fights with the people from the village. Everybody's afraid of him now, and they run away when they see him. And they're also afraid of his Indian wild animals which
run freely around the garden. A friend sends them to him from India. And the animals are not the only wild things in the garden; there are also gipsies. My stepfather likes these wild people, and they can come and go where they like. Poor Julia and I had very unhappy lives. We had no servants. They always left because they were afraid of my stepfather, and we had to do all the work in the house. Julia was only thirty when she died, and her hair was already grey, like my hair now.'
'When did she die?' asked Sherlock Holmes.
'She died two years ago, and that's why I'm here. We never met anybody in the country, but sometimes we visited some of my family who live near London. There Julia met a young man who asked to marry her. My stepfather agreed, but soon after this she died.' Miss Stoner put her hand over her eyes and cried for a minute.
Sherlock Holmes was listening with his eyes closed, but now he opened them and looked at Helen Stoner.
'Tell me everything about her death,' he said.
'I can remember it all very well. It was a terrible time!' she answered. 'Our three bedrooms are all downstairs. First there is my stepfather's room. Julia's room is next to his, and my room is next to Julia's. The rooms all have windows on the garden side of the house, and doors which open into the corridor. One evening our stepfather was smoking his strong Indian
cigarettes in his room. Julia couldn't sleep because she could smell them in her room, so she came into my room to talk to me. Before she went back to bed, she said to me, "Helen, have you ever heard a whistle in the middle of the night?"
I was surprised. "No," I said.
"It's strange," she said. "Sometimes I hear a whistle, but I don't know where it comes from. Why don't you hear it?"
I laughed and said, "I sleep better than you do." So Julia went to her room, and locked the door after her.' 'Why did you lock your doors?' asked Sherlock
Holmes.
'We were afraid of the wild animals, and the gipsies,'
she answered.
'Please go on,' said Holmes.
'I couldn't sleep that night. It was a very stormy
night, with a lot of wind and rain. Suddenly I heard a woman's scream. It was my sister's voice. I ran into the corridor, and just then I heard a whistle, and a minute later the sound of falling metal. I didn't know what it was. I ran to my sister's door. She opened it and fell to the ground. Her face was white and afraid, and she was crying, "Help me, help me, Helen, I'm ill, I'm dying!" I put my arms around her, and she cried out in a terrible voice: "Helen! Oh my God, Helen! It was the band! The speckled band!" She wanted to say more, but she couldn't. I called my stepfather, who tried to
help her, but we could do nothing. And so my dear, dear sister died.'
'Are you sure about the whistle and the sound of falling metal?' asked Holmes.
'I think so,' answered Helen. 'But it was a very wild, stormy night. Perhaps I made a mistake. The police couldn't understand why my sister died. Her door was locked and nobody could get into her room. They didn't find any poison in her body. And what was "the speckled band"? Gipsies wear something like that round their necks. I think she died because she was so afraid, but I don't know what she was afraid of. Perhaps it was the gipsies. What do you think, Mr Holmes?'
Holmes thought for a minute. 'Hmm,' he said. 'That is a difficult question. But please go on.'
'That was two years ago,' Helen Stoner said. 'I have been very lonely without my sister, but a month ago a dear friend asked me to marry him. My stepfather has
agreed, and so we're going to marry soon. But two days ago I had to move to my sister's old bedroom, because some men are mending my bedroom wall, and
last night I heard that whistle again! I ran out of the
house immediately and came to London to ask for your help. Please help me, Mr Holmes! I don't want to die like Julia!'
'We must move fast,' said Holmes. 'If we go to your house today, can we look at these rooms? But your stepfather must not know.'
'He's in London today, so he won't see you. Oh thank you, Mr Holmes, I feel better already.'
(2)

Holmes went out for the morning, but he came back at lunch-time. We then went by train into the country,
and took a taxi to Dr Roylott's house. 'You see,' said Holmes to me, 'our dangerous friend Roylott needs the girls' money, because he only has £750 a year from his
dead wife. I found that out this morning. But the
gipsies, the whistle, the band - they are more difficult to understand, but I think I have an answer.'
When we arrived, Helen Stoner showed us the three bedrooms. We saw her room first.
'Why are they mending your bedroom wall?' asked Holmes. 'There's nothing wrong with it.'
'You're right,' she said. 'I think it was a plan to move me into my sister's room.'
'Yes,' said Holmes. We went into Julia's room, and Holmes looked at the windows carefully.
'Nobody could come in from outside,' he said. Then he looked round the room. 'Why is that bell-rope there, just over the bed?'
'My stepfather put it there two years ago. It's for calling a servant, but Julia and I never used it because
we didn't have any servants. He also put in that air- vent on the wall between his room and this one.'
Holmes pulled the rope. 'But it doesn't work,' he said. 'How strange! And it's just over the air-vent. That also is interesting. Why have an air-vent on an inside wall? Air-vents are usually on outside walls.'
Then we went into Dr Roylott's room. Holmes saw a large metal box near the wall.
'My stepfather keeps business papers in there,' said Helen.
'Does he keep a cat in there too?' asked Holmes. 'Look!' There was some milk on a plate on top of the
box. 'Now, Miss Stoner,' he said, 'I think your life is in danger. Tonight my friend Watson and I must spend the night in your sister's room, where you are sleeping at the moment.'
Helen Stoner and I looked at him in surprise.
'Yes, we must,' he went on. 'We'll take a room in a hotel in the village. When your stepfather goes to bed, put a light in your sister's bedroom window and leave it open. Then go into your old room and we'll get into your sister's room through the window. We'll wait for the sound of the whistle and the falling metal.'
'How did my sister die, Mr Holmes? Do you know?
Please tell me!' said Helen. She put her hand on Sherlock Holmes's arm.
'I must find out more before I tell you, Miss Stoner. Now goodbye, and don't be afraid,' replied Sherlock Holmes.
We walked to the village, and Holmes said to me, Tonight will be dangerous, Watson. Roylott is a very violent man.'
'But if I can help, Holmes, I shall come with you,' I said.
'Thank you, Watson. I'll need your help. Did you see the bell-rope, and the air-vent? I knew about the air- vent before we came. Of course there is a hole between the two rooms. That explains why Helen's sister could smell Dr Roylott's cigarette.'
'My dear Holmes! How clever of you!' I cried.
'And did you see the bed? It's fixed to the floor. She can't move it. It must stay under the rope, which is near the air-vent.'
'Holmes!' I cried. 'I begin to understand! What a terrible crime!'
'Yes, this doctor is a very clever man. But we can stop him, I think, Watson.'
(3)

That night we went back to the house. When we saw Helen Stoner's light, Holmes and I got in quietly through the window. Then we waited silently in the middle bedroom in the dark. We waited for three hours and did not move. Suddenly we saw a light and heard a sound from Dr Roylott's room. But nothing happened, and again we waited in the dark. Then there was another sound, a very quiet sound . . . Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.
'Can you see it, Watson?' he shouted. But I saw nothing. There was a quiet whistle. We both looked up at the air-vent, and suddenly we heard a terrible cry in the next room. Then the house was silent again.
Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วงออกน้ำตาล 1 เรื่องราวของเฮเลนในเรื่องนี้ ผมยังนั่งเล่นที่เพื่อนเชอร์ล็อกโฮลมส์ของแบนในถนนเบเกอร์ในกรุงลอนดอน มากหนึ่งเช้า สาว แต่งชุดดำมาให้เรา เธอดูเหนื่อย และไม่มีความสุข และใบหน้าของเธอขาวมาก ' ฉันกลัว กลัวตาย โฮลมส์นาย!' เธอร้อง "ช่วยฉัน ฉันไม่สามสิบดู ได้ และที่ผมสีเทา ฉันกลัว!'"เพียงแค่นั่งลง และบอกเรื่องราวของคุณ กล่าวว่า โฮลมส์กรุณา"ชื่อของฉันคือ เฮเลนสโตเนอร์ เธอเริ่ม, ' และฉันอยู่กับฉันพ่อ ดร. Grimesby Roylott ใกล้หมู่บ้านในประเทศ ครอบครัวคือเมื่อรวยมาก แต่พวกเขาไม่มีเงินเมื่อพ่อของฉันเกิด ดังนั้นเขาเรียนเป็น แพทย์ และไปอินเดีย เขาได้พบ และแต่งงานแม่ของฉัน เมื่อจูเลียน้องสาวของฉันและตอนเด็ก ๆ มาก คุณพระบิดาของเราก็ตาย มองเห็น ''แม่มีเงินบางอย่าง บางที ' ขอเชอร์ล็อกโฮลมส์' โอ้ ใช่ แม่มีเงิน จำนวนมากดังนั้นพ่อของฉันไม่ดีอีก ''บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา นางสาวสโตเนอร์ กล่าวว่า โฮลมส์' ดี เขาเป็นคนที่มีความรุนแรง ในอินเดีย เขาครั้งเดียวแค่โกรธกับเจ้าอินเดีย และฆ่าเขา เขาต้องไปติดคุกเนื่องจากการที่ แล้ว เราทั้งหมดกลับมาอังกฤษ แม่เสียชีวิตในอุบัติเหตุเมื่อ 8 ปีที่ผ่านมา พ่อของฉันมีเงินทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าจูเลียหรือฉันแต่งงานกับ เขาต้องจ่ายเรา £250 ทุกปี.''และตอน นี้คุณอยู่กับเขาในประเทศ กล่าวว่า โฮลมส์' ใช่ แต่เขาอยู่ที่บ้าน และไม่เคยเห็นใคร โฮลมส์นาย!' ตอบโตเนอร์เฮเลน ' เขาจะรุนแรงมากขึ้น และบางครั้งมีการต่อสู้กับผู้คนจากหมู่บ้าน ทุกคนกลัวเขาขณะนี้ และพวกเขาวิ่งหนีเมื่อพวกเขาเห็นเขา และพวกเขากำลังยังกลัวสัตว์ป่าของอินเดียซึ่งทำงานได้อย่างอิสระรอบสวน เพื่อนส่งไปจากอินเดีย และสัตว์ไม่ใช่สิ่งเฉพาะป่าสวน นอกจากนี้ยังมี gipsies พ่อของฉันชอบคนป่าเหล่านี้ และพวกเขาสามารถ มาที่พวกเขาชอบ จูเลียไม่ดีและผมมีความสุขมากชีวิต เราข้าราชการไม่ได้ เหลือพวกเขาเสมอ เพราะพวกเขากลัวพ่อของฉัน และเราได้ทำงานทั้งหมดในบ้าน จูเลียได้เพียงสามสิบเมื่อตาย และผมของเธอได้แล้วสีเทา เหมือนผมตอนนี้ ''เมื่อไม่เธอตาย ' ขอเชอร์ล็อกโฮลมส์' ตายเมื่อสองปีที่ผ่านมา และที่ว่าทำไมผมที่นี่ เราไม่เคยพบใครในประเทศ แต่บางครั้งเราเข้าเยี่ยมชมบางครอบครัวที่อาศัยอยู่ใกล้กับลอนดอน มีจูเลียได้พบชายหนุ่มที่ต้องแต่งงานกับเธอ ตกลงพ่อของฉัน แต่หลังจากนี้ ตาย.' นางสาวสโตเนอร์ใส่มือของเธอผ่านดวงตาของเธอ และร้องในหนึ่งนาทีเชอร์ล็อกโฮลมส์ฟัง ด้วยตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เขาเปิดออก และมองเฮเลนสโตเนอร์'บอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับการตายของเธอ เขากล่าวว่า' ฉันสามารถจำดีทั้งหมดได้ มันเป็นเวลาที่น่ากลัว!' เธอตอบ ' เราสามห้องนอนอยู่ชั้นล่างทั้งหมด ครั้งแรก เป็นห้องของพ่อของฉัน ห้องพักของจูเลียอยู่ติดกับเขา และห้องที่อยู่ติดกับของจูเลีย ห้องพักทั้งหมดมี windows ทางด้านสวนในบ้าน และประตูซึ่งเปิดเป็นทางการ พ่อของเราตอนเย็นหนึ่งถูกสูบบุหรี่อินเดียของเขาแข็งแรงบุหรี่ในห้องพัก จูเลียไม่สามารถนอนหลับได้เนื่องจากเธอได้กลิ่นนั้นในห้องของเธอ เพื่อเธอมาถึงห้องของฉันพูดกับฉัน ก่อนที่เธอไปนอน เธอบอกให้ฉัน "เฮเลน คุณเคยได้ยินนกหวีดกลางดึก"ผมประหลาดใจ ว่า "ไม่"ก็แปลก เธอกล่าว "บางครั้งผมได้ยินเสียงนกหวีด แต่ไม่ทราบก็ ทำไมไม่คุณได้ยินมัน"ฉันหัวเราะ และกล่าว ว่า "ฉันนอนดีกว่าคุณ" จูเลียเดินไปที่ห้องของเธอ และล็อคประตูหลังจากเธอ ' 'ทำไมไม่คุณล็อคประตูของคุณ "ถามเชอร์ล็อกโฮลมส์'เรากลัวสัตว์ป่า และ gipsies,'เธอตอบ'โปรดไป กล่าวว่า โฮลมส์' ฉันไม่นอนคืนนี้ มีพายุมากกลางคืน มีลมและฝน ทันใดนั้นผมได้ยินผู้หญิงร้อง มันเป็นเสียงของน้อง ผมวิ่งมาทางเดิน และเพียงแล้ว ฉันได้ยินนกหวีด และนาทีต่อมาเสียงของโลหะลดลง ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่มันเป็น ฉันวิ่งไปที่ประตูของน้อง เธอเปิด และตกลงไปพื้นดิน ใบหน้าของเธอคือสีขาว และกลัว และเธอได้ ร้องไห้ "ช่วยฉัน ช่วย เฮเลน ผมไม่ ฉันกำลังตาย" ฉันใส่แขนรอบเธอ และเธอร้องในเสียงที่น่ากลัว: "เฮเลน โอ้ พระเจ้า เฮเลน ก็วง หมายเหตุวง" เธออยากพูดมาก แต่เธอไม่ ผมเรียกว่าพ่อของฉัน ที่พยายามช่วยให้เธอ แต่เราสามารถทำอะไร และเพื่อ ให้น้องรัก รักตาย.''คุณแน่ใจเกี่ยวกับนกหวีดเสียงของโลหะลดลงหรือไม่' ถามโฮลมส์'ฉันคิดอย่างนั้น ตอบเฮเลน ' แต่มันคืนมากป่า พายุ บางทีฉันทำผิด ตำรวจไม่สามารถเข้าใจเหตุผลการเสียชีวิตของน้อง ประตูของเธอถูกล็อค และไม่มีใครสามารถเข้าห้องของเธอ พวกเขาไม่พบพิษใด ๆ ในร่างกายของเธอ และสิ่งที่เป็น "วงเหตุ" หรือไม่ Gipsies สวมใส่ได้อย่างเช่นที่รอบคอของพวกเขา ผมคิดว่า เธอเสียชีวิต เพราะเธอกลัว แต่ไม่รู้ว่าเธอกลัว บางทีก็ gipsies สิ่งที่คุณคิดว่า นายโฮลมส์?'โฮลมส์คิดเป็นนาที 'อืมม เขากล่าว ' นั่นคือคำถามที่ยากขึ้น แต่กรุณาไป 'สโตเนอร์เฮเลนกล่าวว่า 'ที่ถูกสองปี ' ฉันเคยเหงามากไม่ มีน้องสาวของฉัน แต่เดือนที่ผ่านมาเพื่อนรักขอฉันแต่งงานกับเขา พ่อของฉันได้ตกลง และดัง นั้นเรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ แต่สองวันที่ผ่านมาผมจะไปห้องนอนเก่าของน้องสาวของฉัน เพราะบางคนมี mending ผนังห้องนอนของฉัน และเมื่อคืนผมได้ยินนกหวีดดังอีก ฉันวิ่งออกมาจากการบ้านทันทีและมายังลอนดอนเพื่อขอความช่วยเหลือของคุณ กรุณาช่วยฉัน นายโฮลมส์ ไม่อยากตายเช่นจูเลีย!''เราต้องย้ายอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า โฮลมส์ ' ถ้าเราไปที่บ้านของคุณวันนี้ เรามีความในห้องนี้ แต่ไม่ต้องรู้ว่าพ่อของคุณ '' กำลังในลอนดอนปัจจุบัน ดังนั้นเขาจะเห็นคุณ โอ้ ขอบคุณคุณ นายโฮลมส์ ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว ' (2) โฮลมส์ออกไปในตอนเช้า แต่เขากลับได้มาในเวลากลางวัน เราแล้วไป ด้วยรถไฟในประเทศและเอารถแท็กซี่ไปบ้านดร. Roylott 'คุณดู กล่าวว่า โฮลมส์กับฉัน เงิน 'เพื่อนของเราอันตราย Roylott ต้องหญิง' เนื่องจากเขาเพียง £750 ปีจากเขาภรรยาตาย ฉันพบว่าออกตอนเช้านี้ แต่วง - gipsies นกหวีดจะยากต่อการเข้าใจ แต่ฉันคิดว่า ฉันมีคำตอบ.'เมื่อเรามาถึง สโตเนอร์เฮเลนพบเราสามห้องนอน ครั้งแรกเราเห็นห้องของเธอ'ทำไมมีพวกเขา mending ผนังห้องนอนของคุณ "ถามโฮลมส์ 'ไม่มีอะไรผิดกับการ''คุณขวา เธอกล่าว 'ผมคิดว่า มันเป็นแผนที่จะย้ายผมไปยังห้องของน้องสาวของฉัน''ใช่ กล่าวว่า โฮลมส์ เราเดินเข้าไปในห้องของจูเลีย และโฮลมส์มองหน้าต่างอย่างระมัดระวัง' ไม่มีใครสามารถมาจากภายนอก เขากล่าวว่า แล้ว เขามองรอบห้อง 'ทำไมการที่เบลล์เชือก นอน'"พ่อของฉันใส่มันมีสองปีที่ผ่านมา สำหรับการเรียกข้าราชการ แต่จูเลียและไม่ใช้มันเพราะเราไม่ได้มีข้าราชการใด ๆ เขายังใส่ในที่ระบายอากาศบนผนังระหว่างห้องพักและหนึ่งนี้ 'โฮลมส์ดึงเชือก 'แต่มันไม่ทำงาน เขากล่าว ' วิธีแปลก และเรื่องการระบายอากาศ ที่ยังเป็นที่น่าสนใจ ทำไมมีการระบายอากาศภายในผนังหรือไม่ ช่องลมแอร์อยู่มักจะอยู่นอกผนัง 'แล้ว เราก็เข้าห้อง Dr Roylott โฮลมส์เห็นกล่องโลหะขนาดใหญ่ใกล้ผนัง"พ่อของฉันช่วยให้ธุรกิจกระดาษ มี กล่าวว่า เฮเลน'ไม่เขาให้แมวมีมากเกินไปหรือไม่' ถามโฮลมส์ 'ดู' มีนมบางบนจานบนกล่อง 'วันนี้ นางสาวสโตเนอร์ เขากล่าวว่า, ' ผมคิดว่า ชีวิตของคุณตกอยู่ในอันตราย คืนนี้วัตสันเพื่อนของฉันและฉันต้องการค้างคืนในห้องของน้องสาวของคุณ ที่นอนในขณะนี้ 'สโตเนอร์เฮเลนและผมมองว่าในความประหลาดใจ'ใช่ เราต้อง เขาก็ ' เราจะทำห้องพักในโรงแรมในหมู่บ้าน เมื่อพ่อของคุณไปที่เตียง ใส่แสงในหน้าต่างห้องนอนของน้องสาวของคุณ และปล่อยให้เปิดไว้ แล้ว ไปที่ห้องของคุณ และเราจะได้รับในห้องของน้องสาวของคุณผ่านทางหน้าต่าง เราจะรอเสียงนกหวีดและโลหะล้ม "' วิธีทำน้องตาย โฮลมส์ นาย คุณรู้ไหมกรุณาบอกฉัน!' กล่าวว่า เฮเลน เธอใส่มือของเธอบนแขนของเชอร์ล็อกโฮลมส์' ฉันต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมก่อนที่ฉันบอกคุณ สโตเนอร์นางสาว ตอนนี้ลา และไม่ต้องกลัว ตอบกลับเชอร์ล็อกโฮลมส์เราเดินไปยังหมู่บ้าน และโฮลมส์ว่า ฉัน คืนนี้จะอันตราย Watson Roylott เป็นคนโหด.'"แต่ถ้าฉันสามารถช่วย โฮลมส์ ฉันจะมากับคุณ ผมพูด' ขอบคุณ Watson ต้องช่วยเหลือของคุณ คุณไม่เห็นเชือกระฆัง และระบายอากาศหรือไม่ ฉันรู้เกี่ยวกับระบายอากาศก่อนเรามา แน่นอนว่ามีรูระหว่างห้อง ที่อธิบายทำไมน้องของเฮเลนได้กลิ่นบุหรี่ Dr Roylott .'' โฮลมส์ที่รักของฉัน วิธีที่ฉลาดของคุณ!' ข้า' และคุณไม่ได้เห็นนอน มันได้รับการแก้ไขในพื้นที่ เธอไม่สามารถย้าย มันต้องอยู่ใต้เชือก ซึ่งอยู่ใกล้กับที่ระบายอากาศ ''โฮลมส์' ข้า ' ฉันเริ่มเข้าใจ อาชญากรรมน่ากลัวอะไร!'' ใช่ หมอนี้เป็นคนฉลาด แต่เราสามารถหยุดเขา คิด Watson ' (3)คืนนั้นเราก็กลับไปบ้าน เมื่อเราเห็นแสงของสโตเนอร์เฮเลน โฮลมส์และฉันได้ในเงียบ ๆ ผ่านหน้าต่าง แล้ว เราคอยอยู่เบื้องหลังในกลางห้องนอนในมืด เรารอ 3 ชั่วโมง และไม่ได้ย้าย ก็เราเห็นแสง และได้ยินเสียงจากห้อง Dr Roylott แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และอีกครั้ง ที่นี่แหละในมืด แล้ว มีอีกเสียง เสียงเงียบ... ทันทีที่โฮลมส์ไปค่า และตีระฆังเชือกหนัก'คุณสามารถเห็นมัน Watson "เขาตะโกนขึ้น แต่ผมเห็นไม่มีอะไร มีนกหวีดที่เงียบสงบ เราหาที่ระบายอากาศ และทันใดนั้นเราได้ยินร้องไห้น่ากลัวในห้องถัดไป แล้วบ้านไม่เงียบอีกทันทีที่โฮลมส์ไปค่า และตีระฆังเชือกหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วงจุดด่างดำ
1
เรื่องราวของเฮเลน
ในช่วงเวลาของเรื่องนี้ผมก็ยังคงอาศัยอยู่ที่เพื่อนของฉัน Sherlock Holmes ของแบนในถนนเบเกอร์ในกรุงลอนดอน มากในช่วงต้นเช้าวันหนึ่งหญิงสาวในชุดสีดำ
มาดูเรา เธอดูเหนื่อยและไม่มีความสุขและใบหน้าของเธอเป็นสีขาวมาก 'ฉันกลัว! กลัวความตายนายโฮล์มส์ ' เธอร้องไห้ 'โปรดช่วยฉัน! ฉันไม่สามสิบ
และยังมองไปที่ผมสีเทาของฉัน! ฉันกลัวมาก! '
'เพียงแค่นั่งลงและบอกเล่าเรื่องราวของคุณ' โฮล์มส์กล่าวว่ากรุณา.
'ชื่อของฉันคือเฮเลนสโตเนอร์' เธอเริ่ม 'และฉันอยู่กับพ่อเลี้ยงของฉันดร Grimesby Roylott ใกล้หมู่บ้านใน ประเทศ ครอบครัวของเขาครั้งหนึ่งเคยเป็นที่อุดมไปด้วยมาก แต่พวกเขาไม่มีเงินเมื่อพ่อเลี้ยงของฉันเกิด ดังนั้นเขาศึกษาจะเป็นหมอและเดินออกไปยังประเทศอินเดีย เขาได้พบและแต่งงานกับแม่ของฉันมีเมื่อน้องสาวของจูเลียของฉันและฉันยังเด็กมาก พ่อของเราตายไปแล้วคุณจะเห็น. '
'คุณแม่มีเงินบางส่วนอาจ?' ถาม Sherlock Holmes.
'โอ้ใช่แม่มีเงินเป็นจำนวนมากเพื่อให้พ่อเลี้ยงของฉันไม่ได้ไม่ดีใด ๆ เพิ่มเติม.'
'บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขามิสสโตเนอร์' กล่าวว่าโฮล์มส์.
'ดีเขาเป็นคนที่มีความรุนแรง ในประเทศอินเดียครั้งหนึ่งเขาเคยโกรธกับคนรับใช้ของเขาและอินเดียฆ่าเขา! เขาต้องไปเข้าคุกเพราะการที่แล้วที่เราทุกคนกลับมาถึงอังกฤษ แม่เสียชีวิตในอุบัติเหตุแปดปีที่ผ่านมา ดังนั้นพ่อเลี้ยงของฉันมีเงินทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าจูเลียหรือฉันแต่งงานกับเขาจะต้องจ่ายเงินให้เรา 250 £ทุกปี. '
'และตอนนี้คุณอยู่กับเขาในประเทศที่กล่าวว่าโฮล์มส์.
ใช่ แต่เขาอยู่ที่บ้านและไม่เคย เห็นใครนายโฮล์มส์ ' ตอบเฮเลนสโตเนอร์ 'เขาเป็นมากขึ้นและมีความรุนแรงมากขึ้นในขณะนี้และบางครั้งมีการต่อสู้กับผู้คนจากหมู่บ้าน ทุกคนกลัวของเขาในขณะนี้และพวกเขาวิ่งหนีไปเมื่อพวกเขาเห็นเขา และพวกเขายังกลัวของสัตว์ป่าเขาอินเดียซึ่ง
ทำงานได้อย่างอิสระรอบสวน เพื่อนส่งพวกเขาไปเขามาจากประเทศอินเดีย และสัตว์ที่ไม่เพียง แต่สิ่งที่ป่าในสวน; นอกจากนี้ยังมี gipsies พ่อเลี้ยงของฉันชอบคนป่าเหล่านี้และพวกเขาสามารถมาและไปที่พวกเขาต้องการ แย่จูเลียและผมก็มีความสุขมากในชีวิต เรามีคนรับใช้ไม่มี พวกเขามักจะเหลือเพราะพวกเขากลัวพ่อเลี้ยงของฉันและเราต้องทำทุกอย่างในบ้าน จูเลียเป็นเพียงสามสิบเมื่อเธอตายและผมของเธอเป็นสีเทาอยู่แล้วเช่นเดียวกับผมในขณะนี้. '
'เมื่อเธอไม่ตาย?' ถาม Sherlock Holmes.
'เธอเสียชีวิตเมื่อสองปีที่ผ่านมาและที่ว่าทำไมฉันอยู่ที่นี่ เราไม่เคยพบใครในประเทศ แต่บางครั้งที่เราไปเยือนบางส่วนของครอบครัวที่อาศัยอยู่ใกล้ลอนดอน มีจูเลียได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งถามว่าจะแต่งงานกับเธอ พ่อเลี้ยงของฉันที่ตกลงกัน แต่ไม่นานหลังจากที่เธอเสียชีวิต. นางสาวสโตเนอร์ใส่มือของเธอมากกว่าดวงตาของเธอและร้องไห้นาที.
เชอร์ล็อกโฮล์มส์ได้ฟังด้วยดวงตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เขาเปิดให้พวกเขาและมองไปที่เฮเลนสโตเนอร์.
'บอกฉันทุกอย่างที่เกี่ยวกับการตายของเธอ "เขากล่าว.
"ผมจำได้ มันทั้งหมดเป็นอย่างดี มันเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัว! เธอตอบ 'สามห้องนอนของเรามีทุกชั้นล่าง ครั้งแรกที่มีห้องพักพ่อเลี้ยงของฉัน ห้องจูเลียอยู่ถัดไปของเขาและห้องของฉันอยู่ติดกับจูเลีย ห้องพักทุกห้องมีหน้าต่างที่ด้านข้างของบ้านสวนและประตูที่เปิดเข้าไปในทางเดิน เย็นวันหนึ่งพ่อเลี้ยงของเราได้รับการสูบบุหรี่ของอินเดียที่แข็งแกร่ง
บุหรี่ในห้องของเขา จูเลียนอนไม่หลับเพราะเธอได้กลิ่นพวกเขาในห้องของเธอเพื่อให้เธอเข้ามาในห้องของฉันที่จะพูดคุยกับผม ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปที่เตียงเธอบอกกับผมว่า "เฮเลนคุณเคยได้ยินเสียงนกหวีดในตอนกลางคืนหรือไม่?"
ฉันรู้สึกประหลาดใจ "ไม่" ผมพูดว่า.
"มันแปลก ๆ " เธอกล่าว "บางครั้งผมได้ยินเสียงนกหวีด แต่ผมไม่ทราบว่ามันมาจาก. ทำไมคุณไม่ได้ยินเสียงหรือไม่"
ฉันหัวเราะและกล่าวว่า "ผมนอนหลับดีขึ้นกว่าที่คุณทำ." ดังนั้นจูเลียเดินไปที่ห้องของเธอและล็อคประตูหลังจากที่เธอ. ทำไมคุณไม่ล็อคประตูของคุณ? ถามเชอร์ล็อก
โฮล์มส์.
"เรากลัวสัตว์ป่าและ gipsies '
เธอตอบ.
'โปรดไปที่' กล่าวว่าโฮล์มส์.
'ฉันไม่สามารถนอนหลับได้ในคืนนั้น มันเป็นพายุมาก
กลางคืนมีจำนวนมากของลมและฝน ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนหนึ่ง มันเป็นเสียงของน้องสาวของฉัน ฉันวิ่งเข้าไปในทางเดินและเพียงแค่นั้นผมได้ยินเสียงนกหวีดและนาทีต่อมาเสียงของโลหะลดลง ผมไม่ทราบว่ามันคืออะไร ฉันวิ่งไปที่ประตูน้องสาวของฉัน เธอเปิดมันและล้มลงกับพื้น ใบหน้าของเธอเป็นสีขาวและกลัวและเธอก็ร้องไห้ "ช่วยฉันช่วยฉันเฮเลนฉันป่วยฉันกำลังจะตาย!" ฉันใส่แขนของฉันรอบตัวเธอและเธอก็ร้องออกมาด้วยเสียงที่น่ากลัว "!!!! เฮเลนโอ้พระเจ้าเฮเลนมันเป็นวงดนตรีวงจุดด่างดำ" เธออยากจะพูดมากขึ้น แต่เธอก็ไม่สามารถ ฉันเรียกว่าพ่อเลี้ยงของฉันที่พยายามจะ
ช่วยเธอ แต่เราไม่สามารถทำอะไร และเพื่อให้ฉันรักน้องสาวที่รักเสียชีวิต. '
'คุณแน่ใจเกี่ยวกับการเป่านกหวีดและเสียงของโลหะลดลง? โฮล์มส์ถาม.
'ฉันคิดอย่างนั้น' เฮเลนตอบ 'แต่มันก็เป็นป่ามากในคืนที่มีพายุ บางทีผมอาจจะทำผิดพลาด ตำรวจไม่เข้าใจว่าทำไมน้องสาวของฉันเสียชีวิต ประตูของเธอถูกขังอยู่และไม่มีใครจะได้รับเข้ามาในห้องของเธอ พวกเขาไม่พบสารพิษในร่างกายของเธอใด ๆ และสิ่งที่เป็น "วงจุดด่างดำ"? Gipsies สวมใส่สิ่งที่ต้องการที่รอบคอของพวกเขา ฉันคิดว่าเธอเสียชีวิตเพราะเธอกลัวมาก แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เธอกลัว บางทีมันอาจจะเป็น gipsies คุณคิดอย่างไรนายโฮล์มส์ '
โฮล์มส์คิดว่าสำหรับนาที 'อืม' เขากล่าวว่า 'นั่นเป็นคำถามที่ยาก แต่โปรดไปใน. '
'นั่นเป็นเวลาสองปีที่ผ่านมา' เฮเลนสโตเนอร์กล่าวว่า 'ฉันได้รับโดดเดี่ยวมากโดยไม่ต้องน้องสาวของฉัน แต่เดือนที่ผ่านมาเพื่อนรักถามฉันจะแต่งงานกับเขา พ่อเลี้ยงของฉันได้
ตกลงกันและอื่น ๆ ที่เรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ แต่สองวันที่ผ่านมาผมต้องย้ายไปที่ห้องนอนเก่าของน้องสาวของฉันเพราะผู้ชายบางคนมีการแก้ไขผนังห้องนอนของฉันและ
คืนที่ผ่านมาผมได้ยินเสียงนกหวีดอีกครั้ง! ฉันวิ่งออกจาก
บ้านทันทีและมาถึงกรุงลอนดอนเพื่อขอความช่วยเหลือของคุณ โปรดช่วยฉันนายโฮล์มส์! ฉันไม่ต้องการที่จะตายเช่นจูเลีย! '
'เราจะต้องย้ายอย่างรวดเร็ว' โฮล์มส์กล่าวว่า ถ้าเราไปที่บ้านของคุณในวันนี้เราสามารถมองไปที่ห้องพักเหล่านี้หรือไม่ แต่พ่อเลี้ยงของคุณจะต้องไม่ทราบ. '
'เขาอยู่ในกรุงลอนดอนในวันนี้ดังนั้นเขาจะไม่เห็นคุณ โอ้ขอบคุณคุณนายโฮล์มส์ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว.
(2) โฮล์มส์ออกไปตอนเช้า แต่เขากลับมาที่รับประทานอาหารกลางวันเวลา จากนั้นเราจะไปโดยรถไฟเข้ามาในประเทศและเอารถแท็กซี่ไปที่บ้านของดร Roylott 'คุณจะเห็น' กล่าวว่าโฮล์มส์กับผมเป็นเพื่อนของเราที่เป็นอันตราย Roylott ความต้องการของสาว ๆ เงินเพราะเขามีเพียง£ 750 ปีของเขาจากภรรยาที่ตายแล้ว ฉันพบว่าออกมาในเช้าวันนี้ แต่gipsies นกหวีดวง -. พวกเขาจะยากที่จะเข้าใจ แต่ผมคิดว่าผมมีคำตอบ ' เมื่อเรามาถึงเฮเลนสโตเนอร์แสดงให้เราเห็นสามห้องนอน เราเห็นห้องของเธอเป็นครั้งแรก. 'ทำไมพวกเขาจะแก้ไขผนังห้องนอนของคุณ? โฮล์มส์ถาม 'ไม่มีอะไรผิดปกติกับมัน.' 'คุณขวา' เธอกล่าวว่า "ผมคิดว่ามันเป็นแผนการที่จะย้ายเข้ามาในห้องฉันน้องสาวของฉัน. ' 'ใช่' โฮล์มส์กล่าวว่า เราเดินเข้าไปในห้องของจูเลียและโฮล์มส์มองไปที่หน้าต่างอย่างระมัดระวัง. 'ไม่มีใครจะมาจากภายนอก "เขากล่าวว่า จากนั้นเขาก็มองไปรอบห้อง 'ทำไมว่าระฆังเชือกมีเพียงเตียง?' 'พ่อเลี้ยงของฉันใส่มันมีสองปีที่ผ่านมา มันเรียกคนรับใช้ แต่จูเลียและฉันไม่เคยใช้มันเพราะเราไม่ได้มีคนรับใช้ใด ๆ นอกจากนี้เขายังใส่ในช่องระบายอากาศที่อยู่บนผนังระหว่างห้องของเขาและหนึ่งนี้. โฮล์มส์ดึงเชือก แต่มันไม่ทำงาน "เขากล่าวว่า 'วิธีแปลก! และมันก็เป็นเพียงเครื่องระบาย ที่ยังเป็นที่น่าสนใจ ทำไมมีอากาศระบายบนผนังภายใน? เครื่องมักจะมีช่องระบายอากาศบนผนังด้านนอก. จากนั้นเราก็เข้ามาในห้องของดร Roylott โฮล์มส์เห็นกล่องโลหะขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้ผนัง. 'พ่อเลี้ยงของฉันช่วยให้ธุรกิจในเอกสารมี' เฮเลนกล่าวว่า. 'เขาให้แมวในที่นั่นด้วย? โฮล์มส์ถาม 'มอง' มีนมบนแผ่นด้านบนของเป็นกล่อง 'ตอนนี้นางสาวสโตเนอร์' เขากล่าวว่า 'ผมคิดว่าชีวิตของคุณตกอยู่ในอันตราย คืนนี้เพื่อนของฉันวัตสันและผมต้องจ่ายคืนในห้องน้องสาวของคุณที่คุณนอนหลับในขณะนี้. ' เฮเลนสโตเนอร์และฉันมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจ. 'ใช่เราต้อง' เขาก็ "เราจะใช้ในห้องพักโรงแรมในหมู่บ้าน เมื่อพ่อเลี้ยงของคุณไปที่เตียงใส่แสงในหน้าต่างห้องนอนของน้องสาวของคุณและปล่อยให้มันเปิด แล้วไปลงในห้องเก่าของคุณและเราจะได้รับเข้ามาในห้องน้องสาวของคุณผ่านทางหน้าต่าง เราจะรอเสียงนกหวีดและโลหะลดลง. ' 'ยังไงน้องสาวของฉันตายนายโฮล์มส์? คุณรู้หรือไม่? กรุณาบอกฉัน! เฮเลนกล่าวว่า เธอเอามือของเธอบนแขนของ Sherlock Holmes. 'ผมต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมก่อนที่ผมจะบอกคุณมิสสโตเนอร์ ตอนนี้ลาและไม่ต้องกลัว 'ตอบ Sherlock Holmes. เราเดินไปที่หมู่บ้านและโฮล์มส์บอกกับผมว่าคืนนี้จะเป็นอันตรายวัตสัน Roylott เป็นคนที่มีความรุนแรงมาก. ' 'แต่ถ้าผมสามารถช่วยให้โฮล์มส์, ฉันจะมาพร้อมกับคุณ' ฉันกล่าวว่า. 'ขอบคุณวัตสัน ฉันจะต้องการความช่วยเหลือของคุณ คุณเห็นระฆังเชือกและเครื่องระบาย? ฉันรู้เกี่ยวกับช่องระบายอากาศก่อนที่เราจะมา แน่นอนมีหลุมระหว่างสองห้อง ที่อธิบายว่าทำไมน้องสาวของเฮเลนได้กลิ่นบุหรี่ของดร Roylott. ' 'โฮล์มส์ที่รักของฉัน! วิธีฉลาดของคุณ! ฉันร้องไห้. 'และคุณไม่เห็นเตียง? มันคงไปกองกับพื้น เธอไม่สามารถเคลื่อนย้ายไปมา มันจะต้องอยู่ภายใต้เชือกซึ่งอยู่ใกล้เครื่องระบาย. ' 'โฮล์มส์' ฉันร้องไห้ ผมเริ่มที่จะเข้าใจ! สิ่งที่เป็นอาชญากรรมที่น่ากลัว! ' 'ใช่แพทย์นี้เป็นคนที่ฉลาดมาก แต่เราสามารถหยุดเขาผมคิดว่าวัตสัน. (3) คืนนั้นเราก็กลับไปที่บ้าน เมื่อเราเห็นแสงเฮเลนสโตเนอร์ของโฮล์มส์และฉันได้ในอย่างเงียบ ๆ ผ่านหน้าต่าง จากนั้นเราก็รอเงียบ ๆ ในห้องนอนกลางในที่มืด เรารอเวลาสามชั่วโมงและไม่ได้ย้าย ทันใดนั้นเราเห็นแสงและได้ยินเสียงจากห้องพักของดร Roylott แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นและอีกครั้งที่เรารออยู่ในที่มืด จากนั้นก็มีเสียงอีกเสียงที่เงียบสงบมาก . . ทันทีที่โฮล์มส์กระโดดขึ้นและตีระฆังเชือกยาก. 'คุณสามารถเห็นมันวัตสัน? เขาตะโกน แต่ผมไม่เห็นอะไร มีนกหวีดเป็นที่เงียบสงบ เราทั้งสองมองมาที่ระบายอากาศและก็เราได้ยินเสียงร้องที่น่ากลัวในห้องถัดไป แล้วบ้านก็เงียบอีกครั้ง. โฮล์มส์ทันทีกระโดดขึ้นและตีระฆังเชือกยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วงด่าง
1

เรื่องของเฮเลนที่เวลาของเรื่องนี้ ผมก็ยังอยู่ที่เพื่อนของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ แบนใน Baker Street ในลอนดอนของผม มากในตอนเช้า , หญิงสาว , แต่งตัวในสีดำ ,
มาเยี่ยมเรา เธอดูเหนื่อย และเศร้า ใบหน้าของเธอขาวมาก . ผมกลัว ! กลัวตาย คุณโฮล์มส์ ! เธอร้องไห้ . . . โปรดช่วยฉัน ! ผมยังไม่สามสิบ
ดูผมสีเทาของฉันผมกลัว !
แค่นั่งลงและบอกเรื่องราวของคุณ ' โฮล์ม กรุณา ชื่อ
' ของฉันคือเฮเลน สโตเนอร์ ' เธอเริ่ม ' และฉันอาศัยอยู่กับพ่อเลี้ยงของฉัน ดร grimesby roylott ใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่งในประเทศ ครอบครัวของเขาเคยรวยมาก แต่ไม่มีเงิน เมื่อพ่อเลี้ยงของฉันเกิด เขาเรียนเป็นหมอ และไปอินเดีย เขาได้พบและแต่งงานกับแม่นั่นเมื่อน้องสาวจูเลียของฉันและฉันยังเด็กมาก พ่อเราตายแล้ว คุณเห็น '
มีแม่มีเงิน บางที ? ถาม เชอร์ล็อค โฮล์มส์
โอ้ใช่ , แม่มีเงินเยอะๆ แล้วพ่อเลี้ยงไม่ยากจนอีกต่อไป '
'tell ฉันเกี่ยวกับเขา คุณสโตเนอร์ ' โฮล์มส์ .
'well เขาเป็นคนรุนแรง ในอินเดียที่เขาเคยโกรธกับผู้รับใช้ชาวอินเดียของเขาและฆ่าเขา เขาต้องไปอยู่ในคุกนั่นแล้วเราก็กลับมาที่อังกฤษ แม่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุเมื่อแปดปีก่อน แล้วพ่อเลี้ยงฉันเอาเงินทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าจูเลียหรือจะแต่งงาน เขาต้องจ่ายให้เราได้รับ 250 ทุกปี '
และตอนนี้เธออยู่กับเขาในประเทศ ' โฮล์มส์ .
" แต่เขาอยู่บ้านและไม่เคยเห็นใคร คุณโฮล์มส์ ! ตอบ เฮเลน สโตเนอร์’ เขามากขึ้นและรุนแรงมากขึ้นในตอนนี้และบางครั้งมีการต่อสู้กับคนในหมู่บ้าน ทุกคนกลัวเขา และพวกเขาก็วิ่งหนี เมื่อเห็นเขา และพวกเขายังกลัวของเขาอินเดียสัตว์ป่าซึ่ง
วิ่งรอบสวน เพื่อนส่งพวกเขาไปจากอินเดีย และสัตว์ไม่ใช่เรื่องป่าเท่านั้น ใน สวน มียังฉี่ . พ่อเลี้ยงฉัน ชอบ คน ป่าเหล่านี้และพวกเขาสามารถมาและไปที่พวกเขาต้องการ จนจูเลียและฉันมีชีวิตไม่มีความสุข เราไม่มีคนรับใช้ พวกเขามักจะออกไปเพราะกลัวพ่อเลี้ยงของฉัน และเราต้องทำงานทุกอย่างในบ้าน จูเลียมีแค่ 30 ตอนเธอตาย และผมก็เป็นสีเทา เหมือนผมตอนนี้ '
' เมื่อเธอตายยังไง ถาม เชอร์ล็อค โฮล์มส์
เธอตายไปเมื่อสองปีก่อน และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่เราไม่เคยเจอใครในประเทศนี้ แต่บางครั้งที่เราเข้าเยี่ยมชมบางส่วนของครอบครัวที่อาศัยอยู่ใกล้ลอนดอน มีจูเลีย เจอชายหนุ่มที่ขอร้องให้แต่งงานกับเธอ พ่อเห็นด้วย แต่เร็ว ๆนี้หลังจากเธอตาย มิสสโตเนอร์ใส่มือเธอ ตาของเธอและร้องไห้สักครู่
เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ได้ฟัง ตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เปิดพวกเขาและมองเฮเลน Stoner .