Lower extremity injuries in college

Lower extremity injuries in college athletes: relation between ligamentous laxity and lower extremity muscle tightness.
Krivickas LS1, Feinberg JH.
Author information
Abstract
OBJECTIVE:
Two components of flexibility, muscle tightness, and ligamentous laxity in college athletes were studied to determine whether these factors were associated with the incidence of lower extremity injuries.
DESIGN:
Prospective cohort study.
SETTING:
College athletic department.
PARTICIPANTS:
201 college athletes.
OUTCOME MEASURES:
College men and women athletes were tested for ligamentous laxity with the Beighton scale and for muscle tightness with a new scale based on the tightness of the iliopsoas, iliotibial band, hamstring, rectus femoris, and gastrocsoleus muscles. Lower extremity injuries incurred during practice and play were recorded during the following year.
RESULTS:
Of the 201 athletes tested, 71 sustained 115 injuries. For each additional point on the 9-point ligamentous laxity scale (9 = hyperlax), the risk of injury decreased 16%. For each additional point on the 10-point muscle-tightness scale (10 = all muscles tight), the risk of injury increased 23%. The two scores were moderately inversely correlated (Spearman's rho = -0.3; p < .001). Women had greater mean (+/- SD) laxity scores than men (3.3 +/- 2.2 vs. 1.8 +/- 2.0; p < .001) and lower mean overall muscle tightness scores (1.5 +/- 1.6 vs. 3.5 +/- 2.1; p < .001). Among Women athletes, the rate of lower extremity injury was unrelated to ligamentous laxity or to flexibility. Among men, lower extremity injuries were associated with lower ligamentous laxity scores (p = .008) and greater muscle tightness (p = .04).
CONCLUSIONS:
This study introduces a new scale for lower extremity muscle tightness. Tight ligaments and muscles are related to injury in men, but not women, college athletes. A preseason flexibility program may decrease injuries in college men athletes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลดอาการบาดเจ็บส่วนต้นในนักกีฬาวิทยาลัย: ความสัมพันธ์ระหว่าง ligamentous laxity และความหนาแน่นของกล้ามเนื้อต่ำในส่วนต้นKrivickas LS1, Feinberg JHผู้เขียนข้อมูลบทคัดย่อวัตถุประสงค์:สององค์ประกอบของความยืดหยุ่น ความหนาแน่นของกล้ามเนื้อ และ laxity ligamentous ในนักกีฬาวิทยาลัยได้ศึกษาเพื่อตรวจสอบว่า ปัจจัยเหล่านี้ถูกเชื่อมโยงกับอุบัติการณ์ของการบาดเจ็บส่วนต้นล่างออกแบบ:การศึกษารุ่นอนาคตการตั้งค่า:แผนกกีฬาวิทยาลัยเข้าร่วม:นักกีฬาวิทยาลัย 201ประเมินผล:นักกีฬาชายและหญิงวิทยาลัยที่ได้รับการทดสอบ สำหรับ ligamentous laxity กับ Beighton ขนาด และความหนาแน่นของกล้ามเนื้อด้วยขนาดใหม่ตามความหนาแน่น ของ iliopsoas, iliotibial วง เอ็นร้อยหวาย rectus ชั้นลึก กล้ามเนื้อ gastrocsoleus มีบันทึกอาการบาดเจ็บส่วนต้นต่ำที่เกิดขึ้นในระหว่างการฝึกและเล่นในปีต่อไปผลลัพธ์:ของนักกีฬา 201 ทดสอบ 71 ยั่งยืนบาดเจ็บ 115 แต่ละจุดเพิ่มเติมในระดับ laxity ligamentous 9 จุด (9 = hyperlax), ความเสี่ยงของการบาดเจ็บลดลง 16% แต่ละจุดเพิ่มเติมในระดับกล้ามเนื้อความหนาแน่น 10 จุด (10 =กล้ามเนื้อทุกส่วนแน่น), ความเสี่ยงของการบาดเจ็บเพิ่มขึ้น 23% คะแนนที่สองมีความสัมพันธ์ปานกลาง inversely (ของ Spearman rho = -0.3; p < .001). ผู้หญิงมีมากขึ้นหมายถึง (+/-SD) laxity คะแนนมากกว่าผู้ชาย (3.3 +/-2.2 เจอ 1.8 +/-2.0; p < .001) และล่างหมายถึง กล้ามเนื้อโดยรวมคะแนนความหนาแน่น (1.5 +/-1.6 เทียบกับ 3.5 +/-2.1; p < .001). ในนักกีฬาหญิง อัตราการบาดเจ็บส่วนต้นต่ำคือไม่เกี่ยวข้อง ligamentous laxity หรือความยืดหยุ่น ในหมู่คน บาดเจ็บต่ำกว่าส่วนต้นถูกเชื่อมโยงกับคะแนน laxity ligamentous ต่ำลง (p =.008) และความหนาแน่นของกล้ามเนื้อมากขึ้น (p =.04).บทสรุป:การศึกษานี้แนะนำเครื่องชั่งแบบใหม่สำหรับความหนาแน่นของกล้ามเนื้อต่ำในส่วนต้น กล้ามเนื้อและเอ็นแน่นและเกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บในนักกีฬาวิทยาลัยคน แต่ไม่ผู้หญิง โปรแกรมมีความยืดหยุ่นลูกอาจลดการบาดเจ็บในนักกีฬาชายวิทยาลัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่ำกว่าการบาดเจ็บที่ขาในนักกีฬาของวิทยาลัย: ความสัมพันธ์ระหว่างความหย่อนเอ็นและความหนาแน่นของกล้ามเนื้อขา.
Krivickas LS1, ไฟน์เบิร์ก JH.
ผู้เขียนข้อมูล
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์:
สองส่วนประกอบของความยืดหยุ่นตึงกล้ามเนื้อและความหย่อนเอ็นในนักกีฬาของวิทยาลัยการศึกษาเพื่อตรวจสอบว่าปัจจัยเหล่านี้ ที่เกี่ยวข้องกับอุบัติการณ์ของการบาดเจ็บที่ขาได้.
DESIGN:
การศึกษาการศึกษาในอนาคต.
SETTING:
. วิทยาลัยแผนกกีฬา
เข้าร่วมการ:
201 นักกีฬาของวิทยาลัย.
มาตรวัดผลลัพธ์:
ชายวิทยาลัยและนักกีฬาหญิงได้รับการตรวจหย่อนเอ็นที่มีขนาด Beighton และความหนาแน่นของกล้ามเนื้อด้วย ขนาดใหม่บนพื้นฐานของความหนาแน่นของ iliopsoas วง iliotibial, เอ็นร้อยหวาย rectus femoris และกล้ามเนื้อ gastrocsoleus ได้รับบาดเจ็บที่ขาที่เกิดขึ้นในระหว่างการปฏิบัติและการเล่นที่ถูกบันทึกไว้ในช่วงปีดังต่อไปนี้.
ผล
ของการทดสอบ 201 นักกีฬา 71 ยั่งยืน 115 ได้รับบาดเจ็บ สำหรับแต่ละจุดเพิ่มเติมใน 9 จุดเอ็นหย่อนโย (9 = hyperlax), ความเสี่ยงของการบาดเจ็บลดลง 16% สำหรับแต่ละจุดเพิ่มเติมใน 10 จุดกล้ามเนื้อตึงขนาด (10 = กล้ามเนื้อแน่น), ความเสี่ยงของการบาดเจ็บเพิ่มขึ้น 23% ทั้งสองถูกคะแนนในระดับปานกลางมีความสัมพันธ์ผกผัน (Rho สเปียร์แมน = -0.3; p <0.001) ผู้หญิงมีค่าเฉลี่ยสูงกว่า (+/- SD) คะแนนหย่อนกว่าผู้ชาย (3.3 +/- 2.2 เทียบกับ 1.8 +/- 2.0; p <0.001) และต่ำกว่าค่าเฉลี่ยโดยรวมคะแนนของกล้ามเนื้อตึง (1.5 +/- 1.6 เทียบกับ 3.5 + / - 2.1; p <0.001) ในหมู่นักกีฬาหญิงอัตราการได้รับบาดเจ็บที่ขาก็ไม่เกี่ยวข้องกับความหย่อนเอ็นหรือเพื่อความยืดหยุ่น ในหมู่มนุษย์ได้รับบาดเจ็บขามีความสัมพันธ์กับคะแนนที่ต่ำกว่าเอ็นหย่อน (p = 0.008) และความหนาแน่นของกล้ามเนื้อมากขึ้น (p = 0.04).
สรุป
ผลการศึกษานี้จะแนะนำขนาดใหม่สำหรับความหนาแน่นของกล้ามเนื้อขา เอ็นกล้ามเนื้อแน่นและมีความเกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บในผู้ชาย แต่ไม่ผู้หญิงนักกีฬาของวิทยาลัย โปรแกรมอุ่นเครื่องความยืดหยุ่นอาจลดลงได้รับบาดเจ็บในนักกีฬาชายวิทยาลัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลดสุดขีดบาดเจ็บในกีฬามหาวิทยาลัย : ความสัมพันธ์ระหว่างความหย่อนเอ็นและกล้ามเนื้อขา ลดความหนาแน่น .krivickas ls1 ไฟน์เบิร์ก , JH .ข้อมูลผู้เขียนบทคัดย่อวัตถุประสงค์ :สององค์ประกอบของความยืดหยุ่น ตึงกล้ามเนื้อ และเอ็น laxity ในกีฬามหาวิทยาลัย ศึกษาเพื่อพิจารณาว่าปัจจัยเหล่านี้มีความสัมพันธ์กับอุบัติการณ์การบาดเจ็บส่วนปลายล่างออกแบบ :การศึกษาไปข้างหน้าในอนาคตการตั้งค่า :แผนกกีฬาวิทยาลัยผู้เข้าร่วม :วิทยาลัยนักกีฬา 201 .การวัดผล :วิทยาลัยชายและนักกีฬาหญิง ทดสอบเอ็นเอเชียที่มีขนาดและความหนาแน่นของกล้ามเนื้อ Beighton กับมาตราส่วนใหม่ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของไอลิโอโซแอส iliotibial , วงดนตรี , เอ็นร้อยหวายกล้ามเนื้อ rectus ) , และ gastrocsoleus . การบาดเจ็บของรยางค์ล่างที่เกิดในระหว่างฝึกซ้อม และลงเล่นที่ถูกบันทึกไว้ในช่วงปีต่อไปนี้ผลลัพธ์ :ของนักกีฬาจำนวน 201 , 71 บาดเจ็บ 115 . สำหรับแต่ละจุดเพิ่มเติมอยู่ในระดับเอเชียเอ็น ( 9 = hyperlax ) , ความเสี่ยงของการบาดเจ็บลดลง 16 % สำหรับแต่ละจุดเพิ่มเติมใน 10 จุดกล้ามเนื้อตึงขนาด ( 10 = กล้ามเนื้อแน่น ) , ความเสี่ยงของการบาดเจ็บเพิ่มขึ้น 23% สองคะแนนในระดับปานกลางความสัมพันธ์ผกผัน ( ใช้โร = 0.3 ; p < . 001 ) ผู้หญิงมีมากกว่าค่าเฉลี่ย ( + / - SD ) เอเชียสูงกว่าผู้ชาย ( 3.3 + / - 2.2 กับ 2.3 + / - 2 ; p < . 001 ) และลดกล้ามเนื้อตึงหมายถึงโดยรวมคะแนน ( 1.5 + / - 1.5 และ 3.5 + / - 2.1 ; p < . 001 ) ในหมู่นักกีฬาหญิง อัตราลดขาบาดเจ็บไม่เกี่ยวกับเอ็นเอเชียหรือความยืดหยุ่น ท่ามกลางคนบาดเจ็บรยางค์ล่าง ) เกี่ยวข้องกับการลดความหย่อนคะแนนเอ็น ( P = . 008 ) และความหนาแน่นของกล้ามเนื้อมากขึ้น ( P = . 04 )สรุปการศึกษานี้แนะนำขนาดใหม่สำหรับกล้ามเนื้อรยางค์ล่างความหนาแน่น . เอ็นตึงและกล้ามเนื้อเกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บในผู้ชาย แต่ไม่ใช่ผู้หญิงนักกีฬาวิทยาลัย โปรแกรมอุ่นเครื่องความยืดหยุ่นอาจลดการบาดเจ็บในนักกีฬาชายวิทยาลัย .