where y(h ij) is the semivariance b

where y(h ij) is the semivariance between known points i and j, y(hio) is the semivariance between the ith known point and the point to be estimated, and is a Lagrange multiplier, which is added to ensure the minimum possible estimation error. Once the weights are solved, Eq. (15.13) can be used to estimate zo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

y (h ij) คือ จุด semivariance ระหว่างรู้จักฉัน และเจ y(hio) semivariance ระหว่างระยะเรียกว่าจุดและจุดที่จะประมาณ และมีตัวคูณ Lagrange ซึ่งจะถูกเพิ่มเพื่อให้แน่ใจว่าข้อผิดพลาดของการประเมินได้ต่ำสุด คือ เมื่อมีแก้ไขน้ำหนัก Eq. (15.13) ใช้ประเมินรล zo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยที่ y (h IJ) เป็น semivariance ระหว่างจุดที่รู้จัก i และ j, y (Hio) เป็น semivariance ระหว่างจุด ith รู้จักและจุดที่จะได้รับโดยประมาณและเป็นตัวคูณ Lagrange ซึ่งจะถูกเพิ่มเพื่อให้แน่ใจว่าการประมาณค่าที่น้อยที่สุด ความผิดพลาด เมื่อน้ำหนักจะแก้ไขสมการ (15.13) สามารถใช้ในการประมาณการ ZO

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ Y ( H ij ) เป็น semivariance ระหว่างรู้จักจุด I และ J , Y ( hio ) เป็น semivariance ระหว่าง ith รู้จักจุดและจุดเป็นประมาณ และมีตัวคูณลากรองจ์ ซึ่งจะถูกเพิ่มเพื่อให้แน่ใจว่าค่าต่ำสุดข้อผิดพลาดที่เป็นไปได้ เมื่อน้ำหนักจะคลี่คลาย อีคิว ( 15.13 ) สามารถใช้ในการประมาณการโซ