Can I touch them? This is my first

Can I touch them? This is my first time being this close to a rabbit.


“Go ahead. Ah yeah, be careful ’cause it hasn’t been long since the rabbits gave birth to babies.”



Babies? Where?


“They’re inside the pen.”

Seo-yoon looked at the rabbits in fascination, like a kid eating a hamburger for the first time.

Lee Hyun was OCD about sanitation, so the inside of the mesh was very clean and in good shape. There was a generous heap of grasses for the rabbits to eat, and baby bunnies with bodies about 2 or 3 fingers wide were wriggling in a shaded corner. Even though they were just babies, they had long ears and their hind legs were moving as if to hop around on the ground!

“Aahhhh.”

As if she were singing, an exclamation flowed from Seo-yoon’s lips! It was like a pretty and clear whisper.

She clung to the rabbit hutch, peering in with sparkling eyes. Unable to touch the babies because they might get scared, her expression was one of extreme regret.

“You can touch them.”

“…”

However, Seo-yoon was unable to readily touch them.

“It’s okay. They’re babies who haven’t even opened their eyes yet.”

That wasn’t why Seo-yoon was worried, but Lee Hyun put his hand through the mesh and pulled out a baby.

“Here.”

When he lowered it onto the back of Seo-yoon’s hand, the baby bunny kicked weakly as it wriggled. Seo-yoon embraced the baby bunny as if it were precious and stroked it. But she soon put it back into the rabbit hutch, because the baby bunny might feel anxious.

Even afterwards, Seo-yoon didn’t leave the rabbit hutch and squatted there to no end.

‘Surely she won’t ask me to give her one!’ Lee Hyun became increasingly alarmed. His little sister hadn’t returned from school yet. ‘Alone at home with a girl… I absolutely must be careful!’

A guy and a girl.

It was a preposterous situation.

Lee Hyun said firmly, “Let’s hurry and go see the chickens!” He did his utmost to make his intention to pull her away from the rabbits clear.

Seo-yoon wanted to keep looking at the baby bunnies that hadn’t even opened their eyes yet. She had fallen in love with the adorable sight of them curled up with the mommy rabbit. The sight of nonchalant mommy rabbit with its cheeks stuffed with carrots! However, Seo-yoon left behind her great regret in order to let the rabbits rest comfortably and went to the backyard where the chickens were.

Clu-clu-cluck.

Cock-a-doodle-doo!

The Korean chickens were going up trees and flying around like birds. Chicks were toddling about on the ground.

As soon as Lee Hyun and the never before seen Seo-yoon came, they rapidly fled into a corner or above the trees. It was a sight of wholehearted wariness. As they hid in the corners, poked out their heads, and examined the movements of the humans, they didn’t intend to come out.

However, through Half Sauce Half Fried, Seo-yoon was familiar with the habits of the chickens. She tore the short rib patty she’d prepared into small pieces and sprinkled it on the ground.

Clu-clu-clu-clu-cluck!

The chickens leapt out of the trees and from the woods like savage beasts and pecked down the pieces. Even the chicks dove in with their small beaks and were tearing into the ribs.

Seo-yoon patted the chickens and chicks. Despite the fact that she was a stranger, they had quickly became friendly through the patties and stuck to her side like burrs.

‘They’re taking a liking to me.’

Not knowing what to do, Seo-yoon petted the chickens with joyful eyes.

Lee Hyun was distressed. ‘The same short rib patties that was in the lunch I ate…’

A life where he had come to eat the same food as a chicken! Even so, at the sight of the nearly expressionless Seo-yoon really having fun being with the chickens, he followed suit and felt good.

She, a girl who had silently stared without being able to approach, was being touched so deeply while being with the chickens that tears were welling in her eyes.

Even Lee Hyun was getting choked up for nothing. ‘This feels even stranger than the first time I fried a chicken for my little sis.’

He knew that Seo-yoon wasn’t a very bad person. However, that was not easy for him to acknowledge. ‘Whether she’s a bad person or a good person… she can’t be close to me.’

Realistically speaking, they were living in circumstances that were too different. Lee Hyun could roughly estimate how expensive one of the clothes she wore was well enough. ‘Even the brand name clothes that show up on television are over 100 thousand Won ($~100)… with fabric that good, a brand called Dior, and the design, it must be at least 150 thousand Won!’

There was too big a difference in their household situations. A girl like Seo-yoon would like a great guy who Lee Hyun couldn’t even compare to. ‘A qualified guy will show up.’ It was the same with Jung Hyo-rin and other girls.

Lee Hyun made a big decision. “Just pick one. And if there’s one you like… you can pick two.”

Having been petting the chickens in bliss, Seo-yoon looked back at him with happy eyes. Eyes that asked if he really meant it!

Lee Hyun gazed far off into the distance as he spoke. “Something like a chicken… two or three are nothing.”

Unusually enough, Lee Hyun was showing great generosity. That was because trying to make up for the lunch price with a single chicken still made him feel indebted.

Seo-yoon chose three chickens.

Every time she picked a chicken, Lee Hyun’s face became bloodlessly pale. ‘That one’s a laying hen… and Boiled Chicken, and even the plump chick that shows promise for a great disposition later!’

A laying hen was of course a valuable creature. He intended on catching it when his little sister married and brought home a husband in the future. But the chickens would keep reproducing until then, and there were two other laying hens left, so it was okay… Even so, the moment Seo-yoon chose the laying hen, he felt a sadness and pain that broke off a piece of his heart.

Lee Hyun spoke mournfully. “I’ll… package them for you.”

To make it convenient for Seo-yoon to take them, he tied the chickens’ legs and necks with string and connected them to each other. Looking like a chicken sled, it couldn’t be any weirder, but Seo-yoon took the string.

She wrote on a note.



I’m truly grateful. Thank you so much for listening to my request even though it was excessive.


“It’s nothing. This much is meh. If necessary, one more…” Lee Hyun hastily revised his words. “Next time you can take one more chick.”



Really?


“…”

Seo-yoon, who wanted to take one right away when he said she could!

As Lee Hyun conversed via notes, he thought it was a little strange. ‘Why doesn’t she speak?’ He’d originally thought that she was hiding the fact she could speak on purpose to fool with him, but she wasn’t. In the MT and the festival, he hadn’t heard her speak even once. Even as they ate lunch together, she didn’t speak. To be honest, that they conversed through notes after she left a note in the lunch box could be called a tremendous advancement.

‘She spoke just one word in Royal Road, but her voice was extremely nice on the ears… it’s probably something like her actual voice is really dry, right?’

When Lee Hyun was about to leave the backyard to see Seo-yoon off, Dogmeat approached while whining. Seo-yoon also seemed to think Dogmeat was cute because she wasn’t able to move away.

Lee Hyun spoke with a trembling voice. “D-do you happen to like this dog?”

“…?”

“Do you want to… take Dogmeat too?”

Lee Hyun’s shocking transformation! He would even give Seo-yoon Dogmeat, who he had cherished and raised for the days of summer.

[T/N: Summer is a popular time for eating dog meat, which is said to energize and revitalize. As a reminder, this is a cultural difference we hope everyone will understand.]



Can I really take him to keep?


“You can. Because it seems like this dog likes you.”

More than anything else, Seo-yoon looked delighted beyond measure at the words that it seemed the dog liked her. Surprised and touched, she went as far as to drip tears.

Lee Hyun spoke in a low voice. “This rascal eats a lot, so it’s good to feed him often. He’ll overturn a food bowl that’s too small, so prepare a big one for him, and let him go play in the backyard on rainy days. Don’t tie him up at night. He hunts things like mice and weasels. He takes about a 2 hour nap, but if you want to play with him just call his name. He’ll wake up. He likes radish and carrots, so give him some now and then…”

Every single word of his explanation was like sending off his lover.

‘It feels like my heart is being ripped out.’

Even as he suffered intense agony, Lee Hyun didn’t retract his decision.

When giving a gift, you mustn’t show a reluctant face. Giving properly was the way to bribe!

‘The second and third S-rank difficulty quests… honestly, I think it’ll be almost impossible for me to complete them.’

He was grinding to raise his Sculpting skill. However, he couldn’t guarantee quest success.

‘With the alliance with the barbarians, the Power of the Deliverer, and the Sentence of Death, and also a lot of luck, I was able to finish the 1st step of the quest.’ He couldn’t hope to have always such luck in the quest. ‘The 2nd and 3rd steps will be even harder.’

From here onwards, he would be in a desperate and lonely position where he had to go up against the quests with nothing.

‘If we could do it together…’

If Seo-yoon participated in the quest with him, it would be much more reassuring for him.



Thank you very much.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันสามารถสัมผัสได้หรือไม่ นี่คือครั้งแรกของฉันความนี้กระต่าย "ไปข้างหน้า อา ใช่ ระวัง 'cause ไม่ได้นานเนื่องจากกระต่ายให้กำเนิดทารก"เด็กทารก ที่หรือไม่ "พวกเขากำลังอยู่ภายในปากกา"โซจินเกสท์มองที่กระต่ายในเสน่ห์ เช่นเด็กกินแฮมเบอร์เกอร์เป็นครั้งแรกLee Hyun เป็น OCD เกี่ยวกับ สุขาภิบาล เพื่อตาข่ายภายในสะอาดมาก และรูปทรงที่ดี มีกองกว้างของหญ้าสำหรับกระต่ายกิน และกระต่ายเด็กที่ มีเนื้อหาเกี่ยวกับ 2 หรือ 3 นิ้วกว้างถูก wriggling ในมุมแรเงา ถึงแม้ว่าพวกเขามีเพียงเด็ก มีหูยาว และขาหลังของพวกเขาถูกย้ายเป็นการกระโดดบนพื้นดินรอบ"Aahhhh"ถ้าเธอได้ร้องเพลง อัศเจรีย์ไหลจาก Seo-จินเกสท์ของริมฝีปาก มันเป็นเหมือน whisper ที่สวย และชัดเจนเธอพืชกับ hutch กระต่าย ทุกที ด้วยดวงตาเป็นประกาย ไม่สามารถสัมผัสทารกเนื่องจากพวกเขาอาจจะกลัว นิพจน์ของเธอนั้นริเกร็ตมากอย่างใดอย่างหนึ่ง"คุณสามารถสัมผัสได้ด้วย"“…”อย่างไรก็ตาม โซจินเกสท์ไม่สามารถสัมผัสได้พร้อม"ก็ไม่เป็นไร เป็นเด็กที่ยังไม่ได้เปิดตาของพวกเขายัง"ที่ไม่ได้ทำไมเป็นห่วงจินเกสท์ Seo แต่ Lee Hyun ใส่มือของเขาผ่านตาข่าย และดึงเด็ก"นี่"เมื่อเขาลดลง มันลงบนหลังของโซจินเกสท์ของมือ กระต่ายเด็กเตะ weakly เป็นมัน wriggled โซจินเกสท์กอดลูกกระต่ายว่ามันมีค่า และมันแบบขีดลง แต่เธอเร็ว ๆ นี้กลับจะเป็น hutch กระต่าย เนื่องจากกระต่ายเด็กอาจรู้สึกกังวลแม้ภายหลัง โซจินเกสท์ไม่ปล่อย hutch กระต่าย และ squatted มีไม่สิ้นสุด"ก็เธอไม่ถามให้เธอหนึ่ง' Lee Hyun กลายเป็นตื่นตระหนกมากขึ้น น้องน้อยไม่ได้กลับจากโรงเรียนได้ ' คนเดียวที่บ้านกับผู้หญิง... ฉันจริง ๆ ต้องระวัง!'ผู้ชายและผู้หญิงมันเป็นสถานการณ์ที่ preposterousLee Hyun ว่า แน่นหนา, "ลองรีบไปดูไก่" เขาทำของเขาสุดจะทำให้ความตั้งใจของเขาที่จะดึงเธอจากกระต่ายที่ชัดเจนโซจินเกสท์อยากให้มองที่กระต่ายเด็กที่ไม่ได้แม้แต่เปิดตาของพวกเขาได้ เธอได้ตกหลุมรักภาพน่ารักของพวกเขาที่โค้งขึ้นกับกระต่าย mommy ภาพของกระต่าย mommy ไม่ไยดีกับแก้มของไส้แครอท อย่างไรก็ตาม โซจินเกสท์ทิ้งเธอริเกร็ตดีเพื่อให้กระต่ายพักผ่อนอย่างสะดวกสบาย และไปสวนหลังบ้านที่มีไก่Clu-clu-cluckCock-a-doodle-dooไก่เกาหลีก็จะขึ้นต้นไม้ และบินรอบเช่นนก ลูกไก่ถูก toddling เกี่ยวกับบนพื้นดินทันที Lee Hyun และไม่เคยก่อนเห็นโซจินเกสท์มา พวกเขาอย่างรวดเร็วหนี เข้ามุม หรือ ข้างต้น มันเป็นสายตาของ wholehearted wariness พวกเขาซ่อนมุม poked ออกหัวของพวกเขา และตรวจสอบความเคลื่อนไหวของมนุษย์ พวกเขาไม่ต้องการออกมาอย่างไรก็ตาม ผ่านครึ่งซอสผัดครึ่ง โซจินเกสท์ได้คุ้นเคยกับนิสัยของไก่ เธอฉีกแพ็ตตี้ซี่โครงสั้นเธอเตรียมไว้เป็นชิ้นเล็ก ๆ และโรยบนพื้นดินClu-clu-clu-clu-cluckไก่หลุดออกมา จากต้นไม้ และไม้เช่นสัตว์ป่าเถื่อน และ pecked ลงชิ้น แม้ลูกไก่กระโดด ด้วย beaks ของเล็ก และถูกฉีกขาดไปกับโซจินเกสท์ patted ไก่และลูกไก่ ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นคนแปลกหน้า พวกเขาได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นผ่านการ patties และติดข้างเธอเช่นร้าว'พวกเขากำลังจดหมายตาฉัน'ไม่รู้จะทำอย่างไร โซจินเกสท์ petted ไก่กับตาจอยฟูลLee Hyun เป็นทุกข์ได้ 'Patties ซี่โครงสั้นเหมือนที่อยู่ในอาหารฉันกิน...'ชีวิตที่เขาได้มากินอาหารกันเป็นไก่ ถึงกระนั้น ในสายตาของ expressionless เกือบสนุกสนานจริง ๆ จินเกสท์ Seo กับไก่ เขาตามชุด และรู้สึกดีเธอ ผู้หญิงก็จ้องไปเงียบ ๆ โดยไม่มีความสามารถในการเข้า มีการสัมผัสให้ลึกกับไก่ที่น้ำตาเบ้าตาของเธอก็แม้ Lee Hyun ได้รับอุดค่าสำหรับอะไร 'นี้รู้สึกคนแปลกหน้ายิ่งกว่าครั้งแรกที่ผมทอดไก่สำหรับ sis น้อยของฉัน'เขารู้ว่า จินเกสท์ Seo ไม่ได้คนดี อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะยอมรับ 'ว่าเธอเป็นคนดีหรือคนเลว...เธอไม่ได้ใกล้กับฉัน'พูดจริง พวกเขาได้อยู่ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันเกินไป Lee Hyun ประมาณประมาณหนึ่งว่าแพงของเสื้อผ้าที่เธอสวมได้พอดี ' แม้แต่ชื่อแบรนด์เสื้อผ้าที่แสดงบนโทรทัศน์ได้กว่า 100 พันวอน ($~ 100)... ด้วยผ้าที่ดี เป็นแบรนด์ที่เรียกว่าดิออร์ และการออกแบบ อย่างน้อย 150 พันชนะ!'มีความแตกต่างมากเกินไปในสถานการณ์ของพวกเขาในครัวเรือน ผู้หญิงเช่นโซจินเกสท์อยากคนดีที่ Lee Hyun ไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับ 'ผู้ชายที่เหมาะสมจะแสดงขึ้น' มันเป็นเหมือนกับ Jung Hyo ริ้นและหญิงอื่น ๆLee Hyun ตัดสินใจขนาดใหญ่ได้ "เพียงแค่เลือกหนึ่ง และถ้ามีความต้อง...คุณสามารถเลือกสอง"มีการ petting ไก่ในบลิส โซจินเกสท์มองกลับมาที่เขา ด้วยตามีความสุข ตาที่ขอถ้า เขาจริง ๆ หมายถึง มันLee Hyun จ้องไกลออกเป็นระยะทาง ตามที่เขาพูด "บางสิ่งบางอย่างเช่นไก่...สองหรือสามจะไม่มีอะไร"ปกติพอ Lee Hyun ถูกแสดงความเอื้ออาทรดี ที่ถูก เพราะพยายามให้ขึ้นราคาอาหารกลางวันกับเดียวไก่ยังทำให้เขารู้สึกเป็นหนี้โซจินเกสท์เลือกไก่สามทุกครั้งที่เธอรับไก่ Lee Hyun หน้ากลายเป็นซีด bloodlessly 'ว่าเป็นตัวเมีย laying... และ ไก่ต้ม และแม้แต่เจี๊ยบอวบที่แสดงสัญญาสำหรับการจัดการที่ดีในภายหลัง'ไก่ laying ถูกสิ่งมีชีวิตที่มีคุณค่าของหลักสูตร เขาตั้งใจบนจับน้องน้อยแต่งงาน และมาบ้านสามีในอนาคต แต่จะให้ทำไก่จนแล้ว และมีสองอื่น ๆ laying ไก่ซ้าย ดังนั้นมันเป็นไร... มาก ขณะที่โซจินเกสท์เลือกไก่ laying เขารู้สึกความโศกเศร้าและความเจ็บปวดที่ยากจนออกจากชิ้นส่วนของหัวใจLee Hyun พูด mournfully "ฉันจะแพคเกจให้คุณ"เพื่อให้สะดวกสำหรับโซจินเกสท์จะนำพวกเขา เขาผูกขาและคอ ด้วยสายอักขระของไก่ และเชื่อมต่ออยู่กับแต่ละอื่น ๆ มองเช่นเลื่อนไก่ มันไม่มี weirder ใด ๆ แต่โซจินเกสท์เอาสตริเธอเขียนในบันทึกย่อฉันขอบคุณอย่างแท้จริง ขอบคุณมากสำหรับฟังคำขอของฉันแม้ว่ามันเป็นมากเกินไป "มันคืออะไร นี้มากเป็น meh ถ้าจำเป็น อีกหนึ่ง... " Lee Hyun รีบแก้ไขคำพูดของเขา "ครั้งต่อไปจะเพิ่มเติมเจี๊ยบหนึ่ง"จริง ๆ หรือไม่ “…”Seo-จินเกสท์ ที่ต้องการใช้หนึ่งทันทีเมื่อเขากล่าวว่า เธอได้เป็น Lee Hyun บริเวณผ่านบันทึก เขาคิดว่า มันแปลกเล็กน้อย 'ทำไมไม่พูดหรือไม่' ตอนแรกเขามีความคิดว่า เธอถูกซ่อนความจริงที่เธอสามารถพูดเกี่ยวกับวัตถุประสงค์การหลอกกับเขา แต่เธอไม่ MT ที่และเทศกาล เขาไม่ได้ยินเธอพูดแม้แต่ครั้งเดียว แม้ในขณะที่พวกเขากินอาหารกัน เธอไม่ได้พูด ที่จะซื่อสัตย์ ว่า ที่บริเวณผ่านหมายเหตุหลังจากเธอจากบันทึกย่อในอาหารกล่องอาจจะเรียกว่าก้าวหน้ามหาศาล'เธอพูดคำเดียวในถนนรอยัล แต่เสียงของเธอก็เงียบในหู...เป็นรายการที่อาจจะเหมือนเสียงจริงของเธอเป็นจริงแห้ง ขวา'เมื่อ Lee Hyun จะ ออกจากบ้านไปดูโซจินเกสท์ปิด Dogmeat ประดับขณะ whining โซจินเกสท์ยังประจักษ์ คิดว่า Dogmeat น่ารักเนื่องจากเธอไม่สามารถที่จะย้ายLee Hyun พูด ด้วยเสียง trembling "D-ไม่คุณเกิดชอบหมาตัวนี้"“…?”"คุณต้องการ...ใช้ Dogmeat เกินไป? "Lee Hyun แปลงตะลึง แม้เขาจะให้โซจินเกสท์ Dogmeat ที่เขาหวงแหน และยกวันของฤดูร้อน[T/n:ฤดูร้อนเป็นเวลานิยมกินเนื้อสุนัข ซึ่งมีกล่าวถึงพลัง และฟื้นฟู จดหมาย นี้เป็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่เราหวังว่า ทุกคนจะเข้าใจ]จริง ๆ จะให้ฉันเขาให้หรือไม่ "ได้ เพราะมันเหมือนหมาตัวนี้ชอบคุณ"ยิ่งกว่าสิ่งอื่น โซจินเกสท์ดูยินดีเกินวัดที่คำว่า เหมือนสุนัขที่ชอบเธอ ประหลาดใจ และสัมผัส เธอไปเท่ากับหยดน้ำตาพูด Lee Hyun ในเสียงต่ำ "ลนี้กินมาก ดังนั้นจึงควรให้อาหารเขามัก เขาจะคว่ำชามอาหารที่เล็กเกินไป ดังนั้นเตรียมยิ่งใหญ่สำหรับเขา และให้เขาไปเล่นในสวนหลังบ้านในวันฝนตก ไม่รัดพระองค์ในเวลากลางคืน เขา hunts เช่นหนูและวีเซิล เขาใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงนอนเล่น แต่ถ้าคุณต้องการเล่นกับเขาแค่เรียกชื่อของเขา เขาจะตื่นขึ้น ชอบแครอทและหัวผักกาด เพื่อ ให้เขาบางตอนนี้แล้ว..."คำอธิบายของเขาทุกเดียวเช่นส่งออกคนรักของเขาได้'มันรู้สึกเหมือนหัวใจจะถูกคัดลอกออกมา'แม้ในขณะที่เขารับความเดือดร้อนทุกข์ทรมานรุนแรง Lee Hyun ไม่ retract ตัดสินเมื่อให้เป็นของขวัญ คุณจะแสดงหน้าเกรงใจ ให้ถูกต้องถูกวิธีติดสินบน' สอง และสามลำดับ S ยากเควส...สุจริตอย่าง ฉันคิดว่า มันจะเป็นไปไม่ได้เกือบจะดำเนินการ 'เขาถูกบดเพื่อเพิ่มทักษะของเขา Sculpting อย่างไรก็ตาม เขาไม่รับประกันความสำเร็จเควส'กับพันธมิตรกับอนารยชน อำนาจของ Deliverer และประโยคตาย และยังมีโชค ผมสามารถเสร็จสิ้นขั้นตอนแรกของเควส' เขาไม่หวังว่าจะมีโชคดีเช่นนี้เสมอในการแสวงหา 'ขั้นตอน 2 และ 3 จะได้ยาก'นับจากนี้ เขาจะอยู่ในตำแหน่งหมดหวัง และโดดเดี่ยวที่เขาต้องไปขึ้นกับเควสที่ไม่มี"ถ้าเราสามารถทำได้กัน...'ถ้าโซจินเกสท์เข้าร่วมเควสท์กับเขา มันจะแข่งขันต่ออายุมากสำหรับเขาขอบคุณมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสามารถสัมผัสพวกเขา? นี่เป็นครั้งแรกของฉันเป็นใกล้กับกระต่ายนี้. "ไปข้างหน้า อ่าใช่ต้องระวังเพราะมันไม่ได้นานตั้งแต่กระต่ายให้กำเนิดทารก. " ทารก? ที่ไหน? "พวกเขากำลังอยู่ภายในปากกา." Seo-yoon มองที่กระต่ายในเสน่ห์เหมือนเด็กกินแฮมเบอร์เกอร์เป็นครั้งแรก. ลีฮยอนเป็นโรคเกี่ยวกับสุขอนามัยดังนั้นภายในของตาข่ายสะอาดมากและใน นวลระหง มีความใจกว้างของกองหญ้าสำหรับกระต่ายจะกินและกระต่ายเด็กที่มีร่างกายประมาณ 2 หรือ 3 นิ้วกว้างถูกบิดตัวไปมาในมุมที่เป็นร่มเงา ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นเพียงเด็กทารกที่พวกเขามีหูยาวและขาหลังของพวกเขากำลังจะย้ายเช่นถ้าจะกระโดดไปรอบ ๆ บนพื้นดิน! "Aahhhh." ในฐานะที่เป็นถ้าเธอกำลังร้องเพลง, อัศเจรีย์ไหลจากปาก Seo-yoon ของ! มันเป็นเหมือนเสียงกระซิบสวยและชัดเจน. เธอยังยึดติดกับฮัทช์กระต่าย peering ด้วยตาเป็นประกาย ไม่สามารถที่จะสัมผัสทารกเพราะพวกเขาอาจได้รับกลัวการแสดงออกของเธอเป็นหนึ่งของความเสียใจมาก. "คุณสามารถสัมผัสพวกเขา." "... " แต่ Seo-yoon ไม่สามารถที่จะสัมผัสพวกเขาได้อย่างง่ายดาย. "มันโอเค พวกเขากำลังทารกที่ยังไม่ได้เปิดตาของพวกเขาแม้ยัง. " นั่นคือไม่ได้ว่าทำไม Seo-yoon เป็นห่วง แต่ลีฮยอนใส่มือของเขาผ่านตาข่ายและดึงออกมาจากลูก. "ที่นี่." เมื่อเขาปรับลดลง หลังมือ Seo-yoon ของกระต่ายลูกเตะอย่างอ่อนเป็นมัน wriggled Seo-yoon กอดกระต่ายทารกราวกับว่ามันเป็นค่าและลูบมัน แต่ไม่ช้าเธอก็นำมันกลับเข้ามาในกรงกระต่าย, กระต่ายเพราะเด็กอาจจะรู้สึกกังวล. แม้หลังจากนั้น Seo-yoon ไม่ได้ออกจากฮัทช์กระต่ายและนั่งที่นั่นไปไม่มีที่สิ้นสุด. 'แน่นอนเธอจะไม่ถามฉันจะให้เธอ หนึ่ง! ' ลีฮยอนกลายเป็นที่ตื่นตระหนกมากขึ้น น้องสาวคนเล็กของเขาไม่ได้กลับจากโรงเรียนเลย 'คนเดียวที่บ้านกับหญิงสาวคนหนึ่ง ... ฉันอย่างจะต้องระวัง!' ผู้ชายและเด็กผู้หญิง. มันเป็นสถานการณ์ที่ผิดปกติ. ลีฮยอนกล่าวว่ามั่น "ให้รีบไปดูไก่!" เขาทำจนสุดความสามารถของเขาที่จะทำให้ความตั้งใจของเขา ที่จะดึงเธอออกไปจากกระต่ายที่ชัดเจน. Seo-yoon อยากให้ดูที่กระต่ายทารกที่ไม่ได้แม้กระทั่งเปิดตาของพวกเขายัง เธอได้ตกหลุมรักกับสายตาที่น่ารักของพวกเขาขดกับกระต่ายแม่ สายตาของแม่กระต่ายไม่ไยดีกับแก้มที่อัดแน่นไปด้วยแครอท! อย่างไรก็ตาม Seo-yoon ทิ้งเสียใจที่ดีของเธอเพื่อที่จะให้กระต่ายพักผ่อนอย่างสะดวกสบายและเดินไปที่สนามหลังบ้านของไก่ที่มี. Clu-CLU-ส่งเสียงกระต๊าก. ไก่-a-เส้นขยุกขยิก-doo! ไก่เกาหลีกำลังจะขึ้นต้นไม้และ บินไปรอบ ๆ เหมือนนก นกถูก toddling เกี่ยวกับบนพื้นดิน. ทันทีที่ลีฮยอนและไม่เคยเห็นมาก่อน Seo-yoon มาพวกเขาอย่างรวดเร็วหนีเข้าไปในมุมหรือสูงกว่าต้นไม้ มันเป็นสายตาของความระมัดระวังด้วยความเต็มใจ ขณะที่พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในมุมที่โผล่ออกมาจากหัวของพวกเขาและการตรวจสอบการเคลื่อนไหวของมนุษย์ที่พวกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะออกมา. แต่ผ่านการทอดซอสครึ่งครึ่ง Seo-yoon คุ้นเคยกับนิสัยของไก่ เธอฉีกขนมซี่โครงสั้นที่เธอเตรียมเป็นชิ้นเล็ก ๆ พรมบนพื้นดิน. Clu-CLU-CLU-CLU-ส่งเสียงกระต๊าก! ไก่กระโจนออกมาจากต้นไม้และจากป่าเช่นสัตว์ดุร้ายและจิกลงชิ้น แม้ลูกไก่นกพิราบด้วยจะงอยปากเล็ก ๆ ของพวกเขาและถูกฉีกออกเป็นซี่โครง. Seo-yoon ตบไก่และลูกไก่ แม้จะมีความจริงที่ว่าเธอเป็นคนแปลกหน้าพวกเขาได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นมิตรผ่านไส้และติดอยู่กับด้านข้างของเธอเช่นขรุขระ. 'พวกเขากำลังชอบฉัน. ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร Seo-yoon petted ไก่ที่มีความสุข ดวงตา. ลีฮยอนเป็นทุกข์ 'อบซี่โครงสั้น ๆ ที่เป็นเหมือนกันในกลางวันฉันกิน ... ชีวิตที่เขาได้มากินอาหารเช่นเดียวกับไก่! ดังนั้นแม้ในสายตาของความสนุกสนานเกือบอารมณ์ Seo-yoon จริงๆอยู่กับไก่ที่เขาตามเหมาะสมและรู้สึกดี. เธอหญิงสาวที่ได้จ้องมองอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีความสามารถที่จะเข้าใกล้ได้ถูกสัมผัสลึกในขณะที่อยู่กับ ไก่ที่ถูกที่เกาะน้ำตาในดวงตาของเธอ. แม้ลีฮยอนกำลังจะสำลักขึ้นมาเพื่ออะไร 'นี้รู้สึกแม้กระทั่งคนแปลกหน้ากว่าครั้งแรกที่ผมไก่ทอดสำหรับพี่น้อยของฉัน. เขารู้ว่า Seo-yoon ก็ไม่ได้เป็นคนที่ดีมาก แต่ที่ไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะได้รับทราบ 'ไม่ว่าเธอเป็นคนไม่ดีหรือเป็นคนดี ... เธอไม่สามารถที่จะใกล้ชิดกับฉัน. แนบเนียนพูดพวกเขาอาศัยอยู่ในสถานการณ์ที่มีความแตกต่างกันเกินไป ลีฮยอนประมาณสามารถประมาณการว่าราคาแพงหนึ่งของเสื้อผ้าที่เธอสวมเป็นอย่างดีพอ 'แม้เสื้อผ้าแบรนด์เนมที่แสดงบนจอโทรทัศน์มากกว่า 100,000 วอน (~ $ 100) ... ด้วยผ้าที่ดีแบรนด์ที่เรียกว่าดิออร์และการออกแบบนั้นจะต้องมีอย่างน้อย 150,000 วอน!' มีขนาดใหญ่เกินไป ความแตกต่างในสถานการณ์ที่พวกเขาใช้ในครัวเรือน ผู้หญิงอย่าง Seo-yoon อยากเป็นคนที่ดีที่ลีฮยอนไม่สามารถที่จะเปรียบเทียบกับ 'คนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมจะปรากฏขึ้น. มันเป็นเช่นเดียวกันกับจุงฮโยรินและผู้หญิงคนอื่น ๆ . ลีฮยอนได้ตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่ "เพียงแค่เลือกหนึ่ง และถ้ามีคนที่คุณชอบ ... คุณสามารถเลือกสอง. " มีการลูบคลำไก่ในความสุข, Seo-yoon มองกลับมาที่เขาด้วยความสุขตา ตาที่ถามว่าเขาหมายความว่ามันจริงๆ! ลีฮยอนมองไกลออกไปในระยะทางที่เขาพูด "บางอย่างเช่นไก่ ... สองหรือสามจะไม่มีอะไร." ผิดปกติพอลีฮยอนได้แสดงความเอื้ออาทรที่ดี นั่นเป็นเพราะความพยายามที่จะทำขึ้นสำหรับราคาอาหารกลางวันที่มีไก่เดียวยังทำให้เขารู้สึกเป็นหนี้บุญ. Seo-yoon เลือกที่สามไก่. เวลาที่เธอหยิบไก่ทุกใบหน้าลีฮยอนกลายเป็นซีด bloodlessly 'หนึ่งนั่นคือการวางไก่ ... และไก่ต้มและแม้กระทั่งเจี๊ยบอวบที่แสดงให้เห็นสัญญาสำหรับการจำหน่ายที่ดีในภายหลัง!' ไก่วางเป็นแน่นอนสิ่งมีชีวิตที่มีคุณค่า เขาตั้งใจในการจับมันเมื่อน้องสาวคนเล็กของเขาแต่งงานและนำกลับบ้านสามีในอนาคต แต่ไก่จะให้ทำซ้ำจนแล้วและมีสองไก่ไข่อื่น ๆ ที่เหลือจึงเป็นโอเค ... ดังนั้นแม้ขณะ Seo-yoon เลือกไก่วางเขารู้สึกโศกเศร้าและความเจ็บปวดที่ยากจนออกชิ้นส่วนของหัวใจของเขา . ลีฮยอนพูดอย่างเศร้าโศก "ฉันจะ ... แพคเกจให้คุณ." เพื่อให้สะดวกสำหรับ Seo-yoon ที่จะใช้พวกเขาผูกขาไก่และคอด้วยเชือกและเชื่อมต่อพวกเขากับแต่ละอื่น ๆ มองเช่นเลื่อนไก่ก็ไม่สามารถที่ประหลาด แต่ Seo-yoon เอาสตริง. เธอเขียนในบันทึก. ผมรู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริง ขอบคุณมากสำหรับการฟังคำขอของฉันแม้ว่ามันจะเป็นมากเกินไป. "มันไม่มีอะไร มากนี้เป็น Meh ถ้าจำเป็นอีกหนึ่ง ... "ลีฮยอนรีบแก้ไขคำพูดของเขา "ครั้งต่อไปที่คุณสามารถใช้เจี๊ยบอีกหนึ่ง." จริงเหรอ? "... " Seo-yoon ใครอยากจะใช้เวลาหนึ่งทันทีเมื่อเขาบอกว่าเธอจะทำได้! ขณะที่ลีฮยอนพูดคุยผ่านทางบันทึกเขาคิดว่ามันแปลก ๆ "ทำไมเธอไม่พูด? เขาต้องการความคิดเดิมว่าเธอซ่อนความจริงที่เธอจะพูดกับวัตถุประสงค์ที่จะหลอกกับเขา แต่เธอไม่ได้ ในมอนแทนาและเทศกาลที่เขาไม่เคยได้ยินเธอพูดแม้แต่ครั้งเดียว แม้ในขณะที่พวกเขากินอาหารกลางวันด้วยกันเธอไม่ได้พูด จะซื่อสัตย์ที่พวกเขาพูดคุยผ่านบันทึกหลังจากที่เธอทิ้งโน้ตในกล่องอาหารกลางวันอาจจะเรียกว่าความก้าวหน้าอย่างมาก. 'เธอพูดเพียงหนึ่งคำในรอยัลโร แต่เสียงของเธอเป็นอย่างมากที่ดีในหู ... มันอาจจะเป็นสิ่งที่ต้องการของเธอ เสียงที่เกิดขึ้นจริงเป็นจริงแห้งใช่มั้ย? ' เมื่อลีฮยอนกำลังจะออกจากสนามหลังบ้านเพื่อดู Seo-yoon ปิด Dogmeat เดินเข้ามาใกล้ในขณะที่เสียงหอน Seo-yoon ก็ดูเหมือนจะคิด Dogmeat น่ารักเพราะเธอไม่สามารถที่จะย้ายออกไป. ลีฮยอนพูดด้วยเสียงสั่น "D-ที่คุณเกิดขึ้นเพื่อต้องการสุนัขตัวนี้?" "... ?" "คุณต้องการที่จะใช้ ... Dogmeat เกินไป?" ลีฮยอนการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจ! เขาก็จะให้ Seo-yoon Dogmeat ที่เขาเคยรักและเติบโตสำหรับวันของฤดูร้อน. [T / N: ฤดูร้อนเป็นช่วงเวลาที่เป็นที่นิยมสำหรับการรับประทานอาหารเนื้อสุนัขที่มีการกล่าวถึงพลังและฟื้นฟู เป็นคำเตือนนี้เป็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่เราหวังว่าทุกคนจะเข้าใจ.] ฉันสามารถจริงๆพาเขาไปให้? "คุณสามารถ เพราะดูเหมือนว่าสุนัขตัวนี้ชอบคุณ. " มากกว่าสิ่งอื่น, Seo-yoon มองความยินดีที่เกินวัดที่คำที่มันดูเหมือนสุนัขชอบเธอ ประหลาดใจและสัมผัสเธอไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะหยดน้ำตา. ลีฮยอนพูดเสียงต่ำ "คนพาลนี้กินเป็นจำนวนมากดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ดีที่จะเลี้ยงเขามักจะ เขาจะคว่ำชามอาหารที่มีขนาดเล็กเกินไปดังนั้นการเตรียมความพร้อมอย่างใดอย่างหนึ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขาและปล่อยให้เขาไปเล่นในสนามหลังบ้านในวันที่ฝนตก อย่าผูกเขาขึ้นในเวลากลางคืน เขาล่าสิ่งที่ชอบหนูและวีเซิล เขาจะใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงการนอนหลับ แต่ถ้าคุณต้องการที่จะเล่นกับเขาเพียงแค่เรียกชื่อของเขา เขาจะตื่นขึ้นมา เขาชอบหัวไชเท้าและแครอทเพื่อให้เขาตอนนี้แล้ว ... " ทุกคำเดียวของคำอธิบายของเขาเป็นเหมือนการส่งออกคนรักของเขา. 'มันรู้สึกเหมือนหัวใจของฉันจะถูกฉีกออก. แม้ในขณะที่เขาได้รับความทุกข์ทรมานที่รุนแรงลีฮยอน didn t 'ถอนการตัดสินใจของเขา. เมื่อให้ของขวัญคุณไม่ต้องแสดงให้เห็นใบหน้าที่ไม่เต็มใจ ให้ถูกต้องถูกวิธีที่จะติดสินบน! 'ที่สองและสาม S-เควสอันดับความยากลำบาก ... ตรงไปตรงมาผมคิดว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เกือบสำหรับผมที่จะให้พวกเขา. เขาได้รับการบดที่จะยกระดับทักษะของเขา Sculpting แต่เขาไม่สามารถรับประกันความสำเร็จของการแสวงหา. 'กับพันธมิตรกับป่าเถื่อน, พลังของการปลดปล่อยและประโยคแห่งความตายและยังมีจำนวนมากของโชคผมก็สามารถที่จะเสร็จสิ้นขั้นตอนที่ 1 ของการแสวงหา. เขาอาจจะไม่ได้หวังว่าจะมีโชคเช่นเสมอในการแสวงหา 'ขั้นตอนที่ 2 และ 3 จะยิ่งหนักขึ้น. เป็นต้นไปจากที่นี่เขาจะอยู่ในตำแหน่งที่หมดหวังและโดดเดี่ยวที่เขาจะต้องไปขึ้นกับเควสที่มีอะไร. ถ้าเราจะทำมันด้วยกัน ... ' ถ้า Seo-yoon มีส่วนร่วมในการแสวงหากับเขาก็จะมีความมั่นใจมากขึ้นสำหรับเขา. ขอบคุณมากครับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสามารถสัมผัสพวกเขา นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้อยู่ใกล้ๆ กระต่าย

" ไปก่อน อ่าใช่ ต้องระวังเพราะไม่นานกระต่ายคลอดทารก "



ลูกเหรอ ที่ไหน ?


" พวกเขาอยู่ในคอก "

ซอยุนมองกระต่ายในเสน่ห์ , เหมือนเด็กกินแฮมเบอร์เกอร์เป็นครั้งแรก

ลีฮยอนเป็น OCD เกี่ยวกับการสุขาภิบาลดังนั้นภายในตาข่ายคือสะอาดมาก และในรูปร่างที่ดี มีขนาดกองหญ้าสำหรับกระต่ายกิน และทารกกระต่ายกับร่างกายประมาณ 2 หรือ 3 นิ้วกว้างถูกบิดตัวในมุมที่แรเงา ถึงแม้ว่ามันเป็นแค่เด็กมีหูยาว ขาหลังของพวกเขาขยับราวกับจะกระโดดไปมาบนพื้น

" อ๊า . . . "

ถ้าเธอร้องเครื่องหมายอัศเจรีย์ไหลออกมาจากริมฝีปากของซอยุน มันเป็นเหมือนและสวยใสกระซิบ

เธอยึดติดกับกระต่ายฮัทช์ , peering ด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่สามารถสัมผัสทารก เพราะพวกเขาอาจจะกลัว สีหน้าของเธอเป็นหนึ่งในสุดเสียใจ

" คุณสามารถสัมผัสพวกเขา . "

" . . . . . . . "

แต่ ซอ ยุน ยังพร้อมสัมผัสพวกเขา .

" มันโอเคพวกเขาคือลูกที่ยังไม่ได้เปิดตาของพวกเขาเลย "

ไม่หรอกซอยุนเป็นห่วง แต่ลีฮยอนใส่มือของเขาผ่านตาข่ายและดึงออก ที่รัก

" "

เมื่อเขาลดลงมันลงบนหลังของซอยุนมือ กระต่ายเด็กเตะกะปวกกะเปียกเป็น wriggled . ซอยุนกอดกระต่ายเด็กถ้ามันมีค่าและลูบมัน แต่เธอก็ใส่มันกลับเข้าไปในกระต่ายฮัทช์เพราะกระต่ายเด็ก อาจจะรู้สึกกังวล

แม้หลังจากนั้น โซยุนไม่ได้ทิ้งกระต่ายฮัทช์ และไปนั่งแช่อยู่ตรงนั้นก็จบ

'surely เธอไม่ขอให้ฉันให้เธอหนึ่ง ' ลีฮยอนกลายเป็นมากขึ้นเกินเหตุ น้องสาวเขาไม่มี กลับมาจากโรงเรียนเลย คนเดียวในบ้านกับผู้หญิง . . . . . . ฉันต้องระวัง ! '

ผู้ชายและผู้หญิง

มันเป็นสถานการณ์ที่ประหลาด .

ลี ฮยอน พูดอย่างหนักแน่นว่า " รีบๆ ไปดูไก่ " เขาอย่างเต็มที่เพื่อให้ความตั้งใจของเขาที่จะดึงเธอออกมาจากกระต่ายชัดเจน

ซอยุน อยากให้มองน้องกระต่ายที่ยังไม่ได้เปิด ตาเลย เธอได้ตกหลุมรักกับสายตาที่น่ารักของพวกเขาขดกับแม่กระต่ายเห็นกระต่ายแม่เมินเฉยกับแก้มอิ่มเอิบกับแครอท อย่างไรก็ตาม โซยุนทิ้งความเสียใจของเธอที่ดีเพื่อให้กระต่ายนอนสบายๆและเดินไปสวนหลังบ้านที่ไก่ถูก

คลู คลูคลัก

เอ้กอีเอ้กเอ้ก !

ไก่เกาหลีไปต้นไม้และบินเหมือนนก สาวๆกำลังเพ่นพ่านเกี่ยวกับบนพื้นดิน .

ทันทีที่ลีฮยอน และไม่เคยเห็นมาก่อน ซอยูนมาอย่างรวดเร็ว หนีเข้าไปในมุมหรือบนต้นไม้ มันเป็นสายตาแห่งความความระมัดระวัง พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในมุมที่แทงออกหัวของพวกเขาและตรวจสอบการเคลื่อนไหวของมนุษย์ พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะออกมา

แต่ผ่านครึ่งครึ่ง ซอสผัด ซอ ยุนมี คุ้นเคยกับนิสัยของไก่เธอฉีกสั้นซี่โครง แพตตี้ เธอเตรียมเป็นชิ้นเล็ก ๆ และโรยมันลงบนพื้น คลู คลู คลู คลูคลัก

!

ไก่กระโจนออกมาจากต้นไม้จากป่า เช่น สัตว์อสูรที่ดุร้าย และจิกลงชิ้น แม้แต่ลูกไก่กระโดดกับเล็กจงอยปากและถูกฉีกเป็นซี่โครง

ซอยุนตบไก่และลูกไก่ แม้จะมีความจริงที่ว่าเธอเป็นคนแปลกหน้า