First of all, and before we go into

First of all, and before we go into the thematic issues that concern us above all, thinking about these lines will give us an opportunity to look at the innovations in poetic style that characterize Chaucer's poetry. For Chaucer brings such important devices as end-rhyme and regular metrical rhythm into English verse. Thus, the lines are in iambic pentameter, which means that they consist of five rhythmic units or "feet" and that each foot is composed of first an unstressed and then a stressed syllable. Chaucer brought these sophisticated poetic techniques to England from both his wide reading in different languages (particularly in French and Italian) and from his travels on the European continent.
Looking at the lines you will notice that the words rhyme at the end of the line and I hope you will have an opportunity at some point to listen to a reading of Middle English when you will hear that on the whole an Iambic Pentameter rhythm is followed. (It is difficult to reproduce this for you on-line, to give you an idea of how Middle English actually sounds, particularly when the e's at the end of words are stressed in Middle English, though not in Modern English.)
Turning now to the themes of The General Prologue, to the co-presence of Realism and Romance within it, we begin by taking note of the place and time at the beginning of the story, the temporal and geographical conditions of the narrative's inception.

If the place is the road between the great city of London and Canterbury, the sacred Cathedral town of the Christian martyr, Thomas á Becket, the time is April, the month most associated with spring. It is in his beautiful description of spring that the narrator of the poem, a jolly and friendly yet deeply ironic fellow whom we'll call "The Pilgrim-Chaucer," shows his ability to be both idealistic and realistic in his depiction of his fellow human beings. The Pilgrimage is meant to be the journey to a holy place where the soul may renew itself (this being a kind of high Christian romance, the quest of the human spirit for higher meaning). The language of the Pilgrim-Chaucer, the narrator of the prologue, takes, however, a complicated tone. Showing that the Pilgrims go to Canterbury for all the wrong reasons, he manages to be at the same time ironic about human limitations and sympathetic about human necessities.ถึงนี้ข้อ1
What he is saying if we read the lines carefully is that men and women go on a spiritual pilgrimage for natural reasons, they travel because the thought of a journey appeals to their physical beings. When the Pilgrim-Chaucer describes their reasons for traveling, "that nature pricks their hearts," (l. 11), we are reminded that according to strict Christian orthodoxy man is meant to be a creature of spirit not nature. Yet we cannot see the narrator as an austere moralist. The Pilgrim-Chaucer who creates an atmosphere of charming playfulness with his descriptions of joyous spring and the gay life of nature, when "smalen fowles maken melodye" (l. 9 ), is not likely to condemn people who are moved to action by such scenes.
Chaucer wants to say is that people are more natural than spiritual but, judging by the Prologue as a whole, unless they become positively corrupt, he seems to believe they can be forgiven for their human, very human, natures. Nevertheless, our seemingly naive but actually quite shrewd narrator, our friend "the Pilgrim-Chaucer," ends his introductory description (these lines which place the setting of the narrative) with an ironic comment. He mentions that people go to bless a holy man "That hem hath holpen whan that they were seke" (l. 18), that is, "who had helped them when they were sick."
Yet thanking God for his conferred favors surely ranks as a comparatively low level of spirituality. Such pilgrims look to God out of self-interest, thank Him for what he has God done for them instead of thinking about what they can do for God. Perhaps the Christian idealism of the poem would condemn most of the pilgrims. Yet this insight into our (very) human nature also suggests a certain honest and humorous realism about people. Not as devoted as they might be, many, if not most, people may be forgiven in the end.
Thereafter, from ll. 19-42 friendly The Pilgrim-Chaucer tells you about his plan for the narrative, his intention to describe each of the pilgrims. We see that he's a very friendly man who seems almost superficial in his readiness to be friends with everyone and assume that he understands them all. Yet there's a shrewd man underneath the apparent easy-going fellow. Though he may seem too easy-going to be wise, there is hidden wisdom in him, and I believe he is a reliable narrator after all, one whom we can trust, and one who speaks with different levels of irony and seriousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกของทั้งหมด และ ก่อนที่เราไปลงในปัญหาเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับเราทั้งหมดข้างต้น คิดเกี่ยวกับเส้นเหล่านี้ จะให้เรามีโอกาสมองนวัตกรรมในรูปแบบบทกวีที่บทกวีของ Chaucer สำหรับ Chaucer นำอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่สำคัญเช่นปลายสัมผัสและจังหวะปกติเกี่ยวกับการวัดในข้อพระคัมภีร์ประจำอังกฤษ ดังนั้น บรรทัดอยู่ใน iambic pentameter ซึ่งหมายความ ว่า พวกเขาประกอบด้วยห้าจังหวะหน่วยหรือ "ฟุต" และว่า แต่ละเท้าประกอบด้วยแรก เป็นอไม่ลงเสียงหนัก แล้วพยางค์ที่เน้น Chaucer นำเทคนิคเหล่านี้ซับซ้อนกวีอังกฤษ จากเขาทั้งหลายอ่านในภาษาต่าง ๆ (โดยเฉพาะในฝรั่งเศสและอิตาลี) และ จากการเดินทางของเขาในทวีปยุโรปกำลังดูบรรทัดคุณจะสังเกตเห็นว่า คำสัมผัสในตอนท้ายของบรรทัด และฉันหวังว่า คุณจะมีโอกาสในบางจุดในการฟังการอ่านภาษาอังกฤษยุคกลางเมื่อคุณจะได้ยินว่า ที่นี่ก็มีจังหวะ Iambic Pentameter ตาม (มันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้คุณ เพื่อให้คุณรู้ว่าภาษาอังกฤษยุคกลางจริงเสียง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกำลังเครียด e's ที่สุดของคำในภาษาไทยกลาง ในภาษาอังกฤษสมัยใหม่ว่าไม่) เปลี่ยนชุดรูปแบบของบทนำทั่วไปที่เดอะ ไปร่วมของความสมจริงและความโรแมนติกภายในนั้น ตอนนี้เราเริ่มต้น โดยการจดบันทึกสถานที่และเวลาที่เริ่มต้นของเรื่องราว เงื่อนไขขมับ และภูมิศาสตร์ของการเริ่มของเล่าเรื่อง ถ้าเป็นถนนระหว่างเมืองดีลอนดอนและแคนเทอร์เบอรี เมืองวิหารศักดิ์สิทธิ์ของความทุกข์ทรมานคริสเตียน áทอมัสเบ็ก เวลาคือ เดือนเมษายน เดือนที่สุดเกี่ยวข้องกับฤดูใบไม้ผลิ ก็ในคำอธิบายของเขาสวยงามของฤดูใบไม้ผลิที่'ผู้บรรยาย'ของบทกวี เพื่อนร่าเริง และเป็นมิตร แต่ลึกเรื่องน่าขันที่เราจะโทรหา "เดอะพิลกริม-Chaucer, " แสดงความสามารถของเขาจะเป็นจริงในการถ่ายทอดของเขาของเขาเพื่อนมนุษย์ และอุดมการณ์ แสวงบุญมีความหมายจะ เดินทางไปยังสถานที่จิตวิญญาณอาจต่ออายุตัวเอง (นี้เป็นชนิดสูงโรแมนติกคริสเตียน เควสของจิตวิญญาณของมนุษย์สำหรับความหมายที่สูงขึ้น) ภาษาของ Chaucer แสวงบุญ, 'ผู้บรรยาย'ของปกติ ใช้ อย่างไรก็ตาม โทนสีที่ซับซ้อน แสดงว่า นักแสวงบุญไปแคนเทอร์เบอรีสำหรับฉบับ เขาจัดการจะในเวลาเดียวกันน่าขันเกี่ยวกับข้อจำกัดของมนุษย์ และเห็นอกเห็นใจเกี่ยวกับมนุษย์ necessities.ถึงนี้ข้อ1สิ่งที่เขาบอกว่า ถ้าเราอ่านบรรทัด ว่า ผู้ชายและผู้หญิงไปในบุญจิตวิญญาณธรรมชาติเหตุผล พวกเขาเดินทางเนื่องจากความคิดของการเดินทางที่ดึงดูดให้สิ่งมีชีวิตทางกายภาพของพวกเขา เมื่อผู้แสวงบุญ-Chaucer อธิบายเหตุผลของการเดินทาง "ว่า ธรรมชาติ pricks หัวใจของพวกเขา (l. 11), เราได้รับการเตือนว่า ตามออร์ทอดอกซ์คริสเตียนที่เข้มงวด คนจะหมายถึงการมีสิ่งมีชีวิตวิญญาณธรรมชาติไม่ แต่ เราไม่เห็นเล่าเป็นการ moralist ภาพ แสวงบุญ-Chaucer ที่สร้างความร่าเริงมีเสน่ห์ ด้วยคำอธิบายของเขาความสุขฤดูใบไม้ผลิและชีวิตเกย์ของธรรมชาติ เมื่อ "maken smalen fowles melodye" (l. 9), ไม่น่าจะประณามคนที่จะย้ายการดำเนินการ โดยฉากดังกล่าว Chaucer อยากบอกคือ ว่า คนที่มีความเป็นธรรมชาติมากกว่าจิตวิญญาณ แต่ ตัดสิน โดยปกติทั้งหมด ยกเว้นว่าบวกเสีย ดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อว่า พวกเขาสามารถได้รับการอภัยสำหรับมนุษย์ของพวกเขา มนุษย์ ธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม เราดูเหมือนจะไร้เดียงสาแต่ผู้บรรยายไหวพริบค่อนข้างจริง เพื่อนของเรา "ผู้แสวงบุญ-Chaucer, " จบคำอธิบายเบื้องต้นของเขา (บรรทัดเหล่านี้ซึ่งการตั้งค่าของการเล่าเรื่อง) กับความคิดเห็นเรื่องน่าขัน เขากล่าวว่า คนไปอวยพรเป็นคนศักดิ์สิทธิ์ "เฮ็มที่กรรณ whan holpen ที่พวกเขาอยู่ seke" (l. 18), นั่นคือ "ที่ได้ช่วยให้พวกเขาเมื่อป่วย" ก็ยัง ขอบคุณพระเจ้าสำหรับของชำร่วย conferred เขาจัดอันดับเป็นจิตวิญญาณในระดับต่ำ ผู้แสวงบุญดังกล่าวดูพระจากประโยชน์ส่วนตนของเรา ขอบคุณเขาสำหรับสิ่งที่เขามีพระเจ้าที่ทำให้พวกเขาแทนที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาสามารถทำเพื่อพระเจ้า บางทีอาจจะอุดมคติคริสเตียนของบทกวีจะประณามมากที่สุดของนักแสวงบุญ ยัง นี้เข้าใจในธรรมชาติของมนุษย์เรา (มาก) ยังแสดงให้เห็นเป็นบางอย่างซื่อสัตย์ และมีอารมณ์ขันความสมจริงเกี่ยวกับคน ไม่เป็นทุ่มเทพวกเขาอาจ จะ หลาย ถ้า ไม่สุด อาจรับคนในสุดหลังจากนั้น จาก ll 19-42 เป็นมิตรผู้แสวงบุญ-Chaucer บอกคุณเกี่ยวกับแผนการของเขาเล่าเรื่อง การอธิบายของนักแสวงบุญ เราเห็นว่า เขาเป็นคนดีมากที่ดูเผิน ๆ เกือบจะในความพร้อมของเขาเป็นเพื่อนกับทุกคน และสมมติว่า เขาเข้าใจพวกเขาทั้งหมด ยัง มีไหวพริบคนใต้เพื่อนง่ายไปชัดเจน แม้ว่าเขาอาจดูเหมือนง่ายไปเกินไปเป็นคนมีปัญญา มีปัญญาซ่อนในพระองค์ และผมเชื่อว่า เขาเป็น'ผู้บรรยาย'น่าเชื่อถือหลังจากที่ทุก หนึ่งคนที่เราสามารถไว้วางใจ และเป็นหนึ่งที่พูดพร้อมประชดและความรุนแรงระดับต่าง ๆ