Chitosan destabilizes the algae sus

Chitosan destabilizes the algae suspended in aqueous medium by changing the surface charge on the algal biocolloids. Zeta potential is a convenient measure for exploring the interaction between flocculants and algae cells (Henderson et al., 2008). The zeta potential of pure N. oleoabundans in media was found to be −16.9 ± 1.9 mV, consistent with reported values for algal biocolloids which are generally negative at most pH levels ( Ma and Liu, 2002). Chitosan is a cationic polyelectrolyte and is expected to coagulate negatively charged suspended particles found in naturally in turbid water ( Divakaran and Pillai, 2002). When the dose of chitosan was increased from 50 mg/L to 75 mg/L, zeta potential remained unchanged although the turbidity removal rate increased significantly ( Fig. 2). This shows that nonelectric factors contributed to flocculation, most likely bridging between cells facilitated by the chitosan polymer chain. This is consistent with the results of the pH-adjustment tests described previously. A further increase in chitosan level to 100 mg/L led to a decrease in the absolute value of zeta potential and therefore instability of the colloidal system—colloids with high absolute value of zeta potential are electrically stabilized while colloids with low values tend to coagulate or flocculate. The best turbidity removal rate was achieved at the 100 mg/L concentration of chitosan. The mechanism of coagulation of chitosan with N. oleoabundans therefore consists of polymer adsorption followed by neutralization of the colloidal charges. At higher doses of chitosan (>100 mg/L), an increase in zeta potential was found indicating restabilization of the colloids. This increase was correlated with a decrease in turbidity removal rate. This likely occurs because at high chitosan doses, the surfaces of individual algae particles are completely shielded by chitosan, making it impossible to bind multiple particles via bridging. Another contributing factor would be charge buildup due to excessive adsorption, causing repulsive interactions to exceed attractive interactions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไคโตซาน destabilizes สาหร่ายจะถูกระงับ โดยการเปลี่ยนค่าผิว algal biocolloids ในอควี แคเธอรีนซีตาอาจเป็นการวัดสะดวกในการโต้ตอบระหว่างเซลล์ flocculants และสาหร่าย (Henderson et al., 2008) พบศักยภาพแคเธอรีนซีตาของ oleoabundans บริสุทธิ์ตอนเหนือที่สื่อจะ −16.9 ± 1.9 mV สอดคล้องกับรายงานค่าสำหรับ biocolloids algal ซึ่งโดยทั่วไปเป็นค่าลบมากที่สุดระดับ pH (Ma และหลิว 2002) ไคโตซานเป็น cationic polyelectrolyte และคาดว่าจะจับตัวเป็นอนุภาคระงับส่งชำระที่พบในธรรมชาติในน้ำ turbid (Divakaran และ Pillai, 2002) เมื่อปริมาณของไคโตซานเพิ่มขึ้นจาก 50 mg/L 75 mg/L แคเธอรีนซีตามีศักยภาพยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าอัตราการกำจัดความขุ่นของน้ำเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (Fig. 2) แสดงว่า ปัจจัย nonelectric ส่วนการ flocculation อาจมีการเชื่อมโยงระหว่างเซลล์อาศัยห่วงโซ่พอลิเมอร์ของไคโตซาน สอดคล้องกับผลการทดสอบค่า pH ปรับปรุงที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้อยู่ นำเพิ่มเติมในระดับ 100 mg/L ไคโตซานลดลงใน absolute value ของแคเธอรีนซีตาอาจเกิดขึ้น และความไม่มีเสถียรภาพของระบบ colloidal — คอลลอยด์สูงค่าสัมบูรณ์ของซีตาอาจมีไฟฟ้าเสถียรขณะคอลลอยด์ มีค่าต่ำมีแนวโน้ม การจับตัวเป็น flocculate อัตราการกำจัดความขุ่นสุดสำเร็จที่ความเข้มข้น 100 mg/L ของไคโตซาน กลไกการแข็งตัวของไคโตซานกับ oleoabundans ตอนเหนือดังนั้นประกอบด้วยพอลิเมอร์ดูดซับที่ตาม ด้วยปฏิกิริยาสะเทินของค่า colloidal ในปริมาณสูงของไคโตซาน (> 100 mg/L), การเพิ่มซีตาอาจพบ restabilization ของคอลลอยด์บ่งชี้ เพิ่มขึ้นถูก correlated กับการลดลงในอัตราการกำจัดความขุ่น นี้อาจเกิดขึ้นเนื่องจากการที่ปริมาณไคโตซานสูง ผิวของสาหร่ายแต่ละอนุภาคมีสมบูรณ์ร่ม โดยไคโตซาน การทำให้ไม่สามารถผูกหลายอนุภาคผ่านกาล ปัจจัยอื่นจะรู้ค่าธรรมเนียมเนื่องจากการดูดซับมากเกินไป ทำให้โต้ตอบ repulsive เกินโต้ตอบที่น่าสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไคโตซานสั่นคลอนสาหร่ายที่ลอยอยู่ในสื่อที่เป็นน้ำโดยการเปลี่ยนค่าใช้จ่ายพื้นผิวบนสาหร่าย biocolloids ที่มีศักยภาพซีตาเป็นตัวชี้วัดที่สะดวกสำหรับการสำรวจร่วมกันระหว่าง flocculants และเซลล์สาหร่าย (เฮนเดอ et al., 2008) ที่มีศักยภาพของซีตา oleoabundans เอ็นบริสุทธิ์ในสื่อถูกพบว่าเป็น -16.9 ± 1.9 mV, สอดคล้องกับค่านิยมการรายงาน biocolloids สาหร่ายที่เป็นลบมากที่สุดโดยทั่วไปที่ระดับพีเอช (แม่หลิว, 2002) ไคโตซานเป็น Polyelectrolyte ประจุบวกและคาดว่าจะจับเป็นก้อนมีประจุลบระงับอนุภาคที่พบในธรรมชาติในน้ำขุ่น (Divakaran และพีไล, 2002) เมื่อปริมาณของไคโตซานที่เพิ่มขึ้นจาก 50 มิลลิกรัม / ลิตรถึง 75 มิลลิกรัม / ลิตรมีศักยภาพซีตายังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าอัตราการกำจัดความขุ่นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (รูปที่. 2) นี้แสดงให้เห็นว่าปัจจัย nonelectric มีส่วนทำให้ตะกอนส่วนใหญ่มีแนวโน้มการเชื่อมโยงระหว่างเซลล์อำนวยความสะดวกโดยห่วงโซ่พอลิเมอไคโตซาน ซึ่งสอดคล้องกับผลการทดสอบค่า pH ปรับอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ เพิ่มขึ้นต่อไปในระดับไคโตซาน 100 มิลลิกรัม / ลิตรนำไปสู่​​การลดลงของค่าสัมบูรณ์ของศักยภาพซีตาและทำให้ความไม่แน่นอนของคอลลอยด์ระบบคอลลอยด์ที่มีค่าแน่นอนสูงของศักยภาพซีตาจะมีความเสถียรไฟฟ้าในขณะที่คอลลอยด์ที่มีค่าต่ำมีแนวโน้มที่จะจับเป็นก้อนหรือ flocculate อัตราการลดความขุ่นที่ดีที่สุดก็ประสบความสำเร็จที่ 100 มิลลิกรัม / ลิตรความเข้มข้นของไคโตซาน กลไกของการแข็งตัวของไคโตซานที่มีเอ็น oleoabundans จึงประกอบด้วยการดูดซับลิเมอร์ตามมาด้วยการวางตัวเป็นกลางของค่าใช้จ่ายคอลลอยด์ ในปริมาณที่สูงขึ้นของไคโตซาน (> 100 มิลลิกรัม / ลิตร) เพิ่มขึ้นในการที่มีศักยภาพซีตาก็พบแสดงให้เห็น restabilization ของคอลลอยด์ การเพิ่มขึ้นนี้มีความสัมพันธ์กับการลดลงของอัตราการกำจัดความขุ่น นี้อาจเกิดขึ้นเนื่องจากไคโตซานในปริมาณที่สูงพื้นผิวของอนุภาคสาหร่ายบุคคลที่ได้รับการป้องกันอย่างสมบูรณ์โดยไคโตซานที่ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะผูกอนุภาคต่างๆผ่านทางแก้ ปัจจัยอีกประการหนึ่งที่จะได้รับการเรียกเก็บเงินสะสมเนื่องจากการดูดซับมากเกินไปก่อให้เกิดปฏิสัมพันธ์น่ารังเกียจเกินปฏิสัมพันธ์ที่น่าสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาหร่ายแขวนลอยในสารละลายไคโตซาน destabilizes ปานกลางโดยการเปลี่ยนประจุพื้นผิวบน biocolloids สาหร่าย . ศักยภาพซีตาเป็นวัดที่สะดวกสำหรับการปฏิสัมพันธ์ระหว่าง flocculants และสาหร่ายเซลล์ ( Henderson et al . , 2008 ) ศักยภาพของสื่อ ที่ oleoabundans ซีตาบริสุทธิ์คือ− 16.9 ± 1.9 มิวสิควีดีโอสอดคล้องกับรายงานค่า biocolloids สาหร่าย ซึ่งโดยทั่วไปจะลบที่ระดับ pH มากที่สุด ( MA และหลิว , 2002 ) ไคโตซานเป็นชนิดประจุบวก และคาดว่าจะจับตัวเป็นก้อนซึ่งมีประจุลบอนุภาคแขวนลอยในน้ำ ( ที่พบในธรรมชาติและขุ่น divakaran Pillai , 2002 ) เมื่อปริมาณของไคโตแซนเพิ่มขึ้นจาก 50 มก. / ล. และ 75 มิลลิกรัมต่อลิตรศักย์ซีต้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลงถึงแม้ว่าอัตราการกำจัดความขุ่นเพิ่มขึ้น ( รูปที่ 2 ) นี้ พบว่า ปัจจัยที่สนับสนุนการรวมตะกอนนอนอีเลคตริก มากที่สุดที่เชื่อมระหว่างเซลล์สนับสนุนโดยไคโตซานพอลิเมอร์โซ่ ซึ่งสอดคล้องกับผลของการปรับค่าพีเอช การทดสอบที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้เพิ่มเติมเพิ่มในระดับไคโตซาน 100 มิลลิกรัม / ลิตร นำไปสู่การลดลงในค่าสัมบูรณ์ของซีตาศักยภาพ และดังนั้น ความไม่มั่นคงของระบบคอลลอยด์คอลลอยด์ที่มีค่าสัมบูรณ์สูงศักยภาพของซีต้ามี electrically เสถียรในขณะที่คอลลอยด์ที่มีค่าต่ำมีแนวโน้มที่จะแข็งตัว หรือ flocculate . ที่ดีที่สุดอัตราการกำจัดความขุ่นเท่ากับร้อยละ 100 มิลลิกรัม / ลิตร ความเข้มข้นของไคโตซานกลไกการแข็งตัวของไคโตซานกับเอ็น oleoabundans จึงประกอบด้วยพอลิเมอร์ดูดซับ ตามด้วยการวางตัวเป็นกลางของค่าธรรมเนียมคอลลอยด์ ในขนาดที่สูง ไคโตซาน ( > 100 มก. / ล. ) , เพิ่มศักยภาพซีตาพบแสดง restabilization ของกอ . เพิ่มนี้มีความสัมพันธ์กับการลดลงของอัตราการกำจัดความขุ่นนี้อาจเกิดขึ้นเนื่องจากไคโตซานที่ปริมาณสูง พื้นผิวของแต่ละอนุภาคเป็นบังไคโตซานสาหร่ายทั้งหมด ทำให้ไม่สามารถผูกมัดอนุภาคหลายผ่านการเชื่อมโยง . อีกปัจจัยที่เอื้อจะเก็บสะสมเนื่องจากการดูดซับที่มากเกินไป ก่อให้เกิดปฏิสัมพันธ์น่ารังเกียจเกินการโต้ตอบที่น่าสนใจ