Jin and Leslie (2003) analyzes the

Jin and Leslie (2003) analyzes the impact of the introduction of government issued hygiene grade cards on restaurant cleanliness in Los Angeles. They find that cleanliness did in fact improve significantly after the government started using these grade cards.Restaurant revenue is significantly affected by the posted scores,with restaurants that received an “A” grade getting a. percent increase in revenue from mandatory disclosure, while restaurants that received a “B” got only a . percent increase, and restaurants that received a “C” got a 1 percent decrease. This provides evidence that consumers do pay attention to this additional source of information, and that market demand was changing as a result. Jin and Leslie (2009) extends this study by considering whether reputational effects alone are adequate to explain this restaurant behavior. The paper assumes that restaurants affiliated with chains have an incentive to free ride on the chain’s reputation. Thus, franchised stores tend to have lower hygiene scores than company-owned stores. After the introduction of the grade cards, the authors assume that such incentives would go away, because consumers are able to infer hygiene directly from the posted scores. From the data, the authors find evidence that the introduction of grade cards causes hygiene scores to increase more for non-chain stores than for chain stores, lending support to the idea that chain stores care more about reputation in the absence of grading cards. And in comparing the effect of reputation versus the effect of the grade cards, the authors find that hygiene improvements due to reputation were 70%as large as hygiene improvements due to the posted grade cards. The significant changes in hygiene after grade cards were introduced thus shows that certification can send a clearer output to the market than mere reputational effects, and that reputation alone may not be sufficient to solve adverse selection problems. Our model echoes this result, by showing that certification can increase social welfare even if the market can learn via the agent’s reputation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จินและเลสลี่ (2003) วิเคราะห์ผลกระทบของการแนะนำของรัฐบาลออกบัตรเกรดสุขอนามัยความสะอาดของร้านอาหารในลอสแอนเจลิส พวกเขาพบว่า สะอาดได้จริงปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญหลังจากที่รัฐบาลเริ่มใช้บัตรเกรดเหล่านี้ ร้านอาหารรายได้ได้รับผลกระทบ โดยการลงคะแนนอย่างมีนัยสำคัญ กับร้านอาหารที่ได้รับเกรด "A" ก.ได้รับ เปอร์เซ็นต์เพิ่มรายได้จากการเปิดเผยที่บังคับ ในขณะที่ร้านอาหารที่ได้รับ "B" ได้เท่า เพิ่มขึ้นร้อยละ และร้านอาหารที่ได้รับ "C" ได้ลดลงร้อยละ 1 นี้มีหลักฐานที่ผู้บริโภคสนใจแหล่งข้อมูลนี้เพิ่มเติม และต้องการของตลาดที่มีการเปลี่ยนแปลงดังนั้น จินและเลสลี่ (2009) ขยายการศึกษานี้ โดยพิจารณาว่า ผลกระทบต่อชื่อเสียงเพียงอย่างเดียวจะเพียงพอที่จะอธิบายพฤติกรรมนี้ห้องอาหาร กระดาษสันนิษฐานว่า เกี่ยวข้องกับโซ่อาหารมีสิ่งจูงใจเพื่อชื่อเสียงโซ่นั่งฟรี ดังนั้น ไชส์ร้านมักจะ มีอนามัยคะแนนต่ำลงกว่าร้านของบริษัท หลังจากการนำบัตรเกรด ผู้เขียนสมมติว่า สิ่งจูงใจดังกล่าวจะหายไป เนื่องจากผู้บริโภคจะสามารถจะเข้าใจสุขอนามัยโดยตรงจากการลงคะแนน จากข้อมูล ผู้เขียนพบหลักฐานที่ทำให้การนำเกรดบัตรคะแนนสุขอนามัยเพิ่มขึ้นสำหรับห้องสาขากว่าสำหรับร้านค้าโซ่ สินเชื่อรองรับกับความคิดที่ดูแลสาขา เพิ่มเติมเกี่ยวกับชื่อเสียงของคัดเกรดบัตร และในการเปรียบเทียบผลของเสียงเมื่อเทียบกับผลของบัตรเกรด ผู้เขียนพบว่า ปรับปรุงสุขอนามัยเนื่องจากชื่อเสียงมีขนาดใหญ่ที่ปรับปรุงสุขอนามัยเนื่องจากบัตรเกรดลง 70% นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในสุขอนามัยหลังบัตรเกรดถูกนำมาใช้ดังนั้นแสดงว่า รับรองสามารถส่งผลลัพธ์ชัดเจนในตลาดกว่าผลกระทบเพียง และชื่อเสียงที่อยู่คนเดียวอาจไม่เพียงพอในการแก้ปัญหาผลการเลือก รูปแบบของเราสะท้อนผล โดยแสดง ใบรับรองว่าสามารถเพิ่มสวัสดิการสังคมแม้ว่าตลาดสามารถเรียนรู้ผ่านชื่อเสียงตัวแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จินและเลสลี่ (2003) การวิเคราะห์ผลกระทบจากการแนะนำของรัฐบาลที่ออกบัตรเกรดสุขอนามัยความสะอาดร้านอาหารใน Los Angeles พวกเขาพบว่าการรักษาความสะอาดในความเป็นจริงไม่ปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญหลังจากที่รัฐบาลเริ่มใช้เหล่านี้มีรายได้เกรด cards.Restaurant ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญด้วยคะแนนโพสต์ที่มีร้านอาหารที่ได้รับการ "A" ชั้นประถมศึกษาปีที่ได้รับ เพิ่มขึ้นร้อยละของรายได้จากการเปิดเผยผลบังคับใช้ในขณะที่ร้านอาหารที่ได้รับการ "B" มีเพียง เพิ่มขึ้นร้อยละและร้านอาหารที่ได้รับการ "C" ได้ลดลงร้อยละ 1 แห่งนี้มีหลักฐานที่แสดงว่าผู้บริโภคให้ความสนใจกับแหล่งที่มาของข้อมูลและความต้องการของตลาดก็เปลี่ยนเป็นผล จินและเลสลี่ (2009) ขยายการศึกษาครั้งนี้โดยการพิจารณาว่าผลกระทบชื่อเสียงเพียงอย่างเดียวจะเพียงพอที่จะอธิบายพฤติกรรมห้องอาหารแห่งนี้ กระดาษอนุมานว่าร้านอาหารที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเครือข่ายมีแรงจูงใจที่จะนั่งฟรีกับชื่อเสียงของห่วงโซ่ ดังนั้นร้านค้าแฟรนไชส์มีแนวโน้มที่จะมีคะแนนสุขอนามัยต่ำกว่าร้านค้าที่เป็นเจ้าของ บริษัท หลังจากการแนะนำของบัตรคะแนนผู้เขียนคิดว่าแรงจูงใจดังกล่าวจะหายไปเพราะผู้บริโภคสามารถที่จะสรุปสุขอนามัยโดยตรงจากคะแนนโพสต์ จากข้อมูลที่ผู้เขียนพบหลักฐานว่าการเปิดตัวของบัตรคะแนนเป็นสาเหตุที่ทำให้คะแนนสุขอนามัยที่จะเพิ่มมากขึ้นสำหรับร้านค้าที่ไม่ใช่โซ่กว่าสำหรับร้านค้าโซ่ยืมสนับสนุนความคิดที่ว่าร้านค้าโซ่ดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับชื่อเสียงในกรณีที่ไม่มีบัตรการจัดลำดับ และในการเปรียบเทียบผลของการชื่อเสียงเมื่อเทียบกับผลกระทบของบัตรคะแนนที่ผู้เขียนพบว่าการปรับปรุงสุขอนามัยเนื่องจากชื่อเสียงเป็น 70% มีขนาดใหญ่เป็นการปรับปรุงสุขอนามัยเนื่องจากการบัตรชั้นประถมศึกษาปีที่โพสต์ การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในด้านสุขอนามัยหลังจากบัตรชั้นประถมศึกษาปีจึงถูกนำมาแสดงให้เห็นว่าได้รับการรับรองสามารถส่งผลผลิตไปยังตลาดที่ชัดเจนกว่าผลกระทบเพียงชื่อเสียงและชื่อเสียงเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะแก้ปัญหาการเลือกที่ไม่พึงประสงค์ แบบจำลองของเราสะท้อนผลนี้ด้วยการแสดงการรับรองว่าสามารถเพิ่มสวัสดิการสังคมแม้ว่าตลาดสามารถเรียนรู้ผ่านทางชื่อเสียงของตัวแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จินและเลสลี่ ( 2003 ) วิเคราะห์ผลกระทบของการแนะนำของรัฐบาลที่ออกเกรดความสะอาดสุขอนามัยบัตรร้านอาหารในลอสแอนเจลิส พวกเขาพบว่า ความสะอาดในความเป็นจริงไม่ปรับปรุงอย่างมาก หลังจากรัฐบาลเริ่มใช้บัตรคะแนนเหล่านี้ ร้านอาหาร รายได้มีผลต่อโดยโพสต์คะแนน กับร้านอาหารที่ได้รับ " เป็น " เกรดได้ A . ร้อยละที่เพิ่มขึ้นในรายได้จากการบังคับเปิดเผย ขณะที่ร้านอาหารที่ได้รับ " B " ได้เพียง . เพิ่มขึ้นร้อยละ , และร้านอาหารที่ได้รับ " C " ได้ลดลง 1 เปอร์เซ็นต์ มีหลักฐานว่าผู้บริโภคจะให้ความสนใจกับแหล่งข้อมูลเพิ่มเติมและความต้องการของตลาดมีการเปลี่ยนแปลงผล จินและเลสลี่ ( 2009 ) ขยายการศึกษา โดยพิจารณาว่า ชื่อเสียงผลอย่างเดียวเพียงพอที่จะอธิบายนี้ ภัตตาคาร พฤติกรรม กระดาษถือว่า ร้านอาหารในเครือโซ่มีแรงจูงใจที่จะนั่งฟรีในชื่อเสียงของห่วงโซ่ ดังนั้นร้านค้าแฟรนไชส์ มีแนวโน้มลดลงสุขภาพสูงกว่าเป็นของ บริษัท ร้านค้า หลังจากการแนะนำของชั้นบัตร ผู้เขียนสันนิษฐานว่าบริเวณดังกล่าวจะหมดไป เพราะผู้บริโภคจะสามารถอนุมานสุขอนามัยโดยตรงจากโพสต์คะแนน จากข้อมูลที่ผู้เขียนได้พบหลักฐานว่า การแนะนำให้คะแนนเกรดการ์ดสุขอนามัยเพิ่มมากขึ้นไม่ใช่ลูกโซ่ร้านมากกว่าร้านโซ่ , สินเชื่อสนับสนุนความคิดที่ว่าร้านโซ่ดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับชื่อเสียงในการคัดแยกบัตร และเปรียบเทียบผลของชื่อเสียงและผลของระดับการ์ด ผู้เขียนพบว่า การปรับปรุงสุขอนามัย เนื่องจากชื่อเสียง 70 เปอร์เซ็นต์ขนาดใหญ่เป็นการปรับปรุงสุขอนามัย เนื่องจากการโพสต์ระดับการ์ด การเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในสุขอนามัยหลังจากเกรดการ์ดแนะนำจึงแสดงใบรับรองสามารถส่งออกที่ชัดเจนในตลาดกว่าผลเพียงชื่อเสียง และชื่อเสียงเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหาการเลือกที่ไม่พึงประสงค์ รุ่นของเราสะท้อนผล โดยแสดงหนังสือรับรองสามารถเพิ่มสวัสดิการทางสังคม แม้ว่าตลาดสามารถเรียนรู้ผ่านทางชื่อเสียงของเจ้าหน้าที่