Outside the courtyard there is only

Outside the courtyard there is only Zheng Liu alone standing there, beside him not a single person is following by his side, Gui Wan slowly paces up to him, more or less with feelings of reluctance, her heart filled with unwillingness. Just that Zheng Liu just had to be standing sideways, without any care at all, his eyes looking into the distant, his eyes blurring into a leisurely faint colour, a look full of deep thinking, Gui Wan accompanies him, standing by his side, quietly estimating him, but does not say anything to interrupt him.

“Madam,” Zheng Liu suddenly turns his head, directly meeting Gui Wan’s eyes, the corner of his lips forming a slight curve, “Can you guess, where Prime Minister Lou is right now?”

Gui Wan receives a slight shock from his sudden turn of his head, under inferior precautions, she deeply looks into the deep and quiet area between his brows, seeing his eyes slightly flash, his mind seeming unsettled, busily shifting his eyes, his line of sight slightly turning away, she casts her eyes to the scenery behind Zheng Liu’s figure, “Your majesty, I am unable to answer this question.”

“Minister Lou truly is ruthless ah,” Before Zheng Liu’s figure made a move, the wind blows against his sleeves making it float up, even the hidden air of untamed nature on his body raised up three points in the wind, “In the crucial moment, to actually leave you behind also, I really cannot not admire him.”

Towards Lou Che’s destination point, she seems to have practically already gotten a vague idea, Gui Wan feels a chilly air flood into her heart, yet her mouth frankly replies: “Your majesty is worrying too much.”

Carefully looking over Gui Wan, deep down Zheng Liu could not refrain from being secretly surprised, thinking of her pinching the little prince’s cheek just before, asking that question “Becoming the Emperor, this is what it’s like, but you cannot even say it hurts, you still want to be it?” His heart throbs, the coldness in his eyes secretly gathers up, a stern look passes by his face, and he turns around, walking ahead.

Failing to understand, Gui Wan can only helplessly follow after him, walking along the meandering gravel pathway, the air still carries a chill, under hastiness, inhaling it into the mouth, the frosty chill is like knives, she holds onto the snow fur collar, wrapping it tighter, secretly complaining about this Son of Heaven’s eccentric temperament.

Accompanying Zheng Liu strolling around the garden, in which not a single word was spoken along the way, only silently walking. This garden is originally a place of few people, thus they were met with no disruption, up until they came up to a pavilion, did Zheng Liu finally come to a stop. Gui Wan carefully looks all around, turns out it is the garden beside Chong Hua Hall, recalling the scenes that played out within this hall, her mood also feels conflicted, noticing that Zheng Liu is suddenly inside the pavilion, sitting on the stone bench, leaning back on the stone pillar, and actually have his eyes closed in resting, she was absolutely speechless, Gui Wan steps into the pavilion, not knowing whether she should speak up or not, deep down she was secretly annoyed, not knowing whether this is the Son of Heaven’s intent to purposely put her in a difficult position.

“Your majesty……” Lightly calling out, yet he actually did not show the slightest response, Gui Wan walks closer, raising her voice a little, “Your majesty……”

Zheng Liu continues to lean against the pillar with his eyes closed, turning a deaf ear, Gui Wan also could not do anything about it, even if she continues calling out to him, he would still ignore her, she could only sit on another stone bench by the stone table, enduring the chilly spring air as she waits. Fortunately, it is a flourishing time of newly sprung flowers, the wind brushing against her face carries a very faint fragrance of sweetness, just sitting here in company, for a long time, they spent their time each enjoying their own entertainment.

Not knowing how much time has passed by, from afar one can see a purple shadow approaching, upon closer inspection, it is Li gong-gong, that face that usually appears very detestable to her, right now, because he is the solution to her dilemma, Gui Wan actually feels delighted, faintly smiling as she waits for him to jog up to the pavilion.

Li gong-gong upon seeing Gui Wan here, was slightly stunned, his face not looking happy, and also appears a little complex: “Your majesty……your majesty……”

Slowly opening his eyes, Zheng Liu appears to be high spirits, opening his mouth in asking: “What’s the matter?”

“Your majesty, Minister of Punishments, Minister of Personnel, Minister of Labour, these several senior officials are waiting to be summoned outside Yu Shu Hall, stating that there are urgent matters to address.”

“Oh?” Zheng Liu seems a little interested, “What do these old ministers want to do now?”

Raising his head, Li gong-gong’s eyes were signallin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกคอร์ทยาร์ดมีเพียงคนเดียวเจิ้งเหอหลิวยืนอยู่ข้างเขาไม่ได้เป็นคนเดียวต่อไปโดยด้านข้างของเขากุย Wan ช้าก้าวขึ้นอยู่กับเขามากหรือน้อยกับความรู้สึกฝืนหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ เพียงแค่ว่าเจิ้งเหอหลิวก็ต้องยืนอยู่ด้านข้างโดยไม่ต้องดูแลในทุก ๆ ตาของเขามองเข้าไปในที่ห่างไกลดวงตาของเขาทำให้เปรอะเปื้อนเป็นสีจาง ๆ สบายรูปลักษณ์ที่เต็มไปด้วยความคิดลึก, กุย Wan กับเขายืนอยู่เคียงข้างเขา เงียบ ๆ ประมาณเขา แต่ไม่ได้พูดอะไรที่จะขัดขวางเขา. "ท่านผู้หญิง" เจิ้งเหอหลิวกึกหันศีรษะของเขาโดยตรงประชุมตากุย Wan ของมุมของริมฝีปากของเขากลายเป็นเส้นโค้งเล็กน้อย "คุณสามารถคาดเดาที่นายกรัฐมนตรีลูคือ ตอนนี้? " กุยวรรณได้รับการช็อตเล็กน้อยจากการเปิดอย่างกะทันหันของหัวของเขาภายใต้ข้อควรระวังที่ด้อยกว่าเธออย่างลึกซึ้งมองเข้าไปในพื้นที่ลึกและเงียบสงบระหว่างคิ้วของเขาเห็นดวงตาของเขาเล็กน้อยกะพริบใจของเขาดูเหมือนค้างเติ่งยุ่งขยับดวงตาของเขา เขาบรรทัดสายตาเล็กน้อยหันไปเธอดุจตาของเธอเพื่อทัศนียภาพที่อยู่เบื้องหลังรูปที่เจิ้งเหอหลิว "มหาบพิตรฉันไม่สามารถที่จะตอบคำถามนี้". "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงลูแท้จริงคืออาเหี้ยม" ก่อนที่ร่างของเจิ้งเหอหลิวได้ย้าย , ลมพัดกับแขนของเขาทำให้มันลอยขึ้นแม้อากาศที่ซ่อนอยู่ของธรรมชาติเปลี่ยวบนร่างของเขาฟื้นคืนชีพขึ้นมาสามจุดในลม "ในช่วงเวลาที่สำคัญเพื่อจริงปล่อยให้คุณอยู่เบื้องหลังนอกจากนี้ผมไม่สามารถไม่ชื่นชมเขา " ต่อจุดปลายทางลูเจ๊เธอดูเหมือนว่าจะมีจริงอากาศอยู่แล้วความคิดที่คลุมเครือ, กุย Wan รู้สึกน้ำท่วมอากาศหนาวเย็นลงไปในหัวใจของเธอยังปากของเธอตรงไปตรงมาตอบ:". พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นกังวลมากเกินไป " อย่างระมัดระวังมอง Gui วาน ลึกลงไปเจิ้งเหอหลิวไม่สามารถละเว้นจากความประหลาดใจแอบคิดว่าการฉกของเธอแก้มเจ้าชายน้อยเพียงก่อนที่จะถามคำถามที่ว่า "กลายเป็นจักรพรรดินี้เป็นสิ่งที่มันต้องการ แต่คุณไม่สามารถแม้แต่จะบอกว่ามันเจ็บคุณยังคงต้องการที่จะเป็น มันได้หรือไม่ "เขา throbs หัวใจความหนาวเย็นในสายตาของเขาแอบรวบรวมขึ้นรูปลักษณ์ที่สเติร์นผ่านใบหน้าของเขาและเขาหันไปรอบ ๆ เดินไปข้างหน้า. ล้มเหลวในการเข้าใจ Gui Wan เพียงอย่างช่วยไม่สามารถปฏิบัติตามหลังจากที่เขาเดินไปตามกรวดคดเคี้ยว ทางเดินของอากาศยังคงดำเนินเย็นภายใต้ความเร่งรีบสูดมันเข้าไปในปากเย็นหนาวเป็นเหมือนมีดที่เธอจบลงปกหิมะขนสัตว์ห่อแน่นแอบบ่นเกี่ยวกับลูกชายของอารมณ์ประหลาดสวรรค์นี้. ที่มาพร้อมกับเจิ้งเหอหลิว เดินเล่นรอบสวนในที่ที่ไม่ได้เป็นคำเดียวพูดไปพร้อมกันเพียงเงียบ ๆ เดิน สวนแห่งนี้เป็นสถานที่ของเดิมไม่กี่คนที่ทำให้พวกเขาได้พบกับไม่มีการหยุดชะงักขึ้นจนกว่าพวกเขาจะมาถึงศาลาไม่เจิ้งเหอหลิวในที่สุดก็มาหยุดอยู่กับที่ กุย Wan ระมัดระวังดูทุกรอบจะเปิดออกมันเป็นสวนข้างปากช่องหัวหินฮอลล์นึกถึงฉากที่เล่นออกภายในห้องโถงนี้อารมณ์ของเธอยังรู้สึกขัดแย้งสังเกตเห็นว่าเจิ้งเหอหลิวก็เป็นภายในศาลานั่งอยู่บนม้านั่งหิน พิงหลังบนเสาหินและจริงได้ดวงตาของเขาปิดในที่พำนักเธอก็พูดอย่างกุย Wan ก้าวเข้าไปในศาลาไม่ทราบว่าเธอควรจะพูดถึงหรือไม่ลึกลงไปเธอก็แอบรำคาญไม่ทราบว่านี้คือ พระบุตรของเจตนาของสวรรค์จะจงใจทำให้เธออยู่ในฐานะลำบาก. "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ...... " เบา ๆ โทรออก แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้แสดงการตอบสนองน้อยกุย Wan เดินใกล้ชิดและเพิ่มเสียงของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ...... " เจิ้งเหอหลิวยังคงยืนพิงเสากับพระปิดตาเปิดหู, กุย Wan ยังไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้ว่าเธอยังคงโทรออกไปเขายังคงไม่สนใจเธอเท่านั้นที่สามารถนั่งบนอีก ม้านั่งหินโดยโต๊ะหินทนอากาศหนาวเย็นในฤดูใบไม้ผลิที่เธอรอ โชคดีที่มันเป็นช่วงเวลาที่เฟื่องฟูของดอกไม้ผุดขึ้นใหม่, ลมแปรงกับใบหน้าของเธอดำเนินกลิ่นหอมจาง ๆ มากของความหวานเพียงแค่นั่งอยู่ที่นี่ใน บริษัท เป็นเวลานานพวกเขาใช้เวลาของพวกเขาแต่ละเพลิดเพลินกับความบันเทิงของตัวเอง. ไม่ทราบว่าวิธี เวลามากได้ผ่านไปจากระยะไกลสามารถมองเห็นเงาสีม่วงใกล้เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิดก็เป็น Li-Gong Gong ใบหน้าที่มักจะปรากฏที่น่ารังเกียจมากกับเธอตอนนี้เพราะเขาเป็นวิธีการแก้ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอกุย . วรรณจริงรู้สึกยินดี, รางยิ้มขณะที่เธอรอสำหรับเขาที่จะเขย่าเบา ๆ ถึงศาลาLi-gong ฆ้องเมื่อเห็น Gui วานนี่ตะลึงเล็กน้อยใบหน้าของเขาไม่ได้มองความสุขและยังปรากฏมีความซับซ้อนน้อย: "คุณพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ... ... พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ...... " ค่อยๆเปิดตาของเขาเจิ้งเหอหลิวดูเหมือนจะเป็นสุราสูงเปิดปากของเขาในการขอ:" เรื่องอะไร "? " มหาบพิตรรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการลงโทษรัฐมนตรีว่าการกระทรวงบุคลากรรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานเหล่านี้หลายอาวุโส เจ้าหน้าที่กำลังรอที่จะเรียกนอก Yu Shu ฮอลล์ที่ระบุว่ามีเรื่องเร่งด่วนเพื่อแก้ไข. " " โอ้? "เจิ้งเหอหลิวน่าสนใจน้อย" ทำในสิ่งที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการเก่า ๆ เหล่านี้ต้องการที่จะทำตอนนี้หรือไม่ " ยกหัวของเขาหลี่ฆ้อง ตาของคน -gong signallin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกสนามมีเพียงเจิ้งหลิวคนเดียวยืนอยู่ข้างๆ เขาไม่ได้เป็นคนเดียวที่ตามข้างๆ ค่อยๆ ก้าว กุ้ย วานกับเขา มากกว่า หรือน้อยกว่า ความรู้สึกฝืน หัวใจเธอเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ แค่ว่าเจิ้งหลิวเพิ่งจะยืนอยู่ข้าง โดยไม่สนใจสักนิด ดวงตาของเขามองไปไกล ตาของเขาเบลอไปอย่างสบายๆ ลมสี ดูเต็มของความคิดลึก , GUI วานพร้อมกับเขา ยืนอยู่ข้างๆเขาเงียบๆ กะเขา แต่ไม่ได้พูดอะไรไปขัดจังหวะเขา" คุณนาย " เจิ้งหลิวก็หันหัวของเขาโดยตรง ประชุม กุย วานตา มุมริมฝีปากของเขาเป็นรูปโค้งเล็กน้อย " คุณสามารถคาดเดาที่นายกรัฐมนตรีลู ตอนนี้ ? "GUI วานได้รับช็อคเล็กน้อยจากปิดกะทันหันของเขาหัวของเขาภายใต้มาตรการป้องกันด้อยกว่าเธออย่างลึกซึ้ง มองลึกเข้าไปในพื้นที่ที่เงียบสงบและระหว่างคิ้วของเขา เห็นตาของเขาเล็กน้อยแฟลช จิตใจที่ยุ่งเหยิงขยับๆสายตาของเขา สายตาของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอปลดเปลื้องตาของเธอในฉากหลังรูป ของเจิ้งหลิว " ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่สามารถที่จะตอบคำถามนี้" รัฐมนตรีลูเป็นหินอา " ก่อนรูปเจิ้งหลิวได้ย้าย ลมพัดกับแขนของเขาทำให้มันลอยขึ้น แม้อากาศของธรรมชาติที่ซ่อนอยู่เปลี่ยวบนร่างกายของเขาขึ้นมาสามจุดในลม " ในช่วงเวลาสำคัญ จริง ๆ แล้ว ทิ้งคุณ ผมไม่สามารถจริงๆ ชื่นชมในตัวเขา " .ต่อ ลูเช จุดปลายทาง ดูเหมือนเธอจะมีจริงแล้วความคิดที่คลุมเครือ , GUI วานรู้สึกหนาวเย็น อากาศไหลเข้าหัวใจเธอ แต่ปากของเธอตรงไปตรงมาตอบ : " ฝ่าบาททรงเป็นกังวลมาก . "อย่างระมัดระวัง มองผ่าน GUI วานลึกลงเจิ้งหลิวไม่สามารถละเว้นจากการแอบแปลกใจที่นึกถึงเธอหยิกแก้มเจ้าชายน้อยก็จะถาม " เป็นพระราชา นี่ก็ชอบ แต่คุณไม่สามารถพูดว่ามันเจ็บ คุณก็ยังต้องการมัน " จังหวะของหัวใจของเขา ความเย็นชาในดวงตาของเขา แอบมาอัพ ดูเคร่งเครียดผ่านไปหน้าของเขาและเขาหันไปรอบ ๆ เดินไปข้างหน้าความล้มเหลวที่จะเข้าใจ GUI วานสามารถที่จะตามเขา เดินไปตามทางเดินที่คดเคี้ยว กรวด อากาศยังถือชิลล์ภายใต้ความเร่งรีบสูดมันเข้าไปในปาก เย็นหนาวจัดเหมือนมีดที่เธอถือลงบนหิมะปกขนสัตว์ , ห่อแน่นๆ แอบบ่นเรื่องไอ้สวรรค์ พิสดาร อารมณ์กับเจิ้งหลิวเดินเล่นรอบสวน ซึ่งไม่ใช่คำเดียวพูดตลอดทาง แต่เงียบ ๆเดิน สวนนี้แต่เดิมเป็นสถานที่ของคน ดังนั้น พวกเขาเจอโดยไม่หยุดชะงัก จนกระทั่งพวกเขามาถึงศาลาแล้ว เจิ้งหลิวก็มาหยุด GUI วานให้ดีดูทั่ว ปรากฏว่าเป็นสวนข้างๆ จงกั๋ว ฮอลล์ , ระลึกถึงฉากที่เล่นออกภายในห้องโถงนี้ อารมณ์ของเธอยังรู้สึกขัดแย้ง สังเกตเห็นว่า เจิ้งหลิวพลันภายในศาลาให้นั่งบนม้านั่งหิน , ที่พิงหลังบนเสาศิลา และจริงๆ แล้ว มี ตาของเขาปิดใน พักผ่อน , เธออย่างพูดไม่ออก กุ้ย วาน ก้าวเข้ามาในศาลา ไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดหรือไม่ ลึกๆ แล้วเธอแอบรำคาญ ไม่รู้ว่า เป็นโอรสสวรรค์ เป็นเจตนาที่จงใจวางเธอในตำแหน่งที่ยาก" ฝ่าบาท . . . . . . . " ง่ายๆโทรออก แต่เขาก็ไม่ได้แสดงการตอบสนองน้อย , GUI วานเดินเข้ามาใกล้ เพิ่มเสียงเธอหน่อย " . . . . . . . ฝ่าบาท "เจิ้งหลิวยังคงยืนพิงเสา ตาของเขาปิด เปิดหูหูหนวก , GUI วานยังไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ แม้ว่าเธอยังคงร้องเรียกหาเขา เขาก็ยังไม่สนใจ เธอได้แต่นั่งบนม้าหินโดยหินอีกโต๊ะกลางอากาศหนาวเย็น ขณะที่เธอรอฤดูใบไม้ผลิ . โชคดี เป็นเฟื่องฟูครั้งใหม่แล้ว ดอกไม้ ลมพัดกับใบหน้าของเธอมีกลิ่นหอมอ่อนมาก หวาน นั่งอยู่ในบริษัทเป็นเวลานาน พวกเขาใช้เวลาของพวกเขาแต่ละเพลิดเพลินไปกับความบันเทิงของตัวเองไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว โดยจากที่ไกลๆ จะเห็นเป็นเงาสีม่วงใกล้เมื่อตรวจสอบใกล้ชิด เป็นหลี่กงกง ใบหน้าที่มักจะปรากฏมากน่ารังเกียจของเธอในตอนนี้ เพราะเขาคือโซลูชันกระอักกระอ่วนของเธอ , GUI วานจริงรู้สึกยินดีที่เธอรอเขายิ้มบางๆ วิ่งถึงศาลาหลี่กงกง เมื่อเห็น GUI วานที่นี่เป็นเล็กน้อยตะลึง ใบหน้าของเขาก็ดูมีความสุข และก็ปรากฏขึ้นเล็กน้อยที่ซับซ้อน : " ฝ่าบาท . . . . . . . . . . . . . . ฝ่าบาท "ค่อยๆเปิดตา เจิงหลิวจะปรากฏเป็นวิญญาณสูง เปิดปากถาม : " เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? "" ฝ่าบาท รัฐมนตรีกระทรวงการลงโทษ , รัฐมนตรีว่าการกระทรวง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน เหล่านี้หลายเจ้าหน้าที่อาวุโสกำลังรอที่จะถูกเรียกนอกยูซู่ ฮอลล์ โดยระบุว่า มีเหตุด่วนที่อยู่ " ." โอ้ " เจิ้งหลิวดูไม่ค่อยสนใจอะไร .