In January 2009, when President Oba

In January 2009, when President Obama took office, the U.S. economy was hemorrhaging 800,000 jobs a month. The unemployment rate continued to rise during Obama’s tumultuous first year, peaking at 10 percent that October.

That feels like a long time ago. Today’s jobs report showed that the economy added 280,000 jobs in May, a record 63rd straight month of employment growth. The private sector has added 12.6 million jobs during that stretch, and unemployment is now 5.5 percent. Meanwhile, the housing market has bounced back, inflation has remained low, and the federal budget deficit has steadily decreased.

But there’s still a nagging sense of national disappointment about the economy, a widespread feeling that wages are too low, inequality is too extreme, growth is too sluggish, and the American Dream is slipping out of reach for the middle class. Obama’s approval rating is still below 50 percent, and Republican presidential candidates are all running against Obamanomics, denouncing the last six years as an era of public-sector overreach and private-sector stagnation. Jeb Bush argued this week that the economy has actually gotten worse on Obama’s watch.

Jason Furman, the chairman of White House Council of Economic Advisers and an Obama aide since the hope-and-change campaign of 2008, thinks that’s crazy. But as one of the primary architects of the massive stimulus package that most economists believe helped end the Great Recession--and most Americans believe was a pork-stuffed waste of money--he knows it's not an uncommon argument.

In an interview with POLITICO’s Michael Grunwald, Furman laid out the case for Obamanomics, arguing that the president hasn’t gotten enough credit for saving and improving the economy, that he’s delivering on his promises of hope and change.

Furman also discussed his problems with Republicans on economic and budget policy, the prospects of doing a tax deal with Paul Ryan, and his disagreement with his old boss Larry Summers about the future of economic growth. And he explained the next big ideas in Obamaworld and perhaps the Democratic Party—on immigration, on trade, and on a 21st-century education system that’s government-funded from the cradle until age 20.

MG: The Republican presidential candidates are running around saying the economy is terrible and everybody knows it, no matter what the numbers say. What would you say to them?

JF: The fact is, the economy has made a really remarkable recovery against the pretty tough odds that you face when you see the type of financial crisis we saw. If you look at past episodes of crises like this, the Great Depression being the most notable, you wouldn’t have thought that our unemployment rate six years after the crisis would be nearly back to where it was prior to the crisis, that our economy would be substantially larger than it was before the crisis, and that real wages would be rising for workers.

MG: There’s been a lot of talk of job-killing Obamacare, job-killing stimulus, job-killing financial regulations, job-killing energy regulations. Everything is job-killing. So how is it going on jobs?

JF: In 2014, we saw the fastest pace of job growth since the 1990s. And it’s actually even more impressive than just that stat would tell you, because the demographics now are more people hitting retirement years and retiring. And notwithstanding that, we had the fastest job growth we’ve had since the late 1990s. The unemployment rate was declining at a pace that it hadn’t since the 1980s, and the streak of job creation we’re on is the longest streak this country has ever had. So I don’t think anything in these data support the various Chicken Little stories we’ve heard over the years.

MG: So the obvious question: If things are so good, why do people feel so bad? It’s not just people who want to be the next president saying it’s hard out there.

JF: First of all, people are more confident and more optimistic today than they have been at any point in time since the financial crisis…But people have also been struggling with decades of subpar wage growth, with decades of increasing inequality, and that problem has not been solved.

MG: You hear from Hillary and from the other Democrats running that we’ve lost the middle class in the country. Is that true, and what is the state of the middle class? Is it as terrible as everyone says?

JF: I wouldn’t say the middle class is worse off than 40 years ago. A lot of things have gotten better. The economy has generated gains. But those gains have been very unequally divided, and have come slower than in previous decades. So what we can do to expand the economy more quickly and better connect those gains with the middle class has been essential to the president’s agenda. That’s what he’s still pushing for.

MG: So what have you done for the middle class today for the last six years and has it helped?

JF: Rescuing the economy from a second Great Depression, that helped everyone in our country.

MG: Yeah, well, what have you done for us lately?

JF: Well, tax cuts for college, tax cuts for lower-income families with children, making the middle-class tax cuts permanent to give families more certainty, and paying for all of that with higher taxes on high-income households that returned to what they were in the 1990s. In terms of education, attending college is a key step to the middle class. There’s a lot of concern about student loans, that’s something that we’re continuing to work through, but the really big step there is income-based repayment for loans, making sure that no one has to pay back more than 10 percent of their income in interest payments. A whole bunch of other steps. Going forward, a lot of what we’re trying to do is help more families participate in the workforce. So: expanded child care, tax benefits for secondary earners, more flexible workplaces.

MG: Republicans want to repeal Obamacare, saying it will create a big economic boon.

JF: That’s another place where you’ve seen extraordinary unsung success. Health cost growth is at the lowest rate it’s been in 50 years. Health costs have consistently outpaced inflation for as long as we’ve measured them, but now they’re basically in line with inflation. Premium growth has slowed from double digits a decade ago to tied for the lowest on record now. A whole lot of things have caused that, but there’s no doubt in my mind that the Affordable Care Act has contributed to that.

MG: I saw a poll that said, I think, 75 percent of Americans think the deficit is increasing. Somehow people aren’t getting the message that it’s actually decreasing. Why is that?

JF: I think the most important thing is that everyone opens up POLITICO, reads this interview, and finds out that the deficit was 9.8 percent of GDP In 2009, and last year was 2.8 percent of GDP. It’s fallen by 70 percent as a share of the economy. What’s particularly important is it’s not just a temporary thing. If you look at the Congressional Budget Office’s estimate of the deficit over the next 25 years and the next 75 years, they’re considerably smaller than what they thought it was going to be five years ago. And a big part of that change is the steps we’ve taken to slow the growth of health care [costs], but also higher taxes on high-income households.

MG: But nobody seems to know that. Is this a failure of the economic advisers to the president? Is the president not such a great communicator after all?

JF: I’ve spent a lot of time looking at the deficit numbers. I haven’t spent much time looking at polls on what people think about the deficit. Our job is taking steps to bring it down, and it’s down. It’s still an issue over the long run, but a much less pressing issue than it has been.

MG: Ben White had an interesting piece about how the job prospects for kids graduating from school today aren’t what they were 30 years ago. He wrote the job market is certainly better than six years ago, but it basically sucks. And meanwhile, college is getting so expensive. Is this a failure by you guys?

JF: First of all, we shouldn’t lose the big picture for the weeds. The unemployment rate for college graduates is much lower than for non-college graduates. Wages are much higher. College remains one of the best tickets to the middle class, to a more secure economic future. Some of the issues we’ve seen are, first of all, we’ve seen a very rapid growth in college costs. A lot of that is in the for-profit sector, where frankly, quality can be pretty uneven. That’s one of the reasons why we’ve regulated in that particular area, put in place rules to get those schools to up their game.

MG: Have they yet?

JF: Well, you’ve seen big changes in that sector already, even in anticipation that the rules are coming, as a lot of those programs are trying to improve themselves. But addressing that sector through regulations is going to be an important step. Another is the income-based repayment I was talking about for student loans.

MG: Let’s talk about what the president can do in his last year and a half. Trade seems to be the next thing on the docket. The left is very upset. What’s the response? How is this going to help people who are still struggling?

JF: I’d go back to my diagnosis of challenges we’ve had with incomes in the last 40 years. Those challenges have stemmed from inadequate productivity growth, inadequate sharing in that growth, and inadequate labor force participation. Trade helps address at least one of those, potentially more. It will make our economy more productive. Expand the economic pie more quickly. It also will help address the quality of jobs we’ve been struggling with for a long time. Jobs in export-intensive industries pay up to 18 percent more than other jobs. The other thing is on the consumer side: trade doesn’t matter a lot to high-income households as consumers. High-income households aren’t consuming a lo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มกราคม 2552 เมื่อประธานาธิบดี Obama ใช้สำนักงาน เศรษฐกิจสหรัฐฯ ถูก hemorrhaging งาน 800000 เดือน อัตราการว่างงานยังคงสูงขึ้นในช่วงของ Obama tumultuous ปีแรก จุดที่ 10 เปอร์เซ็นต์ที่ตุลาคมที่รู้สึกเหมือนนานมาแล้ว วันนี้งานรายงานแสดงให้เห็นว่า เศรษฐกิจเพิ่มงาน 280,000 พฤษภาคม เดือน 63 ตรงเจริญเติบโตการจ้างงานของเรกคอร์ด ภาคเอกชนได้เพิ่มงาน 12.6 ล้านขณะที่ยืด และว่างงานเป็นร้อยละ 5.5 ในขณะเดียวกัน ตลาดที่อยู่อาศัยมีเด้งกลับ อัตราเงินเฟ้อที่ได้ยังคงต่ำ และลดการขาดดุลงบประมาณของภาครัฐอย่างต่อเนื่องแต่ยังมีความหวังแห่งชาติเกี่ยวกับเศรษฐกิจหลุด ถึงรู้สึกอย่างแพร่หลายว่า ค่าจ้างจะต่ำเกินไป ความไม่เท่าเทียมกันเป็นมากเกินไป เจริญเติบโตจะชะลอตัวมากเกินไป และความฝันอเมริกันมีการลื่นไถลของชนชั้นกลาง ประเมินอนุมัติของ Obama ยังต่ำกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ และผู้สมัครประธานาธิบดีพลกำลังทั้งหมดทำงานกับ Obamanomics, denouncing หกปีที่ผ่านมาเป็นยุคของ overreach ของภาครัฐและภาคเอกชนซบ เจ็บบุชโต้เถียงสัปดาห์นี้ว่า เศรษฐกิจมีจริงอากาศเลวร้ายยิ่งในนาฬิกาของ ObamaJason Furman ประธานของทำเนียบขาวสภาของเศรษฐกิจประการและ aide Obama มีตั้งแต่แคมเปญหวังเปลี่ยนแปลง 2008 คิดว่า เป็นบ้า แต่เป็นหนึ่งในสถาปนิกหลักของแพ็กเกจกระตุ้นเศรษฐกิจขนาดใหญ่ที่นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่าช่วยถดถอยมาก - และชาวอเมริกันส่วนใหญ่เชื่อว่า เป็นหมูยัดไส้สิ้นสุดเสียเงิน - เขารู้ไม่ใช่อาร์กิวเมนต์ในการสัมภาษณ์กับ POLITICO ของ Michael Grunwald, Furman แอร์กรณีสำหรับ Obamanomics โต้เถียงว่า ประธานาธิบดีไม่ได้รับสินเชื่อเพียงพอสำหรับการบันทึก และปรับปรุงเศรษฐกิจ ที่ เขาส่งสัญญาของเขาหวังและเปลี่ยนแปลงFurman กล่าวถึงปัญหาของเขากับ Republicans ในเศรษฐกิจ และนโยบายงบประมาณ แนวโน้มของการทำการจัดการภาษีกับ Paul Ryan และเขากันกับฤดูของเขาแลร์รี่บอสเก่าเกี่ยวกับอนาคตของการเติบโตทางเศรษฐกิจ และเขาอธิบายความคิดใหญ่ถัดไปใน Obamaworld และพรรคประชาธิปไตยบางทีตัว บนตรวจคนเข้าเมือง การค้า และระบบการศึกษาศตวรรษที่ 21 ที่ได้ทุนสนับสนุนจากแหล่งกำเนิดจนถึงอายุ 20 MG: สมัครประธานาธิบดีพลกำลังทำงานอยู่รอบ ๆ ว่า เศรษฐกิจจะแย่ และทุกคนรู้เรื่อง ไม่กล่าวว่าตัวเลข คุณจะพูดอะไรกับพวกเขาJF: ข้อเท็จจริงได้ เศรษฐกิจได้ฟื้นตัวโดดเด่นจริง ๆ กับราคาสวยยากที่คุณเผชิญเมื่อคุณเห็นชนิดของวิกฤตการณ์ทางการเงินที่เราเห็น ถ้าคุณดูในตอนที่ผ่านมาของวิกฤตเช่นนี้ ภาวะซึมเศร้ามากที่สุดโดดเด่น คุณจะไม่ได้คิดว่า อัตราการว่างงานของเรา 6 ปีหลังวิกฤตจะเกือบกลับไปที่มันเป็นก่อนวิกฤต ว่า เศรษฐกิจของเราจะใหญ่มากขึ้น กว่าเดิมวิกฤต และ ให้ค่าจ้างที่แท้จริงจะเพิ่มขึ้นสำหรับผู้ปฏิบัติงานMG: มีมากมายพูดคุยงานฆ่า Obamacare กระตุ้นงานฆ่า ข้อบังคับทางการเงินงานฆ่า ฆ่างานพลังงานกฎระเบียบ ทุกอย่างคืองานฆ่า ดังนั้นเป็นยังไงในงานJF: ในปี 2014 เราเห็นก้าวที่เร็วที่สุดของการงานเจริญเติบโตตั้งแต่ปี 1990 และเป็นจริงน่าประทับใจยิ่งกว่าเพียงสถิติที่จะบอกคุณ เพราะข้อมูลประชากรขณะนี้มีคนตีปีเกษียณอายุ และออก และอย่างไรก็ตาม ที่เราได้เติบโตงานเร็วที่สุดที่เราเคยใช้ตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1990 อัตราการว่างงานที่ลดลงในจังหวะที่มันไม่ได้นับตั้งแต่ทศวรรษ 1980 และริ้วของเราในการสร้างงานเป็นริ้วยาวที่สุดที่ประเทศนี้เคยมี ดังนั้นไม่คิดอะไรในข้อมูลเหล่านี้ สนับสนุนเรื่องไก่น้อยต่าง ๆ ที่เราเคยได้ยินหลายปีMG: เพื่อคำถามชัดเจน: ถ้าสิ่งดี ทำไมทำประชาชนรู้สึกเลว มันไม่ใช่เพียงคนที่ต้องการให้ ประธานาธิบดีถัดไปว่า มันจะยากค่ะJF: ครั้งแรกของทั้งหมด คนมีความมั่นใจมากขึ้น และมากขึ้นในเชิงบวกวันนี้กว่าไว้ตลอดเวลานับตั้งแต่วิกฤตการณ์ทางการเงิน... แต่คนยังมีการต่อสู้ดิ้นรนกับทศวรรษเจริญเติบโตของค่าจ้าง subpar กับทศวรรษที่ผ่านมาของความไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้น และไม่ได้แก้ไขปัญหานั้นMG: คุณฟัง จากฮิลลารี และประชาธิปไตยอื่น ๆ ที่ทำงานที่เราทำหายแล้วชนชั้นกลางในประเทศ เป็นจริงนั้น และสถานะของชนชั้นกลางคืออะไร เป็นที่น่ากลัวที่ทุกคนกล่าวว่าJF: ฉันจะไม่บอกชั้นกลางเป็นยิ่งปิดกว่า 40 ปีที่ผ่านมา สิ่งต่าง ๆ มากมายมีอากาศดี เศรษฐกิจได้สร้างกำไร แต่กำไรที่ได้รับมาก unequally หาร และมาช้ากว่าในทศวรรษก่อนหน้านี้ ดังนั้น เราสามารถทำการขยายเศรษฐกิจได้รวดเร็วขึ้น และเชื่อมต่อกำไรที่ดีกว่า กับชนชั้นกลางแล้วต้องวาระของประธาน นั่นคือสิ่งเขายังผลักสำหรับMG: ดังนั้นสิ่งมีคุณทำสำหรับชั้นกลางวันนี้หกปี และจะได้ช่วยเหลือJF: ช่วยเศรษฐกิจจากภาวะซึมเศร้ามากที่สอง ที่ช่วยคนในประเทศของเราMG: ใช่ ดี อะไรมีคุณทำเราเมื่อเร็ว ๆ นี้JF: ดี ภาษีตัดสำหรับวิทยาลัย ภาษีตัดรายได้ต่ำกว่าสำหรับเด็ก การทำตัดชั้นกลางภาษีถาวรให้ครอบครัวแน่นอนมากขึ้น และชำระเงินทั้งหมดที่มีภาษีสูงในครัวเรือนสินค้าที่ส่งคืนให้สิ่งที่พวกเขาอยู่ในปี 1990 ในด้านการศึกษา เรียนวิทยาลัยเป็นขั้นตอนสำคัญระดับกลาง มีจำนวนมากกังวลเกี่ยวกับเงินกู้นักเรียน ว่าเป็นสิ่งที่เรากำลังต่อไป ทำงานผ่านแต่ขั้นตอนขนาดใหญ่ที่มีรายได้จากค่าสำหรับเงินกู้ยืม การตรวจสอบว่า ไม่มีใครได้คืนมากกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ของพวกเขาในการชำระดอกเบี้ย ทั้งนั้นขั้นตอนอื่น ๆ ไป มากสิ่งที่เรากำลังพยายามทำคือ ช่วยครอบครัวเพิ่มเติมร่วมแรง ดังนั้น: ขยายดูแลเด็ก ประโยชน์ภาษี earners รอง ทำงานที่ยืดหยุ่นมากขึ้นMG: Republicans ต้องเพิก Obamacare ว่า จะสร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจขนาดใหญ่JF: ที่เป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่คุณได้เห็นความสำเร็จ unsung พิเศษ ต้นทุนสุขภาพการเจริญเติบโตในอัตราต่ำสุดแล้วในปี 50 ได้ ต้นทุนสุขภาพอย่างสม่ำเสมอได้ outpaced อัตราเงินเฟ้อได้ตราบใดที่เราได้วัด แต่ตอนนี้ พวกเขากำลังโดยทั่วไป โดยอัตราเงินเฟ้อ เจริญเติบโตของพรีเมี่ยมได้ชะลอตัวจากเลขสองหลักทศวรรษผ่านมาผูกสำหรับต่ำในระเบียนปัจจุบัน มากทั้งสิ่งที่จะทำให้ แต่มีข้อสงสัยในใจของฉันที่ทำดูแลราคาไม่แพงมีส่วนที่MG: ผมเห็นเพิ่มสำรวจความคิดเห็นว่า คิดว่า ร้อยละ 75 ของคนอเมริกันคิดว่า ดุล คนอย่างใด ไม่ได้รับข้อความที่เป็นจริงลดลง ทำไมเป็นที่JF: ผมคิดว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือ ทุกคนเปิดขึ้น POLITICO อ่านสัมภาษณ์นี้ และพบว่า ดุล 9.8 เปอร์เซ็นต์ของ GDP ในปี 2552 และปีที่แล้วร้อยละ 2.8 ของ GDP มันตก 70 เปอร์เซ็นต์เป็นสัดส่วนของเศรษฐกิจ สิ่งสำคัญอย่างยิ่งคือ ไม่เพียงสิ่งชั่วคราว ถ้าคุณมองที่ประเมินของสำนักงานงบประมาณตั้งดุลอีก 25 ปีและ 75 ปีถัดไป พวกเขากำลังมากน้อยกว่าสิ่งที่พวกเขาคิดว่า มันเป็นไปได้ห้าปีที่ผ่านมา และส่วนใหญ่ของการเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นขั้นตอนที่เราได้นำไปชะลอการเจริญเติบโตของการดูแลสุขภาพ [ต้นทุน], แต่ยังสูงกว่าภาษีรายได้ครัวเรือนMG: แต่ไม่มีใครดูเหมือนว่าจะรู้ว่า นี่คือความล้มเหลวของที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจกับประธานาธิบดี ไม่ประธาน communicator มากหลังจากทั้งหมดJF: ผมได้ใช้เวลาที่มองตัวเลขขาดดุล ฉันไม่ใช้เวลามากมองสำรวจในคนเกี่ยวกับดุล งานของเราคือทำตามขั้นตอนเพื่อนำลง และก็ลง ก็ยังคงเป็นปัญหาในระยะยาว แต่มีน้อยมากกดปัญหากว่าจะได้รับMG: Ben ขาวมีชิ้นส่วนน่าสนใจเกี่ยวกับวิธีการที่แนวโน้มงานสำหรับเด็กที่จบจากโรงเรียนวันนี้ไม่เดิมเมื่อ 30 ปีที่ผ่านมา เขาเขียนงานตลาดได้แน่นอนดีกว่า 6 ปีที่ผ่านมา แต่โดยทั่วไปครับ และในขณะเดียวกัน วิทยาลัยกำลังคุ้ม นี่คือความล้มเหลว โดยคุณผู้ชายJF: ครั้งแรกของทั้งหมด เราไม่ควรเสียภาพใหญ่สำหรับวัชพืช อัตราการว่างงานสำหรับบัณฑิตวิทยาลัยมากต่ำกว่าสำหรับบัณฑิตวิทยาลัยไม่ได้ ค่าจ้างจะสูงมาก วิทยาลัยยังคงตั๋วสุดระดับกลาง การขึ้นทางเศรษฐกิจในอนาคต ปัญหาที่เราได้เห็นได้ แรกของทั้งหมด เราได้เห็นการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วมากในต้นทุนวิทยาลัย จำนวนมากที่อยู่ในภาค for-profit ที่ตรงไปตรงมา คุณภาพจะไม่สวยสม่ำเสมอ นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเราได้กำหนดในที่ตั้งเฉพาะ ใส่ในสถานที่กฎการเข้าโรงเรียนการขึ้นเกมของพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่งMG: พวกเขายังมีJF: ดี คุณเคยเห็นเปลี่ยนแปลงใหญ่ในภาคที่แล้ว แม้ในความคาดหมายว่า กฎมา เป็นจำนวนมากของโปรแกรมที่กำลังพยายามปรับปรุงตัวเอง แต่ภาคที่ผ่านข้อกำหนดจะมีขั้นตอนสำคัญ อีกค่ารายได้ตามที่ผมพูดถึงสำหรับนักศึกษากู้ยืมได้MG: คุยเกี่ยวกับสิ่งที่ประธานาธิบดีสามารถทำได้ในปีสุดท้ายของเขาและครึ่ง ทางการค้าน่าจะ เป็นสิ่งถัดไปบน docket ด้านซ้ายจะปวดมาก คำตอบคืออะไร ว่านี้ไปช่วยคนที่ยังดิ้นรนJF: ฉันจะกลับไปวินิจฉัยของฉันของความท้าทายที่เราเคย มีรายได้ในปี 40 ความท้าทายที่มี stemmed จากเติบโตผลผลิตไม่เพียงพอ ไม่เพียงพอใช้ในการเจริญเติบโต และร่วมบังคับใช้แรงงานไม่เพียงพอ การค้าช่วยอยู่น้อยหนึ่งในบรรดา อาจเพิ่มเติม มันจะทำให้เศรษฐกิจของเรามากขึ้น ขยายวงกลมเศรษฐกิจเร็วยิ่งขึ้น มันยังจะช่วยให้คุณภาพของงานที่เราได้รับการดิ้นรนกับเป็นเวลานาน งานในอุตสาหกรรมส่งออกมากถึง 18 เปอร์เซ็นต์อื่น ๆ มากกว่าการชำระค่าจ้างงาน สิ่งอยู่ข้างผู้บริโภค: ค้าไม่สำคัญมากไปยังครัวเรือนที่ร่ำรวยเป็นผู้บริโภค ครัวเรือนที่ร่ำรวยไม่ใช้การหล่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเดือนมกราคมปี 2009 เมื่อประธานาธิบดีโอบามาใช้สำนักงานเศรษฐกิจสหรัฐได้รับการทยอย 800,000 งานเดือน อัตราการว่างงานยังคงเพิ่มขึ้นในช่วงปีแรกของโอบามาป่วนจุดที่ร้อยละ 10 ตุลาคม. ที่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเวลานานแล้ว รายงานงานในวันนี้แสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจเพิ่ม 280,000 ตำแหน่งในเดือนพฤษภาคมเป็นเดือนที่ 63 บันทึกการเจริญเติบโตของการจ้างงาน ภาคเอกชนได้เพิ่ม 12,600,000 งานในระหว่างการยืดและการว่างงานอยู่ในขณะนี้ร้อยละ 5.5 ในขณะที่ตลาดที่อยู่อาศัยได้กลับมาที่อัตราเงินเฟ้อยังคงอยู่ในระดับต่ำและการขาดดุลงบประมาณของรัฐบาลกลางได้ลดลงอย่างต่อเนื่อง. แต่ยังคงมีความรู้สึกที่จู้จี้ของความผิดหวังชาติเกี่ยวกับเศรษฐกิจความรู้สึกอย่างกว้างขวางว่าค่าจ้างที่ต่ำเกินไป, ความไม่เท่าเทียมกันเป็นมากเกินไป การเจริญเติบโตจะซบเซามากเกินไปและความฝันอเมริกันจะลื่นไถลออกจากการเข้าถึงสำหรับคนชั้นกลาง อนุมัติการจัดอันดับของโอบามายังคงต่ำกว่าร้อยละ 50 และผู้สมัครประธานาธิบดีพรรครีพับลิกำลังทั้งหมดที่ใช้กับ Obamanomics ประนามหกปีเป็นยุคของการทำเลยเถิดภาครัฐและความเมื่อยล้าของภาคเอกชน Jeb พุ่มไม้เป็นที่ถกเถียงกันในสัปดาห์นี้ว่าเศรษฐกิจที่มีอากาศจริงที่เลวร้ายยิ่งในนาฬิกาของโอบามา. เจสันเฟอร์แมนประธานของทำเนียบขาวสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและผู้ช่วยของโอบามาตั้งแต่การรณรงค์ความหวังและการเปลี่ยนแปลงของปี 2008 คิดว่าบ้า แต่เป็นหนึ่งในสถาปนิกหลักของมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจขนาดใหญ่ที่นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่าจะช่วยยุติภาวะถดถอยครั้งใหญ่ - และชาวอเมริกันส่วนใหญ่เชื่อว่าเป็นของเสียหมูยัดเงิน -. เขารู้ว่ามันไม่ได้โต้แย้งเรื่องผิดปกติในการสัมภาษณ์กับนักการเมืองของไมเคิล Grunwald เฟอร์แมนออกมาวางกรณีสำหรับ Obamanomics เถียงว่าประธานไม่ได้อากาศเครดิตมากพอสำหรับการบันทึกและการปรับปรุงเศรษฐกิจที่เขาส่งมอบในสัญญาของเขาของความหวังและการเปลี่ยนแปลง. เฟอร์แมนยังกล่าวถึงปัญหาของเขากับรีพับลิกันในทางเศรษฐกิจและงบประมาณ นโยบายแนวโน้มของการทำข้อตกลงภาษีกับพอลไรอันและความขัดแย้งของเขากับเจ้านายเก่าของเขาลาร์รีซัมเมอร์เกี่ยวกับอนาคตของการเติบโตทางเศรษฐกิจ และเขาอธิบายความคิดที่ใหญ่ต่อไปใน Obamaworld และอาจจะเกี่ยวกับพรรคประชาธิปัตย์ตรวจคนเข้าเมืองการค้าและในระบบการศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่รัฐบาลได้รับการสนับสนุนจากอู่จนกระทั่งอายุ 20 MG: ผู้สมัครประธานาธิบดีพรรครีพับลิจะวิ่งไปรอบ ๆ บอกว่า เศรษฐกิจเป็นสิ่งที่น่ากลัวและทุกคนรู้ว่ามันไม่ว่าสิ่งที่ตัวเลขที่บอกว่า สิ่งที่คุณจะพูดกับพวกเขา? JF: ความจริงก็คือเศรษฐกิจได้ทำให้โดดเด่นจริงๆกับอัตราต่อรองยากสวยที่คุณเผชิญเมื่อคุณเห็นประเภทของวิกฤตการณ์ทางการเงินที่เราเห็น ถ้าคุณดูตอนที่ผ่านมาของวิกฤตเช่นนี้ตกต่ำเป็นที่โดดเด่นที่สุดที่คุณจะไม่ได้คิดว่าอัตราการว่างงานของเราหกปีหลังจากวิกฤตเกือบจะกลับไปที่มันเป็นก่อนที่จะเกิดวิกฤตที่เศรษฐกิจของเรา จะเป็นอย่างมากมีขนาดใหญ่กว่าที่มันเป็นก่อนวิกฤตและค่าจ้างที่แท้จริงจะได้รับเพิ่มขึ้นสำหรับคนงาน. MG: มีการจำนวนมากของการพูดคุยของงานฆ่า Obamacare กระตุ้นงานฆ่างานฆ่ากฎระเบียบทางการเงินพลังงานงานฆ่า กฎระเบียบ ทุกอย่างเป็นงานฆ่า ดังนั้นวิธีการที่จะเกิดขึ้นในงาน? JF: ในปี 2014 เราได้เห็นการก้าวเร็วที่สุดของการเติบโตของงานตั้งแต่ปี 1990 และมันก็เป็นจริงได้น่าประทับใจมากกว่าเพียงแค่สถิติที่จะบอกคุณเพราะกลุ่มผู้เข้าชมในขณะนี้มีผู้คนมากขึ้นตีปีที่เกษียณอายุและออก และแม้จะมีที่เรามีการเจริญเติบโตเร็วที่สุดในงานที่เราเคยมีตั้งแต่ปลายปี 1990 อัตราการว่างงานที่ลดลงได้ที่ก้าวว่ามันไม่ได้มาตั้งแต่ปี 1980 และแนวของการสร้างงานที่เรากำลังเป็นแนวยาวประเทศนี้เคยมีมา ดังนั้นผมจึงไม่คิดว่าสิ่งที่อยู่ในข้อมูลเหล่านี้สนับสนุนเรื่องไก่ต่างๆที่เราเคยได้ยินในช่วงหลายปี. MG: ดังนั้นคำถามที่ชัดเจน: ถ้าสิ่งที่ดีดังนั้นทำไมคนรู้สึกไม่ดีเหรอ? มันไม่ได้เป็นเพียงแค่คนที่ต้องการที่จะเป็นประธานาธิบดีคนต่อไปบอกว่ามันเป็นเรื่องยากที่ออกมี. JF: ​​แรกของทุกคนที่มีความมั่นใจมากขึ้นและในแง่ดีมากขึ้นในปัจจุบันกว่าที่พวกเขาได้รับที่จุดใด ๆ ในเวลาตั้งแต่วิกฤตการณ์ทางการเงิน ... แต่คนนอกจากนี้ยังมี ดิ้นรนกับทศวรรษที่ผ่านมาของการเติบโตของค่าจ้าง subpar กับทศวรรษของความไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้นและปัญหาที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข. MG: คุณได้ยินจากฮิลลารีและจากเดโมแครอื่น ๆ ที่ทำงานที่เราได้สูญเสียคนชั้นกลางในประเทศ นั่นคือความจริงและสิ่งที่เป็นรัฐของชนชั้นกลางหรือไม่ มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่ทุกคนพูดว่าเจเอฟ: ฉันจะไม่พูดคนชั้นกลางจะเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อ 40 ปีก่อน จำนวนมากของสิ่งที่มีอากาศดี เศรษฐกิจได้สร้างกำไร แต่กำไรที่ได้รับการแบ่งออกอย่างไม่มีที่เปรียบมากและได้มาช้ากว่าทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ใน ดังนั้นสิ่งที่เราสามารถทำได้เพื่อขยายเศรษฐกิจได้รวดเร็วยิ่งขึ้นและดีกว่าการเชื่อมต่อกำไรผู้ที่มีชนชั้นกลางได้รับสิ่งจำเป็นที่จะวาระการประชุมของประธานาธิบดี นั่นคือสิ่งที่เขายังคงผลักดันให้. MG: ดังนั้นสิ่งที่คุณทำสำหรับคนชั้นกลางในวันนี้สำหรับที่ผ่านมาหกปีและได้ช่วย? JF. ช่วยเหลือผู้เศรษฐกิจจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งที่สองที่ช่วยให้ทุกคนในประเทศของเราMG: ใช่ ดีสิ่งที่คุณทำเพื่อเราเร็ว ๆ นี้? JF: ดีลดภาษีสำหรับวิทยาลัย, การลดภาษีสำหรับครอบครัวที่มีรายได้ต่ำกับเด็กทำให้ลดภาษีชนชั้นกลางอย่างถาวรที่จะให้ครอบครัวความเชื่อมั่นมากขึ้นและการจ่ายเงินสำหรับทุกที่ กับภาษีที่สูงขึ้นในครัวเรือนที่มีรายได้สูงที่จะกลับไปสิ่งที่พวกเขาในปี 1990 ในแง่ของการศึกษาเรียนวิทยาลัยเป็นขั้นตอนที่สำคัญในการชนชั้นกลาง มีจำนวนมากของความกังวลเกี่ยวกับเงินกู้ยืมของนักเรียนเป็นที่สิ่งที่เรากำลังดำเนินการต่อในการทำงานผ่าน แต่ขั้นตอนใหญ่จริงๆมีการชำระหนี้รายได้ที่ใช้สำหรับการกู้ยืมเงินเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครมีที่จะจ่ายคืนเกินกว่าร้อยละ 10 ของรายได้ของพวกเขา ในการจ่ายดอกเบี้ย ทั้งกลุ่มของขั้นตอนอื่น ๆ ก้าวไปข้างหน้าเป็นจำนวนมากของสิ่งที่เรากำลังพยายามที่จะทำคือการช่วยให้ครอบครัวมีส่วนร่วมมากขึ้นในแรงงาน ดังนั้น: ขยายการดูแลเด็ก, สิทธิประโยชน์ทางภาษีสำหรับรายได้รองสถานที่ทำงานที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้น. MG: รีพับลิกันต้องการที่จะยกเลิก Obamacare บอกว่ามันจะสร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจขนาดใหญ่. JF: ​​นั่นเป็นสถานที่ที่คุณได้เห็นความสำเร็จที่ไม่ได้ร้องไม่ธรรมดาอีก การเจริญเติบโตของค่าใช้จ่ายสุขภาพในอัตราที่ต่ำสุดจะได้รับใน 50 ปี ค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพได้แซงหน้าอัตราเงินเฟ้ออย่างต่อเนื่องให้นานที่สุดเท่าที่เราเคยวัดเขา แต่ตอนนี้พวกเขากำลังโดยทั่วไปในทิศทางเดียวกับอัตราเงินเฟ้อ การเจริญเติบโตของพรีเมี่ยมมีการชะลอตัวจากเลขสองทศวรรษที่ผ่านมาเพื่อผูกต่ำสุดที่บันทึกไว้ในขณะนี้ มากทั้งในสิ่งที่ได้ก่อให้เกิด แต่มีข้อสงสัยในใจของฉันที่พระราชบัญญัติการดูแลราคาไม่แพงได้มีส่วนร่วมว่าไม่มี. MG: ผมเห็นการเลือกตั้งที่กล่าวว่าผมคิดว่าร้อยละ 75 ของชาวอเมริกันคิดว่าการขาดดุลที่เพิ่มขึ้น ยังไงก็เถอะคนที่ไม่ได้รับข้อความว่ามันจริงลดลง ว่าเป็นเพราะเหตุใดJF: ผมคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่ทุกคนจะเปิดขึ้นนักการเมืองอ่านการสัมภาษณ์ครั้งนี้และพบว่าการขาดดุล 9.8 เป็นร้อยละของ GDP ในปี 2009 และปีที่ผ่านมาคิดเป็นร้อยละ 2.8 ของ GDP มันลดลงร้อยละ 70 เป็นส่วนแบ่งของเศรษฐกิจ สิ่งที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือมันไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่ชั่วคราว ถ้าคุณดูที่ประมาณการสำนักงบประมาณรัฐสภาของการขาดดุลในอีก 25 ปีและต่อไป 75 ปีที่พวกเขากำลังมากขนาดเล็กกว่าสิ่งที่พวกเขาคิดว่ามันเป็นไปได้ห้าปีที่แล้ว และเป็นส่วนใหญ่ของการเปลี่ยนแปลงที่เป็นขั้นตอนที่เราได้นำมาใช้เพื่อชะลอการเจริญเติบโตของการดูแลสุขภาพ [ค่าใช้จ่าย] แต่ยังภาษีที่สูงขึ้นในครัวเรือนที่มีรายได้สูง. MG: แต่ดูเหมือนไม่มีใครที่จะรู้ว่า นี้คือความล้มเหลวของที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจให้กับประธานาธิบดีหรือไม่? เป็นประธานไม่ได้เช่นเป็นนักสื่อสารที่ดีหลังจากทั้งหมดหรือไม่JF: ฉันได้ใช้เวลามากเวลามองที่ตัวเลขการขาดดุล ฉันไม่ได้ใช้เวลามากในการเลือกตั้งที่กำลังมองหาในสิ่งที่คนคิดเกี่ยวกับการขาดดุล งานของเราคือการทำตามขั้นตอนที่จะนำมันลงและก็ลง ก็ยังคงเป็นปัญหาในระยะยาว แต่เป็นปัญหาที่เร่งด่วนมากน้อยกว่าจะได้รับ. MG: เบนสีขาวมีชิ้นที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิธีแนวโน้มงานสำหรับเด็กที่จบการศึกษาจากโรงเรียนในวันนี้ไม่ได้สิ่งที่พวกเขาเมื่อ 30 ปีก่อน เขาเขียนตลาดงานแน่นอนดีกว่าหกปีที่ผ่านมา แต่มันเป็นพื้นครับ และในขณะเดียวกันวิทยาลัยจะได้รับมีราคาแพงดังนั้น นี้คือความล้มเหลวโดยที่พวกคุณ? JF: ก่อนอื่นเราไม่ควรจะสูญเสียภาพใหญ่สำหรับวัชพืช อัตราการว่างงานสำหรับบัณฑิตวิทยาลัยมากต่ำกว่าสำหรับผู้สำเร็จการศึกษาที่ไม่ใช่วิทยาลัย ค่าจ้างที่มีมากขึ้น วิทยาลัยยังคงเป็นหนึ่งของตั๋วที่ดีที่สุดเพื่อคนชั้นกลางเพื่ออนาคตทางเศรษฐกิจความปลอดภัยมากขึ้น บางประเด็นที่เราเคยเห็นเป็นครั้งแรกของทั้งหมดที่เราได้เห็นการเติบโตอย่างรวดเร็วมากในค่าใช้จ่ายที่วิทยาลัย จำนวนมากที่อยู่ในภาคการแสวงหาผลกำไรที่ตรงไปตรงมามีคุณภาพสามารถสวยไม่สม่ำเสมอ นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมเราได้ควบคุมในพื้นที่นั้นใส่ในกฎระเบียบสถานที่ที่จะได้รับการโรงเรียนเหล่านั้นขึ้นเกมของพวกเขา. MG: พวกเขาหรือยังJF: ดีที่คุณได้เห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในภาคที่มีอยู่แล้วแม้ ในความคาดหมายว่ากฎจะมาเป็นจำนวนมากของโปรแกรมเหล่านั้นกำลังพยายามที่จะปรับปรุงตัวเอง แต่อยู่ภาคที่ผ่านกฎระเบียบที่เป็นไปได้ขั้นตอนที่สำคัญ อีกประการหนึ่งคือการชำระหนี้รายได้ตามที่ผมได้พูดคุยเกี่ยวกับการกู้ยืมเงินของนักเรียน. MG: พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ประธานสามารถทำได้ในปีที่ผ่านมาของเขาและครึ่งหนึ่ง การค้าน่าจะเป็นสิ่งต่อไปที่เกี่ยวกับคดี ด้านซ้ายเป็นอารมณ์เสียมาก การตอบสนองคืออะไร? นี้เป็นวิธีการที่จะช่วยให้คนที่ยังคงดิ้นรน? JF: ผมจะกลับไปที่การวินิจฉัยของฉันในความท้าทายที่เราได้มีที่มีรายได้ในช่วง 40 ปี ความท้าทายเหล่านั้นได้เกิดจากการเจริญเติบโตผลผลิตไม่เพียงพอใช้งานร่วมกันไม่เพียงพอในการเจริญเติบโตที่มีส่วนร่วมและแรงงานไม่เพียงพอ จะช่วยให้การค้าที่อยู่อย่างน้อยหนึ่งของผู้ที่อาจมากขึ้น มันจะทำให้เศรษฐกิจของเรามีประสิทธิภาพมากขึ้น ขยายการพายเศรษฐกิจได้รวดเร็วยิ่งขึ้น นอกจากนี้ยังจะช่วยให้ที่อยู่ที่มีคุณภาพของงานที่เราได้รับการดิ้นรนกับเป็นเวลานาน งานในอุตสาหกรรมการส่งออกมากจ่ายได้ถึงร้อยละ 18 มากกว่างานอื่น ๆ สิ่งอื่น ๆ ที่อยู่ในด้านผู้บริโภคการค้าไม่สำคัญมากในการประกอบการมีรายได้สูงในฐานะผู้บริโภค ครัวเรือนที่มีรายได้สูงไม่ได้บริโภคแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเดือนมกราคม 2009 , เมื่อประธานาธิบดี Obama เอาสำนักงานเศรษฐกิจสหรัฐตกเลือด 800000 งานต่อเดือน อัตราการว่างงานยังคงเพิ่มขึ้น ในช่วงปีแรกของโอบามา รวมถึงจุดที่ 10 เปอร์เซ็นต์ที่ตุลาคม

รู้สึกเหมือนนานมาแล้ว . วันนี้รายงานงานพบว่าเศรษฐกิจเพิ่ม 280 , 000 ตำแหน่งในเดือนพฤษภาคม เป็นเดือนแห่งการ 63 ตรงบันทึกการจ้างงานภาคเอกชนได้เพิ่ม 12.6 ล้านงานในการยืด และการว่างงานเป็น 5.5 เปอร์เซ็นต์ ขณะที่ตลาดที่อยู่อาศัยมีเด้งกลับ เงินเฟ้อยังต่ำ และงบประมาณขาดดุลได้ลดลงอย่างต่อเนื่อง

แต่ก็ยังรู้สึกว่าผิดหวังแห่งชาติเกี่ยวกับการเศรษฐกิจ ความรู้สึกที่แพร่หลายที่ค่าจ้างต่ำเกินไป , ความไม่เท่าเทียมกันก็สุดโต่งการเจริญเติบโตก็ซบเซา และคนอเมริกันก็จะออกจากการเข้าถึงสำหรับชนชั้นกลาง การประเมินโดยการอนุมัติของโอบามายังต่ำกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ และผู้สมัครประธานาธิบดีพรรครีพับลิทั้งหมดวิ่งกับ Obamanomics ประกาศ 6 ปี , เป็นยุคของภาครัฐและ ภาคเอกชนเกินซบเซาเจบ บุช ถกเถียงกันในสัปดาห์นี้ว่า เศรษฐกิจจะแย่ลงในสายตาของโอบามา

เจสัน เฟอร์แมน ประธานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจของทำเนียบขาว และเป็นผู้ช่วยตั้งแต่โอบามาหวังเปลี่ยนแคมเปญ 2008 คิดว่ามันบ้าแต่เป็นหนึ่งในสถาปนิกหลักของการแพคเกจกระตุ้นเศรษฐกิจที่นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่าช่วยยุติภาวะถดถอยที่ดี -- และชาวอเมริกันส่วนใหญ่เชื่อว่าเป็นหมูยัดไส้ของเสียเงิน . . . เขารู้ว่ามันไม่ทะเลาะกันบ่อยครั้ง

ในการให้สัมภาษณ์กับไมเคิล Grunwald ทางการเมือง , แสดงกรณี Obamanomics สวยๆ ,เถียงว่า ก็ท่านประธานไม่ได้เครดิตเพียงพอสำหรับการบันทึกและปรับปรุงเศรษฐกิจ ที่เขาเสนอในพระสัญญาแห่งความหวังและการเปลี่ยนแปลง

สวยๆยังกล่าวถึงปัญหากับรีพับลิกันในเศรษฐกิจและงบประมาณ นโยบาย เป้าหมายของการทำข้อตกลงภาษี กับ พอล ไรอัน และความขัดแย้งของเขากับเจ้านายเก่าของเขา แลร์รี่ ซัมเมอร์ เกี่ยวกับ อนาคตของการเติบโตทางเศรษฐกิจและเขาอธิบายต่อไปใหญ่ความคิดใน obamaworld และบางทีพรรคประชาธิปไตยในการอพยพ การค้า และในศตวรรษที่ 21 ของระบบการศึกษาที่รัฐบาลได้รับการสนับสนุนจากเปลจนถึงอายุ 20

มก. : ผู้สมัครประธานาธิบดีพรรครีพับลิวิ่งไปรอบ ๆ บอกว่า เศรษฐกิจมันแย่ และ ทุกคนก็รู้ ไม่ว่าตัวเลข พูด คุณจะบอกอะไรกับพวกเขา ?

เจเอฟ :ความจริงคือ เศรษฐกิจมีการฟื้นตัวที่โดดเด่นจริงๆกับอัตราต่อรองลำบากที่คุณเผชิญเมื่อคุณเห็นชนิดของวิกฤตการเงินที่เราเห็น ถ้าคุณดูที่ผ่านมาตอนวิกฤติแบบนี้ เหยียบมากเป็นเด่นที่สุด เธอคงไม่คิดว่าอัตราการว่างงานของเรา 6 ปีหลังวิกฤติจะเกือบกลับมาเหมือนเดิมก่อนวิกฤต