Comedy is a genre of film in which

Comedy is a genre of film in which the main emphasis is on humour. These films are designed to make the audience laugh through amusement and most often work by exaggerating characteristics for humorous effect.[1] Films in this style traditionally have a happy ending (black comedy being an exception). One of the oldest genres in film, some of the very first silent movies were comedies, as slapstick comedy often relies on visual depictions, without requiring sound. When sound films became more prevalent during the 1920s, comedy films took another swing, as laughter could result from burlesque situations but also dialogue.

Comedy, compared to other film genres, puts much more focus on individual stars, with many former stand-up comics transitioning to the film industry due to their popularity. While many comic films are lighthearted stories with no intent other than to amuse, others contain political or social commentary (such as Wag the Dog and Man of the Year

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเภทของภาพยนตร์ที่เน้นหลักอยู่ในตลกขบขันได้ ภาพยนตร์เหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้ชมหัวเราะผ่านสนุก และส่วนใหญ่มักจะทำงาน โดย exaggerating ลักษณะผลอารมณ์ขัน [1] ภาพยนตร์ในลักษณะนี้ซึ่งได้สิ้นสุดความสุข (ตลกสีดำที่เป็นข้อยกเว้น) ประเภทเก่าแก่ที่สุดในฟิล์ม บางส่วนของภาพยนตร์เงียบแรกอย่างใดอย่างหนึ่งถูกตลกขบขัน เป็นตลกขบขันมักอาศัยแสดงภาพ โดยไม่ต้องเสียง เมื่อเสียงภาพยนตร์กลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในช่วงปี 1920 ภาพยนตร์ตลกเอาสวิงอื่น เป็นเสียงหัวเราะอาจส่งผล burlesque สถานการณ์ แต่ยัง โต้ตอบตลก เมื่อเทียบกับประเภทอื่น ๆ ฟิล์ม ทำให้โฟกัสมากขึ้นในแต่ละดาว มีหลายการ์ตูนยืนอดีตเปลี่ยนไปอุตสาหกรรมภาพยนตร์ได้ ในขณะที่ภาพยนตร์การ์ตูนหลาย เรื่องราวเบาสมอง มีเจตนาไม่ใช่เพื่อตลก คนอื่นประกอบด้วยความเห็นทางการเมือง หรือสังคม (เช่น Wag สุนัขและคนของปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลกเป็นประเภทของภาพยนตร์ที่เน้นหลักคืออารมณ์ขัน ภาพยนตร์เหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อทำให้ผู้ชมหัวเราะผ่านสวนสนุกและส่วนใหญ่มักจะทำงานโดยการพูดเกินความจริงลักษณะสำหรับผลอารมณ์ขัน. [1] ภาพยนตร์ในรูปแบบนี้เป็นประเพณีที่มีความสุขตอนจบ (สีดำขบขันเป็นข้อยกเว้น) หนึ่งในประเภทที่เก่าแก่ที่สุดในภาพยนตร์บางส่วนของหนังเงียบแรกเป็นคอเมดี้เป็นตลกเจ็บตัวมักจะอาศัยการแสดงภาพโดยไม่ต้องเสียง เมื่อเสียงฟิล์มกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1920 ภาพยนตร์ตลกเอาแกว่งอีกเป็นเสียงหัวเราะอาจเป็นผลมาจากสถานการณ์ตลก แต่ยังบทสนทนา.

ตลกเมื่อเทียบกับภาพยนตร์ประเภทอื่น ๆ ทำให้มุ่งเน้นมากขึ้นในดาวแต่ละคนมีหลายอดีตยืนขึ้นการ์ตูน ก้าวสู่วงการภาพยนตร์เนื่องจากความนิยมของพวกเขา ในขณะที่ภาพยนตร์การ์ตูนหลายเรื่องราวในเฟซบุ๊คโดยไม่มีเจตนาอื่นมากกว่าที่จะเป็นที่ชอบใจของคนอื่น ๆ มีความเห็นทางการเมืองหรือสังคม (เช่นกระดิกสุนัขและบุคคลแห่งปี