capacity to reinterpret or mobilize

capacity to reinterpret or mobilize an array of resources in terms of schemas other than those that constituted the array’’ (p.
20). Both Giddens and Sewell note that the degree to which agency may be exercised does vary between actors. That is, actors
have different degrees of power to effect change. Thus, Sewell notes that the social position a person occupies governs their
access to resources, as well as their knowledge of different schemas, and thus determines the extent to which they can effect
change. This is a crucial point because it is the existing structure that defines the individual’s social position. As Sewell points
out, ‘‘Structures, and the human agencies they endow, are laden with differences in power’’ (p. 21).
Sewell (1992) also identifies two key dimensions of structure: depth and power. He suggests that the depth and power of
structures have implications for the durability and dynamics of those structures. Depth, relating to schema, refers to the
extent to which a structure is taken for granted or is unconscious. The deeper the structure, the more pervasive it is and the
lower the level of actor awareness of the schema. Sewell suggests that the durability and strength of a structure is governed
primarily by its depth. Power on the other hand, concerns the magnitude of the resources mobilized by a structure. It is a
measure of the structure’s ultimate impact and tangible influence.
Barley and Tolbert (1997) provide an empirical foundation to the theoretical work of Giddens and Sewell by articulating
‘‘a model of how institutions are formed, reproduced, and modified through an interplay of action and structure’’ (p. 94).
They do this by moving from Giddens’ static portrayal of structuration to a dynamic model. The model is depicted in Fig. 1. By
this means they link structuration theory with institutional theory to provide a basis for better understanding how
institutions are reproduced and altered. In other words structuration theory can then be used to help understand what
underpins or sustains the processes of institutionalization, including accounting research homogeneity.
A central tenet of the Barley and Tolbert (1997) model is the concept of scripts or behavioural regularities, which they
define as ‘‘observable recurrent activities and patterns of interaction characteristic of a particular setting’’ (p. 98). The model
consists of four ‘‘moments’’ and conceptualizes institutionalization as occurring and changing through time in a continuous
process. In the first moment, scripts in particular settings are encoded with the institutional principles. In the second
moment, actors enact these scripts. Importantly, Barley and Tolbert note that this frequently occurs outside the
consciousness of the actors who ‘‘simply behave according to their perception of the way things are’’ (p. 102).
In the third moment actors either replicate or revise the scripts. Barley and Tolbert note that replication by actors is much
more likely than revision or change and that this tendency underpins the persistence of institutions over time. In explaining
this tendency, they note that change typically requires some intentional and conscious choice, perhaps as the result of an
exogenous shock. They suggest that ‘‘contextual change is usually necessary before actors can assemble the resources and
rationales that are necessary for collectively questioning scripted patterns of behaviour’’ (p. 102). In the fourth and final
moment, the newly arising patterns of behaviour are objectified and externalized and ‘‘acquire a normative, ‘factual’ quality’’
(Barley and Tolbert, 1997, p. 103).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจุการ reinterpret หรือระดมทรัพยากรในแง่แบบแผนนอกเหนือจากที่ constituted อาร์เรย์เป็นแถว '' (p20) . หมายเหตุทั้ง Giddens และ Sewell ที่ระดับที่หน่วยงานสามารถใช้ได้แตกต่างกันระหว่างนักแสดง ด้วย นักแสดงคือมีแตกต่างกันของอำนาจในการเปลี่ยนแปลงมีผล ดังนั้น Sewell บันทึกว่า ตำแหน่งทางสังคมที่มีคนควบคุมของพวกเขาเข้าถึงทรัพยากร เป็นความรู้แบบแผนแตกต่างกัน และดังนั้นจึง กำหนดขอบเขตที่พวกเขาสามารถมีผลการเปลี่ยนแปลง นี้เป็นสำคัญเนื่องจากเป็นโครงสร้างที่มีอยู่ที่กำหนดสถานะทางสังคมของแต่ละบุคคล เป็นจุด Sewellออก, ''โครงสร้าง และหน่วยงานบุคคลที่พวกเขาไข มีภาระ มีความแตกต่างในอำนาจ '' (p. 21)Sewell (1992) ยังระบุถึงสองหลักของโครงสร้าง: ความลึกและพลัง เขาแนะนำที่ความลึกและพลังของโครงสร้างมีผลกระทบสำหรับความทนทานและพลวัตของโครงสร้างเหล่านั้น ความลึก เกี่ยวข้องกับแบบแผน อ้างถึงในขอบเขตที่ใช้สำหรับเป็นโครงสร้าง หรือไม่ได้สติ เป็นโครงสร้างลึก แพร่หลายมากขึ้นและลดระดับความตระหนักของนักแสดงของ schema Sewell แนะนำว่า ความทนทานและความแข็งแรงของโครงสร้างอยู่ภายใต้โดยความลึกเป็นหลัก พลังงานบนมืออื่น ๆ เกี่ยวกับขนาดของทรัพยากรระดม ด้วยโครงสร้าง มันเป็นการวัดผลกระทบที่ดีที่สุดของโครงสร้างและอิทธิพลที่จับต้องได้ข้าวบาร์เลย์และ Tolbert (1997) มีรากฐานเชิงประจักษ์ที่จะทำงานตามทฤษฎีของ Giddens และ Sewell โดยการสื่อสารนิ้วรุ่น ของสถาบันเกิดขึ้น ทำซ้ำ แก้ไขผ่านทางที่อิทธิพลของโครงสร้างและการดำเนินการ '' (p. 94)พวกเขาสามารถทำได้ โดยการย้ายจากการวาดภาพที่คงที่ของ structuration Giddens' รูปแบบแบบไดนามิก รูปแบบจะกล่าวถึงในรูปที่ 1 โดยหมายความว่า พวกเขาเชื่อมโยง structuration ทฤษฎีกับทฤษฎีสถาบันพื้นฐานให้เข้าใจอย่างไรสถาบันมีการทำซ้ำ และเปลี่ยน ในคำอื่นๆ structuration ทฤษฎีแล้วใช้ความรู้เป็นรากฐานสนับสนุน หรือค้ำจุน institutionalization บัญชีวิจัยรอยรวมทั้งกระบวนการทฤษฎีศูนย์กลางรุ่นข้าวบาร์เลย์และ Tolbert (1997) เป็นแนวคิดของสคริปต์หรือพฤติกรรม regularities ซึ่งพวกเขากำหนดเป็น '' observable กิจกรรมที่เกิดซ้ำและรูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ลักษณะการตั้งค่าเฉพาะ '' (p. 98) รุ่นประกอบด้วยสี่นิ้วช่วง '' และ conceptualizes institutionalization เกิดขึ้น และการเปลี่ยนผ่านในต่อเนื่องกระบวนการ ในช่วงเวลาแรก สคริปต์ในการตั้งค่าเฉพาะจะถูกเข้ารหัสสถาบันหลักการ ในครั้งที่สองช่วงเวลา นักแสดงประกาศใช้สคริปต์เหล่านี้ สำคัญ ข้าวบาร์เลย์และ Tolbert หมายเหตุว่า นี้มักเกิดขึ้นในภายนอกจิตสำนึกของนักแสดงที่ ''เพียงแค่ทำงานตามการรับรู้ของพวกเขาที่เป็นสิ่งที่ '' (p. 102)ในช่วงเวลาสาม นักแสดงซ้ำ หรือแก้ไขสคริปต์ ข้าวบาร์เลย์และ Tolbert หมายเหตุว่า การจำลองแบบ โดยนักแสดงมากมีแนวโน้มมากกว่า revision หรือเปลี่ยนแปลง และที่แนวโน้มนี้เป็นรากฐานสนับสนุนการมีอยู่ของสถาบันตลอดเวลา ในการอธิบายแนวโน้มนี้ พวกเขาทราบว่า เปลี่ยนโดยทั่วไปต้องเลือกบางอย่างที่ตั้งใจ และใส่ใจ อาจเป็นผลลัพธ์ของการแรงกระแทกภายนอก พวกเขาแนะนำให้ '' บริบทการเปลี่ยนแปลงจำเป็นก่อนที่นักแสดงสามารถรวบรวมทรัพยากร และรูปแบบของพฤติกรรมการใช้สคริปต์ rationales ที่จำเป็นสำหรับการรวมคำถาม '' (p. 102) ในสี่และสุดท้ายช่วงเวลา รูปแบบการเกิดใหม่ของพฤติกรรมคือ objectified และ externalized และ ''ได้รับคุณภาพกฎเกณฑ์ 'จริง' ''(ข้าวบาร์เลย์และ Tolbert, 1997, p. 103)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสามารถในการแปลหรือระดมอาร์เรย์ของทรัพยากรในแง่ของ schema ที่อื่นนอกเหนือจากที่บัญญัติอาร์เรย์ '' (พี.
20) ทั้งสอง Giddens และซีเวลล์ทราบว่าระดับที่หน่วยงานอาจจะใช้สิทธิไม่แตกต่างกันระหว่างนักแสดง นั่นคือนักแสดงที่
มีองศาที่แตกต่างกันของอำนาจที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นซีเวลล์สังเกตว่าฐานะทางสังคมเป็นคนที่หมกมุ่นอยู่กับพวกเขาควบคุม
การเข้าถึงทรัพยากรเช่นเดียวกับความรู้ของสกีมาที่แตกต่างกันและทำให้การกำหนดขอบเขตที่พวกเขาสามารถมีผลกระทบต่อ
การเปลี่ยนแปลง นี่คือจุดสำคัญเพราะมันเป็นโครงสร้างที่มีอยู่ที่กำหนดฐานะทางสังคมของแต่ละบุคคล ในฐานะที่เป็นซีเวลล์
ออก '' โครงสร้างและหน่วยงานของมนุษย์ที่พวกเขามอบให้เป็นภาระกับความแตกต่างในอำนาจ '' (P 21)..
ซีเวลล์ (1992) นอกจากนี้ยังระบุสองมิติที่สำคัญของโครงสร้างเชิงลึกและการใช้พลังงาน เขาแสดงให้เห็นว่ามีความลึกและพลังของ
โครงสร้างมีความหมายเพื่อความทนทานและการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างเหล่านั้น ความลึกที่เกี่ยวข้องกับสคีหมายถึง
ขอบเขตที่มีโครงสร้างเป็นที่สำหรับรับหรือไม่ได้สติ ลึกโครงสร้างที่แพร่หลายมากขึ้นก็คือและ
ต่ำกว่าระดับของการรับรู้ของนักแสดงสกีมา ซีเวลล์แสดงให้เห็นว่ามีความทนทานและความแข็งแรงของโครงสร้างเป็นหน่วยงาน
หลักโดยความลึก อำนาจอยู่ในมืออื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการขนาดของทรัพยากรที่ระดมจากโครงสร้าง มันเป็น
ตัวชี้วัดของผลกระทบที่ดีที่สุดของโครงสร้างและอิทธิพลที่มีตัวตน.
ข้าวบาร์เลย์และ Tolbert (1997) ให้เป็นรากฐานที่ประจักษ์ถึงการทำงานทางทฤษฎีของ Giddens และซีเวลล์โดยชัดเจน
'' รูปแบบของวิธีการที่สถาบันการศึกษาจะเกิดขึ้นทำซ้ำและการแก้ไขผ่านการมีปฏิสัมพันธ์ ของการดำเนินการและโครงสร้าง '' (พี. 94).
พวกเขาทำเช่นนี้โดยการย้ายจาก Giddens 'เห็นภาพคงที่ของ structuration ไปแบบไดนามิก รูปแบบที่เป็นที่ปรากฎในรูป 1. ตาม
ที่นี้หมายถึงพวกเขาเชื่อมโยงทฤษฎี structuration กับทฤษฎีสถาบันเพื่อให้พื้นฐานสำหรับการทำความเข้าใจมากขึ้นว่า
สถาบันจะทำซ้ำและการเปลี่ยนแปลง ในคำอื่น ๆ ทฤษฎี structuration จากนั้นจะสามารถใช้เพื่อช่วยให้เข้าใจในสิ่งที่
รมย์หรือค้ำจุนกระบวนการของสถาบันรวมทั้งความสม่ำเสมอของการวิจัยการบัญชี.
ทฤษฎีกลางของข้าวบาร์เลย์และ Tolbert (1997) รุ่นเป็นแนวคิดของสคริปหรือแบบแผนพฤติกรรมที่พวกเขา
กำหนด เป็น '' กิจกรรมกำเริบสังเกตและรูปแบบของลักษณะการทำงานร่วมกันของการตั้งค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่ง '' (พี. 98) รูปแบบ
ประกอบด้วยสี่ '' ช่วงเวลา '' และ conceptualizes สถาบันเป็นที่เกิดขึ้นและการเปลี่ยนผ่านช่วงเวลาที่ต่อเนื่องใน
กระบวนการ ในช่วงเวลาแรกสคริปต์ในการตั้งค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการเข้ารหัสด้วยหลักการสถาบัน ในครั้งที่สอง
ช่วงเวลาที่นักแสดงตราสคริปต์เหล่านี้ ที่สำคัญข้าวบาร์เลย์และ Tolbert ทราบว่านี้มักเกิดขึ้นนอก
จิตสำนึกของนักแสดงที่ '' เพียงประพฤติตามการรับรู้ของสิ่งที่ทาง '' (P. 102).
ในช่วงเวลาที่นักแสดงทั้งสามทำซ้ำหรือแก้ไขสคริปต์ ข้าวบาร์เลย์และ Tolbert ทราบว่าการจำลองแบบโดยนักแสดงมาก
จะมีโอกาสมากกว่าการแก้ไขหรือการเปลี่ยนแปลงและแนวโน้มนี้รมย์คงอยู่ของสถาบันเมื่อเวลาผ่านไป ในการอธิบาย
แนวโน้มนี้พวกเขาทราบว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างมักจะต้องเลือกที่เจตนาและใส่ใจบางทีอาจจะเป็นผลมาจากนั้น
ช็อตจากภายนอก พวกเขาแสดงให้เห็นว่า '' การเปลี่ยนแปลงบริบทมักจะเป็นสิ่งที่จำเป็นก่อนที่นักแสดงที่สามารถรวบรวมทรัพยากรและ
เหตุผลที่จำเป็นสำหรับการรวมคำถามรูปแบบของพฤติกรรมสคริปต์ '' (P. 102) ในสี่และสุดท้าย
ขณะที่รูปแบบใหม่ที่เกิดขึ้นจากพฤติกรรมจะ objectified และภายนอกและ '' ได้รับเชิงบรรทัดฐาน '' คุณภาพ 'ข้อเท็จจริง'
(ข้าวบาร์เลย์และ Tolbert 1997, น. 103)