The meltdown properties of ice crea

The meltdown properties of ice cream have a critical importance for the product; these properties contribute toward the formation of a quality judgment as important as the sensory properties of the product (Tharp et al. 1998). The differences between melting ratios of the ice cream samples were statistically significant (P < 0.01). Salama (2004) reported that the use of some natural sweeteners instead of sucrose in ice cream manufacture affected melting properties of ice cream samples. The lowest melting ratio (0.36 ± 0.02 g/min) was determined in samples containing GS on first day of the storage. The melting ratios of the ice creams slightly increased on the 15th day of storage, but the samples with GS + sucrose remained the same (Table 2). In this research, the melting ratios of the samples containing sucrose were statistically lower than that of HFCS. Frank (1994) reported that the corn sweetener addition to ice cream mix decreased the melting rate when compared to sucrose addition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสมบัติล่มสลายของไอศกรีมมีสำคัญสำหรับผลิตภัณฑ์ คุณสมบัติเหล่านี้นำไปสู่การก่อตัวของคำพิพากษาคุณภาพที่สำคัญเป็นคุณสมบัติทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ (Tharp et al. 1998) ความแตกต่างระหว่างอัตราการละลายตัวอย่างไอศกรีมมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.01) ซาลามา (2004) รายงานว่า การใช้สารให้ความหวานบางธรรมชาติแทนน้ำตาลซูโครสในการผลิตไอศกรีมผลคุณสมบัติหลอมตัวอย่างไอศกรีม อัตราการละลายต่ำสุด (0.36 ± 0.02 กรัม/นาที) กำหนดในตัวอย่างที่ประกอบด้วย GS ในวันแรกของการจัดเก็บข้อมูล อัตราการละลายของไอศกรีมเพิ่มขึ้นในวัน 15 ของเก็บเล็กน้อย แต่ตัวอย่าง มี GS + ซูโครสอยู่เดียวกัน (ตาราง 2) ในการวิจัยครั้งนี้ อัตราการละลายของตัวอย่างที่ประกอบด้วยน้ำตาลซูโครสได้ทางสถิติต่ำกว่าของฟรุก Frank (1994) รายงานว่า การเพิ่มสารให้ความหวานข้าวโพดผสมไอศกรีมลดลงอัตราการหลอมเมื่อเทียบกับซูโครสเพิ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณสมบัติของการล่มสลายของไอศครีมมีความสำคัญสำหรับผลิตภัณฑ์; คุณสมบัติเหล่านี้นำไปสู่การก่อตัวของการตัดสินที่มีคุณภาพที่สำคัญเป็นคุณสมบัติทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ (Tharp et al. 1998) ความแตกต่างระหว่างอัตราส่วนการละลายของตัวอย่างไอศครีมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.01) ซาลา (2004) รายงานว่าการใช้สารให้ความหวานบางธรรมชาติแทนน้ำตาลในการผลิตไอศครีมได้รับผลกระทบคุณสมบัติของตัวอย่างไอศครีมละลาย อัตราส่วนการละลายต่ำสุด (0.36 ± 0.02 กรัม / นาที) ถูกกำหนดในตัวอย่างที่มี GS ในวันแรกของการจัดเก็บ อัตราส่วนการละลายของไอศครีมเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในวันที่ 15 ของการจัดเก็บ แต่ตัวอย่างที่มี GS + น้ำตาลซูโครสยังคงอยู่เหมือนกัน (ตารางที่ 2) ในงานวิจัยนี้อัตราส่วนการละลายของกลุ่มตัวอย่างที่มีน้ำตาลซูโครสเป็นสถิติที่ต่ำกว่าของ HFCS แฟรงก์ (1994) รายงานว่านอกจากสารให้ความหวานข้าวโพดในการผสมไอศครีมลดลงอัตราการละลายเมื่อเทียบกับการเพิ่มน้ำตาลซูโครส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิกฤต คุณสมบัติของไอศกรีมมีความสําคัญสําคัญสําหรับผลิตภัณฑ์ คุณสมบัติเหล่านี้มีส่วนร่วมต่อการก่อตัวของการตัดสินคุณภาพสำคัญเช่นกัน คุณสมบัติทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ ( ป et al . 1998 ) ความแตกต่างระหว่างละลายอัตราส่วนของไอศกรีม จำนวน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.01 ) ปลอดภัย ( 2004 ) รายงานว่า การใช้สารให้ความหวานธรรมชาติแทนซูโครสในไอศกรีมผลิตจากการหลอมตัวอย่างคุณสมบัติของครีมน้ำแข็ง อัตราส่วนการละลายต่ำสุด ( 0.36 ± 0.02 กรัม / นาที ) คือว่าในตัวอย่างที่มี GS ในวันแรกของการเก็บรักษา ละลายอัตราส่วนของไอศกรีมเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในวันที่ 15 ของกระเป๋า แต่ตัวอย่างกับ GS + น้ำตาลทรายยังคงเดิม ( ตารางที่ 2 ) ในการวิจัยนี้ ละลายอัตราส่วนของตัวอย่างที่มีซูโครสอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าของ HFCS . แฟรงค์ ( 1994 ) รายงานว่า ข้าวโพดหวานและไอศครีมผสมลดลง โดยอัตราการละลายเมื่อเปรียบเทียบกับซูโครส