The share of exports in aggregate d

The share of exports in aggregate demand began rising in the 1970s, after hovering around 20% during the 1950s and 1960s. However, the increase in the share of exports in GDP has been exceptionally high in the 1990s; after averaging about 25% in the five years leading up to the Canada-U.S. Free Trade Agreement, exports as a proportion of nominal GDP (that is, unadjusted for price changes) soared above 40% by 1998, the highest of any G7 nation.(f.1) Imports have mirrored the trend in exports, with trade across the U.S. border being the driving force for both.

This article attempts to explore the issue of goods moving back and forth across the border at various stages of processing. If this has increased in recent years, it will have increased the measured rate of export growth without a corresponding full increase in the economic effects of those exports. Since the Auto Pact of 1965, much of the increased flow of auto goods across the border can be attributed to parts used in assembly and then re-exported. With free trade and globalization, is this type of production process spreading to other industries and inflating trade flows relative to their actual contribution to the economy? And if imports are rising almost as fast as exports, what is the net benefit of trade to Canada?

This paper uses Statistics Canada's Input-Output tables to examine various aspects of imports and employment embodied in exports over the 1986-to-1995 period. It determines the value added to GDP embedded in the exports of over 550 specific commodities. Value added is the net contribution to output by an industry, after all the intermediate inputs from other industries are subtracted from its gross output. Because all inputs are tracked to their origin, the tables capture the direct and indirect contributions of various industries to exports. The value of the imports in these exports is the difference between the total value of the exports and the domestic GDP content. The GDP in exports can then be compared with total GDP to determine the degree to which Canadian incomes are dependent on foreign markets.

Consider automotive exports. The total GDP embodied in these trade flows includes the incomes earned in the automobile industry as a result of its exports (direct) plus the incomes earned in all other industries to the degree that their outputs support the production of automobiles destined abroad (indirect). The indirect effect includes all upstream activities; for example, it captures the incomes earned in mining the iron ore that ultimately finds its way into the chassis of exported cars.

In the first half of this decade, the share of exports in GDP rose from 25% to 38%. However, over one-third of this increase reflects the r!sing import content in exports: excluding this, the value-added contribution of exports to GDP still rose, but from its low of 19% in 1991 to 26% in 1995, compared with its previous high of 22% in 1986 (Chart A).

The difference reflects increasing specialization in many industries. For example, the auto industry has long used many plants on both sides of the border to produce parts, which are then shipped to one central plant for assembly, from which the finished vehicles are sent across North America. The import content of exports rose steadily between 1987 and 1995: from 25% to 32% (Chart B).(f.2)

Increases in the import content of exports are evident for almost all export commodities. Seventeen of twenty export commodity groups saw their import content rise between 1986 and 1995 -- the only exceptions were mining, tobacco and other manufactured goods (Chart C). Moreover, the increase was strongest where export growth was strongest-machinery and equipment (mostly assembled computers) and electronic equipment (largely computer parts). These goods, with an import content averaging nearly 50%, accounted for 10% of all exports in 1995, up from 7% in 1986. The import content of the computer-driven components was especially large, up 20 percentage points in less than a decade. This reflects the adoption of new production processes, especially the use of imported parts in plants that have a mandate for global production for certain product lines from their parent company.

The specialization of labour implicit in these trade flows is also a key to understanding the role of exports in generating economic growth. Over the long run, export and import flows tend to track each other closely, leaving the share of net exports in GDP hovering around zero (Chart D). In fact, net exports have usually been noticeably greater than zero only in times of economic distress, such as the 1930s and the cyclical slowdowns in 1970 and 1982. Even then, the positive current account balance resulted from plunging domestic demand for imports, not from strength in exports.(f.3)

The importance of trade to the economy does not come from an excess of exports over imports; rather, it is from the productivity gains that accrue with increased specialization. In 1995, the value-added output per worker was nearly one-third higher in the export sector than in the overall economy (Chart E). (The largest GDP per employee was in capital-intensive resources such as mining, chemicals, petroleum and lumber. With capital use factored in, however, their total multifactor productivity may not have been as high.) Moreover, this gap grew nearly 10 percentage points after 1991. As more resources are shifted to industries with above-average labour productivity (and incomes), overall GDP may rise. However, it is difficult to quantify this process, as the incremental changes to production occur at a highly, detailed level, and because it is impossible to sort out other factors, notably technological change.

The total (direct plus indirect) number of jobs embodied in exports can be estimated in a similar fashion. It is derived by applying the industry-specific labour/output ratio (typically used in the calculation of labour productivity) to the direct and indirect levels of gross outputs in the corresponding industries.

Because of its high capital-intensity, output per employee is higher in the export sector, and its contribution to overall employment is less than to GDP. In 1995, 21% of all jobs, versus 26% of output, were directly or indirectly derived from exports. The gap between these shares had risen slightly since the start of the decade, reflecting the gains in output per employee in export industries.

Perspectives

Notes

(f.1) The share analysis of aggregate demand is in current dollars so that relative price shifts do not distort the data. Computer prices, for example, plunged over 50% between 1992 and 1995, so their share of the economy in constant dollars will change radically the next time the National Accounts base year is updated, making any analysis based on 1992 much less meaningful.

(f.2) It was unusually high at 28% in 1986, when the collapse

in oil prices boosted auto sales to a record that still stands. This industry has the highest import content.

(f.3) Furthermore, developments in the current account often trigger changes in the capital account that may offset some or all of the current account effects. This is because deficits have to be financed and surpluses recycled abroad. These mechanisms are beyond the scope of this article.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เริ่มใช้ร่วมกันของการส่งออกในอุปสงค์มวลรวมเพิ่มขึ้นในปี 1970 หลังสามารถโฉบประมาณ 20% ในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s อย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นของสัดส่วนของการส่งออกใน GDP ได้สูงในทศวรรษ 1990 หลังจากการหาค่าเฉลี่ยประมาณ 25% ในปี 5 นำไป ข้อตกลงการค้าเสรีสหรัฐอเมริกาแคนาดา ส่งออกเป็นสัดส่วนของ GDP ที่ระบุ (นั่นคือ ไม่ได้ปรับการเปลี่ยนแปลงราคา) เพิ่มสูงขึ้นเหนือ 40% โดยปี 1998 สูงสุดของชนชาติใดจี 7นำเข้า (f.1) ได้สะท้อนแนวโน้มในการส่งออก กับการค้าข้ามชายแดนสหรัฐฯ เป็นแรงผลักดันทั้งบทความนี้พยายามที่จะสำรวจปัญหาของสินค้าที่ย้ายไปมาข้ามชายแดนในระยะต่าง ๆ ของการประมวลผล ถ้ามีเพิ่มในปีที่ผ่านมา มันจะได้เพิ่มอัตราการส่งออกเติบโตโดยไม่มีผลกระทบทางเศรษฐกิจเพิ่มเต็มสอดคล้องกันของการส่งออกที่วัด ตั้งแต่สนธิสัญญาอัตโนมัติของ 1965 มากของขั้นตอนการเพิ่มขึ้นของสินค้าโดยอัตโนมัติให้สามารถถูกบันทึกเพื่อใช้ในแอสเซมบลี และการส่ง ค้าเสรีและโลกาภิวัตน์ เป็นประเภทนี้ของกระบวนการผลิตสู่อุตสาหกรรมอื่น ๆ และ inflating ไหลค้าสัมพันธ์กับสัดส่วนจริงของเศรษฐกิจหรือไม่ และถ้านำเข้าเพิ่มขึ้นเกือบเป็นอย่างรวดเร็วส่งออก ผลประโยชน์สุทธิของการค้าแคนาดาคืออะไรกระดาษนี้ใช้ตารางสถิติแคนาดาอินพุต-เอาท์พุตเพื่อตรวจสอบด้านต่าง ๆ ของการนำเข้าและการจ้างงานที่รวบรวมไว้ในการส่งออกในช่วงปี 1986 1995 กำหนดค่าเพิ่ม GDP ฝังอยู่ในการส่งออกของสินค้าโภคภัณฑ์ที่เฉพาะกว่า 550 มูลค่าเพิ่มเป็นเงินสมทบสุทธิผล โดยอุตสาหกรรม จากอินพุตกลางจากอุตสาหกรรมอื่น ๆ ออกจากผลรวมของ เนื่องจากปัจจัยการผลิตทั้งหมดถูกติดตามจุดกำเนิดของ ตารางเก็บผลงานทางตรง และทางอ้อมของอุตสาหกรรมต่าง ๆ เพื่อส่งออก ค่าของการนำเข้าในการส่งออกเหล่านี้คือ ผลต่างระหว่างมูลค่าการส่งออกและเนื้อหาภายในประเทศ GDP GDP ในการส่งออกสามารถแล้วเปรียบเทียบกับ GDP รวมเพื่อกำหนดระดับที่แคนาดารายได้จะขึ้นอยู่กับตลาดต่างประเทศพิจารณาการส่งออกรถยนต์ รวม GDP ที่รวบรวมไว้ในขั้นตอนการค้าเหล่านี้มีรายได้ที่ได้รับในอุตสาหกรรมยานยนต์เนื่องจากการส่งออก (โดยตรง) บวกกับรายได้ที่ได้รับในทุกอุตสาหกรรมอื่น ๆ ยังมี ที่แสดงผลของพวกเขาสนับสนุนการผลิตรถยนต์กำหนดต่าง (ทางอ้อม) ผลทางอ้อมรวมถึงกิจกรรมขั้นต้นน้ำทั้งหมด ตัวอย่าง ได้รวบรวมรายได้ที่ได้รับในการทำเหมืองแร่เหล็กที่สุด หาทางเป็นแชสซีของรถยนต์ส่งออกในครึ่งแรกของทศวรรษนี้ ส่วนแบ่งการส่งออกใน GDP กุหลาบจาก 25% เป็น 38% อย่างไรก็ตาม กว่าหนึ่งในสามของการเพิ่มขึ้นนี้สะท้อนให้เห็นถึง r ! ร้องเพลงเนื้อหานำเข้าส่งออก: รวมนี้ สัดส่วนมูลค่าเพิ่มของการส่งออก GDP ยังกุหลาบ แต่ จากความต่ำ 19% ในปี 1991 ถึง 26% ในปี 1995 เปรียบเทียบกับความสูงก่อน 22% ในปี 1986 (แผนภูมิ A)ความแตกต่างสะท้อนให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญเพิ่มขึ้นในหลายอุตสาหกรรม อุตสาหกรรมยานยนต์ได้ยาวนานใช้พืชทั้งสองด้านของเส้นขอบเพื่อผลิตชิ้นส่วน ซึ่งมีการจัดส่งแล้วพืชกลางหนึ่งสำหรับแอสเซมบลี ซึ่งยานพาหนะสำเร็จรูปจะถูกส่งผ่านทวีปอเมริกาเหนือ เนื้อหานำเข้าส่งออกกุหลาบอย่างต่อเนื่องระหว่างปี 1987 และ 1995: จาก 25% เป็น 32% (ผัง B)(f.2)นำเข้าเนื้อหาของการส่งออกเพิ่มขึ้นจะเห็นได้ชัดสำหรับสินค้าส่งออกเกือบทั้งหมด Seventeen ของกลุ่มสินค้าส่งออก 20 เห็นขึ้นนำเข้าของเนื้อหาระหว่าง 1986 และ 1995 - เท่านั้นยกเว้นมีการทำเหมือง แร่ ยาสูบและสินค้าอื่น ๆ (แผนภูมิ C) นอกจากนี้ เพิ่มแข็งแกร่งภาคการส่งออกแข็งแกร่ง-เครื่องจักร และอุปกรณ์ (ส่วนใหญ่ประกอบคอมพิวเตอร์) และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ (ส่วนใหญ่อะไหล่คอมพิวเตอร์) สินค้าเหล่านี้ กับเนื้อหานำเข้าเกือบ 50% การหาค่าเฉลี่ยคิดเป็น 10% ของการส่งออกทั้งหมดใน 1995 ขึ้นจาก 7% ในปี 1986 นำเข้าเนื้อหาของคอมโพเนนต์ควบคุมคอมพิวเตอร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งใหญ่ ขึ้น 20 เปอร์เซ็นต์จุดในน้อยกว่าหนึ่งทศวรรษที่ผ่านมาได้ นี้สะท้อนให้เห็นถึงการยอมรับของกระบวนการผลิตใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ชิ้นส่วนนำเข้าในพืชที่มีข้อบังคับในบางบรรทัดผลิตภัณฑ์จากบริษัทผู้ผลิตทั่วโลกความเชี่ยวชาญของแรงงานนัยในขั้นตอนการค้าเหล่านี้เป็นแป้นเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับบทบาทของการส่งออกในการสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจ ยาว ส่งออก และนำเข้า ขั้นตอนมักจะ ติดตามกันอย่างใกล้ชิด ออกจากส่วนแบ่งของการส่งออกสุทธิใน GDP โฉบรอบศูนย์ (แผนภูมิ D) ในความเป็นจริง การส่งออกสุทธิปกติได้อย่างเห็นได้ชัดมากกว่าศูนย์เท่านั้นในเวลาทุกข์ทางเศรษฐกิจ เช่นช่วงทศวรรษ 1930 และเทร์วัฏจักรในปี 1970 และ 1982 ได้แล้ว ดุลบัญชีปัจจุบันบวกผล จากหลั่นบริโภคภายในประเทศสำหรับการนำเข้า ไม่ใช่ จากความแข็งแรงในการส่งออก(f.3)ความสำคัญของการค้าเศรษฐกิจได้มาไม่มากเกินส่งออกมากกว่านำเข้า ค่อนข้าง มันเป็นจากผลกำไรที่รับรู้ มีความเชี่ยวชาญเพิ่มขึ้น ใน 1995 ผลผลิตมูลค่าเพิ่มต่อผู้ปฏิบัติงานเป็นเกือบหนึ่งในสามสูงกว่าในภาคการส่งออกกว่าในระบบเศรษฐกิจโดยรวม (E แผนภูมิ) (GDP ใหญ่ที่สุดต่อพนักงานได้ในทรัพยากร capital-intensive เช่นเหมืองแร่ เคมีภัณฑ์ ปิโตรเลียม และไม้ ด้วยทุนการแยกตัวประกอบใน อย่างไรก็ตาม การผลิต multifactor รวมอาจไม่สูง) นอกจากนี้ มีช่องว่างเพิ่มขึ้นเกือบ 10 จุดหลัง 1991 เป็นทรัพยากรเพิ่มเติมได้จากอุตสาหกรรม มีผลิตภาพแรงงานสูงกว่าค่าเฉลี่ย (รายได้), GDP โดยรวมอาจเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม มันเป็นยากที่จะกำหนดปริมาณกระบวนการนี้ การเปลี่ยนผลิตเพิ่มที่เกิดขึ้นที่ความละเอียดสูง ระดับ และเนื่อง จากไม่สามารถแยกแยะปัจจัยอื่น ๆ ยวดเทคโนโลยีเปลี่ยน(ทางตรง และทางอ้อม) จำนวนรวมของงานที่รวบรวมไว้ในการส่งออกที่สามารถประเมินได้ในคล้าย มันได้มา โดยใช้อัตราส่วนของแรงงานขั้นอุตสาหกรรมเฉพาะที่ (โดยปกติใช้ในการคำนวณผลิตภาพแรงงาน) ระดับการแสดงผลรวมในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องโดยตรง และทางอ้อมเนื่องจากความสูงทุนความเข้ม ผลผลิตต่อพนักงานสูงขึ้นในภาคการส่งออก และสัดส่วนของการจ้างงานโดยรวมน้อยกว่าถึง GDP ใน 1995, 21% ของงานทั้งหมด เมื่อเทียบกับ 26% ของผลผลิต โดยตรง หรือโดยทางอ้อมซึ่งส่งออก ช่องว่างระหว่างหุ้นเหล่านี้มีเพิ่มขึ้นเล็กน้อยตั้งแต่เริ่มต้นของทศวรรษ สะท้อนให้เห็นถึงกำไรในแต่ละพนักงานในอุตสาหกรรมส่งออกมุมมองหมายเหตุความต้องการ (f.1) วิเคราะห์หุ้นรวมเป็นดอลลาร์ปัจจุบันให้กะญาติราคาบิดเบือนข้อมูล คอมพิวเตอร์ราคา เช่น ลดลงกว่า 50% ระหว่างปี 1992 1995 เพื่อกันของเศรษฐกิจในดอลลาร์คงจะเปลี่ยนแปลงก็ครั้งที่ปรับปรุงปีฐานบัญชีแห่งชาติ การวิเคราะห์ใด ๆ ตาม 1992 มีความหมายมากน้อย(f.2) มันสูงผิดปกติที่ 28% ในปี 1986 เมื่อการในน้ำมัน ราคาเพิ่มขึ้นขายอัตโนมัติที่ยัง ยืน อุตสาหกรรมนี้มีเนื้อหานำเข้าสูงสุด(f.3) Furthermore พัฒนาในบัญชีปัจจุบันมักจะทริกเกอร์การเปลี่ยนแปลงในบัญชีทุนที่อาจชดเชยผลกระทบบัญชีทั้งหมดหรือบางส่วน ทั้งนี้เนื่องจากขาดดุลต้องเป็นเงิน และ surpluses รีไซเคิลต่างประเทศ กลไกเหล่านี้อยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนแบ่งของการส่งออกในความต้องการที่เพิ่มขึ้นรวมเริ่มต้นในปี 1970 หลังจากที่โฉบประมาณ 20% ในช่วงปี 1950 และ 1960 อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นในส่วนแบ่งของการส่งออกใน GDP ได้รับสูงเป็นพิเศษในปี 1990; หลังจากที่เฉลี่ยประมาณ 25% ในช่วงห้าปีที่ทอดขึ้นสู่แคนาดาสหรัฐตกลงการค้าเสรีการส่งออกเป็นสัดส่วนของจีดีพี (นั่นคือเท็มเพลตสำหรับการเปลี่ยนแปลงราคา) เพิ่มสูงขึ้นกว่า 40% จากปี 1998 ที่สูงที่สุดของประเทศ G7 ใด ๆ (F.1) นำเข้ามีแนวโน้มที่มิเรอร์ในการส่งออกที่มีการค้าข้ามพรมแดนสหรัฐเป็นแรงผลักดันทั้ง. บทความนี้พยายามที่จะสำรวจปัญหาของสินค้าที่ย้ายกลับมาข้ามพรมแดนในขั้นตอนต่างๆของการประมวลผล ถ้าเรื่องนี้ได้เพิ่มขึ้นในปีที่ผ่านมาก็จะมีเพิ่มขึ้นในอัตราที่วัดการเจริญเติบโตของการส่งออกโดยไม่ต้องเพิ่มขึ้นอย่างเต็มรูปแบบที่สอดคล้องกันในผลกระทบทางเศรษฐกิจของการส่งออกเหล่านั้น ตั้งแต่สนธิสัญญาอัตโนมัติของปี 1965 มากของการไหลที่เพิ่มขึ้นของสินค้ารถยนต์ข้ามพรมแดนสามารถนำมาประกอบกับชิ้นส่วนที่ใช้ในการชุมนุมและจากนั้นส่งออกอีกครั้ง ด้วยการค้าเสรีและโลกาภิวัตน์เป็นประเภทนี้ของกระบวนการผลิตกระจายไปยังอุตสาหกรรมอื่น ๆ และพองกระแสการค้าที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมที่เกิดขึ้นจริงของพวกเขาที่มีต่อเศรษฐกิจ? และถ้านำเข้าที่เพิ่มขึ้นเกือบเร็วที่สุดเท่าที่การส่งออกสิ่งที่เป็นประโยชน์สุทธิของการค้าไปยังประเทศแคนาดา? กระดาษนี้จะใช้สถิติของแคนาดาตารางอินพุทที่จะตรวจสอบแง่มุมต่าง ๆ ของการนำเข้าและการจ้างงานเป็นตัวเป็นตนในการส่งออกกว่า 1,986 ต่อ 1,995 ในช่วงเวลา จะเป็นตัวกำหนดมูลค่าเพิ่มของ GDP ที่ฝังอยู่ในการส่งออกกว่า 550 สินค้าโภคภัณฑ์ที่เฉพาะเจาะจง มูลค่าเพิ่มคือการสนับสนุนการส่งออกสุทธิของอุตสาหกรรมหลังจากที่ทุกปัจจัยการผลิตขั้นกลางจากอุตสาหกรรมอื่น ๆ จะถูกหักออกจากผลผลิตรวมของ เพราะปัจจัยการผลิตทั้งหมดที่มีการติดตามที่มาของพวกเขาตารางจับการมีส่วนร่วมทางตรงและทางอ้อมของอุตสาหกรรมต่าง ๆ เพื่อการส่งออก มูลค่าการนำเข้าการส่งออกเหล่านี้คือความแตกต่างระหว่างมูลค่ารวมของการส่งออกและเนื้อหาของจีดีพีในประเทศ จีดีพีในการส่งออกนั้นจะสามารถเทียบกับจีดีพีรวมเพื่อกำหนดระดับรายได้ที่แคนาดาจะขึ้นอยู่กับตลาดต่างประเทศ. พิจารณาการส่งออกยานยนต์ จีดีพีรวมเป็นตัวเป็นตนในการค้าเหล่านี้รวมถึงกระแสรายได้ที่ได้รับในอุตสาหกรรมยานยนต์ที่เป็นผลจากการส่งออกของ (โดยตรง) บวกรายได้ที่ได้รับในอุตสาหกรรมอื่น ๆ ทั้งหมดในระดับที่เอาท์พุทของพวกเขาสนับสนุนการผลิตรถยนต์ในต่างประเทศลิขิต (ทางอ้อม) ผลทางอ้อมรวมถึงกิจกรรมต้นน้ำทั้งหมด ตัวอย่างเช่นจะจับรายได้ที่ได้รับในการทำเหมืองแร่เหล็กในท้ายที่สุดว่าหาทางเข้าไปในตัวถังของรถยนต์ที่ส่งออก. ในช่วงครึ่งแรกของทศวรรษนี้ส่วนแบ่งของการส่งออกใน GDP เพิ่มขึ้นจาก 25% เป็น 38% แต่กว่าหนึ่งในสามของการเพิ่มขึ้นนี้สะท้อนให้เห็นถึง R ร้องเพลงเนื้อหาการนำเข้าการส่งออก: ไม่รวมนี้มีส่วนร่วมเพิ่มมูลค่าการส่งออกต่อ GDP ยังคงปรับตัวสูงขึ้น แต่จากที่ต่ำจาก 19% ในปี 1991 เป็น 26% ในปี 1995 เมื่อเทียบกับ สูงเดิมที่ 22% ในปี 1986 (แผนภูมิ). ความแตกต่างที่เพิ่มขึ้นสะท้อนให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญในหลายอุตสาหกรรม ตัวอย่างเช่นอุตสาหกรรมยานยนต์ที่มีการใช้งานมานานพืชหลายชนิดทั้งสองด้านของขอบที่จะผลิตชิ้นส่วนที่มีการจัดส่งจากนั้นไปที่โรงงานแห่งหนึ่งกลางสำหรับการชุมนุมจากการที่รถยนต์สำเร็จรูปจะถูกส่งข้ามทวีปอเมริกาเหนือ เนื้อหาการนำเข้าการส่งออกเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องระหว่างปี 1987 และ 1995 จาก 25% ถึง 32% (แผนภูมิ B) (F.2). เพิ่มในเนื้อหาการนำเข้าการส่งออกจะเห็นได้ชัดสำหรับเกือบทุกสินค้าส่งออก เจ็ดของกลุ่มสินค้าโภคภัณฑ์ยี่สิบส่งออกมองเห็นเนื้อหาที่นำเข้าระหว่างปี 1986 และ 1995 - ข้อยกเว้นเพียง แต่การทำเหมืองแร่ยาสูบและสินค้าที่ผลิตอื่น ๆ (แผนภูมิ C) นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นที่มาแรงที่สุดที่การเจริญเติบโตของการส่งออกที่มาแรงที่สุด-เครื่องจักรและอุปกรณ์ (คอมพิวเตอร์ประกอบส่วนใหญ่) และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ (ส่วนใหญ่เป็นชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์) สินค้าเหล่านี้มีเนื้อหาที่นำเข้าเฉลี่ยเกือบ 50% คิดเป็น 10% ของการส่งออกทั้งหมดในปี 1995 เพิ่มขึ้นจาก 7% ในปี 1986 เนื้อหาการนำเข้าอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ที่ขับเคลื่อนด้วยมีขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพิ่มขึ้น 20 เปอร์เซ็นต์ในเวลาน้อยกว่า ทศวรรษ นี้สะท้อนให้เห็นถึงการยอมรับของกระบวนการผลิตใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้งานของชิ้นส่วนที่นำเข้าในพืชที่มีคำสั่งสำหรับการผลิตทั่วโลกสำหรับสายผลิตภัณฑ์บางอย่างจาก บริษัท แม่ของพวกเขา. ความเชี่ยวชาญของแรงงานโดยปริยายในการค้าเหล่านี้ไหลยังเป็นกุญแจสำคัญในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับบทบาท ของการส่งออกในการสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ในระยะยาวกระแสการส่งออกและนำเข้ามีแนวโน้มที่จะติดตามกันอย่างใกล้ชิดออกจากส่วนแบ่งของการส่งออกสุทธิใน GDP โฉบรอบศูนย์ (แผนภูมิลึก) ในความเป็นจริงการส่งออกสุทธิที่ได้รับมักจะเห็นได้ชัดมากกว่าศูนย์เฉพาะในช่วงเวลาของความทุกข์ทางเศรษฐกิจเช่นช่วงทศวรรษที่ 1930 และการชะลอตัวของวัฏจักรในปี 1970 และปี 1982 แล้วถึงแม้ยอดเงินในบัญชีปัจจุบันบวกเป็นผลมาจากความต้องการในประเทศพรวดพราดสำหรับการนำเข้าไม่ได้มาจาก ความแข็งแรงในการส่งออก (F.3). ความสำคัญของการค้าที่มีต่อเศรษฐกิจไม่ได้มาจากส่วนเกินของการส่งออกมากกว่านำเข้า; แต่มันก็มาจากกำไรจากการผลิตที่เกิดขึ้นมีความเชี่ยวชาญที่เพิ่มขึ้น ในปี 1995 การส่งออกมีมูลค่าเพิ่มต่อคนงานเป็นเวลาเกือบหนึ่งในสามที่สูงขึ้นในภาคการส่งออกกว่าในภาวะเศรษฐกิจโดยรวม (รูป E) (จีดีพีที่ใหญ่ที่สุดต่อพนักงานอยู่ในแหล่งเงินทุนมากเช่นการทำเหมืองแร่, สารเคมี, ปิโตรเลียมและไม้. ด้วยการใช้เงินทุนปัจจัยใน แต่ผลผลิต Multifactor ทั้งหมดของพวกเขาอาจไม่ได้รับสูงถึง.) นอกจากนี้ยังมีช่องว่างนี้เพิ่มขึ้นเกือบ 10 เปอร์เซ็นต์ จุดหลังจากปี 1991 ในฐานะที่เป็นทรัพยากรที่มากขึ้นมีการขยับไปทางอุตสาหกรรมที่มีผลิตภาพแรงงานสูงกว่าค่าเฉลี่ย (และรายได้) ของจีดีพีโดยรวมอาจเพิ่มขึ้น แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะหาจำนวนขั้นตอนนี้เป็นเปลี่ยนแปลงที่เพิ่มขึ้นจากการผลิตที่เกิดขึ้นอย่างมากในระดับรายละเอียดและเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสังคายนาปัจจัยอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีที่โดดเด่น. ทั้งหมด (โดยตรงบวกทางอ้อม) จำนวนของงานที่เป็นตัวแทน ในการส่งออกสามารถประมาณในลักษณะคล้าย มันมาโดยใช้อัตราส่วนเฉพาะอุตสาหกรรมแรงงาน / เอาต์พุต (โดยปกติจะใช้ในการคำนวณของผลิตภาพแรงงาน) ในระดับที่ตรงและทางอ้อมของผลขั้นต้นในอุตสาหกรรมที่สอดคล้องกัน. เพราะทุนความเข้มสูงของการส่งออกต่อพนักงานจะสูงกว่า ในภาคการส่งออกและส่วนร่วมในการจ้างงานโดยรวมจะน้อยกว่าต่อ GDP ในปี 1995, 21% ของงานทั้งหมดเมื่อเทียบกับ 26% ของการส่งออกได้โดยตรงหรือโดยอ้อมที่ได้มาจากการส่งออก ช่องว่างระหว่างหุ้นเหล่านี้ได้เพิ่มขึ้นเล็กน้อยตั้งแต่จุดเริ่มต้นของทศวรรษที่สะท้อนให้เห็นถึงกำไรในการส่งออกต่อพนักงานในอุตสาหกรรมส่งออก. มุมมองหมายเหตุ(F.1) การวิเคราะห์หุ้นของอุปสงค์รวมอยู่ในปัจจุบันดอลลาร์เพื่อให้การเปลี่ยนแปลงราคาที่ญาติไม่ได้ บิดเบือนข้อมูล ราคาคอมพิวเตอร์, ตัวอย่างเช่นลดลงกว่า 50% ระหว่างปี 1992 และปี 1995 เพื่อให้ส่วนแบ่งของเศรษฐกิจในสกุลเงินดอลลาร์อย่างต่อเนื่องจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงครั้งต่อไปที่บัญชีแห่งชาติปีฐานมีการปรับปรุงการวิเคราะห์ใด ๆ ขึ้นอยู่กับ 1992 ที่มีความหมายมากน้อย. (ฉ 0.2) มันเป็นความผิดปกติในระดับสูงที่ 28% ในปี 1986 เมื่อการล่มสลายของราคาน้ำมันเพิ่มขึ้นยอดขายรถยนต์ในการบันทึกที่ยังยืน อุตสาหกรรมนี้มีเนื้อหาที่นำเข้าสูงสุด. (F.3) นอกจากนี้การพัฒนาในบัญชีปัจจุบันมักจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในบัญชีเงินทุนที่อาจชดเชยบางส่วนหรือทั้งหมดของผลกระทบบัญชีเดินสะพัด นี้เป็นเพราะการขาดดุลจะต้องมีการสนับสนุนทางการเงินและการเกินดุลในต่างประเทศกลับมาใช้ใหม่ กลไกเหล่านี้อยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนแบ่งการส่งออกในอุปสงค์เริ่มขึ้นในปี 1970 หลังจากที่โฉบประมาณ 20% ในช่วงปี 1950 และ 1960 อย่างไรก็ตาม เพิ่มส่วนแบ่งการส่งออกใน GDP ที่ได้รับสูงเป็นพิเศษ ในช่วงทศวรรษที่ 1990 ; หลังจากเฉลี่ยประมาณ 25% ในช่วงห้าปีที่นำไปสู่ canada-u.s. ข้อตกลงการค้าเสรี , การส่งออกเป็น ในสัดส่วนของ GDP ( นั่นคือการเปลี่ยนแปลงราคา ) สูงขึ้น ยังคงสูงกว่า 40 % โดย 1998 สูงสุดของประเทศใดก็ได้ ( f.1 ) นำเข้าได้สะท้อนแนวโน้มในการส่งออกด้วยการค้าข้ามชายแดนสหรัฐฯ เป็นแรงขับเคลื่อนทั้ง

บทความนี้พยายามที่จะสำรวจปัญหาสินค้าการเคลื่อนย้ายไปมาข้ามชายแดนที่ระยะต่าง ๆ ของการประมวลผล ถ้านี้ได้เพิ่มขึ้นในปีล่าสุดจะได้เพิ่ม วัดอัตราการเจริญเติบโตของการส่งออก โดยเพิ่มเต็มที่สอดคล้องกันในผลกระทบทางเศรษฐกิจของประเทศเหล่านั้น เนื่องจากรถยนต์สนธิสัญญาของ 1965 , มากของการเพิ่มการไหลของสินค้ารถยนต์ข้ามชายแดนสามารถประกอบชิ้นส่วนที่ใช้ในการประกอบ และแล้วส่งออก กับการค้าเสรีและโลกาภิวัตน์คือ กระบวนการผลิต กระจายไปยังอุตสาหกรรมอื่น ๆ และทำให้กระแสการค้าสัมพันธ์กับผลงานที่เกิดขึ้นจริงของพวกเขาในเศรษฐกิจแบบนี้ และหากการนำเข้าเพิ่มขึ้นเกือบจะเร็วเท่าการส่งออก , อะไรคือผลประโยชน์สุทธิของการค้าในแคนาดา

กระดาษนี้ใช้สถิติของแคนาดาอินพุตเอาต์พุตตารางตรวจสอบแง่มุมต่าง ๆของการนำเข้าและการส่งออกการจ้างงาน embodied ในช่วง 1986-to-1995 . มันเป็นตัวเพิ่มมูลค่า GDP ที่ฝังตัวอยู่ในการส่งออกของสินค้าโภคภัณฑ์โดยเฉพาะ 550 . เพิ่มมูลค่าเป็นสุทธิสนับสนุนการส่งออกโดยอุตสาหกรรมหลังจากทั้งหมดกลางปัจจัยการผลิตจากอุตสาหกรรมอื่น ๆ จะหักออกจากผลผลิตมวลรวมของ เนื่องจากปัจจัยการผลิตมีการติดตามที่มาของตารางจับโดยตรง และผลงานของอุตสาหกรรมต่าง ๆโดยอ้อมเพื่อการส่งออก มูลค่าการนำเข้าในไตรมาสนี้คือความแตกต่างระหว่างมูลค่ารวมของการส่งออกและปริมาณของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศGDP ของไทยจะสามารถเทียบกับ GDP รวมระบุระดับที่รายได้ที่แคนาดาจะขึ้นอยู่กับตลาดต่างประเทศ

พิจารณาการส่งออกยานยนต์GDP รวมไว้ในกระแสการค้าเหล่านี้รวมถึงรายได้ที่ได้รับในอุตสาหกรรมรถยนต์เป็นผลจากการส่งออก ( โดยตรง ) บวกกับรายได้ที่ได้รับในอุตสาหกรรมอื่น ๆทั้งหมดในระดับผลผลิตของพวกเขาสนับสนุนการผลิตรถยนต์ปลายทางต่างประเทศ ( ทางอ้อม ) ผลกระทบทางอ้อมรวมถึงกิจกรรมต้นน้ำทั้งหมด ตัวอย่างเช่นมันจับรายได้ที่ได้รับในการทำเหมืองแร่เหล็ก ซึ่งในที่สุดแล้วจะพบหนทางเข้าสู่ตัวถังของการส่งออกรถยนต์

ในช่วงครึ่งแรกของทศวรรษนี้ ในส่วนของการส่งออกใน GDP เพิ่มขึ้นจาก 25% ถึง 38% แต่มากกว่าหนึ่งในสามของการเพิ่มขึ้นนี้สะท้อนให้เห็นถึง R ร้องเพลงนำเข้าเนื้อหาในการส่งออก : ไม่รวมนี้ ส่วนมูลค่าการส่งออกของไทยยังคงเพิ่มขึ้นแต่จากต่ำ 19% ในปี 1991 ถึง 26% ในปี 1995 เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้สูงจาก 22% ในปี 1986 ( แผนภูมิ ) .

ต่างสะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มความเชี่ยวชาญในอุตสาหกรรมหลายประเภท ตัวอย่างเช่น อุตสาหกรรมรถยนต์ได้นานใช้พืชหลายชนิดบนทั้งสองด้านของเส้นขอบที่จะผลิตชิ้นส่วนที่จะถูกส่งไปยังหนึ่งกลางโรงงานประกอบซึ่งเสร็จสิ้นยานพาหนะส่งทั่วอเมริกาเหนือ นำเข้าส่งออกเนื้อหาของกุหลาบอย่างต่อเนื่องระหว่างปี 1987 และปี 1995 : จาก 25% ถึง 32 % ( ตารางที่ 2 ) ( f.2 )

เพิ่มในเนื้อหาของการส่งออกนำเข้าจะเห็นได้ชัด เกือบทั้งหมดส่งออกสินค้าโภคภัณฑ์ สิบเจ็ดยี่สิบส่งออกสินค้ากลุ่มเห็นเนื้อหานำเข้าเพิ่มขึ้นระหว่าง 2529 และ 2538 -- ข้อยกเว้นเท่านั้นคือ เหมืองแร่ยาสูบ และสินค้าที่ผลิตอื่น ๆ ( แผนภูมิ C ) นอกจากนี้ เพิ่มขึ้นแข็งแกร่งที่มีการเจริญเติบโตการส่งออกที่แข็งแกร่ง เครื่องจักรและอุปกรณ์ ( ส่วนใหญ่ประกอบคอมพิวเตอร์ ) และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ( ส่วนส่วนใหญ่คอมพิวเตอร์ ) สินค้าเหล่านี้มีปริมาณนำเข้าเฉลี่ยเกือบ 50 เปอร์เซ็นต์ คิดเป็น 10% ของการส่งออกทั้งหมดในปี 1995 เพิ่มขึ้นจาก 7% ในปี 1986นำเข้าเนื้อหาของคอมพิวเตอร์อุปกรณ์ขับเคลื่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งขนาดใหญ่ขึ้น 20 เปอร์เซ็นต์ ในน้อยกว่าทศวรรษที่ผ่านมา นี้สะท้อนให้เห็นถึงการยอมรับในกระบวนการผลิตใหม่ โดยเฉพาะการใช้นำเข้าชิ้นส่วนในพืชที่มีคำสั่งสำหรับการผลิตทั่วโลกมั่นใจสายผลิตภัณฑ์จาก บริษัท แม่ของพวกเขา .

ความเชี่ยวชาญของแรงงานโดยนัยในกระแสการค้าเหล่านี้ยังเป็นกุญแจสู่ความเข้าใจบทบาทการส่งออกในการสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในระยะยาว การส่งออก และนำเข้าไหลมักจะติดตามกันอย่างใกล้ชิด ทิ้งหุ้นสุทธิการส่งออกใน GDP โฉบรอบศูนย์ ( แผนภูมิ D ) ในความเป็นจริง , การส่งออกสุทธิมีมักจะได้รับอย่างเห็นได้ชัดมากกว่าศูนย์เท่านั้นในยามทุกข์ทางเศรษฐกิจเช่นในปี 1930 และวงกลมใน 1970 และปี 1982 แม้ ดุลบัญชีเดินสะพัด บวกเป็นผลมาจากพรวดพราดภายในประเทศอุปสงค์การนำเข้า ไม่ใช่จากแรงในการส่งออก ( f.3 )

ความสำคัญของการค้าเศรษฐกิจ ไม่ได้มาจากส่วนเกินของการส่งออกมากกว่านำเข้า แต่เป็นกำไรที่เกิดจากผลผลิตที่เพิ่มขึ้น ความเชี่ยวชาญ ใน 1995 ,เพิ่มผลผลิตต่อแรงงาน เป็นเกือบหนึ่งในสามสูงในภาคการส่งออกกว่าเศรษฐกิจโดยรวม ( แผนภูมิ E ) ( ที่ใหญ่ที่สุดของ GDP ต่อพนักงานในทุนทรัพยากร เช่น เหมืองแร่ เคมี ไม้แปรรูปปิโตรเลียมและ ทุนที่ใช้ประกอบใน อย่างไรก็ตาม ผลผลิต multifactor รวมอาจไม่ได้สูง ) นอกจากนี้ช่องว่างนี้เพิ่มขึ้นเกือบ 10 เปอร์เซ็นต์ หลังจากปี 1991 เป็นทรัพยากรที่มากขึ้นจะเปลี่ยนอุตสาหกรรมที่มีผลิตภาพแรงงานเฉลี่ยข้างต้น ( และรายได้ ) , จีดีพีโดยรวมอาจเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากที่จะหากระบวนการนี้ การเพิ่มการผลิตเกิดขึ้นในระดับรายละเอียดสูง และเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกแยะปัจจัยอื่นๆ อาทิ การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี

ทั้งหมด ( โดยตรงและโดยอ้อม ) จำนวนงาน embodied ในการส่งออก สามารถประเมินในแฟชั่นที่คล้ายกัน ได้ โดยการใช้อัตราส่วนประสิทธิภาพ / ผลผลิต แรงงาน ( โดยปกติจะใช้ในการคำนวณผลิตภาพแรงงาน ) ทางตรงและทางอ้อมต่อระดับของผลผลิตในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้อง .

เพราะความรุนแรงของทุนสูงผลผลิตต่อพนักงานสูงกว่าในภาคส่งออก และการบริจาคเพื่อการจ้างงานโดยรวมน้อยกว่า GDP . ในปี 1995 , 21 % ของงานทั้งหมด เทียบกับ 26 % ของผลผลิตได้โดยตรงหรือโดยอ้อมมาจากการส่งออก ช่องว่างระหว่างหุ้นเหล่านี้มีเพิ่มขึ้นเล็กน้อยตั้งแต่เริ่มต้นของทศวรรษ ที่สะท้อนจากผลผลิตต่อพนักงานในอุตสาหกรรมส่งออก .





( มุมมองบันทึกย่อ .1 ) แบ่งปันการวิเคราะห์อุปสงค์ในดอลลาร์ในปัจจุบัน ดังนั้น กะเทียบราคาไม่บิดเบือนข้อมูล ราคาคอมพิวเตอร์ ตัวอย่างเช่น ลดลงกว่า 50% ระหว่าง 1992 และ 1995 ดังนั้นหุ้นของเศรษฐกิจในดอลลาร์ค่าคงที่จะเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงในครั้งต่อไปของบัญชีประชาชาติปี ฐาน มีการปรับปรุง ทำให้การวิเคราะห์ใด ๆขึ้นอยู่กับ 1992 มีความหมายน้อยมาก

( F2 ) มันสูงผิดปกติที่ 28% ในปี 1986 เมื่อยุบ

ในราคาน้ำมันเพิ่มขึ้นยอดขายรถยนต์เพื่อบันทึกที่ยังคงยืนอยู่ อุตสาหกรรมนี้มีเนื้อหาที่นำเข้าสูงสุด . . .

( f.3 ) นอกจากนี้ การพัฒนาในบัญชีปัจจุบันมักจะเรียกการเปลี่ยนแปลงในบัญชีทุนที่อาจชดเชยบางส่วนหรือทั้งหมดของบัญชีปัจจุบันผลนี้เป็นเพราะการต้องกู้เงินและการเกินดุลรีไซเคิลต่างประเทศ กลไกเหล่านี้อยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้