The idea of partnerships was an ide

The idea of partnerships was an idea that never sat well in Byunghee’s mind, at least in the context of in the office.

Correction.

The idea of “in the office” was an idea that never sat well in Byunghee’s mind. The detective much rather preferred the spontaneity of field work; desks and swivel chairs organized everything too much.

If one looked back say, a week ago, one would find Byunghee laughing at both ideas. But in the present time, the man could only grumble to himself as he made his way down the hallway of a law firm.

His eyes darted around the vicinity, hoping to find the name he had so furiously committed to memory. At the sight of another person, he immediately turned to them. “E-Excuse me,” he stammered, not used to being lost, “Where can I find Ok Taecyeon?”

One ten-second bow later, he received his response in the form of the wind whistling past his ears. Byunghee blinked. How rude.

Coming back up, he pulled out a piece of paper from his pocket and stared at the address scribbled onto it. He did come to the right place, right? Furrowing his brows, he strutted through the hallways once more before dramatically falling onto his knees in an empty one. “Ok Taecyeooooon,” he wailed, “Where are youuuuuuuu?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดของการเป็นหุ้นส่วนที่เป็นความคิดที่ไม่เคยนั่งกันอยู่ในใจ byunghee อย่างน้อยในบริบทของในสำนักงาน.
แก้ไข
.

ความคิดของ "ในที่ทำงาน" เป็นความคิดที่ไม่เคยนั่งกันอยู่ในใจ byunghee ของ นักสืบที่ต้องการมากค่อนข้างเป็นธรรมชาติของการทำงานของสนาม. โต๊ะทำงานและเก้าอี้หมุนจัดทุกอย่างมากเกินไป

ถ้าหันกลับไปมองว่าสัปดาห์ที่ผ่านมาหนึ่งจะพบหัวเราะ byunghee ที่ความคิดของทั้งสอง แต่อยู่ในเวลาปัจจุบันที่มนุษย์สามารถเฉพาะบ่นกับตัวเองในขณะที่เขาเดินไปตามทางเดินของ บริษัท กฎหมาย.

ดวงตาของเขาพุ่งไปรอบ ๆ บริเวณใกล้เคียงหวังที่จะหาชื่อที่เขามีความมุ่งมั่นเพื่อให้คึกหน่วยความจำ ที่สายตาของผู้อื่นทันทีที่เขาหันไปหาพวกเขา "E-ขอโทษ" เขาตะกุกตะกักไม่ได้นำมาใช้เพื่อการสูญเสีย,"ที่ฉันสามารถหาแทคยอน OK?"

หนึ่งน้อมสิบวินาทีต่อมาเขาได้รับการตอบสนองของเขาในรูปแบบของลมหวีดหวิวที่ผ่านมาหูของเขา byunghee กระพริบตา วิธีการที่หยาบ.

กลับมาขึ้นเขาดึงออกชิ้นส่วนของกระดาษออกมาจากกระเป๋าของเขาและจ้องที่อยู่ที่ขีดเขียนลงบนมัน เขาก็มาถึงสถานที่ที่เหมาะสมใช่มั้ย? furrowing คิ้วของเขาเขาผ่านทางเดินอวดโฉมอีกครั้งก่อนที่จะลดลงอย่างมากบนหัวเข่าของเขาในที่ว่างเปล่าหนึ่ง "OK taecyeooooon" เขาคร่ำครวญ "ซึ่งเป็น youuuuuuuu?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของความร่วมมือมีความคิดที่ไม่เคยนั่งในใจของ Byunghee น้อยในบริบทของในสำนักงาน

แก้ไข

ความคิดของสำนัก "ในงาน" เป็นความคิดที่ไม่เคยนั่งในใจของ Byunghee มากนักสืบจะต้อง spontaneity ฟิลด์งาน โต๊ะและเก้าอี้หมุนจัดทุกอย่างเกินไปมากด้วย

ถ้าหนึ่งกลับมองว่า สัปดาห์ที่ผ่านมา หนึ่งจะพบ Byunghee หัวเราะในความคิดทั้งสอง แต่ในเวลาปัจจุบัน มนุษย์สามารถเท่า grumble พระองค์เขาทำเขาลงเสียงพูดของตัวกฎหมายบริษัท

พุ่งตัวตาตามรอบปริมณฑล หวังที่จะหาชื่อเขาอย่างดุให้เดือดมุ่งมั่นที่จะจำ ในสายตาของบุคคลอื่น เขาทันทีเปิดให้พวกเขา "แก้ E ฉัน, " เขา stammered ไม่ใช้เพื่อการสูญหาย "หา Ok Taecyeon"

หนึ่งสิบสองโบว์ในภายหลัง ได้รับการตอบสนองของเขาในรูปแบบของลมวิสท์ลิงหูของเขาที่ผ่านมา Byunghee คันนั้นกะพริบ วิธีหยาบ

กลับขึ้นมา เขาดึงกระดาษจากกระเป๋าของเขา และจ้องไปที่อยู่ scribbled ลงบนนั้น เขาไม่ได้มาขวา ขวา ผู้ชมของเขา furrowing เขา strutted ผ่านการ hallways อีกครั้งก่อนที่จะล้มลงบนหัวเข่าของเขาในว่างอย่างมาก "ตกลง Taecyeooooon เขา wailed "คุณอยู่ที่ไหน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวความคิดของความร่วมมือเป็นแนวความคิดที่ไม่เคยนั่งอยู่ในใจของ byunghee ที่อย่างน้อยในบริบทของในที่ทำงาน.

การแก้ไข.

ความคิดของ"ในการทำงานสำนักงานที่"เป็นแนวความคิดที่ไม่เคยนั่งอยู่ในใจของ byunghee นักสืบที่ค่อนข้างมากที่ต้องการโดยตนเองได้ในฟิลด์งานโต๊ะและเก้าอี้แบบปรับหมุนได้จัดงานทุกอย่างมากเกินไป.

หากมองกลับไปพูดที่สัปดาห์ที่แล้วท่านจะได้พบกับ byunghee หัวเราะทั้งที่ความคิด แต่ในช่วงเวลาปัจจุบันที่คนที่ไม่สามารถบ่นกับตัวเองเขาทำให้เขาลงโถงทางเดินในบริษัทกฎหมายแห่งหนึ่ง.

ดวงตาของเขาพุ่งมาอยู่ใกล้บริเวณที่หวังว่าจะได้พบกับชื่อที่เขามีความมุ่งมั่นที่จะทำให้หน่วยความจำอย่างเดียวเท่านั้น ในสายตาของคนอื่นเขาก็หันไปให้ " E - ยกโทษให้ผมด้วย"เขาพูดตะกุกตะกักไม่ได้นำไปใช้เพื่อการสูญเสีย"ฉันจะสามารถหาคันธนูสิบสองตกลง taecyeon หรือไม่?"

หนึ่งต่อมาเขาได้รับการตอบสนองของเขาในรูปแบบของลมหวิวผ่านหูของเขา byunghee กะพริบตาปริบๆ การไม่มีมารยาท.

กลับมาขึ้นมาเขาดึงออกมาจากกระดาษแผ่นหนึ่งจากกระเป๋าของเขาและจับจ้องอยู่ที่อยู่ที่เขียนคร่าวๆลง เขาเข้ามาในสถานที่ที่เหมาะสมแล้วที่ด้านขวา furrowing หน้านิ่วคิ้วขมวดเขา strutted ผ่านทางห้องโถงที่อีกครั้งก่อนมากลงบนเข่าของเขาในหนึ่งว่างอยู่ " taecyeooooon ตกลงเขาคร่ำครวญ"ซึ่งเป็น youuuuuuuu หรือไม่?"