My Most Embarrassing MomentThe most

My Most Embarrassing Moment
The most embarrassing moment of my sophomore year was how I earned my nick name, Crash. It all started right after school when I turned on to the busiest street by the school. First I pulled up right behind this truck at a stop sign. After a second, a fellow older student told me that I was really close and that I was going to hit the truck in front of me. At the moment I was trying to tell the kid that I was giving a ride to to get back in the car because he was hanging out the window. Since I was distracted, I thought the long line of traffic had started to move, but it hadn’t. In the blink of an eye I hit the back of the truck in front of me. The devastation sunk in. I was so worried that I damaged the truck, but all that I did was scratch his bumper. Lucky for him! Then it came time to look at my car. My car was ruined. The hood was buckled, the front end was pushed back, and my headlights were broken. Humiliated and scared, I still had to drive my totaled care home. During School that year, I never did hear the end of what had happened that day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดของฉันช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดของปีนักเรียนปีที่สองของฉันคือวิธีการที่ฉันได้รับฉันชื่อนิคชน มันทั้งหมดเริ่มต้นทันทีหลังจากที่โรงเรียนเมื่อผมเปิดไปยังถนนที่คึกคักที่สุดโดยโรงเรียน ครั้งแรกที่ฉันดึงขึ้นด้านหลังรถบรรทุกนี้ที่ป้ายหยุด หลังจากที่สองเพื่อนนักเรียนเก่าบอกผมว่าผมอยู่ใกล้จริงๆและที่ผมจะตีรถบรรทุกในด้านหน้าของฉัน ในขณะที่ผมพยายามจะบอกเด็กว่าผมให้นั่งไปที่จะได้รับกลับมาอยู่ในรถเพราะเขาถูกแขวนออกไปนอกหน้าต่าง ตั้งแต่ผมถูกดึงความสนใจผมคิดว่าสายยาวของการจราจรได้เริ่มต้นที่จะย้าย แต่มันก็ไม่ได้ ในพริบตาที่ผมตีกลับของรถบรรทุกในด้านหน้าของฉัน การทำลายล้างจมลงไปใน. ฉันเป็นห่วงเพื่อที่ฉันจะได้รับความเสียหายรถบรรทุก แต่ทั้งหมดที่ผมทำก็คือรอยขีดข่วนกันชนของเขา โชคดีสำหรับเขา! จากนั้นก็ถึงเวลาที่จะมองไปที่รถของฉัน รถของผมถูกทำลาย เครื่องดูดควันที่ได้รับการ buckled, ปลายด้านหน้าถูกผลักกลับและไฟหน้าของฉันถูกทำลาย ละอายใจและกลัวผมยังคงต้องขับรถกลับบ้านดูแลรวมทั้งสิ้นของฉัน โรงเรียนในช่วงปีนั้นผมไม่เคยได้ยินตอนท้ายของสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดของฉัน
ช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดของปีนักเรียนปีที่สองของฉันฉันจะได้รับของฉันชื่อนิค แครช ทั้งหมดมันเริ่มต้นหลังจากที่โรงเรียน เมื่อผมเปิดไปถนนคับคั่ง โดยโรงเรียน แรกที่ผมดึงมาข้างหลังรถที่เป็นสัญญาณหยุด หลังที่สอง เพื่อนนักเรียนเก่าบอกผมว่าผมสนิทจริงๆ และที่ผมกำลังจะโดนรถบรรทุกอยู่ข้างหน้าฉันตอนนี้ผมพยายามบอกลูกว่าให้นั่งรถไปเพื่อกลับเข้าไปในรถ เพราะเขาลอยออกไปทางหน้าต่าง ตั้งแต่ฉันเสียสมาธิ ฉันคิดว่าสายยาวของการจราจรเริ่มขยับ แต่มันไม่มี ในชั่วพริบตา ผมกดปุ่มด้านหลังของรถบรรทุกในด้านหน้าของฉัน การจมหายไป ฉันกังวลว่าฉันทำลายรถบรรทุกแต่ทั้งหมดที่ฉันทำคือรอยกันชนของเขา โชคดีสำหรับเขา จากนั้นก็ถึงเวลาที่จะมองรถของฉัน รถของฉันถูกทำลาย เครื่องดูดควันเป็น buckled , ปลายด้านหน้าถูกผลักกลับ และไฟหน้าของฉันแตก อับอาย และกลัว ผมยังต้องขับรถของฉันมีการดูแลบ้าน ในโรงเรียนในปีนั้น ผมไม่เคยได้ยินเสียงของสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น