A country rich in natural resources

A country rich in natural resources, with the largest oil reserves in Latin America and the Caribbean – and among the world’s largest— Venezuela has immense potential.

Nicolas Maduro was elected as president of Venezuela in April 2013, following the death of President Hugo Chavez a month earlier.

On the economic front, Venezuela has benefited from the historically high international oil prices of the past decade, which have enabled increased government spending on ambitious programs. Additionally, the government nationalized several private companies in sectors such as hydrocarbons, mining and metallurgy, cement, banking and telecommunications.

Venezuela has achieved high growth rates (5.6% in 2012). However, GDP growth slowed to 1.4% in 2013 – according to unofficial figures –and a significant decline is forecast, even resulting in negative growth in 2014 and 2015.

Among the most important programs that oil resources have helped to finance are the broad-based social programs called Misiones. Economic growth and the redistribution of resources associated with these missions have led to an important decline in moderate poverty, from 50% in 1998 to approximately 30% in 2012. Likewise, inequality has decreased, reducing the Gini Index from 0.49 in 1998 to 0.39 in 2012, which is among the lowest in the region.

Nevertheless, Venezuela’s development continues to face important challenges, especially at a time when a contraction was recorded in international oil prices. Its economy is highly vulnerable to fluctuations in oil prices since it represents over 96% of the country’s exports and generates nearly half of fiscal income. Despite these high prices, Venezuela has experienced fiscal deficits accompanied by an increase in public debt (26% of GDP in 2012, for the central government). Likewise, international reserves have fallen, representing less than five months of imports.

In addition, a strongly expansive monetary policy aligned with fiscal objectives drove up inflation to 56.3% in Venezuela at the end of 2013, the highest rate on the continent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุนสำรองประเทศที่อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ น้ำมันที่ใหญ่ที่สุด ในสหรัฐอเมริกาและแคริบเบียน – และที่ใหญ่ที่สุดของโลก — เวเนซุเอลามีศักยภาพอันยิ่งใหญ่ Nicolas Maduro ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาในปี 2013 เดือนเมษายน ต่อการตายของประธานาธิบดี Hugo ชาเวซเดือนก่อนหน้าในหน้าเศรษฐกิจ ประเทศเวเนซุเอลาได้รับประโยชน์จากราคาน้ำมันสูงประวัตินานาชาติของทศวรรษที่ผ่านมา ซึ่งได้รัฐบาลเพิ่มค่าใช้จ่ายในโปรแกรมทะเยอทะยาน นอกจากนี้ รัฐบาล nationalized บริษัทเอกชนหลายภาคเช่นไฮโดรคาร์บอน เหมืองแร่ และโลหะ ปูนซีเมนต์ ธนาคาร และโทรคมนาคมเวเนซุเอลาได้รับอัตราการขยายตัวสูง (5.6% ในปี 2012) อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจชะลอตัว 1.4% ในปี 2013 – ตามตัวเลขที่ไม่เป็นทาง – และสำคัญลดลงคาดว่า แม้เกิดเติบโตติดลบในปี 2014 และ 2015 ระหว่างโปรแกรมสำคัญที่แหล่งน้ำมันได้ช่วยเหลือการเงิน หลากหลายโปรแกรมสังคมเรียกว่ามีซีโอเนส เศรษฐกิจและวงเงินของทรัพยากรที่เกี่ยวข้องกับภารกิจเหล่านี้ได้นำไปสู่การลดลงสำคัญในความยากจนปานกลาง จาก 50% ในปี 1998 ประมาณ 30% ในปี 2012 ในทำนองเดียวกัน ความไม่เท่าเทียมกันมีลดน้อยลง ลดดัชนี Gini จาก 0.49 ในปี 1998 กับ 0.39 ใน 2012 ซึ่งเป็นหนึ่งในสุดในภูมิภาคอย่างไรก็ตาม พัฒนาของเวเนซุเอลายังคงจะเผชิญกับความท้าทายสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาเมื่อตัวถูกบันทึกราคาน้ำมันระหว่างประเทศ เศรษฐกิจของประเทศมีสูงเสี่ยงความผันผวนของราคาน้ำมันเนื่องจากมันแสดงถึงกว่า 96% ของการส่งออกของประเทศ และสร้างเกือบครึ่งหนึ่งของเงินรายได้ แม้ มีราคาสูงเหล่านี้ ประเทศเวเนซุเอลามีประสบการณ์ขาดดุลทางการเงินที่มาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของหนี้สาธารณะ (26% ของ GDP ใน 2012 สำหรับรัฐบาลกลาง) ทำนองเดียวกัน เงินสำรองระหว่างประเทศได้ลดลง ตัวแทนนำเข้าน้อยกว่า 5 เดือนนโยบายการเงินอย่างยิ่งกว้างขวางชิดกับวัตถุประสงค์ทางบัญชีขับรถค่าเงินเฟ้อ 56.3% ในเวเนซุเอลาท้าย 2013 อัตราสูงสุดในทวีป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นประเทศที่อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดในน้ำมันสำรองในละตินอเมริกาและแคริบเบียน - และในหมู่ largest- เวเนซุเอลาโลกที่มีศักยภาพอันยิ่งใหญ่. นิโคลัส Maduro ได้รับเลือกเป็นประธานของเวเนซุเอลาในเดือนเมษายนปี 2013 หลังจากการตายของประธานาธิบดีฮูโก้ชาเวซที่ เดือนก่อนหน้า. ด้านหน้าทางเศรษฐกิจเวเนซุเอลาได้รับประโยชน์จากราคาน้ำมันที่สูงขึ้นเป็นประวัติการณ์ระหว่างประเทศของทศวรรษที่ผ่านมาซึ่งได้เปิดใช้จ่ายภาครัฐที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับโปรแกรมที่มีความทะเยอทะยาน นอกจากนี้รัฐบาลกลาง บริษัท เอกชนหลายแห่งในภาคเช่นไฮโดรคาร์บอนเหมืองแร่และโลหะ, ซีเมนต์ธนาคารและการสื่อสารโทรคมนาคม. เวเนซูเอลาได้ประสบความสำเร็จอัตราการเจริญเติบโตสูง (5.6% ในปี 2012) อย่างไรก็ตามการเติบโตของ GDP ชะลอตัวลง 1.4% ในปี 2013 - ตามตัวเลขอย่างไม่เป็นทางการและอื่นลดลงอย่างมีนัยสำคัญคือการคาดการณ์แม้ส่งผลให้การเติบโตติดลบในปี 2014 และปี 2015 ในบรรดาโปรแกรมที่สำคัญที่สุดที่แหล่งน้ำมันได้ช่วยทางการเงินเป็นวงกว้างตาม โครงการทางสังคมที่เรียกว่า Misiones การเติบโตทางเศรษฐกิจและการกระจายของทรัพยากรที่เกี่ยวข้องกับภารกิจเหล่านี้ได้นำไปสู่การลดลงที่สำคัญในการแก้ไขปัญหาความยากจนในระดับปานกลางจาก 50% ในปี 1998 ประมาณ 30% ในปี 2012 ในทำนองเดียวกันความไม่เท่าเทียมกันได้ลดลงลดดัชนี Gini จาก 0.49 ในปี 1998 เพื่อ 0.39 ปี 2012 ซึ่งเป็นหนึ่งในที่ต่ำที่สุดในภูมิภาค. อย่างไรก็ตามการพัฒนาของเวเนซุเอลายังคงเผชิญกับความท้าทายที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่การหดตัวจะถูกบันทึกลงของราคาน้ำมันระหว่างประเทศ เศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างสูงที่มีความเสี่ยงจากการผันผวนของราคาน้ำมันเพราะมันแสดงให้เห็นถึงกว่า 96% ของการส่งออกของประเทศและสร้างเกือบครึ่งหนึ่งของรายได้การคลัง แม้จะมีราคาที่สูงเหล่านี้เวเนซุเอลามีประสบการณ์การขาดดุลการคลังพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของหนี้สาธารณะ (26% ของ GDP ในปี 2012 สำหรับรัฐบาลกลาง) ในทำนองเดียวกันทุนสำรองระหว่างประเทศได้ลดลงคิดเป็นน้อยกว่าห้าเดือนของการนำเข้า. นอกจากนี้จะมีการดำเนินนโยบายการเงินที่ขยายตัวเป็นอย่างยิ่งสอดคล้องกับวัตถุประสงค์การคลังขับรถขึ้นอัตราเงินเฟ้อ 56.3% ในเวเนซุเอลาในตอนท้ายของปี 2013 ที่มีอัตราที่สูงที่สุดในทวีปยุโรป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศที่อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ มีน้ำมันสำรองที่ใหญ่ที่สุดในละตินอเมริกาและแคริบเบียน ) และในหมู่ที่ใหญ่ที่สุดของโลก - เวเนซูเอลามีศักยภาพอันยิ่งใหญ่

นิโคลาส์มาดูโร่ ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีของเวเนซุเอลาในเดือนเมษายน 2013 ต่อไปนี้การตายของประธานาธิบดี Hugo Chavez เดือนก่อนหน้านี้

ในหน้าเศรษฐกิจเวเนซุเอลาได้ประโยชน์จากราคาน้ำมันสูงในอดีตระหว่างประเทศของทศวรรษที่ผ่านมา ซึ่งได้เปิดใช้งานเพิ่มขึ้น การใช้จ่ายของรัฐบาล ในโครงการที่ทะเยอทะยาน นอกจากนี้ รัฐบาลเป็นของกลาง บริษัท เอกชนหลายแห่งในภาคเช่นไฮโดรคาร์บอน , โลหะ เหมืองแร่ และปูนซีเมนต์ ธนาคารและโทรคมนาคม

เวเนซุเอลาได้รับสูงอัตราการเจริญเติบโต ( 5.6% ในปี 2012 ) อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตของ GDP ชะลอตัวลง 1.4% ในปี 2013 และจากตัวเลขเป็นทางการ ) และลดลงอย่างมีนัยสำคัญ คาดว่า แม้ผลการเติบโตติดลบในปี 2014 และ 2015

ของโปรแกรมที่สำคัญที่สุด ทรัพยากรน้ํามันได้ช่วยการเงินเป็นตามโปรแกรมทางสังคมที่เรียกว่าเควสท์ .การเติบโตทางเศรษฐกิจและการกระจายของทรัพยากรที่เกี่ยวข้องกับภารกิจเหล่านี้ได้นำไปสู่การลดลงที่สำคัญในความยากจนปานกลาง จาก 50% ในปี 2541 ประมาณ 30% ในปี 2012 อนึ่ง ความเหลื่อมล้ำก็ลดลง การลดดัชนี Gini จาก 0.49 ปี ขณะที่ในปี 2012 ซึ่งเป็นหนึ่งในที่สุดในภูมิภาค .

อย่างไรก็ตามการพัฒนาของเวเนซุเอลายังคงเผชิญความท้าทายที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาของการหดตัวที่ถูกบันทึกไว้ในราคาน้ำมันระหว่างประเทศ เศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างมาก มีความเสี่ยงต่อความผันผวนของราคาน้ำมัน เพราะมันแสดงถึง 96% ของการส่งออกของประเทศ และสร้างเกือบครึ่งหนึ่งของรายได้การคลัง แม้จะมีราคาสูงเหล่านี้เวเนซุเอลามีประสบการขาดดุลการคลังพร้อมด้วยการเพิ่มหนี้สาธารณะ ( 26 % ของ GDP ใน 2012 , รัฐบาลกลาง ) อนึ่ง เงินสำรองระหว่างประเทศลดลงหรือน้อยกว่าห้าเดือนของการนำเข้า

นอกจากนี้ ไพศาลขอนโยบายการเงินสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ทางการเงินขับรถขึ้นอัตราเงินเฟ้อถึง 56.3 % ในเวเนซุเอลาที่ส่วนท้ายของ 2013 ,อัตราสูงสุดในทวีป