The word diary comes from the Latin

The word diary comes from the Latin diarium ("daily allowance," from dies "day"), found more often in the plural form diaria. The word journal comes from the same root (diurnus "of the day") through Old French jurnal (modern French for day is jour).
Until around the turn of the 20th century, with the worldwide rise of literacy, diary writing was generally a practice of the members of the middle and upper classes.
The oldest extant diaries come from Middle Eastern and East Asian cultures, although the even earlier work To Myself (Τὰ εἰς ἑαυτόν), written in Greek by the Roman Emperor Marcus Aurelius in the second half of the 2nd century AD, already displays many characteristics of a diary. Pillowbooks of Japanese court ladies and Asian travel journals offer some aspects of this genre of writing, although they rarely consist exclusively of diurnal records. The scholar Li Ao (9th century AD), for example, kept a diary of his journey through southern China.



Samuel Pepys (1633-1703) is the earliest diarist who is well-known today.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไดอารี่คำมาจากการติ diarium ("เบี้ยเลี้ยงประจำวัน จากตาย"วัน"), พบบ่อยใน diaria รูปแบบพหูพจน์ รายคำมาจากรากเดียวกัน (diurnus "ของวัน") ผ่าน jurnal เก่าฝรั่งเศส (ฝรั่งเศสทันสมัยวันเป็น jour)จนรอบเปิดศตวรรษ เพิ่มขึ้นทั่วโลกของวัด เขียนไดอารี่ได้โดยทั่วไปปฏิบัติการของกลางและชนชั้นสูงไดอารีส์ยังเก่าที่สุดมาจากวัฒนธรรมตะวันออกกลาง และเอเชียตะวันออก แม้ว่างานก่อนหน้านี้แม้แต่กับตัวเอง (Τὰεἰςἑαυτόν), เขียนในกรีก โดยโรมันจักรพรรดิมาร์คัสออเรเลียสในครึ่งหลังของศตวรรษโฆษณา 2 แสดงในลักษณะเป็นบันทึกประจำวันแล้ว ฝ่ายศาล Pillowbooks ของญี่ปุ่น และเอเชียในสมุดรายวันมีลักษณะบางประการของแนวนี้เขียน แม้ว่าพวกเขาไม่ค่อยประกอบเฉพาะระเบียน diurnal นักวิชาการอ่าว Li (AD ศตวรรษที่ 9), ตัวอย่าง เก็บไดอารี่ของเขาเดินทางผ่านจีนตอนใต้ Samuel Pepys (1633-1703) diarist แรกสุดที่เป็นที่รู้จักเมื่อได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไดอารี่คำที่มาจากภาษาละติน diarium ("เบี้ยเลี้ยง" จากตาย "วัน") พบมักจะอยู่ในรูปพหูพจน์ Diaria วารสารคำที่มาจากรากเดียวกัน (diurnus "ของวัน") ผ่านวารสารเก่าฝรั่งเศส (ฝรั่งเศสที่ทันสมัยสำหรับวันเป็น Jour).
จนถึงรอบศตวรรษที่ 20 ที่มีการเพิ่มขึ้นทั่วโลกของความรู้การเขียนไดอารี่เป็นปกติ การปฏิบัติของสมาชิกของชนชั้นกลางและชั้นสูง.
สมุดบันทึกที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลือมาจากตะวันออกกลางและวัฒนธรรมเอเชียตะวันออกแม้ว่าแม้ก่อนหน้านี้ทำงานกับตัวเอง (Τὰεἰςἑαυτόν) เขียนในภาษากรีกโดยจักรพรรดิโรมัน Marcus Aurelius ในช่วงครึ่งปีหลัง ของศตวรรษที่ 2 แล้วแสดงหลายลักษณะของไดอารี่ Pillowbooks ของผู้หญิงศาลญี่ปุ่นและวารสารท่องเที่ยวของเอเชียมีบางแง่มุมของแนวเพลงที่เขียนนี้แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยประกอบด้วยเฉพาะของการบันทึกรายวัน นักวิชาการ Li อ่าว (AD ศตวรรษที่ 9) เช่นเก็บไดอารี่ของการเดินทางของเขาผ่านทางภาคใต้ของจีน. ซามูเอล Pepys (1633-1703) เป็นตาแหลมที่เก่าแก่ที่สุดที่เป็นที่รู้จักกันดีในวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่าไดอารี่มาจากภาษาละติน diarium ( รายวัน " เบี้ยเลี้ยง " จากตาย " วัน " ) , ที่พบบ่อยใน diaria รูปแบบพหูพจน์ . คำว่าวารสารมาจากรากเดียวกัน ( diurnus " วันที่ " ) ผ่าน jurnal เก่าฝรั่งเศส ( ฝรั่งเศสสมัยใหม่วันคือวันที่ ) .
จนรอบหันของศตวรรษที่ 20 , มีการเพิ่มขึ้นทั่วโลกของการอ่านเขียนไดอารี่ที่เขียนโดยทั่วไปในการปฏิบัติของสมาชิกของชนชั้นกลาง และชนชั้นสูง
ไดอารี่ยังเก่าแก่ที่มาจากตะวันออกกลางและเอเชีย วัฒนธรรมตะวันออก แม้ว่าแม้ก่อนหน้านี้ทำงานกับตัวเอง ( Τὰεἰςἑαυτόν ) ที่เขียนในภาษากรีกโดยจักรพรรดิโรมัน มาร์คัส ออเรเลียสในครึ่งหลังของศตวรรษที่ 2 โฆษณา แล้วแสดง คุณลักษณะหลายไดอารี่pillowbooks ของนางกำนัลชาวญี่ปุ่นและวารสารการท่องเที่ยวเอเชียเสนอบางแง่มุมนี้ประเภทของการเขียน แต่พวกเขาไม่ค่อยประกอบด้วยเฉพาะของระเบียนใน . นักวิชาการลีอ่าว ( ศตวรรษ AD ) ตัวอย่างเช่น เก็บไดอารี่ของการเดินทางของเขาผ่านจีนตอนใต้ .



ซามูเอลพีพส์ ( 1633-1703 ) เป็นเร็ว diarist ที่เป็นที่รู้จักกันดีในวันนี้