4. Macroeconomic measuresMuch of th

4. Macroeconomic measures
Much of the debate over the Asian crisis has focused on the relative importance of five macroeconomic variables: the budget deficit, monetary policy, the current account, foreign exchange reserves, and foreign debt. The raw data for these measures are presented in Table 3. The dependent variable used in this section is the percent loss of purchasing power of exchange rates in emerging markets from the end of 1996 to January 1999.

4.1. Fiscal and monetary policy

Table 3 shows government fiscal balance as a percent of gross domestic product (GDP) in 1996 for 25 countries (a minus sign indicates a budget deficit). It is striking that Indonesia had a balanced government budget and none of the Asian countries that experienced a large depreciation had a serious fiscal deficit. Not surprisingly, the first two columns of Table 4 show that the government budget deficit is not significant in the exchange rate regression, either by itself or with the inclusion of the East Asia dummy. The R-squared is 0.09 before we include the East Asia dummy and rises to only 0.10 with that dummy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4 มาตรการที่เศรษฐกิจมหภาคของการอภิปรายผ่านวิกฤตเอเชียได้เน้นความสำคัญของตัวแปรเศรษฐกิจมหภาคที่ห้า: การขาดดุลงบประมาณ นโยบายการเงิน บัญชี ขอสงวนแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ และหนี้ต่างประเทศ ข้อมูลดิบสำหรับมาตรการเหล่านี้จะแสดงในตารางที่ 3 ตัวแปรขึ้นอยู่กับใช้ในส่วนนี้คือ การสูญเสียเปอร์เซ็นต์ของอัตราแลกเปลี่ยนในตลาดเกิดใหม่ปลายปี 1996 ถึง 1999 มกราคม4.1. และการเงินนโยบายตารางที่ 3 แสดงรัฐบาลยอดเงินเป็นเปอร์เซ็นต์ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ในปี 1996 สำหรับ 25 ประเทศ (เครื่องหมายบ่งชี้ว่า การขาดดุลงบประมาณ) มันจะโดดเด่นที่อินโดนีเซียมีงบประมาณสมดุลรัฐบาล และไม่มีประเทศเอเชียที่มีค่าใหญ่มีดุลร้ายแรง ไม่น่าแปลกใจ สองคอลัมน์แรกของตารางที่ 4 แสดงการขาดดุลงบประมาณของรัฐบาลว่าไม่มีนัยสำคัญในการถดถอยอัตราแลกเปลี่ยน ด้วยตัวเอง หรือ มีการรวมของตัวหุ่นเอเชียตะวันออก การลอการิทึมเป็น 0.09 ก่อนเรารวมเอเชียหุ่นและแมนรัตติกาลผงาดไป 0.10 เท่ากับหุ่นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. มาตรการเศรษฐกิจมหภาค
มากของการอภิปรายในช่วงวิกฤตเอเชียได้มุ่งเน้นความสำคัญของตัวแปรทางเศรษฐกิจมหภาคที่ห้า: การขาดดุลงบประมาณนโยบายการเงินบัญชีปัจจุบันทุนสำรองเงินตราต่างประเทศและหนี้ต่างประเทศ ข้อมูลดิบสำหรับมาตรการเหล่านี้จะถูกนำเสนอในตารางที่ 3 ขึ้นอยู่กับตัวแปรที่ใช้ในส่วนนี้คือการสูญเสียร้อยละของกำลังซื้อของอัตราแลกเปลี่ยนในตลาดเกิดใหม่จากสิ้นปี 1996 ถึงเดือนมกราคมปี 1999 4.1 การคลังและนโยบายการเงินตารางที่ 3 แสดงยอดดุลงบประมาณของรัฐบาลเป็นร้อยละของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ในปี 1996 สำหรับ 25 ประเทศ (เครื่องหมายลบบ่งชี้ว่าการขาดดุลงบประมาณ) มันเป็นที่โดดเด่นที่อินโดนีเซียมีงบประมาณสมดุลและไม่มีผู้ใดของประเทศในเอเชียที่มีประสบการณ์การคิดค่าเสื่อมราคาที่มีขนาดใหญ่มีการขาดดุลการคลังอย่างจริงจัง ไม่น่าแปลกใจที่สองครั้งแรกคอลัมน์ของตารางที่ 4 แสดงให้เห็นว่าการขาดดุลงบประมาณของรัฐบาลไม่ได้มีนัยสำคัญในการถดถอยอัตราแลกเปลี่ยนทั้งโดยตัวของมันเองหรือด้วยการรวมของเอเชียตะวันออกหุ่น R-squared เป็น 0.09 ก่อนที่เราจะรวมถึงหุ่นเอเชียตะวันออกและเพิ่มขึ้นเพียง 0.10 กับหุ่นที่