Now I must say a little about Reube

Now I must say a little about Reuben Smith, who was left in charge of the stables when York went to London. No one more thoroughly understood his business than he did, and when he was all right there could not be a more faithful or valuable man. He was gentle and very clever in his management of horses, and could doctor them almost as well as a farrier, for he had lived two years with a veterinary surgeon. He was a first-rate driver; he could take a four-in-hand or a tandem as easily as a pair. He was a handsome man, a good scholar, and had very pleasant manners. I believe everybody liked him; certainly the horses did. The only wonder was that he should be in an under situation and not in the place of a head coachman like York; but he had one great fault and that was the love of drink. He was not like some men, always at it; he used to keep steady for weeks or months together, and then he would break out and have a "bout" of it, as York called it, and be a disgrace to himself, a terror to his wife, and a nuisance to all that had to do with him. He was, however, so useful that two or three times York had hushed the matter up and kept it from the earl's knowledge; but one night, when Reuben had to drive a party home from a ball he was so drunk that he could not hold the reins, and a gentleman of the party had to mount the box and drive the ladies home. Of course, this could not be hidden, and Reuben was at once dismissed; his poor wife and little children had to turn out of the pretty cottage by the park gate and go where they could. Old Max told me all this, for it happened a good while ago; but shortly before Ginger and I came Smith had been taken back again. York had interceded for him with the earl, who is very kind-hearted, and the man had promised faithfully that he would never taste another drop as long as he lived there. He had kept his promise so well that York thought he might be safely trusted to fill his place while he was away, and he was so clever and honest that no one else seemed so well fitted for it.

It was now early in April, and the family was expected home some time in May. The light brougham was to be fresh done up, and as Colonel Blantyre was obliged to return to his regiment it was arranged that Smith should drive him to the town in it, and ride back; for this purpose he took the saddle with him, and I was chosen for the journey. At the station the colonel put some money into Smith's hand and bid him good-by, saying, "Take care of your young mistress, Reuben, and don't let Black Auster be hacked about by any random young prig that wants to ride him -- keep him for the lady."

We left the carriage at the maker's, and Smith rode me to the White Lion, and ordered the hostler to feed me well, and have me ready for him at four o'clock. A nail in one of my front shoes had started as I came along, but the hostler did not notice it till just about four o'clock. Smith did not come into the yard till five, and then he said he should not leave till six, as he had met with some old friends. The man then told him of the nail, and asked if he should have the shoe looked to.

"No," said Smith, "that will be all right till we get home."

He spoke in a very loud, offhand way, and I thought it very unlike him not to see about the shoe, as he was generally wonderfully particular about loose nails in our shoes. He did not come at six nor seven, nor eight, and it was nearly nine o'clock before he called for me, and then it was with a loud, rough voice. He seemed in a very bad temper, and abused the hostler, though I could not tell what for.

The landlord stood at the door and said, "Have a care, Mr. Smith!" but he answered angrily with an oath; and almost before he was out of the town he began to gallop, frequently giving me a sharp cut with his whip, though I was going at full speed. The moon had not yet risen, and it was very dark. The roads were stony, having been recently mended; going over them at this pace, my shoe became looser, and as we neared the turnpike gate it came off.

If Smith had been in his right senses he would have been sensible of something wrong in my pace, but he was too drunk to notice.

Beyond the turnpike was a long piece of road, upon which fresh stones had just been laid -- large sharp stones, over which no horse could be driven quickly without risk of danger. Over this road, with one shoe gone, I was forced to gallop at my utmost speed, my rider meanwhile cutting into me with his whip, and with wild curses urging me to go still faster. Of course my shoeless foot suffered dreadfully; the hoof was broken and split down to the very quick, and the inside was terribly cut by the sharpness of the stones.

This could not go on; no horse could keep his footing under such circumstances; the pain was too great. I stumbled, and fell with violence on both my knees. Smith was flung off by my fall, and, owing to the speed I was going at, he must have fallen with great force. I soon recovered my feet and limped to the side of the road, where it was free from stones. The moon had just risen above the hedge, and by its light I could see Smith lying a few yards beyond me. He did not rise; he made one slight effort to do so, and then there was a heavy groan. I could have groaned, too, for I was suffering intense pain both from my foot and knees; but horses are used to bear their pain in silence. I uttered no sound, but I stood there and listened. One more heavy groan from Smith; but though he now lay in the full moonlight I could see no motion. I could do nothing for him nor myself, but, oh! how I listened for the sound of horse, or wheels, or footsteps! The road was not much frequented, and at this time of the night we might stay for hours before help came to us. I stood watching and listening. It was a calm, sweet April night; there were no sounds but a few low notes of a nightingale, and nothing moved but the white clouds near the moon and a brown owl that flitted over the hedge. It made me think of the summer nights long ago, when I used to lie beside my mother in the green pleasant meadow at Farmer Grey's.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ ต้องบอกว่า น้อยเกี่ยวกับ Reuben Smith ที่ทิ้งหน้าที่อสังหาริมเมื่อนิวยอร์กไปลอนดอน ไม่มีใครยิ่งเข้าใจธุรกิจกว่าพระองค์ และเมื่อเขาถูกต้องทั้งหมด อาจไม่มีเป็นคนซื่อสัตย์ หรือมีคุณค่ามากขึ้น เขาอ่อนโยน และฉลาดมากในการจัดการของเขาของม้า และสามารถแพทย์พวกเขาเกือบทั้งแบบ farrier สำหรับเขามีอยู่สองปีกับแพทย์สัตว เขาถูกควบคุมมา เขาสามารถใช้เวลาแบบ four-in-hand หรือเที่ยวเดินเป็นคู่ได้ เขาเป็นคนหล่อ เป็นนักวิชาการที่ดี และมีมารยาทดีมาก ผมเชื่อว่า ทุกคนชอบเขา แน่นอนม้าไม่ได้ พบเฉพาะที่เขาควรจะอยู่ในตัวภาย ใต้สถานการณ์ และไม่ เลิศงามใหญ่เช่นยอร์ค แต่เขามีข้อบกพร่องมากที่หนึ่ง และที่เป็นที่รักของเครื่องดื่ม เขาไม่เหมือนผู้ชายบาง เสมอได้ เขาใช้ให้มั่นคงในสัปดาห์หรือเดือนกัน แล้ว เขาจะแตกออก และมีการ "แข่งขัน" ของมัน นิวยอร์กเรียกว่า และ ขายหน้าตนเอง การก่อการร้ายภรรยา และรำคาญที่ทำกับเขาได้ เขา อย่างไรก็ตาม มีประโยชน์ดังนั้นเวลาสอง หรือสามที่นิวยอร์กมี hushed เรื่องขึ้น และเก็บไว้จากความรู้ของเอิร์ล แต่คืนหนึ่ง เมื่อ Reuben ได้ไปงานเลี้ยงบ้านจากลูกเขาเมามากว่า เขาอาจไม่บังเหียน และสุภาพบุรุษของพรรคต้องเม้าท์กล่อง และขับผู้หญิงบ้าน แน่นอน นี้อาจไม่ถูกซ่อน และกันถูก ไล่ Reuben ภรรยาของเขายากจนและเด็กน้อยได้เปิดจากคอทเทจสวย โดยประตูปาร์ค และไปที่พวกเขาได้ สูงสุดเก่าบอกฉันทั้งหมดนี้ ก็เกิดขึ้นในขณะดีที่ผ่านมา แต่ช้าก่อนมาขิงและ สมิธได้ถูกนำกลับอีก นิวยอร์กมี interceded เขากับเอิร์ล ที่มาก kind-hearted และคนที่มีสัญญา faithfully ว่า เขาจะไม่เคยลิ้มรสหล่นอีกตราบใดที่เขาอาศัยอยู่ที่นั่น เขาได้เก็บคำสัญญาของเขาดีว่า นิวยอร์กคิดว่า เขาอาจจะเชื่อถือได้อย่างปลอดภัยเต็มเขาขณะกำลัง กำลังมากฉลาด และซื่อสัตย์ที่ไม่มีใครดูเหมือนเพื่อให้เหมาะสำหรับก็ตอนนี้ในช่วงเดือนเมษายน และครอบครัวคาดว่าบ้านเวลาพฤษภาคม ปลาแสงถูกต้องสดทำ ขึ้น และพัน Blantyre มีหน้าที่กลับไปกองพันของเขาถูกจัดว่า สมิธควรขับเขาเมืองใน และขี่กลับ สำหรับวัตถุประสงค์นี้ เขาเอาอานนี้กับเขา แล้วฉันถูกเลือกสำหรับการเดินทาง ที่สถานีพันเก็บเงินบางส่วนเป็นของสมิธมือ และยื่นซองประมูลเขา good-by บอกว่า "จะดูแลของหนุ่มเล็ก Reuben และไม่ให้ Auster ถูก hacked เกี่ยวกับ โดย prig ใด ๆ หนุ่มสุ่มอยากขี่เขา - ให้เขาสำหรับผู้หญิง สีดำ"เราทิ้งการขนส่งที่ของเครื่อง และสมิธหนีฉันไปสิงโตขาว สั่ง hostler ให้อาหารฉันดี และมีฉันพร้อมสำหรับเขาที่สี่โมง เล็บในรองเท้าของฉันหน้าได้เริ่มต้น ตามฉันมาตลอด แต่ hostler ไม่ได้สังเกตจนถึงเกือบสี่โมงได้ สมิธไม่ได้เข้ามาลานจนถึงห้า และจากนั้น เขากล่าวว่า เขาไม่ควรปล่อยจนถึง 6 เป็นเขาก็ได้พบกับเพื่อนเก่า ชายคนนั้นแล้วบอกเล็บ และถามถ้า ควรมีรองเท้าที่มองกล่าวว่า "ไม่ สมิธ "ที่จะต้องทั้งหมดจนเราได้รับบ้าน "เขาพูดแบบเสียงดังมาก offhand และฉันคิดว่า มันมากไม่เหมือนเขาเห็นเกี่ยวกับรองเท้า ตามเขาทั่วไปได้เยี่ยมยอดโดยเฉพาะเกี่ยวกับเล็บหลวมในรองเท้าของเรา เขาไม่ได้เกิดที่หก หรือเจ็ด หรือ 8 แล้วก็เกือบเก้าโมงก่อนที่เขาเรียกว่าฉัน และก็ มีเสียงดัง หยาบ เขาลำบากมากเสีย และถูก hostler แม้ว่าฉันไม่สามารถบอกอะไรสำหรับเจ้าของยืนอยู่ที่ประตู และกล่าว ว่า "มีดูแล นายสมิธ" แต่เขาตอบ angrily กับสาบาน และเกือบก่อนเขาออกจากเมืองที่เขาเริ่มควบ บ่อยมันตัดคมกับแส้ของเขา แต่ก็เข้าที่ความเร็วเต็ม ดวงจันทร์ยังทำไม่เกิดขึ้น แล้วก็มืดมาก ถนนมีชาด มีการเพิ่ง mended ไปกว่านั้นในจังหวะนี้ รองเท้าของฉันกลายเป็น looser และเป็นเรา neared เก turnpike มาปิดถ้าสมิธได้ใน ขวาของเขาความรู้สึกเขาจะได้รับเหมาะสมของสิ่งที่ไม่ถูกต้องในการก้าวของฉัน แต่กำลังเมาเกินไปสังเกตเห็นเกิน turnpike ถูกชิ้นส่วนยาวของถนน ตามหินสดที่มีการวางเพียง - คมหินก้อนใหญ่ ที่ม้าไม่สามารถจะขับเคลื่อนได้อย่างรวดเร็วโดยปราศจากความเสี่ยงอันตราย ผ่านถนนนี้ กับหนึ่งรองเท้าหายไป ฉันถูกบังคับให้ควบม้าที่เร็วสูงสุดของฉัน ไรเดอร์ของฉันในขณะเดียวกัน ตัดเป็นฉัน กับแส้ของเขา และ curses ป่ากระตุ้นให้ฉันไปยังนั้น ของเท้าของฉัน shoeless รับความเดือดร้อน dreadfully สัตว์ที่มีกีบเสีย และแยกลงไปอย่างรวดเร็วมาก และภายในถูกตัด ด้วยความคมของหินชะมัดนี้ไม่สามารถไปตาม ม้าไม่สามารถเก็บหลักของเขาภายใต้สถานการณ์ อาการปวดมีมากเกินไป ฉัน stumbled และล้มลง ด้วยความรุนแรงบนเข่าทั้งสองของฉัน สมิธถูกส่วนใหญ่ปิด โดยฤดูใบไม้ร่วงของฉัน และ เนื่องจากความเร็วที่กำลังที่ เขาต้องมีตกหลุม มีแรง ฉันเร็ว ๆ นี้กู้เท้าของฉัน และ limped ข้างถนน ที่มันเป็นฟรีจากหิน ดวงจันทร์มีเพียงเกิดขึ้นเหนือการป้องกัน และ โดยแสง สามารถเห็น Smith โกหกกี่หลาเกินฉัน เขาไม่ได้ไม่ขึ้น เขาทำหนึ่งเล็กน้อยพยายามทำ และจากนั้น มีพันธุ์ร็อกหน้าย่นหนัก ผมไม่มี groaned เกินไป สำหรับฉันถูกความทุกข์ความเจ็บปวดที่รุนแรงทั้ง จากเท้าและเข่า ฉัน แต่ม้าที่ใช้ในการรับความเจ็บปวดของพวกเขาในความเงียบ ฉันพูดไม่มีเสียง แต่ฉันมียืน และฟัง พันธุ์ร็อกหน้าย่นมากหนักหนึ่งจาก Smith แต่ว่าตอนนี้เขาวางในแสงจันทร์เต็ม สามารถเห็นเคลื่อนไหวไม่ ฉันสามารถทำอะไรเพื่อเขาหรือตัวเอง แต่ โอ้ อย่างไรผมฟังเสียงของ ม้า ล้อ หรือเท้า ถนนไม่มากมัก พักผ่อนครั้งนี้ของ เราอาจชั่วโมงก่อนมาช่วยเรา ยืนดู และฟัง มันเป็นคืนเดือนเมษายนสงบ หวาน มีเสียงแต่ตั๋วกี่ต่ำของไนติงเกล และไม่ย้าย แต่เมฆขาวใกล้ดวงจันทร์และนกฮูกสีน้ำตาลที่ flitted มากกว่าการป้องกัน มันทำให้ฉันคิดว่า ในฤดูร้อนได้นาน เมื่อเคยนอนข้างแม่ในโดว์ดีสีเขียวที่เกษตรกรสีเทา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ผมต้องบอกว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับรูเบนสมิ ธ ที่ถูกทิ้งให้อยู่ในความดูแลของคอกม้าเมื่อนิวยอร์กไปลอนดอน ไม่มีใครเข้าใจอย่างทั่วถึงมากขึ้นธุรกิจของเขากว่าเขาและเมื่อเขาคือทั้งหมดที่มีสิทธิไม่สามารถจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากขึ้นหรือมีคุณค่า เขาเป็นคนที่อ่อนโยนและฉลาดมากในการบริหารจัดการของเขาของม้าและสามารถแพทย์พวกเขาเกือบจะเช่นเดียวกับเกือกม้าสำหรับเขาอาศัยอยู่สองปีกับสัตวแพทย์ เขาเป็นคนขับรถอัตราแรก; เขาอาจจะใช้เวลาสี่ในมือหรือควบคู่ได้อย่างง่ายดายเช่นคู่ เขาเป็นชายหนุ่มรูปหล่อเป็นนักวิชาการที่ดีและมีมารยาทที่น่าพอใจมาก ผมเชื่อว่าทุกคนชอบเขา; แน่นอนม้าได้ สงสัยเป็นเพียงว่าเขาควรจะอยู่ในสถานการณ์ภายใต้การและไม่ได้อยู่ในสถานที่ของคนขับรถม้าหัวเช่นนิวยอร์ก; แต่เขาก็มีความผิดพลาดอย่างใดอย่างหนึ่งที่ดีและนั่นก็คือความรักของเครื่องดื่ม เขาก็ไม่ได้ชอบผู้ชายบางเสมอที่มัน เขาใช้ในการรักษาอย่างต่อเนื่องเป็นสัปดาห์หรือเป็นเดือนด้วยกันและแล้วเขาก็จะแตกออกและมี "การแข่งขัน" ของมันเป็นนิวยอร์กเรียกมันและเป็นความอับอายขายหน้าให้กับตัวเอง, ความหวาดกลัวให้กับภรรยาของเขาและความรำคาญให้กับทุกคนว่า ได้จะทำอย่างไรกับเขา เขาเป็น แต่เพื่อประโยชน์ที่สองหรือสามครั้งนิวยอร์กได้เงียบเรื่องนี้ขึ้นมาและเก็บมันไว้จากความรู้ของท่านเอิร์ล; แต่ในคืนหนึ่งเมื่อรูเบนต้องขับรถกลับบ้านจากบุคคลที่ลูกเขาเมาเพื่อให้เขาไม่สามารถจับบังเหียนและสุภาพบุรุษของบุคคลที่มีการติดตั้งกล่องและไดรฟ์สตรีบ้าน ของหลักสูตรนี้ไม่สามารถซ่อนและรูเบนออกในครั้งเดียว; ภรรยาที่ยากจนและเด็กเล็ก ๆ ของเขาที่จะเปิดออกมาจากกระท่อมสวยจากประตูสวนสาธารณะและไปที่พวกเขาสามารถทำได้ เก่าแม็กซ์บอกผมว่าทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นในขณะที่ดีที่ผ่านมา แต่ไม่นานก่อนที่ขิงและผมมาที่สมิ ธ ได้รับการดำเนินการกลับมาอีกครั้ง นิวยอร์กได้ค้านเขาด้วยเอิร์ลที่เป็นมากใจดีและคนนับถือได้ให้สัญญาว่าเขาจะไม่ได้ลิ้มรสลดลงอีกตราบใดที่เขาอาศัยอยู่ที่นั่น เขาได้รักษาสัญญาของเขาให้ดีว่านิวยอร์กคิดว่าเขาอาจจะเชื่อถือได้อย่างปลอดภัยในการกรอกข้อมูลสถานที่ของเขาในขณะที่เขาออกไปและเขาก็เพื่อให้ฉลาดและมีความซื่อสัตย์ที่ไม่มีใครดูเหมือนเป็นอย่างดีติดตั้งสำหรับมัน. ตอนนี้มันเป็นในช่วงต้นเดือนเมษายนและ ครอบครัวที่คาดว่าบ้านเวลาพฤษภาคมบาง ม้าแสงที่จะทำสดใหม่ขึ้นและขณะที่พันเอกแบลนไทร์ถูกบังคับให้กลับไปที่ทหารมันถูกจัดว่าสมิทควรขับรถให้เขาในเมืองมันและขี่กลับ เพื่อการนี้เขาเอาอานกับเขาและผมได้รับเลือกสำหรับการเดินทาง ที่สถานีพันเอกนำเงินบางส่วนไว้ในมือของสมิ ธ และการเสนอราคาที่ดีเขาโดยกล่าวว่า "การดูแลผู้เป็นที่รักหนุ่มสาวของคุณ, รูเบนและจะไม่ปล่อยให้ดำ Auster จะ hacked เกี่ยวกับการใด ๆ อวดดีสุ่มหนุ่มที่ต้องการจะนั่งเขา -. ให้เขาสำหรับสุภาพสตรี " เราออกจากสายการบินที่ชงของสมิ ธ และขี่ม้าฉันไปสิงโตขาวและสั่งให้คนดูแลม้าที่จะเลี้ยงฉันดีและมีฉันพร้อมสำหรับเขาที่ 04:00 เล็บในด้านหน้าของรองเท้าของฉันได้เริ่มต้นเป็นไปตามฉันมา แต่คนดูแลม้าไม่ได้สังเกตเห็นมันจนเพียงเกี่ยวกับ 04:00 สมิ ธ ไม่ได้เข้ามาในบ้านจนถึงห้าแล้วเขาบอกว่าเขาไม่ควรปล่อยจนหกในขณะที่เขาได้พบกับเพื่อนเก่าบางส่วน ชายคนนั้นบอกเขาว่าของเล็บและถามว่าเขาควรจะมีรองเท้าที่มองไป. "ไม่มี" สมิ ธ กล่าวว่า "ที่จะได้รับสิทธิทั้งหมดจนกว่าเราจะได้รับบ้าน." เขาพูดดังมากทางเฉพาะหน้าและ ฉันคิดว่ามันมากแตกต่างจากเขาไม่เห็นเกี่ยวกับรองเท้าในขณะที่เขาเป็นคนที่เยี่ยมยอดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับเล็บหลวมในรองเท้าของเรา เขาไม่ได้มาที่หกหรือเจ็ดหรือแปดและมันก็เกือบ 09:00 ก่อนที่เขาจะเรียกว่าสำหรับผมแล้วมันเป็นเรื่องที่มีความดังเสียงที่หยาบกร้าน ดูเหมือนว่าเขาอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีมากและทำร้ายคนดูแลม้า แต่ผมไม่สามารถบอกสิ่งที่. เจ้าของบ้านยืนอยู่ที่ประตูและกล่าวว่า "มีการดูแลนายสมิ ธ " แต่เขาตอบด้วยความโกรธกับคำสาบาน; และเกือบก่อนที่เขาจะออกจากเมืองเขาเริ่มที่จะควบบ่อยให้ฉันตัดคมชัดด้วยแส้ของเขาแม้ว่าผมจะที่ความเร็วเต็ม ดวงจันทร์ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยและมันก็มืดมาก ถนนเป็นหินที่มีการซ่อมเร็ว ๆ นี้; ไปกว่าพวกเขาที่ก้าวนี้รองเท้าของฉันกลายเป็นหลวมและในขณะที่เราเข้าใกล้ประตูด่านมันออกมา. ถ้าสมิ ธ ได้รับในความรู้สึกของสิทธิของเขาที่เขาจะได้รับบางสิ่งบางอย่างที่เหมาะสมของการผิดพลาดในการก้าวของฉัน แต่เขาเมาเกินไปที่จะแจ้งให้ทราบล่วงหน้า . นอกเหนือจากทางด่วนเป็นชิ้นยาวของถนนตามที่หินสดเพิ่งได้รับการวาง - ก้อนหินขนาดใหญ่ที่คมชัดมากกว่าที่ม้าไม่สามารถที่จะขับเคลื่อนได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องเสี่ยงอันตราย กว่าถนนสายนี้ด้วยรองเท้าหายไปฉันถูกบังคับให้วิ่งที่ความเร็วสูงสุดของฉันของฉันไรเดอร์ในขณะที่ตัดเป็นฉันด้วยแส้ของเขาและกับคำสาปแช่งป่ากระตุ้นให้ฉันไปยังเร็วขึ้น แน่นอนเท้าเท้าเปล่าของฉันได้รับความเดือดร้อนอย่างหวาดกลัว; กีบถูกทำลายและแยกลงไปอย่างรวดเร็วมากและภายในถูกตัดชะมัดโดยความคมชัดของหิน. นี้ไม่สามารถไปบน; ม้าไม่สามารถรักษาความมั่นคงของเขาภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว อาการปวดได้ดีเกินไป ผมสะดุดและล้มลงด้วยความรุนแรงบนหัวเข่าทั้งสองของฉัน สมิ ธ ถูกโยนออกจากการล่มสลายของฉันและเนื่องจากความเร็วที่ผมไปที่เขาจะต้องได้ลดลงไปด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่ ฉันเร็ว ๆ นี้หายเท้าของฉันและเดินกะโผลกกะเผลกไปที่ด้านข้างของถนนที่เป็นอิสระจากหิน ดวงจันทร์ได้เพิ่มขึ้นเหนือป้องกันความเสี่ยงและแสงฉันจะได้เห็นสมิ ธ โกหกไม่กี่หลาเกินฉัน เขาไม่ลุกขึ้นไม่ได้ เขาทำอย่างใดอย่างหนึ่งความพยายามเล็กน้อยที่จะทำเช่นนั้นแล้วก็มีการคร่ำครวญหนัก ฉันจะได้ครางเกินไปสำหรับผมกำลังทุกข์ทรมานเจ็บปวดที่รุนแรงทั้งจากการเดินเท้าและหัวเข่าของฉัน; แต่ม้าที่ใช้ในการแบกรับความเจ็บปวดของพวกเขาอยู่ในความเงียบ ฉันพูดไม่มีเสียง แต่ฉันยืนอยู่ที่นั่นและได้ฟัง หนึ่งคร่ำครวญหนักมากขึ้นจากสมิ ธ ; แต่แม้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในแสงจันทร์เต็มฉันจะได้เห็นการเคลื่อนไหวไม่มี ฉันจะทำอะไรให้เขาหรือตัวเอง แต่โอ้! วิธีการที่ฉันได้ฟังเพื่อให้ได้เสียงของม้าหรือล้อหรือรอยเท้า! ถนนไม่ได้แวะเวียนเข้ามามากและในเวลาของคืนนี้เราอาจจะอยู่เป็นเวลาหลายชั่วโมงก่อนที่ความช่วยเหลือมาให้เรา ผมยืนดูและการฟัง มันเป็นความสงบคืนหวานเมษายน มี แต่เสียงไม่มีบันทึกต่ำไม่กี่ไนติงเกลและไม่มีอะไร แต่ย้ายเมฆสีขาวที่อยู่ใกล้ดวงจันทร์และนกฮูกสีน้ำตาลที่ flitted มากกว่าการป้องกันความเสี่ยง มันทำให้ฉันคิดว่าฤดูร้อนยาวที่ผ่านมาเมื่อผมเคยอยู่ข้างแม่ของฉันในทุ่งหญ้าสีเขียวที่น่าพอใจที่ชาวนาสีเทา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ฉันต้องพูดเล็กน้อยเกี่ยวกับรูเบน สมิธ ที่ถูกทิ้งไว้ในค่าใช้จ่ายของคอกม้าเมื่อนิวยอร์กไปลอนดอน ไม่มีใครให้เข้าใจมากขึ้น ธุรกิจของเขากว่าเขา และเมื่อเขาได้มันอาจไม่เป็นอย่างซื่อสัตย์ หรือคุณค่ามนุษย์ เขาเป็นคนอ่อนโยนและฉลาดมากในการจัดการของม้า และหมอได้เกือบเป็นเกือกม้า ,เพราะเขาใช้ชีวิตสองปีในศัลยแพทย์สัตวแพทย์ เขาเป็นคนขับรถชั้นยอด เขาสามารถใช้เวลาสี่ในมือ หรือเทียบง่ายๆ เหมือนคู่ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อ เป็นบัณฑิตที่ดี และมีมารยาทที่สวยงามมาก ผมเชื่อว่าทุกคนชอบเขา แน่นอน ม้าได้ สงสัยแค่ว่า เขาควรจะอยู่ภายใต้สถานการณ์และไม่ได้อยู่ในสถานที่ของหัวหน้าโค้ชแมนชอบนิวยอร์ก ;แต่เขาผิดมาก และที่ชอบดื่ม เขาไม่เหมือนผู้ชายบางคนชอบทำ เขาใช้ให้คงที่สำหรับสัปดาห์หรือเดือนด้วยกัน และเขาก็จะแตกออกและมีการ " แข่งขัน " มันเป็นนิวยอร์กเรียกว่า และเป็นเกียรติกับตัวเอง หวาดกลัวกับภรรยาของเขา และสร้างความรำคาญให้กับทุกคนที่ต้องทำ กับเขา เขาได้ แต่ดังนั้น ประโยชน์ที่ สอง หรือ สามในนิวยอร์กได้เงียบขึ้น และปิดบังความรู้ของเอิร์ล แต่คืนหนึ่งเมื่อ รูเบน มีไปปาร์ตี้ที่บ้านจากลูกเขาเมามาก เขาไม่อาจรั้งบังเหียน และสุภาพบุรุษของพรรคต้องติดกล่องแล้วขับสุภาพสตรี บ้าน ของหลักสูตรนี้ไม่อาจจะซ่อนอยู่ และ รูเบน ที่เคยออก ;น่าสงสารภรรยาของเขาและเด็กต้องหันออกจากกระท่อมสวยโดยประตูสวนสาธารณะและไปที่พวกเขาสามารถ เก่าแม็กซ์บอกผมว่าทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นขณะที่ดีก่อน แต่ไม่นาน ขิง และฉันมา สมิธ ได้กลับมาอีก นิวยอร์กมี interceded เขากับเอิร์ล มีจิตใจงดงามและผู้ชายที่เคยสัญญาอย่างที่เขาไม่เคยลิ้มรสหล่นอีก ตราบใดที่เขาอาศัยอยู่ที่นั่น เขารักษาสัญญาได้ดีว่า ยอร์ค คิดว่าเขาน่าจะปลอดภัยไว้ใจที่จะกรอกสถานที่ของเขาในขณะที่เขาออกไปและเขาก็ฉลาดมาก และเที่ยงตรงที่ไม่มีใครดูเหมือนจะติดตั้งมัน .

ตอนนี้ในช่วงต้นเดือนเมษายน และครอบครัวไว้ที่บ้านเวลาพฤษภาคมส่วนรถไฟที่จะสดชื่นขึ้น และ เป็น พันเอก บลันไทร์ต้องกลับไปที่เท้าของเขามันถูกจัดขึ้นที่ สมิธ ควรขับไปในเมือง แล้วขี่กลับ เพื่อจุดประสงค์นี้ เขาเอาอานม้ากับเขาและผมถูกเลือกสำหรับการเดินทาง ที่สถานีผู้พันใส่เงินลงใน Smith มือและอวยพรเขา โดยกล่าวว่า " ดูแลนายหญิง หนุ่มของคุณ รูเบนและอย่าปล่อยให้ออสเตอร์สีดำถูกประมาณโดยสุ่มยังอหังการว่าอยากขี่เขา . . ให้เขา สำหรับสาว "

เราออกจากรถม้าที่ชง และ สมิธ พาผมกับสิงโตสีขาวและสั่งให้เด็กเลี้ยงม้า เลี้ยงฉัน และฉัน พร้อมสำหรับเขา ที่ สี่ นาฬิกา เล็บในรองเท้าด้านหน้าของฉันได้เริ่มต้นที่ฉันมาด้วยแต่คนเลี้ยงม้าไม่ได้สังเกตจนเกือบสี่โมง สมิ ธไม่ได้เข้ามาในบ้านจนถึงห้าแล้ว เขาบอกว่าเขาไม่ควรทิ้งจนหก เมื่อเขาได้เจอกับเพื่อนเก่า ชายคนนั้นบอกเขาของเล็บ และถามว่าเขาควรจะมีรองเท้าที่ดู

" ไม่ " สมิธ " จะถูกต้องจนกว่าจะถึงบ้าน "

เขาพูดอย่างเสียงดัง โดยไม่ใส่ใจก็ตามและฉันคิดว่ามันมากเหมือนเขาไม่เห็นเกี่ยวกับรองเท้า เขามักเยี่ยมยอด โดยเฉพาะเรื่องหลวมเล็บในรองเท้าของเรา เขาไม่ได้มาหกหรือเจ็ด หรือแปด และมันก็เกือบเก้าโมง ก่อนที่เขาจะเรียกผม แล้วมันกับดังหยาบ , เสียง เขาดูโมโหมาก และทำร้ายคนเลี้ยงม้า แม้ว่าผมจะไม่ได้บอกอะไร . . . . . .

เจ้าของบ้านยืนอยู่ที่ประตูและกล่าวว่า " มีการดูแล คุณสมิธ ! แต่เขาตอบอย่างฉุนเฉียวกับคำสาบาน และก่อนที่เขาจะได้ออกจากเมืองเขาเริ่มควบ บ่อยให้ฉันตัดคมชัดด้วยแส้ของเขา แม้ว่าผมจะไปที่ความเร็วเต็ม พระจันทร์ยังไม่ขึ้น และมันก็มืดมาก ถนนหิน , ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ปะ ไปเหนือพวกเขา ในจังหวะนี้รองเท้าของฉันกลายเป็นผู้แพ้ และเราอยู่ใกล้ทางด่วน ประตูมันก็ปิด

ถ้าสมิธได้รับในความรู้สึกของเขา เขาจะได้รับที่เหมาะสมของสิ่งที่ผิดในการก้าวของฉัน แต่เขาไปเมาแล้ว

เลยทางด่วนเป็นชิ้นยาวของถนน ที่ซึ่งมีเพียงหินสด การวาง -- คมหินขนาดใหญ่ ซึ่งไม่มีม้าสามารถขับเคลื่อนได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องเสี่ยงอันตราย ผ่านเส้นทางนี้กับรองเท้าหายไป ผมถูกบังคับให้วิ่งที่ความเร็วสูงสุดของฉัน ไรเดอร์ ขณะกรีดฉันกับแส้ของเขาและกับป่าคำสาปให้ฉันไปได้เร็วขึ้น แน่นอนเท้าชูเลสของผมเสียหายอย่างมาก ; กีบเสียและแยกลงไปอย่างรวดเร็ว และข้างในโคตรตัดความคมของหิน

นี้ไม่สามารถไปบนไม่มีม้าจะทำให้ฐานรากของเขาภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว มันเจ็บปวดมาก ฉันสะดุดและล้มด้วยความรุนแรงทั้งบนเข่าของฉัน สมิธถูกเหวี่ยงออกจากฤดูใบไม้ร่วง และเนื่องจากความเร็ว ผมจะไปที่ เขาต้องล้มลงด้วยแรงดี . ผมก็หาย เท้าของฉันและ limped กับด้านข้างของถนน ซึ่งเป็น ฟรี จาก หิน ดวงจันทร์ก็ขึ้นมาข้างบนตอแหล