There is no culture in which these

There is no culture in which these emotions are absent. Moreover, they are not learned, they are hardwired into the human brain. We know that children too experience these emotions and they are able to communicate with one another though they do not know each other's language. This common emotional heritage binds humanity together in a way that transcends cultural difference. So, communication is possible without words too.
Plutchik (2002) described three levels of emotion according to the intensity, degree of similarity, and mixtures of primary emotions. For example in grief-sadness-pensiveness, grief is most intense and pensiveness the least intense. In rage-anger -annoyance, rage is most intense and annoyance the least intense. Similarly in terror-fear-apprehension too. Thus emotions can be grouped in many patterns depending on the nature, intensity, functions, complexity and so on.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีวัฒนธรรมไม่มีขาดซึ่งอารมณ์เหล่านี้ นอกจากนี้ พวกเขาไม่ได้เรียน พวกเขาจะเดินสายเข้าไปในสมองมนุษย์ เรารู้ว่า เด็กเกินไปสัมผัสอารมณ์เหล่านี้ และพวกเขาจะสามารถสื่อสารกับคนอื่นว่าพวกเขาไม่รู้ภาษาของผู้อื่น มรดกทางอารมณ์ทั่วไป binds มนุษยชาติร่วมกันในลักษณะที่แตกต่างทางวัฒนธรรมกับ ดังนั้น สื่อสารเป็นไปได้ โดยไม่มีคำเกิน
Plutchik (2002) กล่าวถึงสามระดับของอารมณ์ตามความเข้ม ระดับของความคล้ายคลึงกัน และส่วนผสมของอารมณ์หลักการ ตัวอย่าง ในความเศร้าโศกความโศกเศร้า-pensiveness ความเศร้าโศกจะรุนแรงมากที่สุด และเข้มข้นอย่างน้อย pensiveness ในความโกรธความโกรธ-ความรำคาญ โกรธจะรุนแรงมากที่สุด และเข้มข้นอย่างน้อยความรำคาญ ในทำนองเดียวกันความกลัวความกลัวความหวาดกลัวเกินไป ดังนั้น อารมณ์สามารถจัดกลุ่มหลายรูปแบบตามธรรมชาติ ความเข้ม ฟังก์ชัน ความซับซ้อนและได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีวัฒนธรรมในการที่อารมณ์เหล่านี้จะขาดไม่ นอกจากนี้พวกเขาจะไม่ได้เรียนรู้ที่พวกเขากำลังเดินสายเข้าไปในสมองของมนุษย์ เรารู้ว่าเด็กเกินไปที่สัมผัสกับอารมณ์เหล่านี้และพวกเขาจะสามารถที่จะสื่อสารกับคนอื่นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ทราบว่าภาษาของกันและกัน นี้เป็นมรดกทางอารมณ์ที่พบบ่อยผูกมนุษยชาติร่วมกันในทางที่ฟันฝ่าความแตกต่างทางวัฒนธรรม เพื่อให้การสื่อสารเป็นไปได้โดยไม่ต้องมีคำพูดเกินไป
Plutchik (2002) อธิบายสามระดับของอารมณ์ความรู้สึกที่เป็นไปตามความเข้มระดับของความคล้ายคลึงกันและสารผสมของอารมณ์หลัก ตัวอย่างเช่นในความเศร้าโศกเศร้า-รำพึง, ความเศร้าโศกที่รุนแรงมากที่สุดและรำพึงน้อยที่รุนแรง ความโกรธความโกรธ -annoyance โกรธจะรุนแรงมากที่สุดและน่ารำคาญน้อยที่รุนแรง ในทำนองเดียวกันในความหวาดกลัวกลัวกลัวเกินไป ดังนั้นอารมณ์สามารถจัดกลุ่มในหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับลักษณะความเข้ม, ฟังก์ชั่นที่ซับซ้อนและอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีวัฒนธรรม ซึ่งอารมณ์เหล่านี้จะหายไป นอกจากนี้ พวกเขายังได้เรียนรู้พวกเขาจะฝังอยู่ในสมองของมนุษย์ เรารู้ว่าเด็กๆด้วยประสบการณ์อารมณ์เหล่านี้และพวกเขาจะสามารถที่จะสื่อสารกับคนอื่นถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้รู้จักกันเป็นภาษา มรดกทางอารมณ์ทั่วไปนี้ก็มนุษย์ด้วยกันในทางที่ก้าวข้ามความแตกต่างทางวัฒนธรรม ดังนั้นการสื่อสารเป็นไปได้โดยไม่มีคำพูดด้วย
plutchik ( 2002 ) อธิบายไว้สามระดับของอารมณ์ตามความเข้มระดับความเหมือน และส่วนผสมของอารมณ์หลัก ตัวอย่างเช่นในความทุกข์ความเศร้า pensiveness โศกรุนแรงที่สุดและ pensiveness รุนแรงน้อยที่สุด ในความโกรธความโกรธ - รบกวน โกรธรุนแรงที่สุดและรบกวนมากที่สุดในทํานองเดียวกันในความหวาดกลัว ความกลัว ความหวาดหวั่นเกินไป ดังนั้นอารมณ์ที่สามารถจัดกลุ่มในมีหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับลักษณะ หน้าที่ ความ ซับซ้อน , และอื่น ๆ .