A wheelchair is a chair fitted with

A wheelchair is a chair fitted with wheels. The device comes in variations allowing either manual propulsion by the seated occupant turning the rear wheels by hand, or electric propulsion by motors. There are often handles behind the seat to allow it to be pushed by another person. Wheelchairs are used by people for whom walking is difficult or impossible due to illness, injury, or disability. People who have difficulty sitting and walking often make use of a wheelbench.

Contents [hide]
1 History
2 Types 2.1 Manually propelled
2.2 Transport wheelchairs
2.3 Electric-powered
2.4 Other variants
2.5 Sports variants
2.6 Transfer, stretcher, or mechanical
2.7 All terrain variants
2.8 Recent developments

3 Mobility and access 3.1 Buildings
3.2 Vehicles

4 Distribution organizations
5 Smart wheelchairs
6 Seating systems
7 See also 7.1 Notable wheelchair manufacturers

8 References
9 External links

History[edit]

The earliest records of wheeled furniture was an inscription found on a stone slate in China and a child’s bed depicted in a frieze on a Greek vase, both dating back to the 5th century BCE.[1][2] The first records of wheeled seats being used for transporting the disabled date to three centuries later in China; the Chinese used their invented wheelbarrow to move people as well as heavy objects. A distinction between the two functions was not made for another several hundred years, around 525 CE, when images of wheeled chairs made specifically to carry people begin to occur in Chinese art.[2]

Later dates relate to Europeans using this technology during the German Renaissance.

The invalid carriage or Bath Chair seems to date from around 1760.[3]

In 1887, wheelchairs ("rolling chairs") were introduced to Atlantic City so invalid tourists could rent them to enjoy the Boardwalk. Soon, many healthy tourists also rented the decorated "rolling chairs" and servants to push them as a show of decadence and treatment they could never experience at home.[4]

Harry Jennings and his disabled friend Herbert Everest, both mechanical engineers, invented the first lightweight, steel, collapsible wheelchair[5] in 1933. Everest had broken his back in a mining accident.

The two saw the business potential of the invention and went on to become the first mass-manufacturers of wheelchairs: Everest and Jennings. Their "x-brace" design is still in common use, albeit with updated materials and other improvements.

Depiction of Confucius in a wheelchair, dating to ca. 1680. The artist may have been thinking of methods of transport common in his own day.
Types[edit]

A basic manual wheelchair incorporates a seat, foot rests and four wheels: two, caster wheels at the front and two large wheels at the back. The two larger wheels in the back usually have handrims; two metal or plastic circles approximately 3/4" thick. The handrims have a diameter normally only slightly smaller than the wheels they are attached to. Most wheelchairs have two push handles at the top of the back to allow for manual propulsion by a second person.

Other varieties of wheelchair are often variations on this basic design, but can be highly customised for the user's needs. Such customisations may encompass the seat dimensions, height, seat angle (also called seat dump or squeeze), footrests, leg rests, front caster outriggers, adjustable backrests and controls.

Wooden wheelchair dating to the early part of the 20th century
Everyday manual wheelchairs come in two major designs—folding or rigid. The rigid chairs, which are increasingly preferred by active users, have permanently welded joints and many fewer moving parts. This reduces the energy required to push the chair by eliminating many points where the chair would flex as it moves. Welding the joints also reduces the overall weight of the chair. Rigid chairs typically feature instant-release rear wheels and backrests that fold down flat, allowing the user to dismantle the chair quickly for storage in a car.

Many rigid models are now made with ultralight materials such as aircraft aluminium and titanium. One major manufacturer, Tilite, builds only ultralights. Another innovation in rigid chair design is the installation of polymer shock absorbers, such as Frog Legs, which cushion the bumps over which the chair rolls. These shock absorbers may be added to the front wheels or to the rear wheels, or both. Rigid chairs also have the option for their rear wheels to have a camber. Wheels can have a camber, or tilt, which angles the tops of the wheels in toward the chair. This allows for better propulsion by the user which is desired by long-term users. Sport wheelchairs have large camber angles to improve stability.

Various optional accessories are available, such as anti-tip bars or wheels, safety belts, adjustable backrests, tilt and/or recline features, extra support for limbs or neck, mounts or carrying devices for crutches, walkers or oxygen tanks, drink holders, and clothing protectors.

Transport wheelchairs are usually light, folding chairs with four small wheels. These chairs are designed to be pushed by a caregiver to provide mobility for patients outside the home or more common medical settings.

Experiments have also been made with unusual variant wheels, like the omniwheel or the mecanum wheel. These allow for a broader spectrum of movement.

Wheelchair fitted with Mecanum wheels, taken at an exhibition in the early 1980s
The electric wheelchair shown on the right is fitted with Mecanum wheels (sometimes known as Ilon wheels) which give it complete freedom of movement. It can be driven forwards, backwards, sideways, and diagonally, and also turned round on the spot or turned around while moving, all operated from a simple joystick.

Manually propelled[edit]

An antique wheelchair
Manual wheelchairs are those that require human power to move them. Many manual wheelchairs can be folded for storage or placement into a vehicle, although modern wheelchairs are just as likely to be rigid framed.

Manual or self-propelled wheelchairs are propelled by the occupant, usually by turning the large rear wheels, from 20-24 inches (51–61 cm)in average diameter, and resembling bicycle wheels. The user moves the chair by pushing on the handrims, which are made of circular tubing attached to the outside of the large wheels. The handrims have a diameter that is slightly less than that of the rear wheels. Skilled users can control speed and turning and often learn to balance the chair on its rear wheels — do a wheelie. The wheelie is not just for show — a rider who can control the chair in this manner can climb and descend curbs and move over small obstacles.

Foot propulsion of the wheelchair by the occupant is also common for patients who have limited hand movement capabilities or simply do not wish to use their hands for propulsion. Foot propulsion also allows patients to exercise their legs to increase blood flow and limit further disability.

One-arm drive enables a user to guide and propel a wheelchair from one side. Two handrims, one smaller than the other, are located on one side of the chair, left or right. On most models the outer, or smaller rim, is connected to the opposite wheel by a folding axle. When both handrims are grasped together, the chair may be propelled forward or backward in a straight line. When either handrim is moved independently, the chair will turn left or right in response to the handrim used. Some chairs are also configured to allow the occupant to propel using one or both feet instead of using the rims.

Light weight and high cost are related in the manual wheelchairs market. At the low-cost end, heavy, tubular steel chairs with sling seats and little adaptability dominate. Users may be temporarily disabled, or using such a chair as a loaner, or simply unable to afford better. Heavy unmodified manual chairs are common as "loaners" at large facilities such as airports, amusement parks and shopping centers. In a higher price range, and more commonly used by persons with long-term disabilities, are major manufacturer lightweight chairs with more options. The high end of the market contains ultra-light models, extensive seating options and accessories, all-terrain features, and so forth. Reclining wheelchairs have handbrake-like controls attached to the push handles or posts supporting the backrest which, when pressed by the caregiver, allow the backrest to recline from is normal upright position (at 90 degrees) to varying angles up to 180 degrees.

Transport wheelchairs[edit]

Attendant-propelled chairs (or transport wheelchairs) are designed to be propelled by an attendant using the handles, and thus the back wheels are rimless and often smaller. These chairs are often used as 'transfer chairs' to move a patient when a better alternative is unavailable, possibly within a hospital, as a temporary option, or in areas where a user's standard chair is unavailable. These chairs are commonly seen in airports. Special airplane transfer chairs are available on most airlines, designed to fit narrow airplane aisles and transfer wheelchair-using passengers to and from their seats on the plane.

Electric-powered[edit]

Main article: Motorized wheelchair

An electric-powered wheelchair is a wheelchair that is moved via the means of an electric motor and navigational controls, usually a small joystick mounted on the armrest, rather than manual power. For users who cannot manage a manual joystick, headswitches, chin-operated joysticks, sip-and-puff or other specialist controls may allow independent operation of the wheelchair.

Wheelbase chairs are wheeled platforms with specially molded seating systems interfaced with them for users with a more complicated posture. A molded seating system involves taking a cast of a person's best achievable seated position and then either carving the shape from memory foam or forming a plastic mesh around it. This seat is then covere

Contents [hide] 
1 History
2 Types 2.1 Manually propelled
2.2 Transport wheelchairs
2.3 Electric-powered
2.4 Other variants
2.5 Sports variants
2.6 Transfer, stretcher, or mechanical
2.7 All terrain variants
2.8 Recent developments

3 Mobility and access 3.1 Buildings
3.2 Vehicles

4 Distribution organizations
5 Smart wheelchairs
6 Seating systems
7 See also 7.1 Notable wheelchair manufacturers

8 References
9 External links

History[edit]

The earliest records of wheeled furniture was an inscription found on a stone slate in China and a child’s bed depicted in a frieze on a Greek vase, both dating back to the 5th century BCE.[1][2] The first records of wheeled seats being used for transporting the disabled date to three centuries later in China; the Chinese used their invented wheelbarrow to move people as well as heavy objects. A distinction between the two functions was not made for another several hundred years, around 525 CE, when images of wheeled chairs made specifically to carry people begin to occur in Chinese art.[2]

Later dates relate to Europeans using this technology during the German Renaissance.

The invalid carriage or Bath Chair seems to date from around 1760.[3]

In 1887, wheelchairs ("rolling chairs") were introduced to Atlantic City so invalid tourists could rent them to enjoy the Boardwalk. Soon, many healthy tourists also rented the decorated "rolling chairs" and servants to push them as a show of decadence and treatment they could never experience at home.[4]

Harry Jennings and his disabled friend Herbert Everest, both mechanical engineers, invented the first lightweight, steel, collapsible wheelchair[5] in 1933. Everest had broken his back in a mining accident.

The two saw the business potential of the invention and went on to become the first mass-manufacturers of wheelchairs: Everest and Jennings. Their "x-brace" design is still in common use, albeit with updated materials and other improvements.

Depiction of Confucius in a wheelchair, dating to ca. 1680. The artist may have been thinking of methods of transport common in his own day.
Types[edit]

A basic manual wheelchair incorporates a seat, foot rests and four wheels: two, caster wheels at the front and two large wheels at the back. The two larger wheels in the back usually have handrims; two metal or plastic circles approximately 3/4" thick. The handrims have a diameter normally only slightly smaller than the wheels they are attached to. Most wheelchairs have two push handles at the top of the back to allow for manual propulsion by a second person.

Other varieties of wheelchair are often variations on this basic design, but can be highly customised for the user's needs. Such customisations may encompass the seat dimensions, height, seat angle (also called seat dump or squeeze), footrests, leg rests, front caster outriggers, adjustable backrests and controls.

Wooden wheelchair dating to the early part of the 20th century
Everyday manual wheelchairs come in two major designs—folding or rigid. The rigid chairs, which are increasingly preferred by active users, have permanently welded joints and many fewer moving parts. This reduces the energy required to push the chair by eliminating many points where the chair would flex as it moves. Welding the joints also reduces the overall weight of the chair. Rigid chairs typically feature instant-release rear wheels and backrests that fold down flat, allowing the user to dismantle the chair quickly for storage in a car.

Many rigid models are now made with ultralight materials such as aircraft aluminium and titanium. One major manufacturer, Tilite, builds only ultralights. Another innovation in rigid chair design is the installation of polymer shock absorbers, such as Frog Legs, which cushion the bumps over which the chair rolls. These shock absorbers may be added to the front wheels or to the rear wheels, or both. Rigid chairs also have the option for their rear wheels to have a camber. Wheels can have a camber, or tilt, which angles the tops of the wheels in toward the chair. This allows for better propulsion by the user which is desired by long-term users. Sport wheelchairs have large camber angles to improve stability.

Various optional accessories are available, such as anti-tip bars or wheels, safety belts, adjustable backrests, tilt and/or recline features, extra support for limbs or neck, mounts or carrying devices for crutches, walkers or oxygen tanks, drink holders, and clothing protectors.

Transport wheelchairs are usually light, folding chairs with four small wheels. These chairs are designed to be pushed by a caregiver to provide mobility for patients outside the home or more common medical settings.

Experiments have also been made with unusual variant wheels, like the omniwheel or the mecanum wheel. These allow for a broader spectrum of movement.

Wheelchair fitted with Mecanum wheels, taken at an exhibition in the early 1980s
The electric wheelchair shown on the right is fitted with Mecanum wheels (sometimes known as Ilon wheels) which give it complete freedom of movement. It can be driven forwards, backwards, sideways, and diagonally, and also turned round on the spot or turned around while moving, all operated from a simple joystick.

Manually propelled[edit]

An antique wheelchair
Manual wheelchairs are those that require human power to move them. Many manual wheelchairs can be folded for storage or placement into a vehicle, although modern wheelchairs are just as likely to be rigid framed.

Manual or self-propelled wheelchairs are propelled by the occupant, usually by turning the large rear wheels, from 20-24 inches (51–61 cm)in average diameter, and resembling bicycle wheels. The user moves the chair by pushing on the handrims, which are made of circular tubing attached to the outside of the large wheels. The handrims have a diameter that is slightly less than that of the rear wheels. Skilled users can control speed and turning and often learn to balance the chair on its rear wheels — do a wheelie. The wheelie is not just for show — a rider who can control the chair in this manner can climb and descend curbs and move over small obstacles.

Foot propulsion of the wheelchair by the occupant is also common for patients who have limited hand movement capabilities or simply do not wish to use their hands for propulsion. Foot propulsion also allows patients to exercise their legs to increase blood flow and limit further disability.

One-arm drive enables a user to guide and propel a wheelchair from one side. Two handrims, one smaller than the other, are located on one side of the chair, left or right. On most models the outer, or smaller rim, is connected to the opposite wheel by a folding axle. When both handrims are grasped together, the chair may be propelled forward or backward in a straight line. When either handrim is moved independently, the chair will turn left or right in response to the handrim used. Some chairs are also configured to allow the occupant to propel using one or both feet instead of using the rims.

Light weight and high cost are related in the manual wheelchairs market. At the low-cost end, heavy, tubular steel chairs with sling seats and little adaptability dominate. Users may be temporarily disabled, or using such a chair as a loaner, or simply unable to afford better. Heavy unmodified manual chairs are common as "loaners" at large facilities such as airports, amusement parks and shopping centers. In a higher price range, and more commonly used by persons with long-term disabilities, are major manufacturer lightweight chairs with more options. The high end of the market contains ultra-light models, extensive seating options and accessories, all-terrain features, and so forth. Reclining wheelchairs have handbrake-like controls attached to the push handles or posts supporting the backrest which, when pressed by the caregiver, allow the backrest to recline from is normal upright position (at 90 degrees) to varying angles up to 180 degrees.

Transport wheelchairs[edit]

Attendant-propelled chairs (or transport wheelchairs) are designed to be propelled by an attendant using the handles, and thus the back wheels are rimless and often smaller. These chairs are often used as 'transfer chairs' to move a patient when a better alternative is unavailable, possibly within a hospital, as a temporary option, or in areas where a user's standard chair is unavailable. These chairs are commonly seen in airports. Special airplane transfer chairs are available on most airlines, designed to fit narrow airplane aisles and transfer wheelchair-using passengers to and from their seats on the plane.

Electric-powered[edit]

Main article: Motorized wheelchair

An electric-powered wheelchair is a wheelchair that is moved via the means of an electric motor and navigational controls, usually a small joystick mounted on the armrest, rather than manual power. For users who cannot manage a manual joystick, headswitches, chin-operated joysticks, sip-and-puff or other specialist controls may allow independent operation of the wheelchair.

Wheelbase chairs are wheeled platforms with specially molded seating systems interfaced with them for users with a more complicated posture. A molded seating system involves taking a cast of a person's best achievable seated position and then either carving the shape from memory foam or forming a plastic mesh around it. This seat is then covere

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

A wheelchair is a chair fitted with wheels. The device comes in variations allowing either manual propulsion by the seated occupant turning the rear wheels by hand, or electric propulsion by motors. There are often handles behind the seat to allow it to be pushed by another person. Wheelchairs are used by people for whom walking is difficult or impossible due to illness, injury, or disability. People who have difficulty sitting and walking often make use of a wheelbench.Contents [hide] 1 History2 Types 2.1 Manually propelled2.2 Transport wheelchairs2.3 Electric-powered2.4 Other variants2.5 Sports variants2.6 Transfer, stretcher, or mechanical2.7 All terrain variants2.8 Recent developments3 Mobility and access 3.1 Buildings3.2 Vehicles4 Distribution organizations5 Smart wheelchairs6 Seating systems7 See also 7.1 Notable wheelchair manufacturers8 References9 External linksHistory[edit]The earliest records of wheeled furniture was an inscription found on a stone slate in China and a child’s bed depicted in a frieze on a Greek vase, both dating back to the 5th century BCE.[1][2] The first records of wheeled seats being used for transporting the disabled date to three centuries later in China; the Chinese used their invented wheelbarrow to move people as well as heavy objects. A distinction between the two functions was not made for another several hundred years, around 525 CE, when images of wheeled chairs made specifically to carry people begin to occur in Chinese art.[2]Later dates relate to Europeans using this technology during the German Renaissance.The invalid carriage or Bath Chair seems to date from around 1760.[3]In 1887, wheelchairs ("rolling chairs") were introduced to Atlantic City so invalid tourists could rent them to enjoy the Boardwalk. Soon, many healthy tourists also rented the decorated "rolling chairs" and servants to push them as a show of decadence and treatment they could never experience at home.[4]Harry Jennings and his disabled friend Herbert Everest, both mechanical engineers, invented the first lightweight, steel, collapsible wheelchair[5] in 1933. Everest had broken his back in a mining accident.The two saw the business potential of the invention and went on to become the first mass-manufacturers of wheelchairs: Everest and Jennings. Their "x-brace" design is still in common use, albeit with updated materials and other improvements. Depiction of Confucius in a wheelchair, dating to ca. 1680. The artist may have been thinking of methods of transport common in his own day.Types[edit]A basic manual wheelchair incorporates a seat, foot rests and four wheels: two, caster wheels at the front and two large wheels at the back. The two larger wheels in the back usually have handrims; two metal or plastic circles approximately 3/4" thick. The handrims have a diameter normally only slightly smaller than the wheels they are attached to. Most wheelchairs have two push handles at the top of the back to allow for manual propulsion by a second person.Other varieties of wheelchair are often variations on this basic design, but can be highly customised for the user's needs. Such customisations may encompass the seat dimensions, height, seat angle (also called seat dump or squeeze), footrests, leg rests, front caster outriggers, adjustable backrests and controls. Wooden wheelchair dating to the early part of the 20th centuryEveryday manual wheelchairs come in two major designs—folding or rigid. The rigid chairs, which are increasingly preferred by active users, have permanently welded joints and many fewer moving parts. This reduces the energy required to push the chair by eliminating many points where the chair would flex as it moves. Welding the joints also reduces the overall weight of the chair. Rigid chairs typically feature instant-release rear wheels and backrests that fold down flat, allowing the user to dismantle the chair quickly for storage in a car.Many rigid models are now made with ultralight materials such as aircraft aluminium and titanium. One major manufacturer, Tilite, builds only ultralights. Another innovation in rigid chair design is the installation of polymer shock absorbers, such as Frog Legs, which cushion the bumps over which the chair rolls. These shock absorbers may be added to the front wheels or to the rear wheels, or both. Rigid chairs also have the option for their rear wheels to have a camber. Wheels can have a camber, or tilt, which angles the tops of the wheels in toward the chair. This allows for better propulsion by the user which is desired by long-term users. Sport wheelchairs have large camber angles to improve stability.Various optional accessories are available, such as anti-tip bars or wheels, safety belts, adjustable backrests, tilt and/or recline features, extra support for limbs or neck, mounts or carrying devices for crutches, walkers or oxygen tanks, drink holders, and clothing protectors.Transport wheelchairs are usually light, folding chairs with four small wheels. These chairs are designed to be pushed by a caregiver to provide mobility for patients outside the home or more common medical settings.Experiments have also been made with unusual variant wheels, like the omniwheel or the mecanum wheel. These allow for a broader spectrum of movement. Wheelchair fitted with Mecanum wheels, taken at an exhibition in the early 1980sThe electric wheelchair shown on the right is fitted with Mecanum wheels (sometimes known as Ilon wheels) which give it complete freedom of movement. It can be driven forwards, backwards, sideways, and diagonally, and also turned round on the spot or turned around while moving, all operated from a simple joystick.

Manually propelled[edit]

An antique wheelchair
Manual wheelchairs are those that require human power to move them. Many manual wheelchairs can be folded for storage or placement into a vehicle, although modern wheelchairs are just as likely to be rigid framed.

Manual or self-propelled wheelchairs are propelled by the occupant, usually by turning the large rear wheels, from 20-24 inches (51–61 cm)in average diameter, and resembling bicycle wheels. The user moves the chair by pushing on the handrims, which are made of circular tubing attached to the outside of the large wheels. The handrims have a diameter that is slightly less than that of the rear wheels. Skilled users can control speed and turning and often learn to balance the chair on its rear wheels — do a wheelie. The wheelie is not just for show — a rider who can control the chair in this manner can climb and descend curbs and move over small obstacles.

Foot propulsion of the wheelchair by the occupant is also common for patients who have limited hand movement capabilities or simply do not wish to use their hands for propulsion. Foot propulsion also allows patients to exercise their legs to increase blood flow and limit further disability.

One-arm drive enables a user to guide and propel a wheelchair from one side. Two handrims, one smaller than the other, are located on one side of the chair, left or right. On most models the outer, or smaller rim, is connected to the opposite wheel by a folding axle. When both handrims are grasped together, the chair may be propelled forward or backward in a straight line. When either handrim is moved independently, the chair will turn left or right in response to the handrim used. Some chairs are also configured to allow the occupant to propel using one or both feet instead of using the rims.

Light weight and high cost are related in the manual wheelchairs market. At the low-cost end, heavy, tubular steel chairs with sling seats and little adaptability dominate. Users may be temporarily disabled, or using such a chair as a loaner, or simply unable to afford better. Heavy unmodified manual chairs are common as "loaners" at large facilities such as airports, amusement parks and shopping centers. In a higher price range, and more commonly used by persons with long-term disabilities, are major manufacturer lightweight chairs with more options. The high end of the market contains ultra-light models, extensive seating options and accessories, all-terrain features, and so forth. Reclining wheelchairs have handbrake-like controls attached to the push handles or posts supporting the backrest which, when pressed by the caregiver, allow the backrest to recline from is normal upright position (at 90 degrees) to varying angles up to 180 degrees.

Transport wheelchairs[edit]

Attendant-propelled chairs (or transport wheelchairs) are designed to be propelled by an attendant using the handles, and thus the back wheels are rimless and often smaller. These chairs are often used as 'transfer chairs' to move a patient when a better alternative is unavailable, possibly within a hospital, as a temporary option, or in areas where a user's standard chair is unavailable. These chairs are commonly seen in airports. Special airplane transfer chairs are available on most airlines, designed to fit narrow airplane aisles and transfer wheelchair-using passengers to and from their seats on the plane.

Electric-powered[edit]

Main article: Motorized wheelchair

An electric-powered wheelchair is a wheelchair that is moved via the means of an electric motor and navigational controls, usually a small joystick mounted on the armrest, rather than manual power. For users who cannot manage a manual joystick, headswitches, chin-operated joysticks, sip-and-puff or other specialist controls may allow independent operation of the wheelchair.

Wheelbase chairs are wheeled platforms with specially molded seating systems interfaced with them for users with a more complicated posture. A molded seating system involves taking a cast of a person's best achievable seated position and then either carving the shape from memory foam or forming a plastic mesh around it. This seat is then covere

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

รถเข็นมีการติดตั้งเก้าอี้ที่มีล้อ อุปกรณ์มาในรูปแบบที่ช่วยให้การขับเคลื่อนคู่มือการอย่างใดอย่างหนึ่งโดยอาศัยนั่งเปลี่ยนล้อหลังด้วยมือหรือขับเคลื่อนไฟฟ้าโดยมอเตอร์ มักจะมีการจัดการที่อยู่เบื้องหลังที่นั่งจะให้มันถูกผลักโดยบุคคลอื่น รถเข็นจะถูกใช้โดยคนสำหรับผู้ที่เดินเป็นเรื่องยากหรือเป็นไปไม่เนื่องจากการเจ็บป่วยได้รับบาดเจ็บหรือความพิการ คนที่มีปัญหาในการนั่งและการเดินมักจะทำให้การใช้งานของ wheelbench. เนื้อหา [ซ่อน] 1 ประวัติ2 ประเภทที่ 2.1 ด้วยตนเองขับเคลื่อน2.2 รถเข็นขนส่ง2.3 ไฟฟ้าขับเคลื่อน2.4 สายพันธุ์อื่น ๆ2.5 สปอร์ตสายพันธุ์2.6 โอนเปลหรือกล2.7 ภูมิประเทศทุกสายพันธุ์2.8 ความคืบหน้าล่าสุด3 การเคลื่อนไหวและการเข้าถึง 3.1 อาคาร3.2 ยานพาหนะ4 องค์กรการจัดจำหน่าย5 รถเข็นสมาร์ท6 ระบบที่นั่ง7 ดูเพิ่มเติม 7.1 ผู้ผลิตรถเข็นเด่น8 อ้างอิง9 เชื่อมโยงภายนอกประวัติศาสตร์[แก้ไข] บันทึกที่เก่าแก่ที่สุดของเฟอร์นิเจอร์ล้อได้รับการจารึกที่พบในกระดานชนวนหิน . จีนและเตียงเด็กที่ปรากฎในชายคาในแจกันกรีกทั้งย้อนหลังไปถึงศตวรรษที่ 5 คริสตศักราช [1] [2] บันทึกแรกของที่นั่งล้อถูกนำมาใช้สำหรับการขนส่งวันที่ปิดการใช้งานถึงสามศตวรรษต่อมาในประเทศจีน จีนใช้สาลี่คิดค้นของพวกเขาที่จะย้ายคนเช่นเดียวกับวัตถุหนัก ความแตกต่างระหว่างทั้งสองฟังก์ชั่นไม่ได้ทำอีกหลายร้อยปีที่ผ่านมารอบ 525 CE เมื่อภาพของเก้าอี้ล้อทำขึ้นเป็นพิเศษที่จะดำเนินการคนเริ่มที่จะเกิดขึ้นในศิลปะจีน. [2] วันต่อมาเกี่ยวข้องกับชาวยุโรปใช้เทคโนโลยีนี้ในช่วงที่เยอรมัน เรเนสซอง. สายการบินที่ไม่ถูกต้องหรือเก้าอี้อาบน้ำดูเหมือนว่าวันจากทั่ว 1760 [3] ในปี 1887 รถเข็น ("เก้าอี้กลิ้ง") ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับแอตแลนติกซิตีที่ไม่ถูกต้องเพื่อให้นักท่องเที่ยวสามารถเช่าได้เพลิดเพลินไปกับกระดาน เร็ว ๆ นี้นักท่องเที่ยวที่มีสุขภาพดีจำนวนมากยังให้เช่าตกแต่ง "เก้าอี้กลิ้ง" และคนรับใช้ที่จะผลักดันให้พวกเขาเพื่อแสดงถึงความเสื่อมโทรมและการรักษาพวกเขาจะไม่เคยมีประสบการณ์ที่บ้าน. [4] แฮร์รี่เจนนิงส์และเพื่อนที่พิการของเขาเฮอร์เบิร์เอเวอร์เรสทั้งวิศวกรเครื่องกลประดิษฐ์ เป็นครั้งแรกที่มีน้ำหนักเบา, เหล็กรถเข็นพับ [5] ในปี 1933 เอเวอร์เรสได้หักหลังของเขาในอุบัติเหตุเหมืองแร่. ทั้งสองเห็นศักยภาพทางธุรกิจของการประดิษฐ์และต่อไปจะเป็นครั้งแรกที่ผู้ผลิตมวลของรถเข็น: เอเวอร์เรสและเจนนิงส์ "เอ็กซ์รั้ง" การออกแบบของพวกเขายังคงอยู่ในการใช้งานทั่วไปแม้จะมีวัสดุการปรับปรุงและการปรับปรุงอื่น ๆ . ภาพของขงจื้อในรถเข็นนัดหมายกับแคลิฟอร์เนีย 1680 ศิลปินที่อาจได้รับความคิดของวิธีการของการขนส่งร่วมกันในวันที่เขาเอง. ประเภท [แก้ไข] รถเข็นคู่มือขั้นพื้นฐานประกอบด้วยที่นั่งเท้าวางอยู่และสี่ล้อ: สองล้อล้อที่ด้านหน้าและสองล้อขนาดใหญ่ที่ด้านหลัง . สองล้อที่มีขนาดใหญ่ในด้านหลังมักจะมี handrims; สองโลหะหรือพลาสติกวงกลมประมาณ 3/4 "หนา. โดย handrims มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางตามปกติเพียง แต่มีขนาดเล็กกว่าล้อที่พวกเขาจะแนบไปกับ. รถเข็นคนพิการส่วนใหญ่จะมีการผลักดันทั้งสองจับที่ด้านบนของด้านหลังเพื่อให้สามารถขับเคลื่อนด้วยตนเองโดยคนที่สอง . สายพันธุ์อื่น ๆ ของรถเข็นคนพิการมักจะมีรูปแบบในการออกแบบขั้นพื้นฐานนี้ แต่สามารถปรับแต่งได้อย่างมากสำหรับความต้องการของผู้ใช้. การปรับแต่งดังกล่าวอาจครอบคลุมมิติที่นั่งสูงมุมที่นั่ง (ที่เรียกว่าการถ่ายโอนข้อมูลที่นั่งหรือบีบ) footrests ขาวางอยู่ด้านหน้า แขนลูกล้อ, พนักพิงปรับและการควบคุม. รถเข็นไม้ออกเดทกับช่วงต้นของศตวรรษที่ 20 รถเข็นคู่มือในชีวิตประจำวันมาในสองที่สำคัญการออกแบบพับหรือแข็ง. เก้าอี้แข็งซึ่งเป็นที่ต้องการมากขึ้นโดยผู้ใช้งานได้ข้อต่อเชื่อมอย่างถาวรและอีกหลาย ชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหวน้อยลง. ซึ่งจะช่วยลดการใช้พลังงานที่จำเป็นในการผลักดันเก้าอี้โดยการกำจัดหลายจุดที่เก้าอี้จะดิ้นขณะที่มันเคลื่อน. เชื่อมข้อต่อยังช่วยลดน้ำหนักโดยรวมของเก้าอี้ เก้าอี้แข็งมักจะมีการเปิดตัวทันทีล้อหลังและพนักพิงที่พับลงแบนให้ผู้ใช้ที่จะรื้อเก้าอี้ได้อย่างรวดเร็วสำหรับการจัดเก็บในรถ. รุ่นที่เข้มงวดหลายคนกำลังทำในขณะนี้ด้วยวัสดุที่เบาเช่นอลูมิเนียมและไททาเนียม หนึ่งในผู้ผลิตที่สำคัญ Tilite สร้างเพียง ultralights อีกนวัตกรรมในการออกแบบเก้าอี้แข็งคือการติดตั้งโช้คลิเมอร์ช็อตเช่นขากบซึ่งเบาะกระแทกมากกว่าที่ม้วนเก้าอี้ โช้คอัพเหล่านี้อาจจะเพิ่มไปยังล้อหน้าหรือล้อหลังหรือทั้งสองอย่าง เก้าอี้แข็งยังมีตัวเลือกสำหรับล้อหลังของพวกเขาที่จะมีโค้ง ล้อจะมีโค้งหรือเอียงที่ท็อปส์ซูมุมของล้อในต่อเก้าอี้ นี้จะช่วยให้การขับเคลื่อนที่ดีขึ้นโดยผู้ใช้ที่เป็นที่ต้องการของผู้ใช้ในระยะยาว รถเข็นกีฬามีมุมโค้งขนาดใหญ่เพื่อปรับปรุงเสถียรภาพ. อุปกรณ์เสริมต่างๆที่มีอยู่เช่นแถบป้องกันปลายหรือล้อ, เข็มขัดนิรภัย, พนักพิงปรับเอียงและ / หรือคุณสมบัติหนุนการสนับสนุนพิเศษสำหรับแขนขาหรือลำคอม้าหรือถืออุปกรณ์สำหรับการ ไม้ค้ำเดินหรือถังออกซิเจนผู้ถือเครื่องดื่มและป้องกันเสื้อผ้า. รถเข็นขนส่งมักจะเบาพับเก้าอี้กับสี่ล้อเล็ก เก้าอี้เหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อผลักดันโดยผู้ดูแลเพื่อให้การเคลื่อนย้ายผู้ป่วยนอกบ้านหรือมากกว่าการตั้งค่าทางการแพทย์ที่พบบ่อย. การทดลองยังได้รับการทำที่แตกต่างกับล้อที่ผิดปกติเช่น omniwheel หรือล้อ mecanum เหล่านี้ช่วยให้สำหรับคลื่นความถี่ที่กว้างขึ้นของการเคลื่อนไหว. เก้าอี้รถเข็นที่มีล้อติดตั้ง Mecanum นำที่จัดแสดงนิทรรศการในช่วงต้นทศวรรษ 1980 รถเข็นไฟฟ้าที่แสดงทางด้านขวาติดตั้งล้อ Mecanum (บางครั้งเรียกว่าล้อ ilon) ซึ่งให้เสรีภาพสมบูรณ์ของการเคลื่อนไหว มันสามารถขับเคลื่อนไปข้างหน้าไปข้างหลังด้านข้างและแนวทแยงมุมและยังหันกลับมาในจุดหรือหันไปรอบ ๆ ขณะที่การย้ายทั้งหมดดำเนินการจากจอยสติ๊กที่เรียบง่าย. ด้วยตนเองขับเคลื่อน [แก้ไข] รถเข็นโบราณรถเข็นด้วยตนเองเป็นผู้ที่ต้องใช้พลังงานของมนุษย์ที่จะย้ายไป คู่มือรถเข็นคนพิการจำนวนมากสามารถพับเก็บได้สำหรับการจัดเก็บหรือตำแหน่งเข้าไปในรถแม้ว่ารถเข็นคนพิการที่ทันสมัยเช่นเดียวกับแนวโน้มที่จะแข็งกรอบ. รถเข็นด้วยตนเองหรือตัวขับเคลื่อนจะถูกขับเคลื่อนโดยผู้ครอบครองโดยมักจะเปลี่ยนล้อหลังขนาดใหญ่ 20-24 นิ้ว (51-61 เซนติเมตร) มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเฉลี่ยและคล้ายล้อจักรยาน ผู้ใช้ย้ายเก้าอี้โดยการผลักดันใน handrims ซึ่งทำจากท่อกลมที่ติดอยู่ที่ด้านนอกของล้อที่มีขนาดใหญ่ handrims มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่น้อยกว่าที่ล้อด้านหลัง ผู้ใช้ที่มีฝีมือสามารถควบคุมความเร็วและเปลี่ยนและมักจะเรียนรู้เพื่อความสมดุลในเก้าอี้ล้อหลังของ - ทำปก ปกไม่ได้เป็นเพียงสำหรับการแสดง - ไรเดอร์ที่สามารถควบคุมเก้าอี้ในลักษณะนี้สามารถปีนขึ้นและลงแปะและย้ายผ่านอุปสรรคเล็ก ๆ . ขับเคลื่อนเท้าของรถเข็นโดยผู้ครอบครองยังเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผู้ป่วยที่มีความสามารถ จำกัด การเคลื่อนไหวมือหรือเพียง ไม่ต้องการที่จะใช้มือของพวกเขาสำหรับการขับเคลื่อน ขับเคลื่อนเท้านอกจากนี้ยังช่วยให้ผู้ป่วยที่จะออกกำลังกายขาของพวกเขาเพื่อเพิ่มการไหลเวียนของเลือดและ จำกัด พิการต่อไป. ไดรฟ์หนึ่งแขนช่วยให้ผู้ใช้เพื่อเป็นแนวทางและขับเคลื่อนรถเข็นจากด้านหนึ่ง สอง handrims หนึ่งที่มีขนาดเล็กกว่าที่อื่น ๆ ที่ตั้งอยู่บนด้านหนึ่งของเก้าอี้ซ้ายหรือขวา ในรูปแบบส่วนใหญ่ด้านนอกหรือขอบขนาดเล็กเชื่อมต่อกับล้อตรงข้ามโดยแกนพับ เมื่อ handrims ทั้งสองจะถูกลงโทษด้วยกันเก้าอี้อาจจะขับเคลื่อนไปข้างหน้าหรือข้างหลังเป็นเส้นตรง เมื่อทั้ง handrim จะถูกย้ายไปเป็นอิสระ, เก้าอี้จะเลี้ยวซ้ายหรือขวาเพื่อตอบสนองต่อ handrim ที่ใช้ เก้าอี้บางส่วนยังมีการกำหนดค่าที่จะอนุญาตให้ผู้ครอบครองเพื่อขับเคลื่อนใช้เท้าหนึ่งหรือทั้งสองแทนการใช้ขอบ. น้ำหนักเบาและค่าใช้จ่ายสูงที่เกี่ยวข้องในตลาดรถเข็นคู่มือ ในตอนท้ายต้นทุนต่ำหนักเก้าอี้เหล็กท่อที่มีที่นั่งสลิงและการปรับตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ครอง ผู้ใช้อาจถูกปิดใช้งานชั่วคราวหรือใช้เช่นเก้าอี้เป็นเจ้าหนี้หรือเพียงไม่สามารถที่จะจ่ายได้ดีขึ้น หนักเก้าอี้คู่มือการอยู่ร่วมกันไม่แปรเป็น "loaners" ที่สิ่งอำนวยความสะดวกที่มีขนาดใหญ่เช่นสนามบิน, สวนสนุกและห้างสรรพสินค้า ในช่วงราคาที่สูงขึ้นและใช้กันอย่างแพร่หลายโดยบุคคลที่มีความพิการในระยะยาวจะมีผู้ผลิตรายใหญ่ที่มีน้ำหนักเบาเก้าอี้ตัวเลือกมากขึ้น ปลายสูงของตลาดที่มีรุ่นพิเศษแสงตัวเลือกที่นั่งที่กว้างขวางและอุปกรณ์เสริมคุณสมบัติทุกพื้นที่และอื่น ๆ รถเข็นไสยาสน์มีการควบคุมเบรกมือเหมือนที่แนบมากับมือจับผลักดันหรือโพสต์ที่สนับสนุนพนักพิงซึ่งเมื่อกดโดยผู้ดูแลให้พนักพิงเพื่อหนุนจากเป็นเรื่องปกติตำแหน่งตั้งตรง (ที่ 90 องศา) มุมที่แตกต่างกันได้ถึง 180 องศา. รถเข็นขนส่ง [แก้ไข] เก้าอี้ Attendant เอง (หรือรถเข็นขนส่ง) ถูกออกแบบมาให้ขับเคลื่อนโดยผู้เข้าร่วมประชุมโดยใช้มือจับและทำให้ล้อหลังที่ไม่มีขอบและมักจะมีขนาดเล็กลง เก้าอี้เหล่านี้มักจะใช้เป็น 'เก้าอี้โอน' ที่จะย้ายผู้ป่วยเมื่อมีทางเลือกที่ดีไม่สามารถใช้งานอาจจะเป็นที่อยู่ในโรงพยาบาลเป็นตัวเลือกชั่วคราวหรือในพื้นที่ที่เก้าอี้มาตรฐานของผู้ใช้ไม่พร้อมใช้งาน เก้าอี้เหล่านี้มักจะเห็นในสนามบิน เก้าอี้โอนเครื่องบินพิเศษที่มีอยู่บนสายการบินส่วนใหญ่ได้รับการออกแบบเพื่อให้พอดีกับทางเดินเครื่องบินแคบ ๆ และการถ่ายโอนรถเข็นที่ใช้ผู้โดยสารไปและกลับจากที่นั่งของพวกเขาบนเครื่องบิน. ไฟฟ้าขับเคลื่อน [แก้ไข] บทความหลัก: รถเข็นมอเตอร์รถเข็นไฟฟ้าขับเคลื่อนเป็นรถเข็นที่ถูกย้ายผ่านทางวิธีการของมอเตอร์ไฟฟ้าและการควบคุมการเดินเรือปกติจอยสติ๊กขนาดเล็กติดตั้งอยู่บนที่เท้าแขนมากกว่าพลังงานคู่มือ สำหรับผู้ใช้ที่ไม่สามารถจัดการจอยสติ๊กคู่มือ headswitches ตเธขคางดำเนินการจิบและพัฟหรือตัวควบคุมผู้เชี่ยวชาญอื่น ๆ ที่อาจช่วยให้การดำเนินการเป็นอิสระจากรถเข็น. เก้าอี้ฐานล้อแพลตฟอร์มล้อที่มีแม่พิมพ์เป็นพิเศษระบบนั่งเล่นเชื่อมต่อกับพวกเขาสำหรับผู้ใช้ที่มี ท่าทางที่ซับซ้อนมากขึ้น ระบบที่นั่งแม่พิมพ์เกี่ยวข้องกับการโยนของที่ดีที่สุดทำได้บุคคลตำแหน่งที่นั่งและแล้วทั้งแกะสลักรูปจากโฟมหน่วยความจำหรือการขึ้นรูปพลาสติกตาข่ายรอบ ที่นั่งนี้แล้ว covere

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

รถเข็นเป็นเก้าอี้พอดีกับล้อ อุปกรณ์ที่มาในรูปแบบที่อนุญาตให้คู่มือการขับเคลื่อนโดยนั่งพับเพียบเลี้ยวล้อหลังด้วยมือ หรือไฟฟ้าที่ขับเคลื่อนโดยมอเตอร์ไฟฟ้า มักจะมีจับหลังเบาะเพื่อให้มันถูกผลักโดยบุคคลอื่น รถเข็นที่ใช้ โดยประชาชนที่เดินยากหรือเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากการเจ็บป่วย บาดเจ็บ หรือพิการใครมีปัญหาในการนั่ง และการเดินมักจะใช้ประโยชน์จาก wheelbench .

เนื้อหา [ ซ่อน ]
1
2 ประเภท 2.1 ประวัติตนเอง propelled
2.2 การขนส่งรถเข็นไฟฟ้าขับเคลื่อน

2.3 2.4 ตัวแปรอื่น ๆกีฬาสายพันธุ์

2.5 2.6 โอน , เปล , หรือเครื่องจักรกล
2.7 ทั้งหมดภูมิประเทศแปร
2.8 ความคืบหน้าล่าสุด

3 ) เข้าถึง 3.1 3.2 ยานพาหนะอาคาร

จำหน่าย
4 องค์กรสมาร์ทรถเข็น 5
6
7 ที่นั่งระบบ 7.1 เด่นเห็นรถเข็นผู้ผลิต

8
9 การอ้างอิงการเชื่อมโยงภายนอก

ประวัติศาสตร์ [ แก้ไข ]

เร็วประวัติของล้อเฟอร์นิเจอร์ถูกจารึกที่พบในหินกระดานชนวนในประเทศจีน และเป็นเด็กที่ปรากฎในเตียงผ้าสักหลาดในกรีกแจกัน ทั้งเดท กลับไปในศตวรรษที่ 5 ปี[ 1 ] [ 2 ] บันทึกแรกของล้อที่นั่งถูกใช้สำหรับการขนส่งคนพิการวันที่สามศตวรรษต่อมาในประเทศจีน จีนใช้ของพวกเขาคิดค้นรถเข็นที่จะย้ายคนเป็นวัตถุหนัก ความแตกต่างระหว่างสองฟังก์ชันที่ไม่ได้ทำอีกหลายร้อยปี ประมาณ 525 CEเมื่อภาพล้อเก้าอี้ที่ทำมาเฉพาะเพื่อบรรทุกคนได้เริ่มเกิดขึ้นในศิลปะจีน [ 2 ]

ต่อมาวันที่เกี่ยวข้องกับชาวยุโรปที่ใช้เทคโนโลยีนี้ในเยอรมันยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา

นั้นไม่ถูกต้อง หรือ เก้าอี้อาบน้ำ ดูวันที่จากรอบ . . [ 3 ]

ในปี 1887 , รถเข็น ( กลิ้ง " เก้าอี้ " ) ถูกแนะนำในแอตแลนติกซิตี้ ดังนั้นนักท่องเที่ยวสามารถเช่าที่ไม่ถูกต้องพวกเขาจะเพลิดเพลินกับทางเดิน เร็ว ๆ นี้นักท่องเที่ยวสุขภาพมากมายยังเช่าตกแต่งกลิ้ง " เก้าอี้ " และข้าราชการที่จะผลักดันพวกเขาเพื่อแสดงถึงความเสื่อมโทรมและการรักษาพวกเขาอาจไม่เคยพบที่บ้าน [ 4 ]

แฮร์รี่ เจนนิงส์และความสะดวกทั้งเพื่อนเฮอร์เบิร์ต Everest , วิศวกรเครื่องกล , คิดค้นเหล็กแรกเบา , พับรถเข็น [ 5 ] ใน 1933 . เอเวอเรสต์ได้หักหลังของเขาในอุบัติเหตุเหมืองแร่ .

ทั้งสองเห็นศักยภาพทางธุรกิจของการประดิษฐ์และกลายเป็นผู้ผลิตรายแรกในมวลของรถเข็น : Everest และเจนนิงส์ " x-brace " การออกแบบยังใช้งานทั่วไป แม้จะมีการปรับปรุงวัสดุและการปรับปรุงอื่น ๆ .

ภาพของขงจื้อในรถเข็น , เดทไปประมาณ 1680 . ศิลปินอาจจะได้รับความคิดของวิธีการขนส่งทั่วไปในวันของเขา .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.