Lecithin is a generic term to desig

Lecithin is a generic term to designate any group of yellow-brownish fatty substances occurring in animal and plant tissues, which are amphiphilic - they attract both water (and so are hydrophilic) and fatty substances (lipophilic), and are used for smoothing food textures, dissolving powders (emulsifiers), homogenizing liquid mixtures, and repelling sticking materials.[1][2]

Lecithins are usually phospholipids, composed of phosphoric acid with choline, glycerol or other fatty acids usually glycolipids or triglyceride. Glycerophospholipids in lecithin include phosphatidylcholine, phosphatidylethanolamine, phosphatidylinositol, phosphatidylserine, and phosphatidic acid.[3]

Lecithin was first isolated in 1845 by the French chemist and pharmacist Theodore Gobley.[4] In 1850, he named the phosphatidylcholine lécithine.[5] Gobley originally isolated lecithin from egg yolk—λέκιθος lekithos is "egg yolk" in Ancient Greek—and established the complete chemical formula of phosphatidylcholine in 1874;[6] in between, he had demonstrated the presence of lecithin in a variety of biological matters, including venous blood, bile, human brain tissue, fish eggs, fish roe, and chicken and sheep brain.

Lecithin can easily be extracted chemically using any non-polar solvent such as hexane, ethanol, acetone, petroleum ether, benzene, etc., or extraction can be done mechanically. It is usually available from sources such as soybeans, eggs, milk, marine sources, rapeseed, cottonseed, and sunflower. It has low solubility in water, but is an excellent emulsifier. In aqueous solution, its phospholipids can form either liposomes, bilayer sheets, micelles, or lamellar structures, depending on hydration and temperature. This results in a type of surfactant that usually is classified as amphipathic. Lecithin is sold as a food supplement and for medical uses. In cooking, it is sometimes used as an emulsifier and to prevent sticking, for example in nonstick cooking spray.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลซิตินเป็นคำทั่วไปเพื่อกำหนดกลุ่มของสารไขมันสีน้ำตาลสีเหลืองที่เกิดขึ้นในเนื้อเยื่อสัตว์และพืช ซึ่ง amphiphilic - พวกเขาดึงดูดน้ำ (และดังนั้นน้ำ) และสารไขมัน (lipophilic), และจะใช้เรียบพื้นผิวอาหาร ละลายผง (emulsifiers), homogenizing ผสมของเหลว และไล่ติดวัสดุ [1] [2]Lecithins มักกำแพง ประกอบด้วยกรดฟอสฟอริกโคลีน กลีเซอรอล หรือกรดไขมันอื่น ๆ มัก glycolipids หรือไตรกลีเซอไรด์ Glycerophospholipids ในเลซิตินได้แก่ phosphatidylcholine, phosphatidylethanolamine, phosphatidylinositol, phosphatidylserine และกรด phosphatidic [3]เลซิตินถูกแยกใน 1845 ครั้งแรก โดยฝรั่งเศสนักเคมีและเภสัชกรทีโอดอร์ Gobley [4] ใน 1850 เขาชื่อ phosphatidylcholine lécithine [5] เลซิตินจากไข่แดงที่แยกเดิมของ Gobley — λέκιθος lekithos เป็น "ไข่แดง" ในกรีกโบราณ — และสร้างสูตรเคมีสมบูรณ์ของ phosphatidylcholine ในปี 1874 [6] ในระหว่าง เขามีแสดงสถานะของเลซิตินในความหลากหลายทางชีวภาพที่สำคัญ รวม ถึงเลือดดำ น้ำดี เนื้อเยื่อสมองมนุษย์ ปลาไข่ หน้าไข่ปลา สมองไก่และแกะเลซิตินสามารถได้อย่างง่ายดายถูกแยกทางเคมีโดยใช้ตัวทำละลายใด ๆ ไม่มีขั้วเช่นเฮกเซน เอทานอล อะซีโตน ปิโตรเลียมอีเทอร์ เบนซิน ฯลฯ การสกัดสามารถทำได้โดยอัตโนมัติ ก็จะมีอยู่จากแหล่ง เช่นถั่วเหลือง ไข่ นม แหล่งน้ำ เมล็ดต้นเรพ เมล็ดฝ้าย ดอกทานตะวัน มีการละลายต่ำในน้ำ แต่เป็นอิมัลซิดี ในละลาย กำแพงของทาง liposomes แผ่น bilayer, micelles หรือโครง สร้างของชั้น ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิและความชุ่มชื้น ผลที่ได้เป็นชนิดของ surfactant ที่ที่มักจะจัดเป็น amphipathic ขายเลซิติน เป็นอาหารเสริม และ สำหรับการใช้ทางการแพทย์ ในการปรุงอาหาร มันเป็นบางครั้งใช้ เป็นอิมัลซิ และ เพื่อป้องกันการยึดติด ตัวอย่างเช่นในสูตรทำอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เลซิตินเป็นคำทั่วไปที่จะกำหนดให้กลุ่มของสารไขมันสีเหลืองสีน้ำตาลที่เกิดขึ้นในสัตว์และพืชเนื้อเยื่อซึ่งเป็น amphiphilic ใด ๆ - พวกเขาดึงดูดน้ำทั้งสอง (และเพื่อให้มี hydrophilic) และสารไขมัน (lipophilic) และจะใช้สำหรับการปรับให้เรียบพื้นผิวอาหาร ละลายผง (emulsifiers) homogenizing ผสมของเหลวและการขับไล่วัสดุติด. [1] [2] lecithins มักจะมีฟอสโฟประกอบด้วยกรดฟอสฟอรัสที่มีโคลีน, กลีเซอรีนหรือกรดไขมันอื่น ๆ มักจะ glycolipids หรือไตรกลีเซอไรด์ Glycerophospholipids ในเลซิติน ได้แก่ phosphatidylcholine, phosphatidylethanolamine, phosphatidylinositol, phosphatidylserine และกรด phosphatidic. [3] เลซิตินที่แยกได้เป็นครั้งแรกในปี 1845 โดยนักเคมีชาวฝรั่งเศสและเภสัชกรธีโอดอร์ Gobley. [4] ในปี ค.ศ. 1850 เขาชื่อlécithine phosphatidylcholine ได้. [5] Gobley แยกเดิมเลซิตินจากไข่ lekithos ไข่แดงλέκιθοςคือ "ไข่แดง" ในสูตรทางเคมีกรีกโบราณและจัดตั้งสมบูรณ์ของ phosphatidylcholine ใน 1874; [6] ในระหว่างที่เขาได้แสดงให้เห็นถึงการปรากฏตัวของเลซิตินในความหลากหลายของเรื่องทางชีวภาพรวมทั้ง เลือดดำน้ำดีเนื้อเยื่อสมองของมนุษย์, ปลาไข่ไข่ปลาและไก่และสมองแกะ. เลซิตินสามารถจะสกัดสารเคมีใด ๆ โดยใช้ตัวทำละลายไม่มีขั้วเช่นเฮกเซนเอทานอลอะซีโตนปิโตรเลียมอีเทอร์เบนซิน ฯลฯ หรือ สกัดสามารถทำได้กล มันเป็นเรื่องปกติที่มีอยู่จากแหล่งต่างๆเช่นถั่วเหลือง, ไข่, นม, แหล่งทะเลเรพซีดฝ้ายและดอกทานตะวัน แต่ก็มีการละลายในน้ำต่ำ แต่เป็นอิมัลซิดีเยี่ยม ในการแก้ปัญหาน้ำของฟอสโฟไลโปโซมสามารถรูปแบบทั้งแผ่น bilayer, micelles หรือโครงสร้าง lamellar ขึ้นอยู่กับความชุ่มชื้นและอุณหภูมิ ซึ่งจะส่งผลในรูปแบบของแรงตึงผิวที่มักจะถูกจัดประเภทเป็น amphipathic เลซิตินจะขายเป็นผลิตภัณฑ์เสริมอาหารและสำหรับการใช้งานทางการแพทย์ ในการปรุงอาหารมันเป็นบางครั้งใช้เป็นอิมัลซิและเพื่อป้องกันการติดเช่นในเปรย์ทำอาหาร nonstick