Suppose a university wants to creat

Suppose a university wants to create an information system to track participation in student clubs. After interviewing several people, the design team learns that the goal of implementing the system is to give better insight into how the university funds clubs. This will be accomplished by tracking how many members each club has and how active the clubs are. From this, the team decides that the system must keep track of the clubs, their members, and their events. Using this information, the design team determines that the following tables need to be created:

Clubs: this will track the club name, the club president, and a short description of the club.
Students: student name, e-mail, and year of birth.
Memberships: this table will correlate students with clubs, allowing us to have any given student join multiple clubs.
Events: this table will track when the clubs meet and how many students showed up.
Now that the design team has determined which tables to create, they need to define the specific information that each table will hold. This requires identifying the fields that will be in each table. For example, Club Name would be one of the fields in the Clubs table. First Name and Last Name would be fields in the Students table. Finally, since this will be a relational database, every table should have a field in common with at least one other table (in other words: they should have a relationship with each other).

In order to properly create this relationship, a primary key must be selected for each table. This key is a unique identifier for each record in the table. For example, in the Students table, it might be possible to use students’ last name as a way to uniquely identify them. However, it is more than likely that some students will share a last name (like Rodriguez, Smith, or Lee), so a different field should be selected. A student’s e-mail address might be a good choice for a primary key, since e-mail addresses are unique. However, a primary key cannot change, so this would mean that if students changed their e-mail address we would have to remove them from the database and then re-insert them – not an attractive proposition. Our solution is to create a value for each student — a user ID — that will act as a primary key. We will also do this for each of the student clubs. This solution is quite common and is the reason you have so many user IDs!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติว่า ต้องสร้างระบบข้อมูลการติดตามการเข้าร่วมในชมรมนักศึกษามหาวิทยาลัย หลังจากการสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนตัวหลายคน ทีมงานออกแบบรู้ว่าเป้าหมายของการใช้ระบบการใช้ให้เข้าใจดีกว่าเป็นอย่างไรมหาวิทยาลัยเงินชมรม นี้จะทำได้ โดยการติดตามมีจำนวนสมาชิกคลับและคลับมีวิธีใช้งาน จากนี้ ทีมตัดสินใจว่า ระบบต้องติดตามของคลับ คน และกิจกรรมของพวกเขา ใช้ข้อมูลนี้ ทีมงานออกแบบกำหนดว่า ตารางต่อไปนี้ต้องถูกสร้างขึ้น:คลับ: นี้จะติดตามชื่อคลับ คลับประธาน และคำอธิบายย่อของสโมสรนักเรียน: นักเรียนชื่อ อีเมล์ และปีเกิดสมาชิก: ตารางนี้จะเชื่อมโยงนักเรียนกับคลับ ทำให้เราสามารถรวมมีนักเรียนให้มีหลายสโมสรกิจกรรม: ตารางนี้จะติดตามเมื่อพบสโมสรและจำนวนนักเรียนที่แสดงให้เห็นค่าหลังจากที่ทีมงานออกแบบได้กำหนดตารางที่จะสร้าง พวกเขาต้องกำหนดข้อมูลเฉพาะที่แต่ละตารางจะจัดเก็บ ต้องระบุฟิลด์ที่จะมีในแต่ละตาราง ตัวอย่าง ชื่อคลับจะเป็นหนึ่งเขตข้อมูลในตารางคลับ ชื่อและนามสกุลจะเป็นเขตข้อมูลในตารางนักเรียน ในที่สุด เนื่องจากนี้จะเป็นฐานข้อมูลเชิงสัมพันธ์ ทุกตารางควรมีฟิลด์ in common with ตารางอื่น ๆ น้อย (ในคำอื่น ๆ: ควรมีความสัมพันธ์กัน)เพื่อสร้างความสัมพันธ์นี้อย่างถูกต้อง ต้องเลือกคีย์หลักสำหรับแต่ละตาราง คีย์นี้เป็นรหัสเฉพาะสำหรับแต่ละระเบียนในตาราง ตัวอย่าง ในตารางนักเรียน อาจใช้นักเรียนชื่อสุดท้ายเป็นวิธีการระบุไว้ อย่างไรก็ตาม เป็นไปได้มากกว่าว่า นักเรียนบางคนจะใช้เป็นชื่อ (เช่นร็อดริเกซ สมิธ หรือลี), ดังนั้นจึงควรเลือกฟิลด์ที่แตกต่างกัน ที่อยู่อีเมล์ของนักเรียนอาจเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับคีย์หลัก เนื่องจากที่อยู่อีเมลที่ไม่ซ้ำกัน อย่างไรก็ตาม คีย์หลักไม่สามารถเปลี่ยน นี้จะหมายความ ว่า ถ้านักเรียนเปลี่ยนอยู่อีเมล เราจะต้องลบออกจากฐานข้อมูลแล้ว การใส่ไม่ข้อเสนอน่าสนใจ โซลูชันของเราคือการ สร้างค่าสำหรับนักศึกษา — ID ผู้ใช้ — ที่จะทำหน้าที่เป็นคีย์หลัก เราจะยังดำเนินการนี้สำหรับแต่ละสโมสรนักศึกษา แก้ไขปัญหานี้โดยปกติ และเป็นเหตุผลที่คุณมีรหัสผู้ใช้จำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติว่ามหาวิทยาลัยต้องการที่จะสร้างระบบสารสนเทศในการติดตามการมีส่วนร่วมในสโมสรนักศึกษา หลังจากการสัมภาษณ์หลายคนทีมออกแบบรู้ว่าเป้าหมายของการใช้ระบบคือการให้ข้อมูลเชิงลึกที่ดีขึ้นในวิธีการที่สโมสรกองทุนมหาวิทยาลัย นี้จะทำได้โดยการติดตามวิธีการหลายสโมสรสมาชิกแต่ละคนมีวิธีการใช้งานและสโมสรเป็น จากนี้ทีมงานตัดสินใจว่าระบบจะต้องติดตามของสโมสรสมาชิกของพวกเขาและกิจกรรมของพวกเขา การใช้ข้อมูลนี้ทีมออกแบบกำหนดว่าตารางต่อไปนี้จะต้องมีการสร้าง: คลับนี้จะติดตามชื่อสโมสรประธานสโมสรและคำอธิบายสั้น ๆ ของสโมสร. นักเรียน: ชื่อนักเรียน, อีเมล์และปีของ เกิด. สมาชิก: ตารางนี้จะมีความสัมพันธ์กับนักเรียนที่มีสโมสรที่ช่วยให้เรามีนักเรียนคนใดที่ได้รับการเข้าร่วมชมรมหลาย. เหตุการณ์: ตารางนี้จะติดตามเมื่อสโมสรตอบสนองความต้องการและจำนวนนักเรียนมีขึ้น. ตอนนี้ทีมออกแบบได้กำหนดตารางการ สร้างพวกเขาจำเป็นต้องกำหนดข้อมูลเฉพาะที่แต่ละตารางจะถือ นี้ต้องระบุเขตข้อมูลที่จะได้รับในแต่ละตาราง ยกตัวอย่างเช่นคลับชื่อจะเป็นหนึ่งในเขตข้อมูลในตารางคลับ ชื่อชื่อและนามสกุลจะเป็นเขตข้อมูลในตารางนักเรียน สุดท้ายตั้งแต่นี้จะเป็นฐานข้อมูลเชิงสัมพันธ์โต๊ะทุกคนควรมีสนามในการร่วมกันอย่างน้อยหนึ่งตารางอื่น ๆ (ในคำอื่น ๆ ที่พวกเขาควรจะมีความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ ). เพื่อให้ถูกต้องสร้างความสัมพันธ์นี้คีย์หลัก ต้องเลือกสำหรับแต่ละตาราง ที่สำคัญนี่คือการระบุเฉพาะสำหรับการบันทึกในตารางแต่ละ ยกตัวอย่างเช่นในตารางนักเรียนก็อาจจะเป็นไปได้ที่จะใช้นักเรียนนามสกุลเป็นวิธีที่จะระบุตัวตนของพวกเขา แต่มันเป็นมากกว่าโอกาสที่นักเรียนบางคนจะใช้นามสกุล (เช่นริกัวซ์สมิ ธ หรือลี) เพื่อให้เป็นสนามที่แตกต่างกันควรจะเลือก ที่อยู่อีเมล์ของนักเรียนอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับคีย์หลักเนื่องจากที่อยู่อีเมลจะไม่ซ้ำกัน แต่คีย์หลักจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงดังนั้นนี้จะหมายถึงว่าถ้านักเรียนมีการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อีเมลของเราจะต้องลบออกจากฐานข้อมูลแล้วใส่กลับเข้าไปใหม่พวกเขา - ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าสนใจ วิธีการแก้ปัญหาของเราคือการสร้างค่าสำหรับนักเรียนแต่ละคน - รหัสผู้ใช้ - ที่จะทำหน้าที่เป็นคีย์หลัก นอกจากนี้เรายังจะทำเช่นนี้สำหรับแต่ละสโมสรนักศึกษา การแก้ปัญหานี้เป็นเรื่องธรรมดาและเป็นเหตุผลที่คุณมีรหัสผู้ใช้จำนวนมาก!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติว่ามหาวิทยาลัยต้องการสร้างระบบสารสนเทศเพื่อติดตามการมีส่วนร่วมของชมรมนักศึกษา หลังจากสัมภาษณ์หลายคน ทีมออกแบบจะรู้ว่าเป้าหมายของการใช้ระบบที่จะให้ข้อมูลเชิงลึกที่ดีเป็นอย่างไร กองทุนของมหาวิทยาลัยคลับ นี้จะสำเร็จได้โดยการติดตามหลายวิธีสมาชิกแต่ละคลับและคลับเป็นวิธีที่ใช้งานอยู่ จากเรื่องนี้ทีมตัดสินใจว่าระบบต้องติดตามคลับ , สมาชิกของพวกเขาและกิจกรรม การใช้ข้อมูลนี้ ทีมงานออกแบบจะต้องสร้างตารางต่อไปนี้ :

คลับ : นี้จะติดตามชื่อชมรม ประธานชมรมและคำอธิบายสั้น ๆของคลับ
นักเรียน : นักเรียน ชื่อ อีเมล์ และปีเกิด .
สมาชิก :ตารางนี้จะสัมพันธ์กับนักเรียนคลับให้เรามีให้นักเรียนเข้าร่วมหลาย .
เหตุการณ์ : ตารางนี้จะติดตามเมื่อคลับพบนักเรียนเท่าไรมา .
ตอนนี้ทีมออกแบบได้กำหนดตารางที่สร้าง จะต้องกำหนดข้อมูลที่แต่ละตารางจะถือ นี้ต้องระบุเขตข้อมูลที่จะได้รับในแต่ละโต๊ะตัวอย่างเช่นชื่อคลับจะเป็นหนึ่งของเขตข้อมูลในคลับโต๊ะ ชื่อจริง และ นามสกุลจะเป็นเขตข้อมูลใน 2 ตาราง สุดท้าย ตั้งแต่นี้จะเป็นฐานข้อมูลทุกตารางควรมีข้อมูลเหมือนกันกับตารางอื่น ๆอย่างน้อยหนึ่ง ( ในคำอื่น ๆที่พวกเขาควรจะมีความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ )

เพื่อจะได้สร้างความสัมพันธ์นี้เป็นคีย์หลัก ต้อง เลือก สำหรับแต่ละตาราง กุญแจนี้จะระบุที่ไม่ซ้ำกันสำหรับแต่ละระเบียนในตาราง ตัวอย่างเช่น , ในโต๊ะนักเรียน มันอาจเป็นไปได้ที่จะใช้นามสกุลของนักเรียนเป็นวิธีที่จะระบุตัวตนของพวกเขา อย่างไรก็ตาม มันเป็นมากกว่าโอกาสที่นักเรียนจะใช้นามสกุล ( เช่น โรดริเกซ สมิธ หรือ ลี ) ดังนั้นข้อมูลที่แตกต่างกัน ควรเลือกe - mail address ของนักเรียนอาจเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับการเป็นคีย์หลัก เนื่องจากอีเมล์ที่เป็นเอกลักษณ์ อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถเปลี่ยนคีย์หลัก , ดังนั้นนี้จะหมายความ ว่า ถ้านักศึกษาเปลี่ยน e - mail address เราต้องลบออกจากฐานข้อมูลแล้วแทรก–ไม่ได้เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจวิธีแก้ปัญหาของเราคือ การสร้างคุณค่าให้นักเรียนแต่ละผู้ใช้ ID นั้นจะทำหน้าที่เป็นคีย์หลัก เราก็จะทำเช่นนี้สำหรับแต่ละของนักเรียนชมรม วิธีนี้ค่อนข้างทั่วไปและเหตุผลที่คุณมีรหัสผู้ใช้มาก