“oudly in the empty street, so that

“oudly in the empty street, so that the policeman halted and raised his eyes reprovingly to the lighted windows, and cabmen drew up beneath them and lay in wait, dozing on their folded arms, for the Captain's guests to depart. The Lion and the Unicorn were rather ashamed of the scandal of it, and they were glad when, one day, the Captain went away with his tin boxes and gun-cases piled high on a four-wheeler.

Prentiss stood on the sidewalk and said: "I wish you good luck, sir." And the Captain said: "I'm coming back a Major, Prentiss." But he never came back. And one day—the Lion remembered the day very well, for on that same day the newsboys ran up and down Jermyn Street shouting out the news of "a 'orrible disaster" to the British arms. It was then that a young lady came to the door in a hansom, and Prentiss went out to meet her and led her upstairs. They heard him unlock the Captain's door and say, "This is his room, miss," and after he had gone they watched her standing quite still by the centre table. She stood there for a[…]”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"oudly ในถนนที่ว่างเปล่าเพื่อให้ตำรวจหยุดและยกขึ้นดวงตาของเขา reprovingly หน้าต่างสว่างและ cabmen ดึงขึ้นภายใต้พวกเขาและวางรออยู่หลับพับแขนของพวกเขาสำหรับผู้เข้าพักของกัปตันที่จะออก สิงโตยูนิคอร์นค่อนข้างละอายใจของเรื่องอื้อฉาวของมันและพวกเขาก็ดีใจที่เมื่อวันหนึ่งกัปตันไปกับกล่องดีบุกและกรณีปืนของเขาซ้อนสูงในสี่ล้อ. Prentiss ยืนอยู่บนทางเท้าและกล่าวว่า "ผมขอให้คุณโชคดีครับ." และกัปตันกล่าวว่า: "ฉันกลับมาเมเจอร์ Prentiss." แต่เขาไม่เคยกลับมา และวันหนึ่งสิงโตจำวันได้เป็นอย่างดีสำหรับในวันเดียวกันว่า Newsboys วิ่งขึ้นและลง Jermyn ถนนตะโกนออกข่าวของ "เป็น" ภัยพิบัติ orrible "เพื่อแขนอังกฤษ ตอนนั้นเองที่หญิงสาวมาถึงประตูใน Hansom และ Prentiss ออกไปพบเธอและนำเธอชั้นบน พวกเขาได้ยินเขาปลดล็อคประตูกัปตันและพูดว่า "นี่คือห้องของเขาพลาด" และหลังจากที่เขาได้ไปพวกเขาเฝ้าดูเธอยืนอยู่ค่อนข้างยังโต๊ะกลาง เธอยืนอยู่ที่นั่นสำหรับ [... ] "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" oudly ในถนนที่ว่างเปล่าเพื่อให้ตำรวจหยุดเลี้ยงตา reprovingly เพื่อลง Windows และ cabmen ดึงขึ้นภายใต้พวกเขาและนอนรอ หลับบนพับแขนของกัปตันผู้ที่จะเดินทางไป . สิงโตและยูนิคอร์นค่อนข้างอายของเรื่องอื้อฉาวของมัน และพวกเขาก็ยินดี เมื่อวันหนึ่งกัปตันหายไปกับกล่องดีบุกและกรณีปืนซ้อนสูงสี่ล้อ

เพรนทิสยืนอยู่บนทางเท้า และกล่าวว่า " ขอให้คุณโชคดีนะครับ " กัปตันกล่าวว่า : " ผมกลับมาเป็นหลัก เพรนทิส แต่เขาไม่เคยกลับมาอีกเลย และวันหนึ่งสิงโตจำวันได้เป็นอย่างดีในวันเดียวกันนั้นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ วิ่งขึ้นและลงถนนเจอร์มินตะโกนออกข่าว " ' orrible ภัยพิบัติ " เพื่อแขนของอังกฤษ แล้วสาวๆ ก็มาได้ประตูในรถม้าให้ และเพรนทิสเข้าไปหาเธอและพาเธอขึ้นไป พวกเขาได้ยินเขาปลดล็อคประตูของกัปตันและพูดว่า " นี่คือห้องของเขา คุณหนู" และหลังจากที่เขาหายไป เขามองดูเธอที่ยืนนิ่งไม่ไหวติง โดยศูนย์ตาราง เธอยืนอยู่ที่นั่นสำหรับ [ . . . ] "