The origin of ramen is unclear. Som

The origin of ramen is unclear. Some sources say it is of Chinese origin.Other sources say it was invented in Japan in the early 20th century.

The name ramen is the Japanese pronunciation of the Chinese lamian (拉麺).Until the 1950s, ramen was called shina soba (支那そば, literally "Chinese soba") but today chūka soba (中華そば, also meaning "Chinese soba") or just Ramen (ラーメン) are more common, as the word "支那" (shina, meaning "China") has acquired a pejorative connotation.[4]

By 1900, restaurants serving Chinese cuisine from Canton and Shanghai offered a simple ramen dish of noodles (cut rather than hand pulled), a few toppings, and a broth flavored with salt and pork bones. Many Chinese living in Japan also pulled portable food stalls, selling ramen and gyōza dumplings to workers. By the mid 1900s, these stalls used a type of a musical horn called a charumera (チャルメラ, from the Portuguese charamela) to advertise their presence, a practice some vendors still retain via a loudspeaker and a looped recording. By the early Shōwa period, ramen had become a popular dish when eating out.

According to ramen expert Hiroshi Osaki, the first specialized ramen shop opened in Yokohama in 1910.

After World War II, cheap flour imported from the United States swept the Japanese market. At the same time, millions of Japanese troops had returned from China and continental East Asia from their posts in the Second Sino-Japanese War. Many of these returnees had become familiar with Chinese cuisine and subsequently set up Chinese restaurants across Japan. Eating ramen, while popular, was still a special occasion that required going out.

In 1958, instant noodles were invented by Momofuku Ando, the Taiwanese-Japanese founder and chairman of Nissin Foods, now run by his son Koki Ando. Named the greatest Japanese invention of the 20th century in a Japanese poll,instant ramen allowed anyone to make an approximation to this dish simply by adding boiling water.

Beginning in the 1980s, ramen became a Japanese cultural icon and was studied around the world from many perspectives. At the same time, local varieties of ramen were hitting the national market and could even be ordered by their regional names. A ramen museum opened in Yokohama in 1994.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาของราเม็งไม่ชัดเจน บางแหล่งกล่าวว่า เป็นของจีน แหล่งอื่น ๆ บอกว่า มันถูกคิดค้นในประเทศญี่ปุ่นในต้นศตวรรษที่ 20ราเม็งชื่อเป็นการออกเสียงภาษาญี่ปุ่นของ lamian จีน (拉麺) จนกระทั่งปี 1950 ราเม็งถูกเรียกว่าโซบะ shina (支那そば อักษร "จีนโซบะ") แต่วันนี้ chūka โซบะ (中華そば นอกจากนี้ยัง หมายถึง "จีนโซบะ") หรือเป็นเพียงแค่ราเมน (ラーメン) ทั่วไป เป็นคำว่า "支那" (shina หมายถึง "จีน") ได้รับนัย pejorative [4]โดย 1900 ร้านอาหารให้บริการอาหารจีนจาก Canton และเซี่ยงไฮ้เสนอจานง่ายราเม็งบะหมี่ (ตัดแทนที่ดึงมือ), กี่รสชาติ และน้ำซุปปรุงรส ด้วยเกลือและหมูกระดูก ชาวจีนจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในญี่ปุ่นยังดึงร้านอาหารแบบพกพา ขายราเม็งและ gyōza เกี๊ยวคนงาน โดยในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ร้านเหล่านี้ใช้ชนิดของแตรดนตรีที่เรียกว่า charumera (チャルメラ จาก charamela โปรตุเกส) การโฆษณาการแสดงตน การปฏิบัติที่ผู้จำหน่ายบางรายยังคงเป็นลำโพงและบันทึก looped โดยช่วงยุคโชวะ ราเม็งได้กลายเป็น อาหารยอดนิยมเมื่อกินอาหารตามผู้เชี่ยวชาญราเมนโอซากิ Hiroshi แรกเฉพาะร้านราเม็งที่เปิดในโยโกฮาม่าใน 1910หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง แป้งราคาถูกนำเข้าจากสหรัฐอเมริกากวาดตลาดญี่ปุ่น ในเวลาเดียวกัน ล้านของกองทหารญี่ปุ่นได้กลับจากประเทศจีนและทวีปเอเชียตะวันออกจากโพสต์ในสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งสอง Returnees เหล่านี้หลายได้คุ้นเคยกับอาหารจีน และต่อมาตั้งร้านอาหารจีนทั่วประเทศ กินราเมน ในขณะที่นิยม ยังคงเป็นโอกาสพิเศษที่จำเป็นออกไปในปี 1958 บะหมี่ถูกคิดค้น โดย Momofuku Ando ไต้หวัน-ญี่ปุ่นผู้ก่อตั้งและประธานบริษัทนิสชินฟู้ดส์ รัน โดยบุตรของ Ando คิ ชื่อสิ่งประดิษฐ์ญี่ปุ่นมากที่สุดของศตวรรษที่ 20 ในการสำรวจญี่ปุ่น ราเมนทันทีได้ทุกคนเพื่อให้การประมาณการจานนี้ โดยเพิ่มน้ำต้มเดือดเริ่มต้นในทศวรรษ 1980 ราเม็งกลายเป็น สัญลักษณ์แห่งวัฒนธรรมญี่ปุ่น และเป็นศึกษาทั่วโลกจากหลายมุมมอง ในเวลาเดียวกัน ราเม็งหลากหลายท้องถิ่นถูกตีตลาดระดับชาติ และยังสามารถสั่ง โดยชื่อภูมิภาค พิพิธภัณฑ์ราเม็งที่เปิดในโยโกฮาม่าในปี 1994

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่มาของราเม็งก็ไม่มีความชัดเจน บางแหล่งข่าวบอกว่ามันเป็นแหล่งที่มาของจีน origin.Other บอกว่ามันถูกประดิษฐ์ขึ้นในประเทศญี่ปุ่นในช่วงต้นศตวรรษที่ 20. ราเมนชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นออกเสียงของ Lamian ภาษาจีน (拉麺) .Until 1950, ราเมงที่เรียกว่า Shina โซบะ (支那そばตัวอักษร "จีนโซบะ") แต่วันนี้ Chuka โซบะ (中華そばยังหมายถึง "จีนโซบะ") หรือเพียงแค่ราเมน (ラーメン) จะร่วมกันมากขึ้นในขณะที่คำว่า "支那" (Shina หมายถึง "จีน") ได้มาดูถูก ความหมาย. [4] 1900 โดยร้านอาหารที่ให้บริการอาหารจีนจากแคนตันและเซี่ยงไฮ้ที่นำเสนออาหารจานราเม็งที่เรียบง่ายของก๋วยเตี๋ยว (ตัดมากกว่ามือดึง) ซึ่งเป็นรสชาติน้อยและน้ำซุปปรุงรสด้วยเกลือและกระดูกหมู ชาวจีนจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในประเทศญี่ปุ่นนอกจากนี้ยังดึงแผงขายอาหารแบบพกพาขายราเมงและเกี๊ยวเกี๊ยวซ่าให้กับแรงงาน โดยปี 1900 กลางคอกม้าเหล่านี้ใช้ชนิดของฮอร์นดนตรีที่เรียกว่า charumera (チャルメラจาก charamela โปรตุเกส) การโฆษณาสถานะของพวกเขา, การปฏิบัติที่ผู้ขายบางคนยังคงรักษาผ่านทางลำโพงและบันทึกคล้อง ตามระยะเวลาที่Shōwaต้นราเมงได้กลายเป็นอาหารที่นิยมเมื่อรับประทานอาหารนอก. ตามที่ฮิโรชิราเมนผู้เชี่ยวชาญ Osaki ที่เฉพาะราเมนร้านแรกที่เปิดในโยโกฮามาในปี 1910 หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง, แป้งราคาถูกนำเข้าจากประเทศสหรัฐอเมริกากวาดตลาดญี่ปุ่น . ในเวลาเดียวกันนับล้านของกองทัพญี่ปุ่นได้กลับมาจากประเทศจีนและทวีปเอเชียตะวันออกจากโพสต์ของพวกเขาในสงครามจีนญี่ปุ่นครั้งที่สอง หลาย returnees เหล่านี้ได้กลายเป็นที่คุ้นเคยกับอาหารจีนและต่อมาตั้งค่าร้านอาหารจีนทั่วประเทศญี่ปุ่น การกินราเมงในขณะที่ได้รับความนิยมยังคงเป็นโอกาสพิเศษที่จำเป็นต้องออกไป. ในปี 1958, บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ถูกคิดค้นโดย Momofuku Ando ผู้ก่อตั้งไต้หวันญี่ปุ่นและประธานของนิชชินฟู้ดส์เรียกใช้ในขณะนี้โดยลูกชายของเขากิ Ando ตั้งชื่อสิ่งประดิษฐ์ชาวญี่ปุ่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศตวรรษที่ 20 ในการสำรวจญี่ปุ่น, ราเม็งทันทีที่ได้รับอนุญาตให้ทุกคนที่จะทำให้ใกล้เคียงกับจานนี้โดยการเพิ่มน้ำเดือด. จุดเริ่มต้นในปี 1980, ราเม็งกลายเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมญี่ปุ่นและได้รับการศึกษาทั่วโลกจากหลาย มุมมอง ในขณะเดียวกันพันธุ์ท้องถิ่นของราเม็งถูกตีตลาดของประเทศและยังสามารถสั่งซื้อได้โดยชื่อของพวกเขาในระดับภูมิภาค พิพิธภัณฑ์ราเม็งเปิดในโยโกฮามาในปี 1994