Surface wettabilityis governed by b

Surface wettability
is governed by both the chemical composition and the geometric
structure. In nature, the unusual superhydrophobicity of lotus
leaves, with static water contact angles larger than 150◦ and sliding
angles less than 10◦, is known to originate from the combination
of micro- and nano-scale hierarchical structures and low surface
energy materials on the surface [5]. For fabric surfaces, they have
the natural micrometer-scale roughness coming from the fibers
themselves and the woven structure. Inspired by lotus leaves,
researchers have aimed to generate secondary nano-scale structures
by incorporating carbon nanotubes [6,7], gold particles [8],
silica particles [9–18], ZnO nanorods [19], or copper crystallites [20]
onto the micrometer-scale fibers to fabricate superhydrophobic
fabrics. Among them, however, contact angle hysteresis (defined
as the difference between the advancing and the receding contact
angles) was rarely mentioned [7,20], and some works have considered
superhydrophobic fabrics purely on the basis of the criterion
of static contact angle larger than 150◦, which is not sufficient to
guarantee a low sliding angle for self-cleaning behavior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นผิวเปียกถูกควบคุม โดยองค์ประกอบทางเคมีและการเรขาคณิตโครงสร้าง ในธรรมชาติ superhydrophobicity ปกติของโลตัสใบ มีมุมสัมผัสของน้ำคงมากกว่า 150◦ และเลื่อนมุมน้อยกว่า 10◦ เป็นที่รู้จักมาจากการรวมกันโครงสร้างแบบลำดับชั้นระดับไมโคร และนาโนและพื้นผิวต่ำวัสดุพลังงานบนผิว [5] สำหรับพื้นผิวผ้า พวกเขามีความหยาบของไมโครมิเตอร์สเกลธรรมชาติที่มาจากเส้นใยตนเองและโครงสร้างการทอ แรงบันดาลใจใบบัวนักวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างโครงสร้างระดับนาโนรองโดยผสมผสานอนุภาคคาร์บอน nanotubes 6 [7], ทอง [8],อนุภาคซิลิกา [9-18], ZnO nanorods [19], หรือทองแดง crystallites [20]ลงบนเส้นใยไมโครมิเตอร์สเกลเพื่อสาน superhydrophobicผ้า ในหมู่พวกเขา อย่างไรก็ตาม ติดต่อส่วนมุม (ที่กำหนดไว้เป็นความแตกต่างระหว่างความก้าวหน้าการติดต่อร่นมุม) คือไม่ค่อยกล่าวถึง [7,20], และบางงานได้พิจารณาผ้า superhydrophobic โดยใช้เกณฑ์มุมสัมผัสคงใหญ่กว่า 150◦ ซึ่งไม่เพียงพอที่จะรับประกันมุมเลื่อนต่ำสำหรับลักษณะการทำงานระบบทำความสะอาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปียกพื้นผิว
ถูกควบคุมโดยทั้งสององค์ประกอบทางเคมีและทางเรขาคณิต
โครงสร้าง ในธรรมชาติ superhydrophobicity ที่ผิดปกติของบัว
ใบกับผู้ติดต่อน้ำคงมุมขนาดใหญ่กว่า150◦และเลื่อน
มุมน้อยกว่า10◦เป็นที่รู้จักกันว่าเกิดจากการรวมกัน
ของไมโครและระดับนาโนโครงสร้างลำดับชั้นและพื้นผิวต่ำ
วัสดุพลังงานบน พื้นผิว [5] สำหรับพื้นผิวผ้า, พวกเขามี
ความขรุขระธรรมชาติระดับไมโครเมตรมาจากเส้นใย
ตัวเองและโครงสร้างทอ แรงบันดาลใจจากใบบัว
นักวิจัยได้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างรองโครงสร้างระดับนาโน
โดยผสมผสานท่อนาโนคาร์บอน [6,7] อนุภาคทอง [8],
อนุภาคซิลิกา [9-18] แท่งนาโนซิงค์ออกไซด์ [19] หรือ crystallites ทองแดง [20 ]
ลงบนเส้นใยระดับไมโครเมตรเพื่อสาน superhydrophobic
ผ้า ในหมู่พวกเขา แต่ hysteresis มุมสัมผัส (ตามที่กำหนด
เป็นความแตกต่างระหว่างความก้าวหน้าและถอยติดต่อที่
มุม) ไม่ค่อยได้กล่าวถึง [7,20] และผลงานบางส่วนได้มีการพิจารณา
ผ้า superhydrophobic หมดจดบนพื้นฐานของเกณฑ์ที่
ของมุมสัมผัสแบบคงที่มีขนาดใหญ่ กว่า150◦ซึ่งไม่เพียงพอที่จะ
รับประกันมุมเลื่อนต่ำสำหรับพฤติกรรมการทำความสะอาดด้วยตนเอง