Following Frost as she exited the p

Following Frost as she exited the prison cell, I reached the Dragon City’s borders. Looking at the unending snowy sea, I took a deep breath. It was finally time to trek for miles and miles on mountain ridges.

“Bang…”

Frost lightly pulled my arm and said, “Are you ready?”

“Ready for what?”

“Nothing… ”

After a moment of silence, Frost jumped down with me. We fell down nearly a hundred meters with the freezing wind whistled in our ears. Because of the extreme speed, I could hardly keep my eyes open. Frost, however, had her beautiful eyes wide and snowflakes collected on her long eyelashes. Her Qi became somewhat like a shield around her, blocking the chilling wind which was why I was shivering while wearing a full sized robe while she had her arms out.

With a small jump, we jumped over a hundred meters; Frost’s strength totally shattered my expectations. After only a few leaps, she successfully brought me to the Dragon’s Tomb. In the distance, Tomb Guardian Karl’s little cottage could be seen.

Frost let go of my arm. With both of her hands behind her back, she approached the cottage and said, “Karl, It’s me, Frost. Please come out!”

“Creak… “

The stone door opened, and Karl came out on his wheelchair. With dull eyes, he looked at Frost and then at me. He suddenly smiled and said, “Oh, if it isn’t Lady Frost from Dragon City! How nice of you to come by this empty and barren land.”

Frost’s eyes flashed with rage momentarily, “Karl! You know that this guy is one of my own. Is that why you requested him to challenge the inner mysteries of the Dragon’s Tomb? You still hate me, don’t you?”

Karl’s whole body shook: “Lady Frost, why do you say such words?”

Frost plainly said, “ Your hatred towards me, I can understand it, but you must remember Karl that your son died in the war with the Barbarians. It wasn’t I who killed him!”

Anger flowed through Karl’s eyes. Raising a finger, he shouted, “Bullsh*t! Frost, you knew Carter was my only son. You knew the Barbarian Chief was a god-like warrior but you still sent my poor son and his troops to confront him. On that night, Carter’s head, pierced by a long halberd, was sent back to me! Was this what you wanted? I know that you and Luo Lin both plotted for this this. Both of you were jealous of Carter’s skill, jealous of his talent, being able to become a warrior by the age of 17!

Frost inhaled deeply but did not reply. Instead, kneeling on one knee, she faced him saying “Karl, I understand the feeling of losing Carter but the mission had to go on. This was Luo Lin’s order. Carter’s group defended against the Barbarian’s frontal attack. Only then were we able to ambush them during the night and kill the Barbarians over a huge area. Please believe me, that Emperor Luo Lin’s doings are for the good of Dragon City, and not for his personal gain!”

Karl shouted furiously: “Bullsh*t! You guys meant to ruin Carter’s life. I can never forget Carl’s expression before he died!”

“Clang!”

Frost lifted her hand. Behind her a sword rose high into the air rushing at her white neck. Frost looked at Karl and said indifferently: “If it needs to be paid with my life. I will gladly give my life for the King. Karl, after I die, I wish for you to be able to forget your hatred. Do not live a life filled only with hate.

“You !!” Karl’s face flushed red, not knowing what else to say.

I hastily walked forwards, grabbing Frost’s sword by the handle. A sudden breeze of cold flowed through my arm. This wasn’t an ordinary sword! Holding the sword tightly, I prevented the sword from cutting through her skin. I said with a deep tone, “Frost. You were under an order. You shouldn’t waste your life on such a small matter. Didn’t you say I am one of your own? If you die here and now, who will I be relying on in Dragon City?

Frost lifted her head and looked at me stupidly: “I…… sorry……”

……

Seeing all this, Karl suddenly let out a smirk: “Hmph, then it would be better this way……”

Frost looked distantly: “How?”

Karl swept a glance at me, saying: “Since he is one of your men then let him replace you in this. Let this boy venture into the depths of the Dragon’s Tomb and accept his destiny! If he lives, then I, Karl, will never bring this issue up again. If he dies in there, I will similarly bury this matter and take it that this boy has accompanied Carter in death. How about it?”

“Out of the question!”

Alarmed, Frost’s pretty eyes revealed a hint of anger: “Karl, you’re too despicable. How can you let him, who is so young, take such a risk? Don’t forget, he is your disciple……”

“Hmph!……” Karl let out a sneer, “At that time, Carter was also that young when he left me. This boy is not my disciple. In my entire life, I’ve only had Carter as my disciple!”

……

I started and immediately a system notification bell sounded–

“Ding!”

System Notification: Please take note: you have been expelled by your mentor. You have lost the name, Tomb Guardian of Dragon City!

……

“What..”

I groaned as I stood there stiffly saying, “Then from now on who will be my mentor? I… what should I do?”

Behind me, Frost’s faint voice drifted over: “Don’t worry. Should you really be able to return alive from the depths of this dragon tomb then your mentor will be me. You will study under me……”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อน้ำแข็ง ตามเธอออกจากคุกเซลล์ ฉันถึงขอบของเมืองมังกร เอาลมหายใจมองทะเลหิมะบริษัทฯ สุดท้ายมันถูกเวลาเดินป่าไมล์บนสันเขาของภูเขา"บาง..."น้ำแข็งเบา ๆ ดึงแขนของฉัน และกล่าว ว่า "ใจคุณพร้อมหรือไม่""พร้อมสำหรับอะไร""อะไร... ”หลังจากช่วงเวลาของความเงียบ น้ำแข็งไปลงกับฉัน เราล้มลงเกือบร้อยเมตร ด้วยลมเย็นช่ำ whistled ในหูของเรา เนื่องจาก มีความเร็วมาก ฉันสามารถไม่ให้ตาเปิด น้ำแข็ง อย่างไรก็ตาม มีตาของเธอสวยงามหลากหลาย และรวบรวมเกล็ดหิมะบนขนตาที่ยาวของเธอ ชี่ของเธอกลายเป็นเหมือนโล่รอบเธอ บล็อกลมหนาวซึ่งเป็นเหตุผลที่ฉันไม่สั่นขณะสวมใส่เป็นเสื้อคลุมขนาดเต็มในขณะที่เธอมีแขนออกมีกระโดดเล็ก เราไปกว่าร้อยเมตร ความแรงของน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยง ๆ การความคาดหวังของฉันทั้งหมด หลังจากเพียงไม่กี่ leaps เธอสำเร็จนำฉันไปสุสานของมังกร ในระยะห่าง กระท่อมน้อยคาร์ลสุสานผู้ปกครองอาจจะเห็นน้ำแข็งปล่อยแขนของฉัน ทั้งสองมือของเธอข้างหลังเธอกลับ นางประดับคอทเทจ และกล่าว ว่า "คาร์ล ก็ฉัน น้ำค้างแข็ง กรุณาออกมา""Creak... “เปิดประตูหิน และคาร์ลออกมาบนรถเข็นของเขา ด้วยดวงตาหมองคล้ำ เขาดู ที่น้ำแข็ง แล้ว ที่ฉัน เขาก็ยิ้ม และกล่าว ว่า "Oh ถ้าไม่หญิงน้ำแข็งจากเมืองมังกร อย่างไรดีคุณมานี้ที่ดินว่างเปล่า และแห้งแล้ง"ตาของน้ำแข็งอ่อนประกาย ด้วยความโกรธพลาง ๆ "คาร์ล คุณรู้ว่า ผู้ชายคนนี้เป็นของตัวเอง คือเหตุผลที่คุณร้องขอเขาท้าทายลึกลับภายในสุสานมังกร คุณยังคงเกลียดฉัน คุณไม่"ร่างกายทั้งหมดของคาร์ลจับ: "เลดี้ Frost ทำไมคุณพูดคำดังกล่าวหรือไม่"น้ำแข็งอุปมากล่าวว่า "ความเกลียดชังต่อฉันของคุณ สามารถเข้าใจได้ แต่คุณต้องจำคาร์ลที่บุตรของคุณตายในสงครามกับอนารยชน มันไม่ได้ฉันที่ฆ่าเขา"ความโกรธเกิดขึ้นผ่านสายตาของคาร์ล ยกนิ้ว เขาตะโกน, " Bullsh * t น้ำแข็ง คุณรู้ว่า คาร์เตอร์ถูกลูกเดียว คุณรู้ว่า หัวหน้าต้องการทำลายถูกนักรบเหมือนพระเจ้า แต่คุณยังคงส่งลูกที่ไม่ดีและพลเผชิญหน้าเขา ในคืนนั้น หัวของคาร์เตอร์ pierced โดย halberd ยาว ส่งกลับให้ฉัน ถูกต้องของคุณ ฉันรู้ว่า คุณและ Luo Lin ทั้งพล็อตนี้นี้ ทั้งของคุณถูกอิจฉาของคาร์เตอร์ ความอิจฉาของเขาความสามารถ ความสามารถในการเป็น นักรบ โดยอายุ 17น้ำแข็งช่วยในลึก แต่ไม่ได้ตอบกลับ แทน นั่งบนเข่า เธอกับเขาว่า "คาร์ล ฉันเข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียคาร์เตอร์ แต่มีภารกิจไป นี้ถูกสั่ง Luo Lin กลุ่มของคาร์เตอร์ปกป้องจากการถูกโจมตีที่หน้าผากของอนารยชน หลังจากนั้น ได้เราจะซุ่มให้ในตอนกลางคืน และฆ่าอนารยชนที่เหนือบริเวณ โปรดเชื่อฉัน ที่ Luo Lin จักรพรรดิ doings ดีของมังกร และไม่รับส่วนบุคคล "Karl shouted furiously: “Bullsh*t! You guys meant to ruin Carter’s life. I can never forget Carl’s expression before he died!”“Clang!”Frost lifted her hand. Behind her a sword rose high into the air rushing at her white neck. Frost looked at Karl and said indifferently: “If it needs to be paid with my life. I will gladly give my life for the King. Karl, after I die, I wish for you to be able to forget your hatred. Do not live a life filled only with hate.“You !!” Karl’s face flushed red, not knowing what else to say.I hastily walked forwards, grabbing Frost’s sword by the handle. A sudden breeze of cold flowed through my arm. This wasn’t an ordinary sword! Holding the sword tightly, I prevented the sword from cutting through her skin. I said with a deep tone, “Frost. You were under an order. You shouldn’t waste your life on such a small matter. Didn’t you say I am one of your own? If you die here and now, who will I be relying on in Dragon City?Frost lifted her head and looked at me stupidly: “I…… sorry……”……Seeing all this, Karl suddenly let out a smirk: “Hmph, then it would be better this way……”Frost looked distantly: “How?”Karl swept a glance at me, saying: “Since he is one of your men then let him replace you in this. Let this boy venture into the depths of the Dragon’s Tomb and accept his destiny! If he lives, then I, Karl, will never bring this issue up again. If he dies in there, I will similarly bury this matter and take it that this boy has accompanied Carter in death. How about it?”“Out of the question!”Alarmed, Frost’s pretty eyes revealed a hint of anger: “Karl, you’re too despicable. How can you let him, who is so young, take such a risk? Don’t forget, he is your disciple……”“Hmph!……” Karl let out a sneer, “At that time, Carter was also that young when he left me. This boy is not my disciple. In my entire life, I’ve only had Carter as my disciple!”……I started and immediately a system notification bell sounded–“Ding!”System Notification: Please take note: you have been expelled by your mentor. You have lost the name, Tomb Guardian of Dragon City!……“What..”I groaned as I stood there stiffly saying, “Then from now on who will be my mentor? I… what should I do?”Behind me, Frost’s faint voice drifted over: “Don’t worry. Should you really be able to return alive from the depths of this dragon tomb then your mentor will be me. You will study under me……”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อไปนี้ ฟรอสท์ ขณะที่เธอออกจากคุก ฉันถึงขอบเมืองมังกร . มองทะเลหิมะไม่รู้จักจบ ฉันเอาลมหายใจลึก มันถึงเวลาที่จะเดินทางสำหรับไมล์และไมล์ บนแนวเขา

" ปัง . . . . . . . "

ฟรอส ดึงแขนฉันเบาๆแล้วพูดว่า " คุณพร้อมหรือยัง ? "

" พร้อมสำหรับอะไร ? "

" ไม่มีอะไร . . . . . . . "

หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบ , น้ำแข็งกระโดดลงมาด้วยเราล้มลงเกือบร้อยเมตรด้วยหนาวลมเป่าปากในหูของเรา เพราะความเร็วมาก ผมแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ฟรอสต์ แต่ดวงตาที่สวยงามของเธอกว้างและเกล็ดหิมะที่รวบรวมไว้บนขนตายาวของเธอ ฉีของเธอจึงค่อนข้างเหมือนเกราะรอบตัวเธอบังลมหนาวที่ทำไมฉันสั่นขณะสวมเสื้อคลุมขนาดเต็มในขณะที่เธอมีแขนหล่อนออกไป . . . . .

กับกระโดดขนาดเล็กเราเพิ่มขึ้นกว่าร้อยเมตร ; ความแข็งแรงของฟรอสต์ทั้งหมดทำลายความคาดหวังของฉัน หลังจากเพียงไม่กี่ก้าวกระโดด เธอได้พาฉันมาสุสานมังกร ในที่ห่างไกล , หลุมฝังศพของผู้ปกครอง คาร์ล กระท่อมหลังเล็กอาจจะเห็น

น้ำค้างแข็งปล่อยแขนฉันกับทั้งสองมือของเธอไว้ด้านหลังของเธอ เธอเข้าหากระท่อมและกล่าวว่า " คาร์ล ฉันเอง ฟรอสต์ กรุณาออกมา ! "

" . . . . . . . . "

หินประตูเปิด และคาร์ล ออกมาบนรถเข็นของเขา ด้วยตาทึ่ม เขามองไปที่ฟรอสต์และฉัน จู่ๆ เขาก็ยิ้มและกล่าวว่า " โอ้ ถ้าไม่ใช่ผู้หญิง ฟรอส จากเมืองมังกร ดีใจที่คุณมาถึงนี้ว่างเปล่าและที่ดินที่แห้งแล้ง "

ของฟรอสท์ ดวงตาประกายด้วยความโกรธชั่วขณะ " คาร์ล คุณก็รู้ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของฉัน นั่นคือเหตุผลที่เธอร้องขอให้เขาท้าทายความลึกลับด้านในของสุสานมังกร คุณยังเกลียดผมไม่ใช่เหรอ ? "

คาร์ลร่างทั้งร่างสั่น " เลดี้ ฟรอสต์ ทำไมคุณพูดอย่างนั้นล่ะ ? "

ฟรอสพูด " ความเกลียดชังที่มีต่อฉัน ฉันสามารถเข้าใจมันแต่คุณต้องจำไว้ว่าคาร์ลว่าลูกชายตายในสงครามกับพวกป่าเถื่อน ไม่ใช่ข้าที่ฆ่าเขา "

โกรธไหลผ่านคาร์ลตา ยกนิ้วเลย เขาก็ตะโกน " BullSh * t ! ฟรอส คุณรู้จักคาร์เตอร์เป็นลูกชายคนเดียวของฉัน คุณรู้ว่าหัวหน้าอนารยชนเป็นพระเจ้าเหมือนนักรบ แต่ก็ยังส่งลูกและทหารของเขาที่น่าสงสารของฉันเพื่อที่จะเผชิญหน้ากับเขา ในคืนนั้น หัวของคาร์เตอร์แทงด้วยง้าวยาวถูกส่งมาให้ฉัน นี้คือสิ่งที่คุณต้องการ ? ผมรู้ว่าคุณและ Luo หลินทั้งพล็อตนี้นี้ พวกคุณอิจฉาความสามารถของคาร์เตอร์ อิจฉาความสามารถของเขาได้กลายเป็นนักรบเมื่ออายุ 17

น้ำค้างแข็งสูดดมลึกแต่ไม่ตอบ แทน คุกเข่าขอแต่งงาน เธอต้องเผชิญหน้ากับเขาแล้วพูดว่า " คาร์ลผมเข้าใจความรู้สึกของการสูญเสีย คาร์เตอร์ แต่ภารกิจที่ต้องไปต่อ นี่เป็นคำสั่งของลู่หลิน กลุ่มของคาร์เตอร์ ปกป้องต่อต้านของอนารยชน โดนโจมตี เท่านั้นแล้วเราสามารถที่จะโจมตีพวกเขา ในช่วงกลางคืน และฆ่าป่าเถื่อนมากกว่าพื้นที่ขนาดใหญ่ โปรดเชื่อฉันว่าจักรพรรดิของ Luo หลินการกระทำจะดีสำหรับเมืองมังกร และ ไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวของเขา "

คาร์ล ตะโกนอย่างร่าเริง " BullSh * t ! พวกเธอตั้งใจที่จะทำลายชีวิตของคาร์เตอร์ ฉันไม่เคยลืม การแสดงออกของคาร์ล ก่อนที่เขาจะตาย ! "

" เคร้ง ! "

น้ำค้างแข็งยกเธอมือ ข้างหลังเธอ ดาบกุหลาบสูงในอากาศวิ่งที่ลำคอขาวผ่อง ฟรอสต์มองคาร์ลและบอกว่าไม่แตกต่างกัน : " ถ้ามันต้องจ่ายด้วยชีวิตของฉัน ผมยินดีมอบชีวิตให้พระราชา คาร์ล หลังจากที่ฉันตายฉันหวังว่าเธอจะสามารถลืมความเกลียดชังของคุณ อย่าใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง .

" ! ! ! " ใบหน้าของคาร์ล หน้าแดง แดง ไม่รู้จะพูดอะไร ผมรีบเดิน

ส่งต่อคว้าดาบของฟรอสต์โดยจัดการ สายลมเย็น ๆไหลผ่านแขนของฉัน นี่ไม่ใช่ดาบธรรมดา ! จับดาบไว้แน่น ฉันได้ดาบจากการตัดผ่านผิวหนังของเธอ