The clubroom later in the day was f

The clubroom later in the day was far more frigid than usual.
We informed Hiratsuka-sensei about how the clubroom heater had started spewing out abnormal noises since a few days ago. After that, we were notified not to use it until the manufacturer made their repairs.
Our school life was as normal as could be—the clubroom wasn’t utilized during the day—but it was a slightly different story after school.
With the gradually declining sun and the dropping temperatures, we still chose to participate in club.
That’s why even in the clubroom, my scarf was still wrapped around my neck. The only reliable source of warmth worth mentioning was at best the electric kettle.
However, the kettle wasn’t meant to keep us warm. After all, it was being used to brew our tea for today. That said, its miniscule contribution of warmth was far better than having none at all in this frozen wasteland of a room.
Humans were creatures that couldn’t cope with the emptiness that followed the loss of their extravagant life they had gotten so used to. For every chilling sensation that crept up my feet, my hand would stop turning the page of my book on a casual whim.
At any rate, our club wasn’t one to see frequent visitors. It’d be far more enjoyable spending my time reading at home than here. Heck, as shameful as it is for me to say this, reading in a Starbucks surrounded by overly aware (lol) people would be more preferable than this. On another note, why did overly aware (lol) people always sit near the window and attempt to show off by playing around with their MacBook or pretend to read a new book they bought, anyway? Were they trying to be the bugs that would stick themselves to windows on a late summer night?
Of course, reading peacefully at a popular location such as Starbucks wasn’t that simple. If we take into consideration how crowded it’d be, the clubroom was the superior place to be. And I certainly didn’t dislike the tranquil and cool atmosphere that was in it. But come winter, the coolness would intensify.
My seat, in particular, was positioned near the wall that separated the room from the hallway. Only, this wall was as thin as Something-Place 211. Calling it a panel would be more accurate. It was so thin that it didn’t prove to be much in obstructing the outside air and the cold wind would seep through the crevices of the doors.
“…Hey, can we end club early today? It’s really cold.”
My shoulders would shake every time I became aware of how cold it was. Unable to endure the chilliness, I spoke to the two that sat near the windows.
Reading just as I was, Yukinoshita tilted her head in wonder. “Really…? Well, what should we do?”
“Ehhh, why? I’m not even cold.”
Yukinoshita moved her hand to her chin and contemplated. Answering her question was Yuigahama.
Well duh, of course Yuigahama wouldn’t feel cold.
After all, she was the one who immediately relocated her seat right next to Yukinoshita after realizing how cold it was in here. She then invaded Yukinoshita’s lap blanket. Yukinoshita would normally shoo her away with complaints about how sultry and bothersome she was being, but today, she was letting Yuigahama do as she pleased.
As such, they both had very cozy expressions.
While they were sitting in a spot where the sun could reach them, the biggest reason was the mutual exchanging of their body warmth. Looking rather warm, you two…
I gave those intimate two a reproachful stare. Yuigahama who was clinging right onto Yukinoshita slightly straightened up.
“H-Hey Hikki, aren’t you cold over there?”
“…Yeah, it’s cold.”
When she reconfirmed the fact with a question, I felt another chill crawl up my body and I found myself rubbing my upper arms.
“Oh…” Yuigahama turned over the blanket once as though to confirm its size. After, she hesitated for a moment and let out a small breath.
When she sent me an examining look with upturned eyes, I grew restless.
She breathed in and out in hopes of trying to say something and her plentiful bosom would expand and contract. Then, looking ready, she opened her mouth, her voice so small and audible that didn’t align with her behavior moments before.
“Th-Then, how about you…”
Yuigahama mumbled her words in difficulty and Yukinoshita finished her sentence with a soft smile.
“Wear your coat?”
I saw that coming, yes. I grabbed my coat as was suggested and placed it around my shoulders, not wearing it through my arms like how an office lady sensitive to the cold would agonize from air conditioning during the summer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Clubroom ในวัน frigid มากขึ้นกว่าปกติได้เราทราบฮิอาจารย์เกี่ยวกับวิธีการที่ฮีตเตอร์ clubroom มีเริ่ม spewing ออกเสียงผิดปกติตั้งแต่ไม่กี่วันที่ผ่านมา หลังจากนั้น เราได้แจ้งไม่ไปใช้จนกว่าผู้ผลิตทำการซ่อมแซมชีวิตในโรงเรียนของเรามีเป็นปกติที่จะ — clubroom ไม่ได้ใช้ระหว่างวัน — แต่มันเป็นเรื่องแตกต่างกันเล็กน้อยหลังจากโรงเรียนดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ลดลงและอุณหภูมิลดลง เรายังคงเลือกที่จะเข้าร่วมในคลับนั่นคือเหตุผลในการ clubroom ผ้าพันคอของฉันถูกยังคงโอบรอบคอ แหล่งที่เชื่อถือได้เท่านั้นของความอบอุ่นที่น่ากล่าวถึงที่สุดมีกาต้มน้ำไฟฟ้าอย่างไรก็ตาม กาต้มน้ำไม่ได้หมายถึงทำให้เราอบอุ่น หลังจากที่ทุก มันได้ถูกใช้การชงชาของเราในวันนี้ ที่กล่าวว่า ความผันแปร miniscule ของความอบอุ่นได้ดีกว่ามีไม่มีเลยในนี้ wasteland แช่แข็งห้องมนุษย์มีชีวิตที่ไม่สามารถรับมือกับความว่างเปล่าที่ตามการสูญเสียของชีวิตพวกเขาได้รับเพื่อใช้ในการ สำหรับทุกหนาวรู้สึกที่ crept ค่าเท้าของฉัน ของฉันมือจะหยุดเปิดหน้าหนังสือของฉันในความฝันซะสบาย ๆในอัตราใด ๆ คลับของเราไม่ให้ดูรอบ ๆ มันจะสนุกมากใช้เวลาอ่านหนังสือที่บ้านมากกว่าที่นี่ Heck เป็นแม้มันเป็นฉันพูด อ่านในสตาร์บัคส์ที่ล้อมรอบ ด้วยคนที่รู้มากเกินไป (ฮ่า ๆ) จะมากขึ้นกว่านี้ หมายเหตุอื่น ทำไมไม่ได้คนรู้มากเกินไป (ฮ่า ๆ) เสมอนั่งใกล้หน้าต่าง และพยายามแสดงออก โดยการเล่นรอบกับ MacBook ของทำเป็นอ่านหนังสือใหม่ที่ซื้อ พวกเขาพยายามเป็นโรคจิตที่จะติดตัวเอง windows เมื่อคืนช่วงปลายฤดูร้อนแน่นอน อ่านสงบในสถานที่ยอดนิยมเช่นสตาร์บัคส์ไม่ได้ง่าย ๆ ถ้าเราพิจารณาว่าแออัดมันจะ clubroom ถูกอำนวยให้ และแน่นอนไม่ได้ไม่ชอบบรรยากาศเงียบสงบ และเย็นที่ใน แต่มาหนาว ที่เย็น ๆ จะกระชับที่นั่งของฉัน โดยเฉพาะ ถูกวางใกล้ผนังที่แบ่งห้องจากเสียงพูด เท่านั้น กำแพงนี้มีขนาดบางที่สิ่ง-211 เรียกมันว่าแผงจะแม่นยำมากขึ้น ดังนั้นบางที่มันไม่ได้พิสูจน์เป็นอย่างมากในการสกัดกั้นอากาศภายนอก และลมเย็นจะซึมผ่าน crevices ของประตูได้“… เฮ้ สามารถเราจบคลับตั้งแต่วันนี้ ได้เย็นจริงๆ"ไหล่ของฉันจะสั่นทุกครั้งที่ฉันเริ่มตระหนักถึงว่าเย็นก็ ไม่สามารถทนการ chilliness ฉันได้พูดกับทั้งสองที่นั่งใกล้หน้าต่างอ่านเหมือนผม Yukinoshita ยืดศีรษะของเธอในใจ "จริง ๆ... ดี ควรเราทำอะไรได้บ้าง"" Ehhh ทำไม ฉันไม่ได้เย็น"Yukinoshita ย้ายมือของเธอไปเธอชิน และไตร่ตรอง ตอบคำถามของเธอถูก Yuigahamaดี duh แน่นอน Yuigahama จะไม่รู้สึกเย็นหลังจากที่ทุก เธอผู้ย้ายนั่งทางขวาถัดจาก Yukinoshita หลังจากที่ทราบวิธีเย็นก็ที่นี่ทันที เธอแล้วบุกของ Yukinoshita ตักแบบครอบคลุม โดยปกติจะ shoo Yukinoshita เธอไปกับข้อร้องเรียนเกี่ยวกับวิธีลลา และ bothersome เธออยู่ แต่วันนี้ เธอถูกปล่อยให้ Yuigahama ทำ ตามใจเธอเช่น พวกเขาทั้งสองมีนิพจน์แสนในขณะที่พวกเขานั่งในจุดที่ดวงอาทิตย์สามารถเข้าถึงได้ เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดคือ การแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันของความอบอุ่นของร่างกาย มองค่อนข้างจะอบอุ่น คุณสอง...ผมให้สองคนใกล้ชิดจ้อง reproachful Yuigahama ที่ถูกติดขวาบน Yukinoshita straightened ขึ้นเล็กน้อย" H-Hey Hikki ไม่คุณเย็นนั่น? "“… ใช่ มันเป็นเย็น"เมื่อข้อเท็จจริงกับคำถาม reconfirmed เธอ ฉันรู้สึกตระเวนอีกชิค่าร่างกายของฉัน และพบตัวเองถูแขนของฉัน"แหม..." Yuigahama เก็บครอบคลุมครั้งประหนึ่งยืนยันขนาดนั้น หลังจาก เธอ hesitated ครู่ แล้วให้ออกลมขนาดเล็กเมื่อเธอส่งให้ฉันดูการพิจารณาสถานะ ด้วยตา upturned ฉันโตกระสับกระส่ายเธอหายใจออกไปจะบอกบางสิ่งบางอย่างและคู่หูของเธอมากมายจะขยาย และสัญญา แล้ว มองพร้อม เธอเปิดปากของเธอ เธอเสียงดังขนาดเล็ก และเสียงที่ไม่สอดคล้องกับช่วงเวลาการทำงานของเธอก่อน"แล้ว Th คุณ..."Yuigahama mumbled คำของเธอในความยากลำบากและ Yukinoshita เสร็จสิ้นประโยคเธอ ด้วยรอยยิ้มอ่อน"สวมเสื้อของคุณ"ฉันเห็นว่าใช่มา ผมคว้าเสื้อของฉันที่แนะนำ และวางรอบไหล่ของฉัน ไม่ใส่ผ่านแขนเช่นวิธีผู้หญิงสำนักงานมีความสำคัญกับความหนาวจะคนจากเครื่องปรับอากาศในช่วงฤดูร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องชมรมในวันต่อมาก็ยังห่างไกลมากขึ้นที่หนาวเย็นกว่าปกติ.
เราทราบ Hiratsuka อาจารย์เกี่ยวกับวิธีการทำน้ำอุ่นห้องชมรมได้เริ่มพ่นออกมาจากเสียงที่ผิดปกติตั้งแต่ไม่กี่วันที่ผ่านมา หลังจากที่เราได้รับแจ้งว่าจะไม่ใช้มันจนกว่าผู้ผลิตทำให้การซ่อมแซมของพวกเขา.
ชีวิตในโรงเรียนของเราเป็นปกติอาจจะเป็นที่ห้องชมรมก็ไม่ได้นำมาใช้ในช่วงวัน แต่มันก็เป็นเรื่องที่แตกต่างกันเล็กน้อยหลังเลิกเรียน.
ด้วยการค่อยๆ การลดลงของดวงอาทิตย์และอุณหภูมิลดลงเรายังคงเลือกที่จะมีส่วนร่วมในสโมสร.
นั่นเป็นเหตุผลที่แม้จะอยู่ในห้องชมรมผ้าพันคอของฉันยังคงถูกห่อรอบคอของฉัน แหล่งที่เชื่อถือได้เท่านั้นของความอบอุ่นมูลค่าการกล่าวขวัญเป็นที่ที่ดีที่สุดกาต้มน้ำไฟฟ้า.
อย่างไรก็ตาม, กาต้มน้ำไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เราอบอุ่น หลังจากที่ทั้งหมดจะถูกนำมาใช้ในการชงชาของเราในวันนี้ ที่กล่าวว่าผลงาน miniscule ของความอบอุ่นก็ยังห่างไกลดีกว่ามีไม่มีเลยในความสูญเปล่าแช่แข็งของห้องนี้.
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถรับมือกับความว่างเปล่าที่เกิดขึ้นตามการสูญเสียชีวิตฟุ่มเฟือยของพวกเขาได้มาใช้เพื่อให้ สำหรับความรู้สึกหนาวทุกคนที่พุ่งขึ้นเท้าของฉันมือของฉันจะหยุดการเปลี่ยนหน้าของหนังสือของฉันในราชประสงค์สบาย ๆ .
ในอัตราใด ๆ สโมสรของเราไม่ได้เป็นหนึ่งที่จะเห็นผู้เข้าชมบ่อย มันจะสะดวกมากขึ้นใช้เวลาอ่านของฉันที่บ้านมากกว่าที่นี่ Heck เป็นที่น่าอับอายมันเป็นที่สำหรับผมที่จะพูดแบบนี้การอ่านในสตาร์บัล้อมรอบด้วยตระหนักมากเกินไป (หัวเราะ) คนที่จะเป็นที่นิยมมากขึ้นกว่านี้ ในบันทึกอื่นทำไมตระหนักมากเกินไป (หัวเราะ) คนมักนั่งใกล้หน้าต่างและพยายามที่จะแสดงปิดโดยการเล่นรอบกับ MacBook หรือแกล้งทำเป็นอ่านหนังสือเล่มใหม่ของพวกเขาซื้อหรือไม่? พวกเขาพยายามที่จะเป็นข้อบกพร่องที่ตัวเองจะติดกับหน้าต่างในคืนช่วงปลายฤดูร้อน?
แน่นอนอ่านอย่างสงบที่สถานที่ที่เป็นที่นิยมเช่น Starbucks ก็ไม่ง่ายที่ ถ้าเราใช้เวลาในการพิจารณาวิธีการที่แออัดก็ต้องการจะเป็นห้องชมรมเป็นสถานที่ที่ดีกว่าที่จะเป็น และแน่นอนฉันไม่ชอบบรรยากาศที่เงียบสงบและเย็นที่อยู่ในนั้น แต่มาในช่วงฤดูหนาวเย็นจะกระชับ.
ที่นั่งของฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่งอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับผนังห้องที่แยกออกมาจากห้องโถง เท่านั้นกำแพงนี้เป็นบางเป็นบางสิ่งบางอย่าง-211 สถานที่เรียกมันว่าแผงจะถูกต้องมากขึ้น มันเป็นบางเพื่อให้มันไม่ได้พิสูจน์ให้เป็นมากในการขัดขวางอากาศภายนอกและลมหนาวจะซึมผ่านรอยแยกของประตู.
"... เฮ้เราสามารถจบสโมสรต้นวันนี้? มันเย็นจริงๆ. "
ไหล่ของฉันจะสั่นทุกครั้งที่ผมเริ่มตระหนักถึงวิธีการเย็นมันเป็นทุกคน ไม่สามารถที่จะทนหนาวที่ฉันพูดกับทั้งสองว่านั่งใกล้หน้าต่าง.
อ่านเช่นเดียวกับผม, Yukinoshita เอียงศีรษะของเธอในสงสัย "จริงเหรอ ... ? ดีสิ่งที่เราควรทำอย่างไร "
"ehhh ทำไม? ฉันไม่ได้แม้กระทั่งเย็น. "
Yukinoshita ย้ายมือของเธอไปที่คางของเธอและไตร่ตรอง ตอบคำถามของเธอถูก Yuigahama.
ดี duh แน่นอน Yuigahama จะไม่รู้สึกเย็น.
หลังจากที่ทุกเธอเป็นหนึ่งในทันทีที่ย้ายที่นั่งของเธออยู่ติดกับ Yukinoshita หลังจากที่รู้ว่ามันเป็นความหนาวเย็นที่นี่ จากนั้นเธอก็บุกผ้าห่มตัก Yukinoshita ของ Yukinoshita ปกติจะชุเธอออกไปกับข้อร้องเรียนเกี่ยวกับวิธีร้อนและน่ารำคาญเธอถูก แต่วันนี้เธอก็ปล่อยให้ Yuigahama ทำตามที่เธอยินดี.
เช่นนี้พวกเขาทั้งสองมีการแสดงออกที่สะดวกสบายมาก.
ขณะที่พวกเขากำลังนั่งอยู่ในจุดที่ดวงอาทิตย์จะทำได้ เข้าถึงพวกเขา, เหตุผลที่ดีที่สุดคือการร่วมกันแลกเปลี่ยนความอบอุ่นของร่างกายของพวกเขา กำลังมองหาที่อบอุ่น แต่คุณสองคน ...
ฉันให้ผู้ที่ใกล้ชิดทั้งสองจ้องมองที่ติเตียน Yuigahama ที่ถูกยึดมั่นขวาเข้า Yukinoshita ตรงขึ้นเล็กน้อย.
"H-เฮ้ Hikki จะไม่ได้คุณเย็นที่นั่น?"
"... ใช่มันเย็น."
เมื่อเธอสืบทอดความเป็นจริงกับคำถามผมก็รู้สึกว่าการรวบรวมข้อมูลเย็นอีกขึ้นของฉัน ร่างกายและฉันพบว่าตัวเองถูแขนของฉัน.
"โอ้ ... " Yuigahama หันไปผ้าห่มครั้งเดียว แต่เพื่อยืนยันขนาดของมัน หลังจากที่เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วให้ออกลมหายใจเล็ก ๆ .
เมื่อเธอส่งมาให้ผมดูการตรวจสอบด้วยตาหงายผมเติบโตกระสับกระส่าย.
เธอสูดลมหายใจเข้าและออกในความหวังของการพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่างอุดมสมบูรณ์และอกของเธอจะขยายและหดตัว จากนั้นมองพร้อมที่เธอเปิดปากของเธอเสียงของเธอมีขนาดเล็กและเสียงที่ไม่สอดคล้องกับพฤติกรรมของเธอในช่วงเวลาก่อนที่จะ.
"Th-แล้ววิธีการเกี่ยวกับคุณ ... "
Yuigahama พึมพำคำพูดของเธอในความยากลำบากและ Yukinoshita เสร็จสิ้นประโยคของเธอกับ รอยยิ้มอ่อน.
"สวมเสื้อของคุณ"
ผมเห็นว่ามาใช่ ผมคว้าเสื้อของฉันเป็นได้รับการแนะนำและวางมันรอบไหล่ของฉันไม่ได้สวมใส่มันผ่านแขนของฉันเช่นวิธีผู้หญิงสำนักงานที่มีความสำคัญต่อความหนาวเย็นจะทนทุกข์ทรมานจากเครื่องปรับอากาศในช่วงฤดูร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชมรมในภายหลังในวันหนาวยะเยือกมากกว่าปกติ เราแจ้งคุณหมอว่าฮิรา
ชมรมอุ่นได้เริ่มต้นที่พ่นออกมา เสียงผิดปกติตั้งแต่สองสามวันก่อน หลังจากที่เราได้รับแจ้งไม่ใช้จนกว่าผู้ผลิตได้ซ่อมแซมพวกเขา .
ชีวิตในโรงเรียนของเราเป็นปกติอาจเป็นชมรมไม่ได้ใช้ในระหว่างวัน แต่มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันเล็กน้อยหลังเลิกเรียน
กับแสงแดดและอุณหภูมิที่ค่อยๆลดลง ลดลง เราก็ยังเลือกที่จะเข้าร่วมในคลับ
ถึงแม้ในชมรม ผ้าพันคอของฉันยังพันคอเพียงแหล่งที่เชื่อถือได้ของไอ มูลค่าการกล่าวขวัญคือที่ที่ดีที่สุด กาต้มน้ําไฟฟ้า .
แต่กาน้ำไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เราอบอุ่น หลังจากที่ทั้งหมดจะถูกใช้ในการชงชาของเราวันนี้ ที่กล่าวว่า ผลงานของตนเดียวมันอบอุ่นกว่าไม่มีเลยในความสูญเปล่าของห้องแช่แข็ง
.มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถรับมือกับความว่างเปล่าที่ติดตามการสูญเสียชีวิตฟุ่มเฟือยได้ เพื่อใช้ในการ ทุกเย็นที่เพทนา พุ่งขึ้นเท้า , มือของฉันจะหยุดการเปิดหน้าของหนังสือของฉันบน whim สบาย .
ที่อัตราการใด ๆ ชมรมของเราไม่ได้ที่จะเห็นผู้เข้าชมบ่อย มันคงจะไกลมากกว่าการใช้จ่ายของฉันเวลาอ่านที่บ้านมากกว่าที่นี่ เฮคเป็นอายมันเป็นสำหรับฉันที่จะพูด อ่าน สตาร์บัคส์ ล้อมรอบด้วยสุดเหวี่ยงทราบ ( ฮ่าๆ ) ผู้คนจะนิยมมากกว่านี้ อีกอย่าง ทำไมสุดเหวี่ยงทราบ ( ฮ่าๆ ) คนที่นั่งใกล้หน้าต่างและพยายามแสดงออกโดยการเล่นรอบกับ MacBook ของพวกเขาหรือแกล้งอ่าน หนังสือเล่มใหม่ที่พวกเขาซื้อล่ะพวกเขาพยายามจะเป็นแมลงที่ติดเองกับหน้าต่างในคืนฤดูร้อนช้า ?
แน่นอน อ่านอย่างสงบ ณ สถานที่ที่ได้รับความนิยม เช่น สตาร์บัคส์ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น ถ้าเราพิจารณาวิธีการที่แออัดก็จะชมรมเป็นสถานที่ที่ดีกว่าที่จะเป็น และแน่นอนฉันไม่ชอบบรรยากาศที่เงียบสงบและเย็นที่อยู่ในนั้น แต่มาหน้าหนาวความเย็นจะกระชับ
ที่นั่งของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ วางใกล้ผนังที่กั้นห้องจากทางเดิน แต่กำแพงนี้ก็เป็นบางเรื่องที่ 211 . เรียกแผงจะถูกต้องมากขึ้น มันบางมาก มันไม่ได้พิสูจน์ให้มากทั้งอากาศภายนอกและลมเย็นจะซึมผ่านรอยแยกของประตู .
" . . . . . . . เฮ้เราจบคลับเร็ววันนี้ ? มันเย็นจริงๆ "
ไหล่ของฉันก็สั่น ทุกครั้งที่ฉันเริ่มตระหนักว่ามันเย็น . ไม่สามารถทน chilliness ฉันคุยกับ 2 คนที่นั่งใกล้หน้าต่าง
อ่านเหมือนผม yukinoshita เอียงหัวอย่างสงสัย " จริงเหรอ . . . . งั้นเราควรจะทำยังไง ? "
" เอ๊ะ ทำไม ? ผมไม่หนาว "
yukinoshita ย้ายมือของเธอไปถึงคางของเธอ และพิจารณาตอบคำถามของเธอยูอิกาฮามะ .
ดี duh แน่นอนยูอิกาฮามะไม่หนาว
หลังจากทั้งหมด เธอเป็นคนทันทีย้ายที่นั่งขวาของเธอต่อไป yukinoshita หลังจากรู้ตัวว่ามันเย็นนี่ เธอจึงบุก yukinoshita ตักของผ้าห่ม yukinoshita ปกติจะไล่เธอออกไปกับข้อร้องเรียนว่า เร่าร้อน และประดักประเดิดเธอถูก แต่ในวันนี้เธอบอกให้ยูอิกาฮามะทำอย่างที่เธอพอใจ
เช่น พวกเขาทั้งสองมีการแสดงออกมากสบาย .
ในขณะที่พวกเขานั่งอยู่ในจุดที่แสงแดดสามารถเข้าถึงพวกเขา เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดคือการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันของร่างกายอบอุ่น ดูอบอุ่นค่อนข้าง คุณสองคน . . . . . . .
ผมให้ผู้ใกล้ชิดสองสายตาตำหนิ . ยูอิกาฮามะที่กำลังเกาะบน yukinoshita เล็กน้อยตรงขึ้น hikki
" เฮ้ ,คุณไม่หนาวที่นั่น "
" . . . . . . . ใช่ มันเย็น "
เมื่อเธอยืนยันความจริงด้วยคำถาม ผมรู้สึกเย็นอีก คลานขึ้นร่างกายของฉันและฉันพบว่าตัวเองถูต้นแขนของฉัน .
" โอ้ . . . . . . . " ยูอิกาฮามะ พลิกผ้าห่มอีกครั้งราวกับจะยืนยันขนาดของมัน . หลังจาก เธอลังเลอยู่สักพัก และปล่อยลมหายใจเล็กๆ
เมื่อเธอส่งตรวจดูด้วยตาหงาย ฉันเริ่มกระสับกระส่าย .
เธอสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อพูดอะไรบางอย่าง แล้วก็ตักมากมายของเธอจะขยายและสัญญา แล้วมองพร้อมเธอเปิดปากของเธอ เสียงของเธอมีขนาดเล็กและเสียงที่ไม่สอดคล้องกับพฤติกรรมของเธอก่อนที่ .
" th แล้ว คุณ . . . . . . . "
ยูอิกาฮามะพึมพำคำพูดในความยากลำบากและ yukinoshita จบประโยคด้วยรอยยิ้มเธอนุ่ม .
" สวมเสื้อของคุณ ? "
ฉันได้เห็นมานั้น ครับ ฉันคว้าเสื้อโค้ทของฉันได้เป็นอย่างดีและวางไว้ที่ไหล่ของผม ไม่ใส่มันผ่านอ้อมแขน เหมือนกับออฟฟิศขี้หนาวจะทนทุกข์ทรมานจากเครื่องปรับอากาศในช่วงฤดูร้อน